Willy van Damme 24

Palmyra Syrië – De schuld van het westen by willyvandamme Toch mooi dat geschreeuw en die tranen in onze media, bij de ngo’s en de westerse politici over het verlies van de stad Tadmur (Palmyra) aan ISIS, de Islamitische Staat van Irak en al Sham (Levant). “Dit historisch zo voornaam erfgoed dreigt definitief verloren te raken aan die barbaren”, is de kreet die men zowat overal in onze media kan horen. Inderdaad, die barbaren verkleed als vrome moslims zullen dat zodra het hun past vernielen. Geen twijfel. Een vriend Maar dat komt allemaal niet geheel onverwacht. Dat dit kon gebeuren had men al in 2011 kunnen zien. Maar men sloot bewust de ogen en maakte dit dus mogelijk mede door die jihadisten te zien als een soort van idealisten vol goede bedoelingen zoals politicoloog professor Rik Coolsaet dat op TV stelde. Drie jaar lang hield Rudi Vranckx en de rest van de massamedia ons voor dat er geen sprake was van een al Qaeda in Syrië. Dat waren leugens van de regering Assad. Neen, volgens hen waren dat gewoon strijders voor de mensenrechten. Het recht om te onthoofden dan! Neem een journalist als Jorn De Cock, correspondent voor het Midden-Oosten van De Standaard, wiens echtgenote tot 2011 werkte voor de Engelstalige krant van de regering Assad. Geen probleem voor het echtpaar zo te zien. Tot dan plots de zogenaamde Arabische Lente (sorry winter) uitbreekt. Had men tot dan geen problemen om voor Assad te werken dan werd die man voor het echtpaar De Cock van de ene op de andere dag plots… een enorm monster. Hetzelfde voor de VS en de EU. Zo stuurde de VS enkele van haar door de CIA ontvoerde geheime gevangenen niet naar Guantanamo maar naar Syrië om daar ‘ondervraagd’ te worden. Geen vuiltje aan de lucht voor Washington en de haar gehoorzamende pers. Een gelijkaardig verhaal bij de Nederlandse ex-minister Rita Verdonck (ex-VVD en nadien Trots op Nederland). Zij stuurde mensen die politiek asiel hadden gevraagd terug naar Syrië, samen met het dossier van hun aanvraag. Tot maart 2011 hadden Jorn De Cock en zijn echtgenote geen enkel probleem gemaakt over hun werk voor de Engelstalige Syrische staatskrant, de spreekbuis van Assad (links op de foto). Tot plots men van hem het grootste monster op aarde maakte. Geloofwaardig zijn is wel iets anders. Kwestie dat de Syrische veiligheidsdiensten goed zouden weten waarom iemand naar zijn land terugkeerde. Maar dat was voor deze asociale demagoog toen geen probleem. Assad, dat was een toffe jongen… tot maart 2011. Vriend wordt monster Dan maakte men plots van die man-met-wie-best-te-praten-viel de grootste misdadiger op aarde. De vleesgeworden duivel tegen wie de ganse bevolking in opstand was gekomen, snakkend naar (sic) vrijheid, mensenrechten en democratie. Toch als men de bedriegers van Pax Christi & Co moest geloven. De goeden dat waren de opstandelingen, de slechteriken de andere kant. Poepsimpel. Lees er het boek van Rudi Vranckx ‘De vloek van Osama’ (1) maar op na. Schandelijk. En dus dompelde het westen het land onder in een nooit geziene burgeroorlog met vele miljoenen slachtoffers tot gevolg. Het land is grotendeels een ruïne waar men de bevolking overleverde aan het grootste crapuul die deze aarde in eeuwen niet gezien had. De criminaliteit van Hitler en zijn SS is er niets tegen. Al sinds 2011 is het er een feest voor de koppensnellers, de plunderaars en de moorddadige psychopaten. Maar neen, lees er De Cock, Vranckx en The New York Times op na. Jarenlang hielden zij deze bendes de handen boven het hoofd. Tot ongeveer oktober 2013 was er over dat sadistisch tuig in onze massamedia geen enkel kwaad woord te horen. Steun voor ISIS Op 23 mei 2013 hief de EU het door hen eerder ingestelde het embargo voor Syrië zelfs deels op. Wat alleen maar met unanimiteit van de 28 lidstaten en hun ministers van Buitenlandse Zaken kan gebeuren. Voortaan mocht men uit dat land terug olieproducten invoeren. Waarom? Simpel, kort ervoor hadden de toen nog nauw samenwerkende Jabhat al Nusra (al Qaeda) en ISIS die Syrische olievelden in handen gekregen en dat leek financieel interessant. En dus wou de EU dit crapuul een financieel steuntje in de rug geven. Dank U Didier Reynders (MR), onze minister van Buitenlandse Zaken. ISIS krijgt zeker indirect nog steeds hulp vanuit het westen. Turkije, lid van de NAVO, steunt hen immers nog steeds voluit zonder dat iemand in de EU of de NAVO Turkije daarvoor aanklaagt en maatregelen voorstelt. Dit is hier geen slogan, geen fantasie of leugen maar de keiharde realiteit die onze laffe media gewoon niet durven schrijven. Neen, onze minister voor Buitenlandse Zaken wou ISIS vooruit helpen. Toen een jihadist daarna in Brussel aan het Joodse Museum een dodelijk aanslag pleegde stond hij er dan wel tranen te plegen. Maar VN-resoluties verbieden het steunen van al Qaeda en dus zouden al die 28 ministers gewoon naar het Internationaal Strafhof in Den Haag moeten verwezen worden wegens het steunen van al Qaeda en de terreur. De wet is toch de wet voor iedereen! En al Qaeda steunen is toch geen klein bier. Een akkefietje kan men dit zeker niet noemen! Hetzelfde trouwens voor de media en ngo’s zoals Pax Christi, Amnesty International en Human Rights Watch. Allen steunden jarenlang al Qaeda en gelijkgezinde bendes in Syrië. En sommigen blijven trouwens zelfs ook nu nog volharden in die criminele waanzin. Ook nu hebben zij het nog regelmatig over de gematigde rebellen versus ISIS. Waarbij zij dan de lef hebben om al Qaeda (Jabhat al Nusra) een gematigde groep te noemen. Krokodillentranen En kijk, nu Palmyra in handen van ISIS viel halen al die journalisten, ngo’s en politici hun allergrootste zakdoek boven en is het klassieke medialandschap een enorm tranendal geworden. Een plas groot genoeg om in te verdrinken. Didier Reynders, onze minister van Buitenlandse Zaken, besliste in mei 2013 om het mogelijk te maken om ISIS vanuit de EU te financieren. Waarna die terroristen ook hier in Verviers, Brussel, Parijs en Toulouse toesloegen. En niemand die hierover hem in het parlement aan de tand voelde. Nou, zij die nu tranen plegen en verontwaardigd roepen zijn voor de volle 100% medeschuldig aan dit gebeuren, dit drama. Elke zuil in Palmyra die ISIS met de bulldozer zal neerknallen is mede hun werk. Immers het Syrische leger vecht op dit ogenblik keihard op een ganse serie fronten zoals Qoeneitra, Daraa, Idlib, Aleppo, Oost-Goeta, Qalamoen, Deir Ezzor, Hassakah en Palmyra. Het merendeel van die gevechten zijn tegen Jabhat al Nusra dat de steun geniet van Qatar, Saoedi Arabië, Turkije en Frankrijk. En mogelijks ook nog steeds van de VS en het Verenigd Koninkrijk. Had het leger alleen moeten vechten tegen ISIS dan zaten die jihadisten nu allen in hun hemel met zijn 70 of zo maagden continu geil te worden. Maar dankzij de westerse steun voor wat men dan gematigde rebellen noemt moet dat leger zijn krachten verspreiden en kan dit gebeuren. (2) Simpele logica. Maar men weigert op te treden en blijft al Qaeda & Co verder steunen. Met als absoluut dieptepunt de hoererij van de Franse president François Hollande toen hij onlangs op bezoek ging bij de door Saoedi Arabië gecontroleerde Samenwerkingsraad voor de Golf, samen met Turkije de kracht achter die bendes. Belgische wapens Ook voor de regering De Wever-Michel is er geen enkel probleem als het gaat over wapenleveringen aan Saoedi Arabië, Turkije en Qatar. Saoedi Arabië is zelfs onze grootste wapenmarkt. Maar in Herstal bij wapenmaker FN kan men ook op De Wever rekenen. Flamingant of niet. Dat is duidelijk. Dat die wapens nadien bij ISIS en Jabhat al Nusra raken zal de regering De Wever-Michel duidelijk geen zorg wezen. Had het voor De Wever-Michel wel een zorg geweest dan hadden zij zoals Zweden en Duitsland de wapenuitvoer naar Saoedi Arabië gestopt. Maar als show wat militairen voor een synagoge zetten is voor onze Bart De Wever al meer dan goed genoeg. Imago, daar komt het op aan. Palmyra is bij het belangrijkste en mooiste culturele erfgoed dat de mensheid bezit. Met westerse steun kon ISIS dit vorige week bezetten. De plunderingen en vernielingen kunnen beginnen. En niet te vergeten de slachtpartijen die ISIS aanricht in de ernaast gelegen stad Tadmur. Natuurlijk is Bashar al Assad geen heilige, natuurlijk was en is er corruptie en waren er wel eens folteringen, maar waar niet. Maar de keuze is doodsimpel, al van in 2011. Het is de keuze voor een normaal land waar er waarborgen zijn – hoe beperkt soms ook – voor de culturele eigenheid en de vrijheden van de bevolking of een land waar terreur en chaos de regel is. Onze Europese politici, journalisten, ngo’s en intellectuelen hebben de optie, of die moorddadige bendes blijven steunen of een regering helpen die als enige garant kan staan voor wat een staat hoort te zijn. Geen andere keuze Wil men een nieuw Libië realiseren, of iets dat zelfs nog veel erger is, dan moet men voortdoen zoals nu, wil men het land bewaren en de bevolking helpen dan moet men nu naar Assad hollen met alle mogelijke steun. Er is geen andere keuze. En wie als journalist, politieker, intellectueel of ngo’s op het oude pad verder blijft dwalen is medeschuldig aan de vernieling van het cultureel erfgoed van Palmyra en het ganse Midden-Oosten en zelfs daarbuiten. Sinds een paar dagen wappert de zwarte vlag van ISIS boven Palmyra. En in het westen maar tranen plegen. Trouwens, ook de andere zogenaamd gematigde rebellen plunderen en vernielen eveneens het culturele erfgoed dat ze in hun handen krijgen. Zij richten hiervoor zelfs speciale eenheden op die niets anders moeten doen dan dit erfgoed verslepen naar de Golfstaten, de VS en Israël. Niet toevallig juist die landen. In zekere zin kan men een president als François Hollande ook gewoon aanklagen voor landverraad. Landen steunen die deze salafistische jihadisten bewapenen is het toebrengen van enorme schade aan Frankrijk en de ganse EU. Kijk naar Charlie Hebdo en zoveel meer! Willy Van Damme 1) Rudi Vranckx, ‘De vloek van Osama – toen jaar die de wereld hebben verscheurd’, De Bezige Bij/Canvas, 2011, 304 pagina’s, 19,95 euro. 2) De verovering van Tadmur (Palmyra) gebeurde voor zover men kan afleiden van het beetje beschikbare informatie feitelijk in twee golven. Een eerste aanval op het noorden van de stad werd na enkele dagen succesvol afgeslagen waarna het Syrische leger snel oostwaarts oprukte, vermoedelijk om de vele kilometers verder gelegen nabije gasvelden te beschermen of te bevrijden. De militaire situatie op 17 mei 2015, een drie dagen voor de verovering van Tadmur (Palmyra) door ISIS. Men ziet hier hoe ISIS oostwaarts vluchtte achternagezeten door het leger. Het bleek zo te zien echter een val voor het leger. Terwijl de hoofdmacht oostwaarts oprukte sloeg ISIS echter terug toe en kon zo de overblijvende eenheden vrij gemakkelijk overrompelen. Opvallend is immers dat ze hier niet gebruik maakten van zelfmoordterroristen die met een vrachtwagen vol dynamiet op een verdedigingslinie afstormen. Het is een techniek die in Syrië niet veel meer helpt, wel nog in Irak. willyvandamme | 24 mei 2015 om 22:46 | Categorieën:Buitenland - Midden-Oosten, Opinie - Buitenland | URL: http://wp.me/pgSxv-2VV Reageren    Bekijk alle reacties