'Mir besteht mein Leben jetzt in dem Wunsche,' schrijft hij (Nietzsche. svh) aan zijn vriend Overbeck, 'dass es mit allen Dingen anders gehen möge, als ich sie begreife; und dass mir jemand meine "Wahrheiten" unglaubwürdig mache.' Deze waarheid, die niemand hem ongeloofwaardig heeft kunnen maken, bestond uit het besef dat God dood is, dat de bovenste waarden zich ontwaarden en dat het nihilisme voor de deur staat: 'der unheimlichste aller Gäste' [...] uit de puinhoop er van verrees niet zo zeer een nieuwe moraal voor het individu, als wel een moraal van de rangorde der individuen, met alle implicaties van teling en geweld: de bovenste mag doden, de onderste moet sterven.
Harry Mulisch De Zaak 40/61. Een reportage. 1962
We're blind to our blindness. We have very little idea of how little we know. We're not designed to know how little we know.
Daniel Kahneman. Independent. 24 november 2011.
De 81-jarige Kahneman is een Joods-Israelische emeritus hoogleraar, die doceerde aan de prestigieuze Princeton Universiteit van Princeton. 'In 2002, he was awarded the Nobel Prize in Economics for his analyses of decision-making and uncertainty, developed with the late Amos Tversky. His work has influenced not only psychology and economics, but also medicine, philosophy, politics and the law.' Het feit dat 'We're not designed to know how little we know,' leidt tot de rampzalige ijdelheid van de mens, zeker van de mens die naar macht streeft om zich zodoende te laten gelden ten koste van de ander. Geen enkel politiek systeem is hiertegen immuun. Deze constructiefout van het menselijk bewustzijn heeft in de neoliberale 'democratie' ondermeer tot gevolg gehad dat de blanke westerling niet in staat is zich te realiseren hoe intens misbruikt en vernederd een niet te verwaarlozen deel van de wereldbevolking zich voelt door de wijze waarop de westerling straffeloos al eeuwenlang de rest van de wereld behandelt.
Terecht wijst de Duitse geleerde Evelin Gerda Lindner erop dat '[d]e mensenrechten allereerst de menselijk waardigheid dienen.' Lindner's wetenschappelijk onderzoek, 'focuses on human dignity, and she believes that the humiliation of honor and dignity may be among the strongest obstacles on the way to a decent world community.' Dit feit is de oorzaak dat 'De oorlog Europa [heeft] bereikt,' aldus de verbaasde constatering op de voorpagina van nrc.next van maandag 16 november 2015. Op pagina 5 van de krant, die zich op jongeren richt, wordt in een zogeheten 'analyse' de vraag opgeworpen 'Hoe Europeanen zich weerbaar [kunnen] opstellen?' nu 'Europa de oorlog in Syrië niet op afstand [kan] houden.' Net als overal in de westerse mainstream-journalistiek is ook in nrc.next sprake van een geconditioneerd reflex. Een sfeertekening van NRC-correspondent in Parijs, Peter Vermaas, heeft als onderkop:
Na het 'blinde terrorisme' is de veerkracht van na de aanslag op Charlie Hebdo ver te zoeken. 'Ze kunnen iedereen pakken.'
Een beter voorbeeld van de 'blindheid voor onze blindheid' is ondenkbaar. Juist de journalist Vermaas zelf prees eerder het westerse 'blinde terrorisme' door te beweren dat de 'voorzitter van de wereld,' zoals hij de Nederlandse 'topdiplomaat' Peter van Walsum in De Groene Amsterdammer noemde, 'twee jaar lang het visitekaartje in het buitenland' is 'geweest.'
Van Walsum was als 'voorzitter van de Irak-Sanctiecommissie,' verantwoordelijk voor een beleid dat, aldus een VN-rapport, de dood ten gevolge had van tenminste 500.000 Iraakse kinderen onder de vijf jaar. De Amerikaanse toenmalige ambassadeur bij de VN, Madeleine Albright, was van oordeel dat die half miljoen onschuldigen 'de prijs waard'waren geweest om de politiek van Washington tot een succesvol einde te brengen. Dit is één van de ontelbare voorbeelden van de wijze waarop 'onze,' door Geert Mak zo bejubelde, 'tolerantie, onze openheid tegenover andere culturen,' haar ware gezicht laat zien aan de slachtoffers van 'het vredestichtende Westen' (Hofland). Zijn NRC collega- opiniemaker Hubert Smeets mag dan wel van mening zijn dat het 'typisch Russisch [is], om altijd alles om te draaien,' maar dit wordt door de gedupeerden van de agressieve westerse hegemonie gezien als simpelweg 'de pot verwijt de ketel.' Overigens niet alleen de slachtoffers, maar ook westerse intellectuelen, die hun integriteit niet hebben verkocht voor een vaste baan en schouderklopjes van de macht, zijn die mening toegedaan. Zo wees op 4 maart 2000 de voormalige VN-coördinator van het Humanitaire Programma in Irak, Denis Halliday, het Westerse lezers erop dat in hun naam de mensenrechten in Irak op grote schaal werden geschonden. Na uit protest te zijn opgestapt verklaarde hij in The Guardian:
Ik had de opdracht gekregen om een politiek te voeren die voldoet aan de definitie van genocide: een bewust beleid dat in feite meer dan een miljoen individuen, kinderen en volwassenen, heeft vermoord. We weten allemaal dat het regime, Saddam Hoessein, de prijs voor de economische sancties niet betaalt… Het zijn de gewone mensen die hun kinderen verliezen of hun ouders door gebrek aan gezuiverd water. Duidelijk is dat de Veiligheids Raad momenteel zijn boekje te buiten gaat, want zijn acties ondermijnen hier het eigen handvest… De geschiedenis zal de verantwoordelijken afstraffen.
De man die deze genocidale politiek uitvoerde, werd door Peter Vermaas aan het publiek voorgesteld als 'het visitekaartje' van Nederland, of zoals zijn NRC-collega Robert van de Roer de als Schreibtischmörder opererende Van Walsum kwalificeerde: 'het beste dat Nederland in huis heeft,' een 'topdiplomaat' die 'zijn naam als eigenzinnig denker met scherpe tong waar[maakte].' Hier wordt onweersproken terrorisme als prijzenswaardig beoordeeld. Daarmee maken de twee kwaliteitsjournalisten en hun media zich schuldig aan het steunen van terrorisme, in de zin die het Amerikaanse Leger-handboek eraan geeft, namelijk 'het bewust geplande gebruik van geweld of dreiging van geweld om doelen te bereiken die politiek, religieus, of ideologisch van aard zijn.' Dat hier sprake is van een pathologische onverschilligheid bleek toen de befaamde onderzoeksjournalist John Pilger aan Peter van Walsum de vraag stelde:
Aren't the deaths of half a million children mass destruction?
en de 'topdiplomaat' antwoordde:
I don't think you can use that argument to convince me.
Een half miljoen dode kinderen was voor de man, die de door de VS bepaalde sancties met kadaverdiscipline uitvoerde, geen 'argument om me te overtuigen' dat een 'genocidaal' beleid in strijd was met de mensenrechten, de beschaving, en de moraliteit. En waarom mocht deze terreur doorgaan? Simpelweg omdat het Westen geen 'normen en waarden' bezit zodra de belangen van de elite moeten worden gediend. Het ging om olie, niet om mensenrechten, of democratie, of veiligheid. De hele geschiedenis door gaat het om grondstoffen en markten. In 1948 schreef dan ook niemand minder dan George Kennan, de grondlegger van de Amerikaanse containment-politiek, in een toen nog geheim beleidsstuk:
we will have to dispense with all sentimentality and daydreaming; and our attention will have to be concentrated everywhere on our immediate national objectives. We need not deceive ourselves that we can afford today the luxury of altruism and world benefaction…
We should dispense with the aspiration to 'be liked' or to be regarded as the repository of a high-minded international altruism. We should stop putting ourselves in the position of being our brothers' keeper and refrain from offering moral and ideological advice. We should cease to talk about vague and… unreal objectives such as human rights, the raising of the living standards, and democratization. The day is not far off when we are going to have to deal in straight power concepts. The less we are hampered by idealistic slogans, the better.
Een corrupte journalist als Geert Mak beweert nu nog dat na 1945 de VS als 'ordebewaker en politieagent' in de wereld 'fungeerde.' De even gecorrumpeerde Henk Hofland spreekt op zijn beurt, in de hoedanigheid van de 'beste journalist van de twintigste eeuw,' na twee vernietigende wereldoorlogen en talloze gewelddadige westerse interventies overal ter wereld, van 'het vredestichtende Westen.' Deze mening is geen symptoom van naderende seniliteit. Zij verklaart wel waarom hij zo populair is bij het establishment. Meer nog dan de politici is het de westerse 'vrije pers' die verantwoordelijk is voor de radicalisering van Arabische jongeren, en voor het ontstaan van groeperingen als ISIS. Voor 'onze' tegenstanders geldt dat het Westen een uiterst agressief en totalitair systeem is, waaraan iedereen in het Westen meedoet. Er is geen invloedrijke tegenstroom. Alle conformisten die de neoliberale ideologie in stand houden, accepteren geen verantwoording voor het onrecht dat op grote schaal in hun naam elke dag weer wordt gepleegd. Een diplomaat die meewerkt aan het vermoorden van een half miljoen peuters, wordt ondertussen geprezen als het 'visitekaartje' van Nederland. Het getuigt van zoveel hypocrisie, zoveel onverschilligheid, zoveel racisme, en zoveel steun voor massaal 'terrorisme' (een half miljoen weerlozen!) dat de westerse mainstream-journalistiek elk moreel recht heeft verspeeld om begrippen te gebruiken als het 'blinde terrorisme.' En omdat de westerse pers meewerkt aan het vernietigen van de democratie en de mensenrechten is het niet verwonderlijk dat de warriors elk geloof in de westerse claims hebben verloren. Van politici hebben ze nooit iets beters verwacht, aangezien ze allang geen enkele fiducie hadden over de motieven van hun eigen politici, maar in de westerse instituties had het milieu van hun ouders nog wel enig geloof. Gezien de houding van de corrupte westerse massamedia beschouwen zijzelf het hedonistische Westen geenszins als voorbeeld. Ze walgen van 'ons.' Ze walgen van 'onze' hypocrisie, 'onze' onverschilligheid, 'ons' gebrek aan normen en waarden, 'onze' angst voor de dood, 'onze' grofheid, 'onze' meedogenloosheid, 'ons' gebrek aan waardigheid, en 'onze' schrille stemmen, 'onze' aanmatigende houding, 'onze'disrepect voor de ander, 'onze' vernederende mentaliteit, 'onze' schaamteloze pedanterie, 'onze' niets en niemand ontziende gewelddadigheid, 'onze' schrikbarende domheid, en vooral ook 'ons' ontzield individualisme. In zijn Democracy in America (1840) schreef Alexis de Tocqueville na zijn ervaringen in de VS dat
Selfishness is a passionate and exaggerated love of oneself which brings man to relate everything to himself and to prefer himself to everything. Individualism is a deliberate and peaceful sentiment which disposes each citizen to isolate from the mass of his fellow men and withdraw apart with his family and friends. In such a way, after having created a small society for his convenience, he voluntarily abandons society at large to itself.
Tocqueville was een verfijnde Franse aristocraat, die met kop en schouders boven de middelmaat die de regel lief heeft uitstak, maar vandaag de dag is de burger een consument geworden, die niet geïnteresseerd is in datgene wat niet onmiddellijk in hapklare vorm geserveerd wordt. De geborneerde massamens wil zijn ressentimenten bot kunnen vieren, en daarbij niet gestoord worden. De massamedia zijn er om zijn haat en zijn onverzadigbare dromen te bevredigen. In hun hang naar erkenning van een zo groot mogelijk publiek, blijft mijn collega's niets anders over dan de massa te behagen. Ziehier het recept voor de ondergang. Tocqueville zag al in de eerste helft van de negentiende eeuw hoe het individualisme 'aanvankelijk alleen de bron van de publieke deugden [doet] opdrogen, maar zal op den duur alle andere (deugden. svh) aanvallen en vernietigen en ten slotte overgaan in egoïsme.' Let wel, 'het nihilisme' staat niet meer vóór de deur, geen sprake van, 'der unheimlichste aller Gäste,' zit allang pontificaal op een comfortabele fauteuil in de huiskamer of in het parlement, overal commentaar op gevend. Volgende keer meer.
'De bovenste mag doden, de onderste moet sterven.' De ontheemden vinden geen rust in het westers individualisme, maar ook niet in het islamitisch collectivisme. Ze zijn vervreemd geraakt, de huidige warriors zijn slechts de voorhoede van het nihilisme waarvoor Nobelprijswinnaar Literatuur Octavio Paz al lang geleden waarschuwde. Dit nihilisme brak uit in het Westen, maar heeft inmiddels de rest van de wereld geïnfecteerd. Auschwitz en Hiroshima waren de voorbodes van de technocratie. De vluchtelingenstroom en de westerse reacties hierop tonen haarscherp aan hoe diep het nihilisme vandaag de dag in het Westen geworteld is. In tegenstelling tot de islamitische warriors neemt de westerling geen enkele verantwoording voor hetgeen voor zijn ogen gebeurt. De consument in hem gedraagt zich als een kind dat zijn speen kwijt is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten