In Nederland wordt door de mainstream-pers zelden iets uitgevochten met rationele argumenten. Doorgaans vecht de zelfbenoemde 'politiek-literaire elite' doorgaans niets uit aan de hand van feiten. De journalist die kritiek krijgt wordt ziedend, maar zal niet openlijk de kritiek van zijn tegenstander beantwoorden. Op feiten gebaseerd kritiek wordt dood gezwegen, en een vakgenoot met fundamentele kritiek wordt domweg gemarginaliseerd. Het is het enige wapen van de bekritiseerde journalist zodra hij de kritiek niet kan weerleggen. Met een typerend voorbeeld van deze mentaliteit werd ik gistermiddag laat geconfronteerd toen ik op de Amsterdamse Nieuwmarkt NRC-buitenland redacteur Hubert Smeets tegen het lijf liep. Na elkaar te hebben begroet, vroeg ik hem of zijn anti-Poetin campagne in zijn krant naar wens verliep. Die vraag was kennelijk een schop tegen het zere been, want al snel meldde Hubert op hoge toon zich ernstig te hebben gestoord aan mijn kritiek op zijn corrupte journalistiek, die ik met ondermeer zijn eigen citaten heb aangetoond. Als voorbeeld gaf ik hem gistermiddag opnieuw zijn uitspraak:
Het is typisch Russisch, om altijd alles om te draaien.
Bij de vorige ontmoeting met hem ontkende Smeets categorisch dit gezegd te hebben. 'Waar heb ik dat gezegd?' brulde hij als een onvervalste Feldwebel. 'Je eigen krant,' antwoordde ik. Hij ontkende met grote stelligheid dat zijn bewering in de NRC had gestaan. Gisteren gaf hij toe dat zijn uitspraak inderdaad door de webredactie van zijn krant was verspreid.
Poetin stunt met opiniestuk in NYT - lees hier duiding bij zijn ...
www.nrc.nl/.../poetin-schrijft-opiniestuk-in-nyt-en-werpt-zich-op-als-vo...
Niet langer meer in staat dit feit te ontkennen, meldde hij mij dat hem door de NRC 'woorden in de mond zijn gelegd.' Dit is een journalistiek uiterst verwerpelijke praktijk, en dient ogenblikkelijk aan de kaak te worden gesteld door een rectificatie te vragen. Dus vroeg ik mijn collega waarom hij dit niet had gedaan. Die vraag overviel Hubert, en dus probeerde hij langs dit onderwerp weg te glibberen. Vanzelfsprekend stelde ik de vraag opnieuw. Met een rood aangelopen gezicht kwam zijn antwoord erop neer dat hij het allemaal niet belangrijk genoeg vond. Aangezien dit voor mij geen afdoend antwoord was, vertelde ik Hubert dat ik hem niet geloofde. Nog meer woede, terwijl toch duidelijk is dat een serieuze journalist nooit kan accepteren dat er woorden in zijn mond worden gelegd, zeker niet als die ook nog eens de hele Russische bevolking demoniseren, inclusief zijn echtgenote Olga, geboren en getogen in het land van Poetin. Behulpzaam als ik ben, vertelde ik Smeets dat ik daarom op mijn weblog zou melden dat hem 'woorden in de mond zijn gelegd.' Ook daaraan ergerde hij zich, want zijn enige reactie was misnoegen dat ik dit bekend zou maken. 'Maar Hubert,' zei ik 'dit heet in de journalistiek een follow-up, daar kun je toch niet tegen zijn?' Volgende keer meer over mijn zo illustrerende ontmoeting met collega Hubert Smeets.
Zie ook: http://stanvanhoucke.blogspot.nl/search?q=hubert+smeets++
2 opmerkingen:
Mooi dat onze corrupte vrienden ook daadwerkelijk last hebben van hun slechte geweten. Hun dagelijkse volksverlakkerij leidt blijkbaar tot woedeuitvallen en wellicht een reeks van andere kwalen.Je krijgt tenslotte wat je verdient.
Groeten, Ben
Hahahahaha....prt.
Een reactie posten