Mahatma Gandhi. All Men Are Brothers. Autobiographical Reflections. 1980
Voorop gesteld dit: mocht de lezer de indruk hebben gekregen dat ik een oplossing bezit voor het diepe culturele verval van het Westen, dan heb ik mij tot nu toe niet duidelijk genoeg uitgedrukt. Ik heb geen enkele oplossing, ik ben net zo zoekende als ieder ander zinnig mens. Uit ervaring weet ik alleen één ding zeker: dankzij het lezen van het werk van de grote geesten in de wereld, beschik ik over immens veel meer informatie dan mijn collega's van de gecorrumpeerde mainstream media. Ik durf zelfs te stellen dat de zogeheten 'vrije pers' een integraal bestanddeel vormt van het grote politieke, economische en culturele failliet waarmee het Westen worstelt, en het zou een enorme vooruitgang zijn als de opinie's producerende 'politiek-literaire elite' stopt met haar doorgaans infantiele en zelfs hysterische commentaren. Bovendien attenderen lezers mij regelmatig op interessante feiten. Zo kreeg ik maandag 16 november 2015 het volgende bericht gemaild:
Anoniem heeft een nieuwe reactie op je bericht 'Terrorisme' achtergelaten:
'Knoope trekt een grote les uit de geschiedenis: 'Generationele solidariteit speelt een veel belangrijker rol dan wij ons realiseren.'
Het staat inmiddels gewoon vast dat er genetische stress danwel trauma's overgedragen worden, n.a.v. een publicatie in the new scientist deze samenvatting: Born scared: How your parents’ trauma marks your genes. 'When Zahava Solomon, an epidemiologist with the Israeli army, examined the figures, she found that PTSD rates were highest in one particular group: those whose parents had survived the Holocaust in Europe during the second world war.'
Dit fenomeen is veelbetekenend, aangezien het plausibele verklaring biedt voor de houding van degenen die door de westerse gevestigde orde louter en alleen als krankzinnige 'terroristen' worden gezien, die geen motieven bezitten, maar het vleesgeworden Kwaad zijn. De Telegraaf opende vandaag met een paginagrote opsomming van 'terroristische' aanslagen van islamieten, met tenslotte de vraag: 'WAT DOEN WIJ?' Om de haat van de lezers verder aan te wakkeren, berichtte De Telegraaf op pagina drie: Geert Wilders: 'Bijna elke terrorist is moslim.' De boodschap is overduidelijk: de westerse wereld is sinds 11 september 2011 het slachtoffer van 'moslims,' terwijl 'wij' helemaal niets daartegen ondernmen, maar dat nu de 'grens' is 'bereikt,' aldus de 'gezond verstand krant,' die als voorlopige maatregel eist dat 'de grenzen voor asielzoekers voorlopig dicht' gaan. Dit is het antwoord van de zwijgende meerderheid die doodsbang en zonder enig begrip de ontwikkelingen langs de zijlijn volgt, en die meent het risico te lopen slachtoffer te worden van het feit dat de warriors uit het Midden-Oosten een tweede front hebben geopend. De reactie is kenmerkend voor de vluchtreflex van de massa; een dwaas roept 'BOM!' en de hele meute begint te rennen, daarbij de zwakkeren onder hen verpletterend. Net als de vluchtende asielzoekers het oorlogsgeweld proberen te ontsnappen, ontvluchten de westerlingen de eigen verantwoordelijkheid, door zich krampachtig en vergeefs als slachtoffer op te stellen. De logica van het spreekwoordelijke 'waar twee kijven hebben twee schuld' gaat ineens niet meer op, en wordt er, in de platte terminologie van Hofland, 'schuimbekkend' met de beschuldigende vinger naar De Ander gewezen, de allochtoon, de moslim, zoals voorheen de jood als allochtoon gestigmatiseerd werd. Tot zover niets nieuws onder de zon. Het zijn geconditioneerde reflexen die altijd optreden tijdens een crisis in een massamaatschappij. De vorige crisis eindigde in Auschwitz en Hiroshima. Dat zou een waarschuwing moeten zijn, als de mens van de geschiedenis had geleerd. De Franse aristocraat Alexis de Tocqueville waarschuwde in zijn 'Democracy in America' al 175 jaar geleden voor het volgende:
I readily admit that public tranquility is a great good; but at the same time, I cannot forget that all nations have been enslaved by being kept in good order. Certainly, it is not to be inferred (concluderen. svh) that nations ought to despise public tranquility; but that state ought not to content them. A nation which asks nothing of its government but the maintenance of order is already a slave at heart — the slave of its well-being, awaiting but the hand that will bind it.
By such a nation, the despotism of faction is not less to be dreaded than the despotism of an individual. When the bulk of the community are engrossed by private concerns, the smallest parties need not despair of getting the upper hand in public affairs. At such times, it is not rare to see upon the great stage of the world, as we see at our theaters, a multitude represented by a few players, who alone speak in the name of an absent or inattentive crowd: they alone are in action, whilst all others are stationary; they regulate everything by their own caprice; they change the laws, and tyrannize at will over the manners of the country; and then men wonder to see into how small a number of weak and worthless hands a great people may fall.Een natie die van haar staatsbestel alleen maar verlangt dat het de orde handhaaft, is al in het diepst van haar hart een slaaf; zij is een slaaf van haar welvaart, the slave of its well-being, awaiting but the hand that will bind it.
Het is precies datgene wat men vandaag de dag kan zien; in het kader van de 'veiligheid' is de democratie van binnenuit uitgehold en zijn de visionaire woorden van Tocqueville bewaarheid:'A nation which asks nothing of its government but the maintenance of order is already a slave at heart — the slave of its well-being, awaiting but the hand that will bind it.'
De vraag in hoeverre de krijgers van ISIS door westerse geheime diensten worden gebruikt, is in dit verband onbelangrijk, veel belangrijker is dat het Westen geconfronteerd wordt door intelligente tegenstanders, die de westerse cultuur veel beter begrijpen dan de meeste westerlingen zelf. ISIS bespeelt de irrationele angsten, die onherroepelijk zullen leiden, en in zekere mate al geleid hebben, tot contraproductieve daden. Ze weten exact hoe zowel de elites zullen reageren, als ook de gewone burgers. Door het bespelen van existentiële angsten is een relatief kleine groep toegewijde krijgers op die manier in staat het Westen te verlammen. En dit is precies waar de organisatie op uit is. Ook al worden ze tenslotte op het slagveld verpletterd, dan nog zullen ze onder hun eigen mensen de geschiedenis ingaan als helden die het opnamen tegen de langdurige westerse terreur in het Midden-Oosten. Hoe meer ISIS-strijders door het Westen worden gedood, des te meer krijgers zich zullen aanmelden. De reden daarvan is simpel. Wat de westerse mogendheden weigeren te beseffen is dat zij de Arabische wereld al een eeuw lang vernederen. Een mens kan door angst een zeer lange tijd vernedering ondergaan, de meesten blijken zelfs in staat te zijn om de schending van hun menselijke waardigheid een heel leven lang te aanvaarden. De joden in de christelijke wereld zijn hiervan een voorbeeld geweest, tot de stichting van de staat Israel de zaak omdraaide. De meedogenloze houding van de 'Joodse staat' tegenover de zwakkere Palestijnse bevolking is een voorbeeld van hoe het trauma van langdurige vernedering genetisch kan worden opgeslagen. Wat de zionisten in 'het beloofde land' de Palestijnse burgers aandoen, is hen eens door de christenen aangedaan. Dit is geen vergezochte veronderstelling, maar een empirisch gegeven. De Israelische geleerde, Rachel Yehuda, hoogleraar Psychiatrie en Neurowetenschap, heeft hiernaar onderzoek gedaan.
Dr. Yehuda is a recognized leader in the field of traumatic stress studies. She has authored
more than 250 published papers, chapters, and books in the field of traumatic stress and
the neurobiology of PTSD. Her current interests include the study of risk and resilience
factors, psychological and biological predictors of treatment response in PTSD, genetic and
epigenetic studies of PTSD and the intergenerational transmission of trauma and PTSD.
She has an active federally-funded clinical and research program that welcomes local and
international students and clinicians.
Dr. Yehuda's research on cortisol and brain function has revolutionized the understanding
and treatment of PTSD worldwide and has been awarded the renowned Max Planck
Institute for Psychiatry (Munich, Germany) 2004 Guest Professorship. The appointment
signifies a special recognition of the outstanding research she has been performing in the
field of neuroscience in the context of studies on causality of psychiatric disorders over the
years.
Dr. Yehuda received her PhD in Psychology and Neurochemistry and her MS in Biological
Psychology from the University of Massachusetts at Amherst and completed her
postdoctoral training in Biological Psychiatry in the Psychiatry Department at Yale Medical School.
12 februari 2015 berichtte het populair-wetenschappelijk tijdschrift Scientific American:
Descendants of Holocaust Survivors Have Altered Stress Hormones
Parents' traumatic experience may hamper their offspring's ability to bounce back from trauma
By Tori Rodriguez | Feb 12, 2015
A person's experience as a child or teenager can have a profound impact on their future children's lives, new work is showing. Rachel Yehuda, a researcher in the growing field of epigenetics and the intergenerational effects of trauma, and her colleagues have long studied mass trauma survivors and their offspring. Their latest results reveal that descendants of people who survived the Holocaust have different stress hormone profiles than their peers, perhaps predisposing them to anxiety disorders.
Yehuda's team at the Icahn School of Medicine at Mount Sinai and the James J. Peters Veterans Affairs Medical Center in Bronx, N.Y., and others had previously established that survivors of the Holocaust have altered levels of circulating stress hormones compared with other Jewish adults of the same age. Survivors have lower levels of cortisol, a hormone that helps the body return to normal after trauma; those who suffered post-traumatic stress disorder (PTSD) have even lower levels.
Met andere woorden:
If your parents have been through war or famine, you’re probably genetically primed for more of the same. That’s a problem if times have changed. In the summer of 1982, Israel invaded Lebanon. Although the conflict lasted less than four months, it is notorious for the massacre of hundreds of civilian refugees in Beirut by Lebanese militias, while the Israeli army stood by. Some of the returning Israeli soldiers developed post-traumatic stress disorder, suffering nightmares and flashbacks about what they had seen. When Zahava Solomon, an epidemiologist with the Israeli army, examined the figures, she found that PTSD rates were highest in one particular group: those whose parents had survived the Holocaust in Europe during the second world war. Publishing her finding in 1988, Solomon suggested that the children of Holocaust survivors might have learned this vulnerability through hearing their parents’ stories of what had happened to them.
12 augustus 2015 meldde Biological Psychiatry. A Journal of Psychiatric Neuroscience and Therapeutics onder de kop 'Stress Response':
When confronted with extreme stress, the body initiates many chemical reactions to facilitate a quick escape from stress. The amygdala is the brain region that alerts the body to danger and activates hormonal systems. Activation of the hormones noradrenaline and adrenaline results in accelerated breathing, pulse, and heart rate, and increased release of energy to muscles and other organs, which literally helps people run faster from stress or mobilize a response that requires coping with the stressor head-on. Once the immediate danger has passed, other hormones, particularly the hormone cortisol, help terminate stress-activated reactions. Usually, the more stress there is, the more cortisol is needed to contain the stress response. Our work has demonstrated that trauma survivors with PTSD have higher levels of noradrenaline1,2 and lower levels of the hormone cortisol.3,4,5
This is the first demonstration of an association of pre-conception parental trauma with epigenetic alterations that is evident in both exposed parent and offspring, providing potential insight into how severe psychophysiological trauma can have intergenerational effects.
En als vanzelf kom ik terug bij Arabische jongeren die het oorlogsfront naar Europa en de VS hebben verlegd. Al generatieslang vernedert de blanke christelijke kapitalistische cultuur elk ander volk dat niet tot het Westen behoort. Ook dat trauma wordt in het geval van Arabische jongeren, net als bij Joden in Israel, genetisch overgedragen. Men hoeft slechts Tim Weiner's Legacy of Ashes: The History of the CIA (2007), te lezen, (dat in de Nederlandse vertaling als titel heeft Een Spoor van Vernieling. De Geschiedenis van de CIA), en u zult beseffen hoe intens en langdurig het Westen ondermeer in de Arabische wereld de menselijke waardigheid heeft geschonden. 720 pagina's lang beschrijft de joods-Amerikaanse Weiner de continuïteit van de CIA-terreur in het buitenland. Weiner is niet de eerste de beste, maar een onderzoeksjournalist van de New York Times, winnaar van de Pulitzer Prize, en de al even prestigieuze National Book Award voor zijn geschiedenis van de CIA. In verband met de actualiteit citeer ik Weiner's relaas over Syrië:
In maart 1955 verklaarde Allen Dulles het land 'rijp voor een militaire staatsgreep' gesteund door de inlichtingendienst. In april 1956 probeerden Kim Roosevelt van de CIA en zijn tegenhanger bij de Britse Secret Intelligence Service (SIS), sir George Young, de rechtse legerofficieren van Syrië te mobiliseren; de CIA leverde een half miljoen Syrische ponden aan de leiders van de samenzwering... Een in 2003 tussen de persoonlijke paperassen van Duncan Sandys, minister van Defensie onder premier Harold Macmillan, aangetroffen document doet gedetailleerd verslag van hun poging. Syrië moest 'worden afgeschilderd als de sponsor van samenzweringen, sabotage en geweld tegen naburige regeringen,' aldus het document. De CIA en SIS zouden verhalen de wereld in helpen over 'nationale samenzweringen en diverse gewelddadige activiteiten' in Irak, Libanon en Jordanië en vervolgens Syrië de zwartepiet toespelen. Ze zouden paramilitaire facties opzetten en opstanden uitlokken onder de islamitische broederschap in Damascus. Het scheppen van de schijn van instabiliteit zou de regering destabiliseren; grensconflicten die door de Amerikaanse en Britse inlichtingendiensten werden verzonnen zouden als voorwendsel dienen voor het binnenvallen van de pro-westerse legers van Irak en Jordanië. De CIA en de SIS stelden zich voor dat elk nieuw regime dat zij zouden installeren wellicht 'allereerst zou steunen op repressieve maatregelen en arbitraire machtsuitoefening' om te overleven.
De geschiedenis herhaalt zich. Ter informatie: Allen Dulles was een bankier die onder Eisenhower hoofd van de CIA werd, en wiens broer minister van Buitenlandse Zaken was. Beiden werkten direct voor de belangen van de grote Amerikaanse concerns.
Involvement in coups against governments of Iran and Guatemala
In 1953 Dulles was involved, along with Frank Wisner, in Operation Ajax, the covert operation that led to the removal of Mohammad Mossadeq, prime minister of Iran, and his replacement with Mohammad Reza Pahlavi, Shah of Iran. Rumors of a Soviet takeover of the country had surfaced due to the nationalization of the Anglo-Iranian Oil Company. British diplomat Christopher Woodhouse had pitched the idea of a coup d'état to President Eisenhower to try to regain British control of the oil company. Woodhouse would later say, 'Not wishing to be accused of using Americans to pull British chestnuts out of the fire, I decided to emphasize the communist threat' to Iran.
President Jacobo Arbenz Guzman of Guatemala was removed in 1954 in a CIA-led coup carried out under the code name Operation PBSUCCESS. Dulles was on the board of trustees of the United Fruit Company, which stood to lose farmland to expropriation under proposed land reforms.
Sabotage against Cuba: Operation 40
At the direction of President Eisenhower, Dulles established Operation 40, comprising 40 officials and agents whose primary area of operations was the Caribbean region, including Cuba. On March 4, 1960, La Coubre, a ship flying a Belgian flag, exploded in Havana Bay. It was loaded with arms and ammunition destined for the armed forces of the Cuban government of Fidel Castro. The explosion killed 75 people and over 200 were injured. Fabian Escalante, an officer of the Department of State Security (G-2), later claimed that this was the first successful act carried out by Operation 40.
Operation 40 not only was involved in sabotage operations but evolved into a team of assassins. One member, Frank Sturgis, claimed: 'this assassination group (Operation 40) would upon orders, naturally, assassinate either members of the military or the political parties of the foreign country that you were going to infiltrate, and if necessary some of your own members who were suspected of being foreign agents... We were concentrating strictly in Cuba at that particular time.'
Over the next few years Operation 40 worked closely with several anti-Castro Cuban organizations, including Alpha 66. CIA officials and freelance agents such as William Harvey, Thomas G. Clines, Porter Goss, Gerry Patrick Hemming, E. Howard Hunt, David Sánchez Morales, Carl Elmer Jenkins, Bernard Barker, Barry Seal, Frank Sturgis, William Robert Plumlee ('Tosh' Plumlee), and William C. Bishop also joined the project.
During the Kennedy Administration, Dulles faced increasing criticism. The pro-American but unpopular regimes in Iran and Guatemala that Dulles had helped put in place were widely regarded as brutal and corrupt.
Several failed assassination plots utilizing CIA-recruited operatives from the Mafia and anti-Castro Cubans directly against Castro undermined the CIA's credibility. The reputation of the agency and its director declined drastically after the Bay of Pigs Invasion fiasco, and Dulles and his staff (including Deputy Director for Plans Richard M. Bissell, Jr. and Deputy Director Charles Cabell) were forced to resign in September 1961. President Kennedy reportedly said he wanted to 'splinter the CIA into a thousand pieces and scatter it into the winds.'
De hoerigheid van Geert Mak: '[d]e kracht van onze westerse samenleving is onze democratie, onze variatie in ideeën, onze tolerantie, onze openheid tegenover andere culturen.'
Deze terreur vond allemaal plaats toen de VS, volgens bestseller-auteur Geert Mak, 'als ordebewaker en politieagent [fungeerde].' Na de aanslag op de medewerkers van Charlie Hebdo voegde Mak hieraan toe dat '[d]e kracht van onze westerse samenleving is onze democratie, onze variatie in ideeën, onze tolerantie, onze openheid tegenover andere culturen.' Het is deze corrupte, zieke houding van westerse mainstream-intellectuelen, die aantoont hoe er hier geen andere 'normen en waarden' bestaan dan die van het geld. Ondermeer het hoerige gedrag van praatjesmakers als Geert Mak hebben Arabische jongeren gemotiveerd om terug te slaan. Een immoreel systeem dat jongeren in het Midden-Oosten met de rug tegen de muur drukt, moet een tegenreactie kunnen verwachten. En dit is slechts het begin. Een zoon die ziet hoe zijn vader straffeloos wordt vernederd door hem zijn menselijke waardigheid te ontnemen, zoals het ook met zijn grootvader gebeurde, zal die agressie net zo lang opslaan tot hij stikt of begint terug te vechten. Er is hem geen andere weg overgelaten. Kijk maar naar Israel. Ooit zag ik eens hoe een Israelische soldaat een Palestijns kind doodschoot. Ware ik de Palestijnse vader geweest dan had ik teruggeschoten, al was het maar om de menselijke waardigheid van mijzelf en mijn geliefden te beschermen. Such is Life.
Dit mag ongestoord doorgaan van het Westen, maar contra-terreur mag niet, dat verstoord de 'orde.'
3 opmerkingen:
Naar aanleiding van het bovenstaande over het geinterneerde deels genetisch geerfde PTSD trauma, er zijn zoveel beelden, er is zoveel materiaal
van kinderen die het ontgelden in deze waanzinnige oorlogen in het Midden Oosten - het afgelopen jaar in GAZA alleen al - dat het moeilijk is hieruit een keus te maken. Éen event, de moordpartij op 'n strand van 4 kinderen en meerdere gewonde kinderen die het van dichtbij meemaakten springt er uit, niet in de laatste plaats omdat zoveel internationale media er 'letterlijk' bovenop zaten aangezien zij gezamelijk in 'n daar aan 't strand gelegen hotel logeerden!
Daaraan gekoppeld, voor het perspectief eventueel, deze video waarin Amy Goodman van Democracy Now Glenn Greenwald interviewt over het merkwaardige fenomeen dat NBC nav dit incident haar topreporter in de regio Mohyeldin, die ook nog eens zeer goed Arabisch spreekt, op nonactief zette. Het toont meteen de uiterst dubieuze, halfhartige
houding van sommige westerse media, met name de grote westerse nieuwsbureau's. Mohyeldin, de reporter in kwestie kende de jochies waarmee hij ook wel eens 'n balletje trapte namelijk van zeer nabij - het hotel bij het strand voorzag immers in 'n onderkomen voor veel buitenlandse journalisten! - en hij was, evenals verscheidene andere journo's, vrijwel meteen na afloop op het strand, de plek alwaar de schokkende brute moordpartij had plaatsgevonden. Het trauma en de shocktoestand waarin ze de overlevende kinderen daar toen aantroffen is dan ook zelden zo goed gedocumenteerd in beeld gebracht en was wellicht daarom zeer onthullend. Horror on Gaza Beach 'Mohammad Ramiz Bakr, 11, Ahed Atef Bark and
Zakariya Ahed Bakr, both 10, and Ismail Mahmoud Bakr, 9, all died that day as the international press, watched in horror.' Éen van de slachtoffertjes die het schietincident overleefde 'Eight boys from the Bakr family were on the beach that day, and four suffered serious injuries but survived, including Um Atawf’s 12-year–old son, Moatasir Bakr. ' is zo erg zichtbaar getraumatiseerd dat er van hem veel materiaal geschoten is waaronder 'n interview bij zijn ouders thuis, herbezocht ongeveer 'n jaar na het drama, waarin hij een schijnbare 'aanval' krijgt waarbij hij in een soort katatonische toestand lijkt te geraken ('n reportage die ik helaas net niet meer terug kan vinden). Zijn ouders verhalen daarnaast over zelfmoordpogingen die hij heeft ondernomen en dat ze hem vanaf dat moment geen moment uit het oog kunnen verliezen. Medicijnen die hij krijgt om rustiger te worden moeten worden opgehaald bij het ziekenhuis en vaak krijgen ze te maken met wegversperringen en word hen de toegang naar het ziekenhuis geweigerd of zijn er in 't geheel geen medicijnen, is de voorraad op.
Dat relaas is zo dermate hartverscheurend in beeld woord en gebaar: de radeloosheid en de haat in de ogen van het 12 jarig joch Moatasir Bakr als hij spreekt over Tel Aviv die het volgens hem op z'n geweten heeft, een knappe psychiater die de oorlog nog uit dat kind weet te halen!
Het drama staat niet op zich 550 Palestijnse kinderen lieten het leven in 'n tijdsbestek van 50 luttele dagen. het is welhaast exemplarisch voor generaties die het van haat vervuld opgroeien (als ze daar de kans toe krijgen) toont, en de wrok die er woekert om ooit, later als ze groter en sterker zijn, een uitweg te zoeken/vinden in geweldsuitbarstingen.
Wanneer er niet adequaat met het verwerken van de psychologische en fysieke schade kan worden afgerekend schrijft dit daadwerkelijk zijn eigen geschiedenis, als code in het genetisch materiaal van de kinderen van het volk. En die kinderen krijgen kinderen gelijk trauma's monsters baren denk ik dan. De eigenlijke verwekkers van die monsters blijven buiten schot, wie zijn wij?
*geïnternaliseerde *geërfde
Een reactie posten