'Chef Boeken,' van de NRC, Michel Krielaars, stelt onmiddellijk in de inleiding van zijn in oktober 2014 verschenen boekje Het Kleine Koude Front. Hoe Het Westen Rusland Uit Het Oog Verloor de retorisch bedoelde vraag:
waarom er op de staatstelevisie [werd] gedaan alsof de Verenigde Staten op de ondergang van Rusland uit waren?
De reden die Krielaars al in de volgende zin geeft, is simpel: 'de genadeloze repressie van iedereen die het regime durfde kritiseren.'
Dit zou een plausibel antwoord kunnen zijn, ware het niet dat één van de best ingevoerde Amerikaanse geopolitieke denkers, oud-minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger, tien maanden na de publicatie van Krielaars' propagandawerkje verklaarde:
Breaking Russia has become an objective [for US officials], the long-range purpose should be to integrate it.
Ik stel 'propagandawerkje,' aangezien die conclusie onontkoombaar is. Op de achterflap van het door 'de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek' uitgegeven drukwerkje wordt bijvoorbeeld zonder enig bewijs beweerd dat 'separatisten in Oost-Oekraïne vlucht MH17 neerhaalden.' Ook uit de rest van het kennelijk niet geredigeerde politieke pamflet valt op te maken dat Krielaars' zich geen ander doel heeft gesteld dan een hetze voeren. Zijn stijl van redeneren en het gebrek aan relevante achtergrondinformatie geven geen waarheidsgetrouw beeld van de werkelijkheid, ondanks, of misschien wel juist door Krielaars' studie geschiedenis en Ruslandkunde. Waar hij als journalist staat, maakt 'chef Boeken' op de eerste bladzijde van zijn inleiding, onbewust, duidelijk door te melden dat 'de zender en zijn website' van 'Radio Echo Moskvy' tijdens zijn correspondentschap in Moskou 'mijn belangrijkste informatiebronnen waren geweest.' Slechts één zender als 'belangrijkste' bron nemen in het grootste land ter wereld dat zich net zo ver uitstrekt als het gebied Amsterdam--Johannesburg, en grote regionale verschillen kent, is in journalistiek opzicht absurd. Zeker als men rekening houdt met het feit dat na de ineenstorting van de Sovjet Unie de economie van het immense land in handen viel van de Russische mafia, die, net als de 'robber barons' in de chaotische VS van de negentiende eeuw, slechts gedreven werden door eigenbelang. Het Wilde Westen werd herhaald in het Wilde Oosten, waar speculanten druk doende waren met
exploitative practices to amass their wealth. These practices included exerting control over natural resources, influencing high levels of government, paying subsistence wages, squashing competition by acquiring their competitors to create monopolies and raise prices, and schemes to sell stock at inflated prices to unsuspecting investors. The term combines the sense of criminal ('robber') and illegitimate aristocracy (a baron is an illegitimate role in a republic).
In die chaos is niemand werkelijk te vertrouwen, omdat men onmogelijk met zekerheid kan weten welke belangen op de achtergrond een rol spelen, en welk belang 'Radio Echo Moskvy' precies dient. Daarover later meer. Zoals de geschiedenis aantoont grijpen, zodra de centrale overheid wegvalt, de meest gewetenlozen de macht. Met moord en geweld gaan ze net zo lang tekeer tot de minst scrupuleuzen overblijven en er een nieuw evenwicht ontstaat, omdat uiteindelijk ook de mafia baat heeft bij een zekere orde. De onderwereld wordt de bovenwereld. Op die manier zijn alle imperia ontstaan. Aldus geschiedde ook in het Rusland tijdens het bewind van Boris Yeltsin. Door de totale wanorde van de jaren negentig kregen de grootste asocialen als het ware van de ene op de andere dag de volle ruimte. Een sleutelfiguur in deze ontwikkeling was (en is nog steeds op een bepaalde wijze) de joods-Russische ex-oligarch Mikhail Khodorkovsky, één van de 'most influential and exposed oligarchs from the Yeltsin-era,' die volgens ingewijden naadloos paste in het rijtje miljardairs 'Boris Berezovsky, Alexander Smolensky, Alex Konanykhin, Mikhail Fridman, Anatoly Chubais, Vladimir Gusinsky, Vitaly Malkin and Vladimir Potanin.' Voor een juist begrip van de houding van de 'journalist' Michel Krielaars moet ik eerst feitelijk ingaan op de figuur Khodorkovsky, die door de Nederlandse mainstream-pers wordt gepresenteerd als een democratisch alternatief voor president Poetin.
Als voormalige 'deputy head of Komsomol (the Communist Youth League)' wist Khodorkovsky binnen slechts één decennium 'the wealthiest man in Russia' te worden '(with a fortune of over $15 billion) and one of the richest people in the world, ranked 16th on Forbes list of billionaires.' Interessant in dit verband is Natan Sharansky, een joodse dissident uit de Sovjet-Unie, die na zijn vrijlating een radicaal zionistische politicus werd in Israel, die de Palestijnen het recht ontzegt op een eigen grondgebied. Deze Sharansky, gesteund door de neoconservatieve joods-Amerikaanse casino-miljardair Sheldon Gary Adelson, 'the 18th richest person in the world,' nauwe banden heeft met Khodorkovsky, en persoonlijk intervenieerde 'to help Khodorkovskys assistant, Leonid Levzlin, escape the Russian prosecutors by getting him an Israeli passport.'
Khodorkovsky's en zijn 'enforcer' Platon Lebedev tijdens één van de processen.
Het is inmiddels een uitgebreid gedocumenteerd feit dat er in de ineengestorte Sovjet-Unie sprake was van een
huge, fast-acquired wealth of some businessmen of the former Soviet republics (mostly Russia and Ukraine) during privatization in Russia after the dissolution of the Soviet Union in the 1990s. Businessmen with great wealth from these countries were commonly labeled (simply) 'oligarchs' in Russian - regardless of whether they had real political power, as the term 'oligarch' might imply.
Terwijl Khodorkovsky zich in de half-legale, half-illegale schemerwereld had weten te verrijken, leefde aan het begin van de twintigste eeuw zo'n 70 procent van de Russische bevolking rond de armoedegrens, de gemiddelde levensverwachting van de man was gedaald naar 58 jaar, het gemiddeld inkomen per hoofd van de bevolking was inmiddels lager dan dat in 1978 toen men nog onder de communisten leefde, en de kindersterfte was er drie keer zo hoog was als in Nederland. Ondanks het feit dat Khodorkovsky door de westerse pers wordt gezien als een dappere democratische dissident die het tegen de doortrapte tiran Vladimir Poetin durfde op te nemen, is Khodorkovsky, volgens de Amerikaanse journalist Peter Lavelle, die al sinds een kwarteeuw de ontwikkelingen achter het voormalige IJzeren Gordijn van binnenuit volgt, in werkelijkheid
a criminal who would have been sentenced to life in other jurisdictions for the crimes he committed. Khodorkovsky can hardly have been called a businessman either – he, like other oligarchs during the 1990s, stole, extorted, and even possibly ordered murders when making empires from looted state property. He was also a political fraudster – buying political influence from virtually anyone who would take his dirty money. It was only in prison did Khodorkovsky 'find religion' in an attempt to rebrand himself as a man of the people and supporter of democracy.
Khodorkovsky and his PR machine created myths too. Khodorkovsky was never a real threat to Putin’s political power and Putin never feared him (and probably never will). Before his arrest, trial, and imprisonment, Khodorkovsky expressed little interest in being elected to office.Though there is overwhelming evidence he did everything in his power to capture the state for personal gain. And this is what was at the heart of the 'Yukos affair.'
Not only did Khodorkovsky become Russia’s richest man, but he also intended to cash-out and/or make himself even richer (and at the expense of the Russian state and people). No one can deny Khodorkovsky had ambitions. His ambitions became hubris. First, he wanted to sell Yukos to Texas oilmen. Second and against Russian law, he wanted to build a private pipeline to export energy. (Under Russian law, the state has the monopoly right to export energy). Putin, as head of state and protector of the country’s sovereignty had no choice – Khodorkovsky and the other oligarchs had to be stopped.
After being elected to the presidency in 2000, Putin made it clear the oligarchs were to stay out of politics and pay their fair share of taxes. This was the background to what is called Putin’s 'Oligarch Wars.'
Khodorkovsky ignored Putin’s warnings and threats at his own peril. Western media and paid apologists in the service of corruption claim Khodorkovsky is a victim of arbitrary prosecution and persecution.
This is fantasy. The fact is Khodorkovsky willingly put himself straight and center in Putin’s sights. Taking on Khodorkovsky, the Russian state was saved from what could have easily turned into a de facto oligarch coup. It was at this time the other oligarchs understood that Putin was not to be taken for granted. Instead of an oligarch coup, the remaining oligarchs either fled or became – to use Putin’s words – highly paid state workers working in the interest of the state.
Western critics claim Khodorkovsky did not receive a fair trial and that his trials were politically motivated. That is not the opinion of the European Court of Human Rights. In the Court’s judgments Khodorkovsky was guilty of massive tax evasion for which he was justly convicted and imprisoned. In another judgment the Court found that there were no grounds to suppose a political motivation to his case distinct from the charges that were brought against him. Alas, Khodorkovsky’s hagiographers never miss a chance to omit or overlook inconvenient facts.
Another myth about Khodorkovsky is public perception of him. For a small number of Russian liberals and of course the entirety of western mainstream media, Khodorkovsky is a saint. Miraculously, Khodorkovsky is deemed the conscience of the nation having martyred himself in front of Putin’s 'authoritarian' throne.
The average Russian thinks differently. Khodorkovsky is a name and person associated with the past – and an awful past at that. Khodorkovsky is no hero to the millions of Russians who saw their lives turned upside down. They witnessed a small number of greedy and heartless individuals rob them and then to almost destroy the state down to its very foundations.
Khodorkovsky and his fellow oligarchs had no tears when the lives of millions were destroyed.
Aldus Lavelle, die vooral bekend is als 'host of CrossTalk, presented by the English-language channel RT,' de 'first news channel to break the 1 billion YouTube views benchmark.'
Ondanks al deze feiten blijven 'journalisten' als Hubert Smeets, voormalige adjunct-hoofdredacteur van NRC Handelsblad, oud-hoofdredacteur van De Groene Amsterdammer, en momenteel redacteur-buitenland van de krant waar tevens 'chef Boeken' Michel Krielaars werkt, Khodorkovsky afbeelden als iemand die 'voor het belang' van de Russische bevolking opkomt. Op 25 april 2014, liet Smeets zijn publiek zelfs weten:
Ondanks al deze feiten blijven 'journalisten' als Hubert Smeets, voormalige adjunct-hoofdredacteur van NRC Handelsblad, oud-hoofdredacteur van De Groene Amsterdammer, en momenteel redacteur-buitenland van de krant waar tevens 'chef Boeken' Michel Krielaars werkt, Khodorkovsky afbeelden als iemand die 'voor het belang' van de Russische bevolking opkomt. Op 25 april 2014, liet Smeets zijn publiek zelfs weten:
De Russische ex-oligarch hekelt president Poetin op een conferentie in Kiev. 'Hij komt niet op voor het Russisch belang.'
Hubert Smeets bij 'MindCenter. Other Focus Better Results.' Voor al uw op maat gesneden consultancies betreffende Rusland.
Tot voor kort kon de geïnteresseerde de beweringen van Hubert Smeets et al. tegen een luttel bedrag nog checken op internet, maar nu moet de lezer een prijzige paywall over, want hij moet tenminste een maand abonnee blijven, om één artikel te kunnen herlezen. De reden van dit obstakel werd duidelijk op 12 mei 2015, toen Trouw meldde:
Oplages kranten dalen, en nrc.next verdwijnt misschien
Het aantal betaalde abonnementen is in 2014 bij alle landelijke papieren kranten gedaald. Het aantal digitale abonnees nam wel toe, maar niet genoeg om de daling te compenseren
Een van de hardst getroffen kranten de afgelopen jaren was nrc.next, de ochtendkrant van NRC Handelsblad, die in 2005 gelanceerd werd om een nieuw, jonger publiek aan te spreken. Tussen 2011 en 2014 halveerde de betaalde oplage van 73.000 naar 36.000 abonnees. Hoe de laatste stand van zaken is, is onbekend, omdat de krant de cijfers niet op tijd heeft ingeleverd bij Hoi.
Dat het belangrijk is om de continuïteit van de propaganda te volgen, blijkt uit Smeets' artikel over Khodorkovsky, die
[u]pon being pardoned by Vladimir Putin and released from prison at the end of 2013, he immediately left Russia and has since lived in Switzerland where he was granted residency. At the end of 2013, his personal estate was believed to be worth, as a rough estimate, $100–250 million. At the end of 2014, he was said to be worth about $500 million, although he insisted that the sum was only $100 million.
Vanuit dit belastingparadijs voor de ultra-rijken probeert de 'ex-oligarch' vandaag de dag zijn verloren gegane politieke invloed terug te veroveren. Om een dieper inzicht te krijgen van welk doortrapt spel Smeets daarbij als buitenland-redacteur van NRC Handelsblad speelt, dient de lezer de volgende achtergrondinformatie te weten: op 10 oktober 2005 berichtte de journalist Simon Kuper van de Financial Times in zijn krant over Derk Sauer's Russische bedrijf Independent Media:
By 2004, Independent Media’s net sales had grown to about €70m, with earnings of €10m. The company controls about a third of Russia’s advertising market for print media. Inevitably mafiosi and oligarchs have become interested along the way. The oligarch Vladimir Potanin briefly owned a 35 per cent stake of Independent Media and Mikhail Khodorkovsky, jailed head of the oil company Yukos, held 10 per cent.
The Moscow Times had long criticised Yukos’s treatment of its minority shareholders. “When they became a shareholder,” says Mr Sauer, “I told Khodorkovsky: ‘I don’t ever want to hear anything about that. We are an independent newspaper.’ ‘No problem,’ he said. And I never did hear anything from Khodorkovsky.'
Instead Mr Sauer heard from Khodorkovsky’s partner, Platon Lebedev, who sat on Independent Media’s board. Mr Sauer says: 'Often the oligarchs are very friendly, but people around them are the enforcers. Lebedev would just call me up. "I don’t want this," he would say. I would say: ‘What do you mean?’ "Well, you will find out." Now Lebedev is in jail with Khodorkovsky. He is an intimidating man.' Hence the bodyguards? 'I got them after Playboy’s editor was shot [he survived]. The reason, I’m fairly sure, is that some guy was trying to force Playboy to work only with his models. So that wasn’t oligarchs. It was petty crime. That is more unpredictable than the oligarchs…'
Yet, as Mr Sauer repeatedly chronicles in his book, Russian journalists do get shot, sometimes after tangling with people in government. How much press freedom is there in Russia?
Kort samengevat: Mikhail Khodorkovsky's 'partner Platon Lebedev,' intimideerde als 'enforcer' voor zijn baas een buitenlandse uitgever/journalist, in een land waar toentertijd de onderwereld elkaar op leven een dood bevocht. Het demonstreert de praktijken van Khodorkovsky, wiens activiteiten ondermeer door Sauer's The Moscow Times 'langdurig' waren bekritiseerd, vanwege de 'treatment of its minority shareholders.' Het zal geen enkel zinnig mens verbazen dat iemand die 'had worked his way up the Communist apparatus during the Soviet years' in opmerkelijk korte tijd 'the wealthiest man in Russia (with a fortune of over $15 billion)' werd 'and one of the richest people in the world,' niet ander kan zijn dan rücksichtlos is. Desondanks probeert Hubert Smeets al geruime tijd Khodorkovsky te presenteren als een democratische oplossing voor 'Poetin,' die 'niet op[komt] voor het Russisch belang,' terwijl Smeets' onafhankelijke bron Khodorkovsky kennelijk zo duidelijk heeft aangetoond hoe hij zich al die jaren zo voorbeeldig heeft ingezet voor het belang van de verpauperde Russische bevolking. Althans, zo suggereert de objectieve Hubert Smeets tegenover een ieder die maar luisteren wil. Tekenend voor zijn corrupte journalistieke houding is onder andere dat hij bovenstaande informatie van de goed geïnformeerde Simon Kuper, columnist van de gezaghebbende Financial Times doodzwijgt. Een andere betrouwbare bron is de Belgische onderzoeksjournalist Willy van Damme die op 22 december 2013 onder de kop 'SINT MICHAEL KHODORKOVSKY' het volgende vaststelde:
Er is een nieuwe Russische heilige en zijn naam is Michael Khodorkovsky. Deze voormalige oliemagnaat zat bijna tien jaar in een Russische gevangenis wegens onder meer grootschalige fraude. Hij leidde tot zijn arrestatie in 2003 het enorme Russische olieconcern Yukos, toen eigenaar van een groot deel der Russische olievoorraden. Khodorkovsky had dit in de jaren negentig van de vorige eeuw in zijn bezit gekregen.
Henry Kissinger
Het was de periode toen Rusland onder Amerikaanse controle stond met als president Boris Jeltsin, een alcoholicus die toeliet dat zijn vrienden ‘zakenlui’ en met steun van de EU en de VS het land plunderden. Een beleid dat volgens een Britse universiteitsstudie aan ongeveer 1 miljoen Russen het leven heeft gekost, vooral door het gebrek aan een sociaal vangnet en de door het IMF geïntroduceerde massale armoede.
In die periode konden figuren als Boris Berezovsky, een man die de media grotendeels controleerde en agent was van o.m. de Britse MI6, en Khodorkovsky zich op luttele jaren tot miljardair opwerken. Met naast hen mensen die omkwamen van honger en ontbering. Het is geen toeval dat de term business man in het Russisch een synoniem is voor gangster.
Toen dit westers feest op zijn einde liep ontwikkelde men in de VS het plan om de Russische kroonjuwelen definitief onder Amerikaanse controle te krijgen. En daarvoor schakelde men Henry Kissinger in, de man achter onder meer de Chileense staatsgreep van Augusto Pinochet in 1973 en de verovering van Oost-Timor in 1975 door Indonesië. Erg bloedige episodes.
Centraal in die strategie was de Open Russia Foundation waar Michael Khodorkovsky, Henry Kissinger, de wegens aandelenhandel met voorkennis veroordeelde speculant George Soros en de Britse lord Jacob Rotschild elkaar vonden. Ook de vroegere president George H. Bush de Oudere speelde hierin een belangrijke rol. Financier hiervan was Khodorkovsky.
De 'Michail Chodorkovski' van Smeets et.al bij de pro-NAVO lobby. Smeets presenteert hem als democratisch alternatief voor 'Poetin.'
De Carlyle Group
Het idee was dat de Amerikaanse Carlyle Group, een der meest invloedrijke holdings die ook ’s werelds grootste spionagedienst de NSA onder feitelijke controle heeft, via een ingewikkelde deal Yukos zou overnemen waarna men de buit dan ietwat gelijk zou verdelen tussen de twee grote Amerikaanse oliebedrijven, ExxonMobile en Chevron.
Het plan ging normaal in 2001 en 2002 in werking treden maar in het Kremlin was de steeds dronken Amerikaanse zetbaas Boris Jeltsin toen al vervangen door Vladimir Poetin en die had uiteraard in de gaten wat er aan de hand was. De plotse vriendschap tussen Kissinger en Khodorkovsky was ook geen geheim.
De zaak viel dan ook in het water met de arrestatie van Khodorkovsky en de gehele ontmanteling van Yukos. Het verhaal verklaart zijn arrestatie – alhoewel daar bijna zeker ook voldoende juridische gronden voor waren – en ook de reden waarom onze media er ook nu nog een heilige van maken, Sint Michael Khodorkovsky. De patroonheilige der plunderaars?
Toen Khodorkovsky een eerste maal voor de rechtbank verscheen slaagde de lokale Moskouse correspondent van The New York Times erin om in zijn serie verslagen van dit proces geen enkele Rus, behoudens dan Khodorkovsky, over de zaak aan het woord te laten. Desnoods belde hij voor commentaar zelfs naar een New Yorkse advocaat.
Het werd niets
Dit verhaal over Khodorkovsky en de Carlyle group is mede een van de reden voor de westerse woede over Poetin en al die herrie rond de vermeende mensenrechtenschendingen in Rusland. Men hoopte de gigantische Russische oliebronnen in handen te krijgen en het werd niets.
Ook het Britse olieconcern BP dat eveneens een groot stuk der Russische olievoorraden in handen had gekregen, moest via zakelijke manipulaties later er eveneens het veld ruimen. Het was echter hoe dan ook voor de Britten een uitermate goede deal geweest waaraan zij op enkele jaren tijd miljarden dollars verdienden. BP met de P van plunder.
Hier voerden de Britten dan maar uit wraak het lot van de Russische eveneens voor MI6 werkende Alexander Litvinenko op. Vermoord door de Russen claimde de Britse regering en de haar naar de mond pratende media.
Sinds de gelijkaardig eerder gepleegde moord met polonium op de Palestijnse leider Yasser Arafat weten wij echter dat ook hier een westerse veiligheidsdienst betrokken moet zijn. Zie hiervoor een eerder op deze blog geplaatst verhaal.
Maar van een zware crimineel een heilige maken, daar heeft men in onze media geen enkel probleem mee. U vraagt, wij schrijven.
Met als gevolg dat Hubert Smeets bovenstaande informatie angstvallig negeert wanneer hij Khodorkovsky als betrouwbare bron en democratisch alternatief opvoert. Het feit dat
De Russische president Vladimir Poetin wist te verhinderen dat de Russische olievoorraden in Amerikaanse handen vielen, leverde hem de eeuwige haat op van de Amerikaanse regering,
en eveneens van de Atlanticus Smeets, die op kosten van de Nederlandse belastingbetaler een door de Atlantische Commissie georganiseerde 'studiereis' naar de VS maakte, om aldaar nog eens de bekende propaganda van de leidende macht binnen de NAVO goed in zich op te nemen. In zijn 'kwaliteitskrant' schreef hij dat
Chodorkovski olieconcern Joekos [wilde] hervormen naar Westerse maatstaven. Nadat hij blijk gaf van politieke pretenties, botste hij in 2003 met president en oud-KGB’er Poetin.
Hij werd gearresteerd en veroordeeld voor onder meer fraude. Eind 2013 werd Chodorkovski vrijgelaten. Hij leeft nu in Zwitserland…
De tegenstelling die Smeets creëert is veelzeggend, enerzijds een zakenman die zijn concern wilde 'hervormen naar Westerse maatstaven' en anderzijds een 'oud-KGB'er.' De vermelding dat 'Chodorkovski' zijn olie-imperium 'naar Westerse maatstaven' wilde 'hervormen' is vooral zo opmerkelijk omdat iedere journalist kan weten dat het gerespecteerde internationale instituut Transparency International al jarenlang laat weten:
Increasing global demand is driving new oil and gas discoveries. Over the next 20 years, it’s expected that 90 per cent of production will come from developing countries. Yet many countries rich in oil and gas are home to some of the world’s poorest people. How can this happen? Too often, wealth stays in the hands of politicians and industry insiders. Revenues don’t get published. Payments made to governments to exploit resources remain secret. Bribery and embezzlement go unchecked.
Many oil and gas companies protect the identities of their equity holders and subsidiaries. This allows corrupt leaders to hide stolen funds unnoticed. Inadequate financial statements make it easy to disguise corrupt deals, and impossible for any of us to monitor them. Many oil and gas companies don’t publish information country by country. This allows them to hide the royalties, taxes and fees they pay. But without this information, we can’t hold governments to account for the money they receive.
Stolen oil and gas income has terrible consequences. It benefits an elite few. But for everyone else, it fuels conflict over resources. And it traps people in poverty they’d otherwise avoid.
Ziehier de 'Westerse maatstaven,' van Smeets. Nadat 'Chodorkovski' in 2005 was veroordeeld tot negen jaar gevangenis-straf vanwege grootscheepse 'fraude' werd de echte
Khodorkovsky and his business partner Platon Lebedev further charged and found guilty of embezzlement and money laundering in December 2010, extending his prison sentence to 2014.
Overigens lijdt het geen twijfel dat het hier een politiek proces betrof. De andere criminele Russische oligarchen, die niet met hun miljarden naar het buitenland uitweken, werden juridisch met rust gelaten. Maar vanzelfsprekend verandert dit geenszins het feit dat 'Chodorkovski' een crimineel is. Dat weet Hubert Smeets ook, aangezien hijzelf in zijn krant van zaterdag 26 april 2014, weliswaar in eufemistische termen, toegaf dat 'Michail Chodorkovski (50) profiteerde als oligarch van de schimmige privatisering van de staatseigendommen uit de boedel van de Sovjet-Unie. Hij was een tijd de rijkste Rus.' Bovendien had de voormalige NRC-correspondente in Moskou, Laura Starink, al in 2005 in haar krant geschreven:
De meeste intellectuelen die ik spreek steunen Chodorkovski. Als ik vraagtekens plaats bij zijn illegale handel en wandel, zegt iemand: 'Luister, iedereen die de laatste 15 jaar in Rusland heeft gewoond en gewerkt, heeft de wet overtreden en kan op elk moment gearresteerd worden.' Een vriendin formuleert het zo: 'Wij hebben allemaal boter op ons hoofd. Daarom begrijpen wij Chodorkovski zo goed.'
Maar de feiten weerhouden Smeets geenszins om Chodorkovski bij het NRC-publiek weer salonfähig te maken:
Zonder bombarie, bijna sloffend, betreedt Michail Chodorkovski het congrescentrum van het Olympisch Stadion in Kiev. De conferentie Oekraïense/Russische Dialoog gaat beginnen. Op de dag dat aan de oostgrens een echte oorlog in de lucht lijkt te hangen.
De man die president Vladimir Poetin in 2003 tartte – en daarna tien jaar gevangen zat, totdat hij in december vorig jaar werd vrijgelaten en Rusland meteen verliet – kijkt alert uit zijn ogen. Op afstand volgen twee lijfwachten. Gekleed in een spijkerbroek en een blauw-groen jasje met bruin-suède revers loopt Chodorkovski door de wandelgangen. Hij houdt voor iedereen halt die hem aanspreekt. Maar hij weigert politieke vragen te beantwoorden. En dat zijn zo ongeveer alle vragen, omdat bijna alles in de Oekraïens-Russische betrekkingen politiek is geworden sinds de pro-Europese Maidan en de door Moskou geïnspireerde anti-Maidan op de Krim en in het Oosten…
Het gaat hen vandaag in congrescentrum Olimpiski niet om de actualiteit in Donetsk of de troepenbeweging aan gene zijde van de oostgrens bij Rostov. Ze praten twee dagen over een verder gelegen horizon: over Europese waarden, over vrijheid en democratie…
Chodorkovksi is hoofdsponsor van de Oekraïense/Russische Dialoog in Kiev. Behoedzaam, zelfs een beetje timide, opent hij het congres met een korte rede. Hij wil politiek bedrijven zonder politiek te bedrijven, zo klinken zijn woorden. 'Oekraïne beleeft de zwaarste periode van zijn leven als onafhankelijke staat. Wij zijn hier omdat we het niet eens zijn met de politiek van president Poetin. En uit solidariteit met het Oekraïense volk. Maar een volk dat afgelopen tien jaar twee revoluties doormaakte en nu onder vuur ligt, is reden om gealarmeerd te zijn. Maar ook voor optimisme,' zo begint de organisator Chodorkovski.
Waarna het individu Chodorkovski het woord neemt. 'Voor ons is het meest treurig dat de president de grote en internationale belangen van Rusland helemaal niet verdedigt. Hij gebruikt zijn functie om een persoonlijk gevoel van belediging te wreken. Deze ambitie [ambitie heeft in het Russisch een negatieve klank] leidt ertoe dat Moskou lang of misschien wel nooit meer het centrum van de Slavische cultuur kan zijn. Ik denk dat Kiev dat Slavische centrum kan worden,' aldus Chodorkovski.
Een volk dat afgelopen tien jaar twee revoluties doormaakte en nu onder vuur ligt, is een reden om gealarmeerd, maar ook optimistisch te zijn.
Waarna hij de zaal verlaat, her en der een praatje maakt en onderweg Joeri Loetsenko omhelst, die ook twee jaar gevangen heeft gezeten, zij het onder president Viktor Janoekovitsj.
Russische miljardair huurt ex-motorjacht van Chodorkovski. Mocht u ook eens willen dobberen als een oligarch dan kan dat. De Lauren L. is te huur. Naast de eerder genoemde suite zijn er drie VIP-hutten voor gasten, tien gewone luxe en tien nog gewonere (maar nog steeds heel erg luxe) hutten. Zo kunt u uw gasten direct duidelijk maken waar ze in de pikorde staan. Een weekje varen komt op 695000 euro.
- http://925.nl/archief/2011/06/21/russische-miljardair-huurt-ex-bootje-van-chodorkovski/
Onmiddellijk na zijn ontslag uit de gevangenis werd de Russische multimiljonair Chodorkovski bij aankomst op het vliegveld in Berlijn ontvangen door de Duitse voormalige liberale minister van Buitenlandse Zaken, Hans-Dietrich Genscher, alsof het hier een officieel bezoek betrof van een hooggeplaatste autoriteit. De westerse politici weten wie belangrijk is en wie ze moeten dienen, niet de zwart werkende 'timmerman,' die Chodorkovski als student ooit eens was, ook niet één of andere arme vluchteling uit een door de NAVO gebombardeerd land, maar wel degelijk een 'oligarch,' als de man op de foto. Dan komt zelfs de 'liberale democraat' Genscher hem op het vliegveld ophalen.
Smeets' propaganda past naadloos in de neoliberale propaganda die van Oekraïne een vooruitgeschoven post van Washington en Brussel wil maken. Daarentegen laat hij zijn Chodorkovski onweersproken de volgende voorstelling van zaken geven:
'Voor ons is het meest treurig dat de president de grote en internationale belangen van Rusland helemaal niet verdedigt. Hij gebruikt zijn functie om een persoonlijk gevoel van belediging te wreken. Deze ambitie [ambitie heeft in het Russisch een negatieve klank] leidt ertoe dat Moskou lang of misschien wel nooit meer het centrum van de Slavische cultuur kan zijn. Ik denk dat Kiev dat Slavische centrum kan worden,' aldus Chodorkovski.
Een misdadiger opvoeren als een betrouwbare bron kan ongestoord in de westerse mainstream-journalistiek, tenminste zolang de gangster de neoliberale westerse belangen van de economische en financiële elite dient. In verband met de lengte stop ik hier. Volgende keer meer over de geïdealiseerde 'Chodorkovski' versus de ware 'Khodorkovsky,' en niet te vergeten de echte Hubert Smeets en de al even echte Michel Krielaars en zijn 'belangrijkste' informatiekanaal 'Radio Echo Moskvy.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten