De bron van Henk Hofland, Abdul Basit Haroun (former comander of 'February 17th brigade') says he is behind some of the biggest shipments of weapons from Libya to Syria, which he delivers on chartered flights to neighboring countries and then smuggles over the border…. A Reuters reporter was taken to an undisclosed location in Benghazi to see a container of weapons being prepared for delivery to Syria. It was stacked with boxes of ammunition, rocket launchers and various types of light and medium weapons.
In De Groene Amsterdammer van 4 juni 2015 slaagt Henk Hofland er opnieuw in de individuen van de 'onderklasse,' zoals hij 'laaggeletterden' betitelt, te stigmatiseren en te criminaliseren door te beweren dat 'hun bereidheid tot geweldpleging [groeit] en anderzijds ze ook vatbaar [zouden] kunnen worden voor een eigen vorm van populisme, de eenvoudigste en meestal onhaalbare oplossing,' die '[i]n beide gevallen tot een onbeschrijflijke vergroting van de chaos [zou] leiden.' Eerder al stigmatiseerde en criminaliseerde de columnist van het establishment voor alle 'bootvluchtelingen,' nadat
[v]olgens een functionaris van de Libische veiligheidsdienst zich onder de bootvluchtelingen die naar Europa willen leden van Islamitische Staat [bevinden]. Dat heeft hij vorige week in een interview met de BBC gezegd. We weten niet hoe betrouwbaar deze veiligheidsman is, maar in dit geval kunnen we hem op zijn woord geloven.
Leest u de laatste zin van Hofland nog eens om die op zijn juiste waarde te kunnen schatten. De 'beste journalist van de twintigste eeuw' in Nederland weet 'niet hoe betrouwbaar' zijn bron is, 'maar in dit geval kunnen we hem op zijn woord geloven.' De 'politiek-literaire elite' in de polder accepteert klakkeloos Hoflands gebrek aan logica, maar godzijdank niet de lezers van mijn weblog. Zo schreef één van hen (Sonja):
Toen ik het bericht las ben ik meteen gaan onderzoeken wie die 'functionaris van de Libische veiligheidsdienst' dan wel 'Libische veiligheidsadviseur' is. In de Engelstalige pers wordt hij bij naam genoemd: Abdul Basit Haroun. Dus wie is Abdul Basit Haroun precies? Enkele aanwijzingen in oudere mediaberichten:
Abdul Basit Haroun says he is behind some of the biggest shipments of weapons from Libya to Syria, which he delivers on chartered flights to neighboring countries and then smuggles over the border.
After fleeing Libya in his 20s, Haroun established himself as a property developer in Manchester. After about two decades in the British city, he returned to Libya in 2011 to fight in the revolution, where he became a prominent rebel commander.
CIA Gun-running, Qatar-Libya-Syria.
Abdul Basit Haroun (former commander of 'February 17th brigade') says he is behind some of the biggest shipments of weapons from Libya to Syria, which he delivers on chartered flights to neighboring countries and then smuggles over the border...
De February 17th brigade speelde een, of eigenlijk geen, rol in de aanval op het Amerikaanse consulaat in Benghazi in 2012: 'In Benghazi, CIA Trusted Local Militia That Melted Away.' En dan kunnen we deze figuur op zijn woord geloven? In dit geval?
Hoflands bron, die 'we' volledig 'op zijn woord' moeten 'geloven,' omdat de nestor van de polderpers dit zegt, lijkt mij, als kritische journalist, nauwelijks betrouwbaar. Bovendien hanteren serieuze journalisten de regel dat dit soort ernstige beschuldigingen tenminste door twee bronnen moeten worden bevestigd. Daar doet Hofland niet aan omdat, zoals een bewonderaar van hem uiteenzet,
Hofland liever [vertrouwt] op zijn geheugen dan dat hij in de archieven afdaalt, ook al omdat hij ervan uitgaat dat de gemiddelde lezer nog slechter gedocumenteerd is.
Zonder enige overdrijving mogen 'we' constateren dat de grijze eminentie evenals zijn bronnen maar al te vaak onbetrouwbaar zijn, zoals meerdere malen is aangetoond. Ook zijn werkwijze getuigt van weinig oprechtheid. Een voorbeeld daarvan is zijn stellige bewering dat onder 'laaggeletterden... hun bereidheid tot geweldpleging [groeit].' Hofland kan dit niet bewijzen, maar dat is voor hem en De Groene een te verwaarlozen detail. Het gaat hem om te criminaliseren en stigmatiseren, op die manier kunnen zijn burgerlijke ressentimenten op de 'onderklasse' worden geprojecteerd. Voor hem geldt het adagium van Joseph Goebbels: 'Wij spreken niet om wat te zeggen, maar om een bepaald effect te bereiken.' Hofland weet namelijk dat hij geen oplossing heeft voor het failliet van de neoliberale werkelijkheid. Zijn angst voor de gemarginaliseerden, hier als elders, is overgegaan in minachting en zelfs haat. Niet zichzelf en zijn systeem beschouwt hij 'gewelddadig,' maar degenen die zijn uitgestoten. In het besef dat hij de slachtoffers een trap na geeft, kan hij dit feit niet toelaten, want dan moet Hofland toegeven dat zijn hele werkzame leven in het teken van een leugen heeft gestaan. Probeer dat maar eens, 87 jaar oud en nog enkele jaren te gaan. Hoe ouder we zijn des te zwaarder het verleden op ons drukt, terwijl ondertussen de deur naar de toekomst bijna gesloten is; een ontsnapping is niet meer mogelijk. Nieuwe generaties dienen zich aan, met een potentie die de oude man in een ver verleden bezat. De jongeren zijn even luidruchtig en zelfverzekerd als hij ooit eens was. En wat is er van hem geworden? Een oude cynicus, 'all dressed up and nowhere to go,' eventjes intens gelukkig toen hij op zijn 83ste door het Hollandse establishment beloond werd met de P.C. Hooftprijs, en speciaal voor de fotografen het 'bronzen beeldje' van de renaissancedichter triomfantelijk omhoog mocht steken, overigens nadat, o eeuwige ironie, eerst nog de volgende regels van Bertolt Brecht ten gehore waren gebracht:
Und so kommt zum guten Ende
Alles unter einen Hut.
Ist das nötige Geld vorhanden
Ist das Ende meistens gut.
Denn die einen sind im Dunkeln
Und die andern sind im Licht.
Und man siehet die im Lichte
Die im Dunkeln sieht man nicht.
Ecce Homo. Es ist erreicht. Tetelestai. Het is volbracht. Zijn rol van dominee/koopman grandioos spelend, noemde Hofland de woorden van Brecht de 'waarheid' en voegde daar in één adem aan toe: '[a]lsof je in de krant over de werkloosheidscijfers en de bonussen van de bankiers leest.' Doek dicht en applaus! Prezzatura, fare bella figura. De postmoderne mens leeft in twee werelden, zodra het hem teveel wordt ontsnapt hij de keiharde realiteit door de virtuele droom in te vluchten. Die ontsnappingsmogelijkheid verklaart waarom Hofland en Mak zelfs nu nog niet in staat zijn afscheid te nemen van 'the American Dream,' de neoliberale mythe van 'vrijheid' en 'democratie,' waarbij 'man siehet die im Lichte, Die im Dunkeln sieht man nicht.'
Geen journalist in de polder die zo handig van de liberale mythe heeft geprofiteerd als H.J.A. Hofland. De ondergang van de Sovjet-Unie leek hem gelijk te geven, maar in werkelijkheid luidde de ineenstorting het begin van het einde in van Hoflands eigen zekerheden. Brecht had gelijk: 'Ist das nötige Geld vorhanden, Ist das Ende meistens gut,' maar dus niet altijd. Soms sleurt de ondergang van de een ook diens vijanden mee de afgrond in, en uitgaande van de teloorgang van de 'Amerikaanse' macht, is dit laatste momenteel het geval. Hoewel Hollandse hooggeletterden deze ontwikkeling niet door hebben, voelt wereldwijd de 'analfabeet' haar aan den lijve. De glans is eraf, de buit wordt niet eerlijk verdeeld. The thrill is gone. Donald Duck Go Home! In zijn boek Projecting The End of the American Dream. Hollywood's Visions of U.S. Decline (2013) omschrijft de Amerikaanse hoogleraar Gordon B. Arnold het als volgt:
De daarop volgende 'shock and awe'-campagne van het Amerikaanse militair-industrieel complex, leverde niet het gewenste resultaat op. Integendeel zelfs, de massale Amerikaanse oorlogsmisdaden boezemde, net als in Vietnam, geen ontzag in, maar riep nog meer verzet op tegen de grove hegemonie van Washington en Wall Street, een feit dat nu zelfs de Nederlandse 'politiek-literaire elite' niet langer kan ontkennen, maar dat desondanks niet tot resultaat heeft dat haar Atlantische oriëntatie wordt herzien. Het veroorzaakt onder de polder-intelligentsia een nauwelijks bedwongen razernij tegen 'de Arabieren' in het bijzonder en elke dwarsligger in het algemeen, of dit nu 'meneer Poetin' is of, dichter bij huis, de eigen bloggers. De opiniemaker Hofland heeft door internet zijn monopolie op de waarheidsvinding verloren, waardoor, in zijn visie, 'internet het machtsgevoel van de ontevredenen [heeft] vergroot. Nu kunnen ze de wereld in hun wrok laten delen. Deze bloggers zijn de permanent wrokkenden in digitale gedaante,' met als gevolg dat 'de gedigitaliseerde stem des volks' door Hoflands neoliberale 'democratie' niet veel langer meer genegeerd kan worden. Dat bevalt de opiniemaker van de gevestigde wanorde niet, want niet alleen heeft 'internet' Hoflands geloofwaardigheid ernstig aangetast, maar kan, volgens hem, de 'oorzaak zijn van een laaiende volkswoede' over, ik noem maar wat, de politieke en economische corruptie, het voorbereiden van nieuwe oorlogen om de rijken nog rijker te maken, de weigering om werkelijk politiek adequate maatregelen te treffen om de grote gevaren van de op gang gebrachte klimaatverandering te verkleinen. Toen Hofland en zijn polder-intelligentsia, of in elk geval degenen die daarvoor doorgaan, het rijk nog alleen hadden was er nog geen enkele sprake van dat, in de woorden van de hoogbejaarde opiniemaker, '[b]estuurders zich in het nauw gedreven,' voelden
doordat het onvermijdelijke internet ook een middel tot voorbarige openbaarheid kan zijn, aan de andere kant doordat ze daarmee worden uitgeleverd aan het onmiddellijke oordeel van de dan plotseling goedgelovige massa.
Vanzelfsprekend geldt voor de Makkianen en de Hoflanden dat zolang de 'goedgelovige massa' blijft overgeleverd aan de absoluut niet 'voorbarige openbaarheid' van Hoflands 'politiek-literaire elite' de 'dan' allesbehalve 'goedgelovige massa' hun 'bestuurders zich' volstrekt niet 'in het nauw gedreven voelen.' Het is deze mentaliteit van westerse opiniemakers als Hofland, waarnaar onderzoeksjournalist John Pilger verwees toen hij beschreef hoe vandaag de dag 'fascism old and new the cult of superiority' vormen. John Pilger:
'I believe in American exceptionalism with every fibre of my being,' said Obama, evoking declarations of national fetishism from the 1930s. As the historian Alfred W. McCoy has pointed out, it was the Hitler devotee, Carl Schmitt, who said, 'The sovereign is he who decides the exception.' This sums up Americanism, the world's dominant ideology. That it remains unrecognized as a predatory ideology is the achievement of an equally unrecognized brainwashing. Insidious, undeclared, presented wittily as enlightenment on the march, its conceit insinuates western culture. I grew up on a cinematic diet of American glory, almost all of it a distortion. I had no idea that it was the Red Army that had destroyed most of the Nazi war machine, at a cost of as many as 13 million soldiers. By contrast, US losses, including in the Pacific, were 400,000. Hollywood reversed this.
Interessant in dit verband is de wijze waarop Hofland de werkelijkheid vertekent in een poging zijn reactionair ideologisch mens- en wereldbeeld te verkopen. Zo blijft bij hem het woord terrorisme een uiterst beperkt begrip, gereserveerd voor de terreur van degenen die niet aan de NAVO zijn gelieerd, waardoor hij de door hem bepleite grootscheepse terreur niet ziet als 'terrorisme,' maar als 'vredestichtend.' De wrange ironie is dat ook ISIS-strijders dezelfde mening erop nahouden door te verklaren dat zij naar 'vrede' te streven. Professor Arnold:
'Terrorism' is a word with shades of nuance that give it variations of meaning. In an analysis of the term that was published before the 9/11 attacks, Martha Crenshaw (hoogleraar Politieke Wetenschappen aan de prestigieuze Stanford Universiteit. svh) pointed out that 'the concept of terrorism is deeply contested.' In attempting to clarify its meaning, she has provided a useful examination of the concept:
'The use of the term is often polemical and rhetorical... In principle, terrorism is a deliberate and systematic violence performed by small numbers of people, whereas communal violence is spontaneous, sporadic, and requires mass participation. The purpose of terrorism is to intimidate a watching popular audience by harming only a few... Terrorism is meant to hurt, not destroy. Terrorism is preeminently political and symbolic.'
Terrorism thus functions on a deeply psychological level. Indeed, it is intended to inflict mental anguish and doubt as much as to maim and kill human targets. It is usually an instrumental action -- a means to the end of achieving some goal apart from the resulting deaths.
De autoriteiten mogen dan wel het werk van Mak en Hofland met prijzen overladen, maar ook dat kenmerkt de corrupte houding van het tweetal. De geschiedenis van de mensheid is de geschiedenis van het verzet tegen de macht, de geschiedenis van het telkens opnieuw trachten de macht aan banden te leggen. En altijd weer weet de doortrapte macht nieuwe listen te verzinnen om de alleenheerschappij te verwerven. Voor de Hoflanden en de Makkianen geldt dat de overheid 'vadertje staat' is. De overheid, de regering, het parlement en de ware macht die daarachter schuil gaat, worden niet gezien als permanente bedreigingen van het individu. Dat de macht een 'onderklasse' hebben gecreëerd opdat de geletterde 'elite' niet zelf het vuile, eentonige en zware werk hoeft te doen, is een belangrijk motief achter het door Mak en Hofland beleden corporatisme. De 'onderklasse' functioneert tevens als bliksemafleider, als zondebok om de aandacht van de ware problemen af te leiden. Op 12 oktober 2009 concludeerde de Amerikaanse hoogleraar aan de Columbia Universiteit, James Hansen, in het nawoord van zijn boek Storms of My Grandchildren. The Truth About The Coming Climate Catastrophe And Our Last Chance To Save Humanity:
Therefore it is up to you. You will need to be a protector of your children and grandchildren on this matter. I am sorry to say that your job will be difficult -- special interests have been able to subvert our democratic system. But we should not give up on the democratic system -- quite the contrary. We must fight for the principle of equal justice... Civil resistance may be our best hope.
It is crucial for all of us, especially young people, to get involved... this will be the most urgent fight of our elves. It is our last chance,
aldus 'The world's pre-eminent climate scientist,' zoals de Guardian hem noemt. In de strijd tegen de onverantwoordelijke macht zijn propagandisten als Henk Hofland en Geert Mak makkelijk te slechten obstakels. Immers, 'you don't need a weatherman to know which way the wind blows.'
Washington Post Plays Ukraine’s Lapdog
By Robert Parry
Global Research, June 11, 2015
Url of this article:
http://www.globalresearch.ca/
http://www.globalresearch.ca/
Image: The Washington Post building. (Photo credit: Daniel X. O’Neil)
There once was a time when the U.S. news media investigated U.S. imperial adventures overseas, such as Washington-sponsored coups. Journalists also asked tough questions to officials implicated in corruption even if those queries were inconvenient to the desired propaganda themes. But those days are long gone, as the Washington Post demonstrated again this week.
On Wednesday, the Post’s editorial board had a chance to press Ukraine’s Prime Minister Arseniy Yatsenyuk about the U.S. government’s role in the Feb. 22, 2014 coup that elevated him to his current post – after he was handpicked by U.S. Assistant Secretary of State for European Affairs Victoria Nuland, who declared “Yats is the guy” in a pre-coup intercepted phone call.
Wouldn’t it have been interesting to ask Yatsenyuk about his pre-coup contacts with Nuland and U.S. Ambassador Geoffrey Pyatt and what their role was in fomenting the “regime change” that ousted elected President Viktor Yanukovych and hurtled Ukraine into a civil war? Sure, Yatsenyuk might have ducked the questions, but isn’t that the role that journalists are supposed to play, at least ask? [See Consortiumnews.com’s “What Neocons Want from Ukraine Crisis.”]
Or why not question Yatsenyuk about the presence of neo-Nazis and other right-wing extremists who spearheaded the violent coup and then were deployed as the shock troops in Ukraine’s “anti-terrorism operation” that has slaughtered thousands of ethnic Russians in eastern Ukraine? Wouldn’t that question have spiced up the interview? [See Consortiumnews.com’s “Wretched US Journalism on Ukraine.”]
And, since Ukraine’s Finance Minister Natalie Jaresko was at the editorial board meeting as well, wouldn’t it have made sense to ask her about the propriety of her enriching herself while managing a $150 million U.S.-taxpayer-financed investment fund for Ukraine over the past decade? What kind of message does her prior work send to the people of Ukraine as they’re asked to tighten their belts even more, with cuts to pensions, reduction of worker protections, and elimination of heating subsidies?
How would Jaresko justify her various schemes to increase her compensation beyond the $150,000 limit set by the U.S. Agency for International Development and her decision to take court action to gag her ex-husband when he tried to blow the whistle on some improprieties? Wouldn’t such an exchange enlighten the Post’s readers about the complexities of the crisis? [See Consortiumnews.com’s “Ukraine Finance Minister’s American ‘Values.’”]
Yet, based on what the Post decided to report to its readers, the editorial board simply performed the stenographic task of taking down whatever Yatsenyuk and Jaresko wanted to say. There was no indication of any probing question or even the slightest skepticism toward their assertions.
On Thursday, the Post combined a news article on the visit with an editorial that repeated pretty much as flat fact what Yatsenyuk and Jaresko had said. So, after Yatsenyuk alleged that Russia had 10,000 troops on the ground inside Ukraine, the Post’s editorial writers simply asserted the same number as a fact in its lead editorial, which stated: “Russia ... has deployed an estimated 10,000 troops to eastern Ukraine and, with its local proxies, attacks Ukrainian forces on a near-daily basis.”
Though both assertions are in dispute – with many of the cease-fire violations resulting from Ukrainian government assaults around the rebel-controlled Donetsk Airport – the Post had no interest in showing any skepticism, arguably one of the consequences from the failure to impose any accountability for the Post’s similarly biased writing prior to the Iraq War.
In 2002-03, editorial-page editor Fred Hiatt repeatedly declared as flat fact that Saddam Hussein possessed stockpiles of WMDs, thus supposedly justifying the U.S.-led invasion. After the invasion failed to locate these WMD stockpiles, Hiatt was asked about his editorials and responded:
“If you look at the editorials we write running up [to the war], we state as flat fact that he [Saddam Hussein] has weapons of mass destruction,” Hiatt said. “If that’s not true, it would have been better not to say it.” [CJR, March/April 2004]
Yes, journalists generally aren’t supposed to say something is a fact when it isn’t – and when a news executive oversees such a catastrophic error, which contributed to the deaths of nearly 4,500 U.S. soldiers and hundreds of thousands of Iraqis, you might expect him to be fired.
Yet, Hiatt remains the Post’s editorial-page editor today, continuing to push neoconservative propaganda themes, now including equally one-sided accounts of dangerous crises in Ukraine, Syria and elsewhere. [See Consortiumnews.com’s “Why WPost’s Hiatt Should Be Fired.”]
On Ukraine – although the risks of neocon “tough-guy-ism” against nuclear-armed Russia could mean extermination of life on the planet – the Post refuses to present any kind of balanced reporting. Nor apparently will the Post even direct newsworthy questions to Ukrainian officials.
Investigative reporter Robert Parry broke many of the Iran-Contra stories for The Associated Press and Newsweek in the 1980s. You can buy his latest book, America’s Stolen Narrative, either in print here or as an e-book (from Amazonandbarnesandnoble.com). You also can order Robert Parry’s trilogy on the Bush Family and its connections to various right-wing operatives for only $34. The trilogy includesAmerica’s Stolen Narrative. For details on this offer, click here.
Copyright © 2015 Global Research
Geen opmerkingen:
Een reactie posten