Henk Hofland en de Massa 10

'Henk Hofland en zijn vrouw,' in gespannen afwachting van de komst van de Russen. 'Het is dus noodzaak voor het Westen om grenzen aan de Russische expansie te stellen. We naderen het stadium waarin van Poetin alles te verwachten valt.' 

Wanneer Henk Hofland in De Groene Amsterdammer van 11 februari 2015 angst zaait door te beweren dat 'President Poetin geen compromis [wil], zoals de praktijk van deze oorlog aantoont, en het dus noodzaak [is] voor het Westen om grenzen aan de Russische expansie te stellen. We naderen het stadium waarin van Poetin alles te verwachten valt. Eerst werd de Krim geannexeerd, nu is er deze burgeroorlog in Oekraïne' en 'het niet meer dan redelijk [is] je af te vragen wat daarna op de agenda van Moskou staat,'

dan moet de doorsnee lezer ervan uitgaan dat in het Koude Oorlogsdenken van de grijze eminentie de territoriale integriteit van Oekraïne dermate belangrijk is dat 'het Westen' de 'noodzaak' van zelfs een nucleair conflict niet mag uitsluiten 'om grenzen aan de Russische expansie te stellen.' Men mag ervan uitgaan dat deze opvatting gedeeld wordt door het voormalige kritische weekblad, aangezien niemand van de redactie Hoflands gekte heeft weersproken. Het klinkt natuurlijk heel dapper als een hoogbejaarde kamergeleerde vanuit een comfortabele fauteuil impliciet beweert dat jonge mensen en vooral ook de burgerbevolking moet worden opgeofferd om zijn ideologische meningen te verwezenlijken, maar als onafhankelijke journalist die verder kijkt dan zijn neus lang is, beschouw ik mijn collega's levensgevaarlijke idioten. Er doet zich hier iets buitengewoon hypocriets voor. Henk Hofland van De Groene, Geert Mak, jarenlang eindredacteur van De Groene, of Hubert Smeets, enkele jaren hoofdredacteur van De Groene, zullen nooit maar dan ook nooit ervoor pleiten dat de bevriende natie Israel gedwongen wordt 'om grenzen' aan haar gewelddadige 'expansie te stellen.' De Joods-Israelische verovering van Lebensraum gaat sinds eind 1947 gewoon door. De bekendste hedendaagse Joods-Israelische historicus Benny Morris meldt hierover op pagina 25 van zijn uitgebreid gedocumenteerde standaardwerk The Birth of the Palestinian Refugee Problem (1989):

The idea of transferring the Arabs out of the Jewish State area to the Arab state area or to other Arab states was seen as the chief means of assuring the stability and ‘Jewishness’ of the proposed Jewish State,

waarbij ik ter verduidelijking opmerk dat 'transferring' een eufemisme is voor etnische zuivering. Morris maakt in zijn boek duidelijk dat de reden van de angst van de Palestijnen was dat als het zionisme de macht zou krijgen, zij verdreven zouden worden. Of, zoals Morris op pagina 37 van zijn boek Righteous Victims (2001) het stelde:

The fear of territorial displacement and dispossession was to be the chief motor of Arab antagonism to Zionism down to 1948 (and indeed after 1967 as well).

Kortom,

transfer was inevitable and inbuilt into Zionism—because it sought to transform a land which was ‘Arab’ into a ‘Jewish’ state and a Jewish state could not have arisen without a major displacement of Arab population; and because this aim automatically produced resistance among the Arabs which, in turn, persuaded the Yishuv’s leaders (joodse gemeenschap in voormalig Palestina svh) that a hostile Arab majority or large minority could not remain in place if a Jewish state was to arise or safely endure,

aldus historicus Benny Morris op pagina 60 van zijn Birth of the Palestinian Refugee Question Revisited (2004). Die etnische zuivering van gebied dat in november 1947 door  de Verenigde Natiesaan de Palestijnse bevolking was gegeven, is nooit gestopt. Ik herhaal dit feit omdat in De Groene Amsterdammer van 18 februari 2015 Hofland de Russische buitenlandpolitiek van 'Poetin' vergeleek met communistische 'Salamitactiek,' waarbij niet wordt getracht 'de hele worst in één keer te grijpen maar telkens een plakje eraf, tot het geheel van eigenaar veranderd is.' De zionisten op hun beurt noemen hun expansionisme zelf 'de politiek van de voldongen feiten,' waarbij de 'Joodse staat' de 'tactiek' van 'dunam na dunam' (meter voor meter) in de praktijk brengt, 'tot het geheel van eigenaar veranderd is.' De Europese voormalige koloniale mogendheden en de expansionistische Verenigde Staten, die allen dankzij de 'salamitactiek' rijk en machtig zijn geworden, accepteren de Israelische terreur door te weigeren de zionistische staat net zo lang te boycotten tot zij haar gewelddadig expansionisme stopt. In dit geval is er geen sprake van een 'noodzaak voor het Westen om grenzen aan de' agressieveIsraelische 'expansie te stellen.' Integendeel, het zionistisch regime wordt door Brussel en Washington financieel, economisch, diplomatiek, politiek en zelfs militair gesteund, waardoor het schenden van de Palestijnse territoriale integriteit ongestoord kan doorgaan. Hofland, Mak, Smeets etc, de overgrote meerderheid van de 'politiek-literaire elite' in de polder, zwijgt hierover, deels vanuit racistische overwegingen, deels vanwege totale onverschilligheid. En nu moeten kritische Nederlanders en de rest van de wereld plotseling aannemen dat de heren opiniemakers  alhier daadwerkelijk in recht, democratie en beschaving geloven. Kennelijk beseffen zij niet dat hun cynisme al die jaren zo in het oog lopend is geweest dat de slachtoffers ervan allang doorhebben dat dit slag westerlingen alleen aan zijn eigen status en inkomen waarde hecht. De onbeschaamde pedanterie van de hoogbejaarde H.J.A. Hofland werkt in het beste geval op de lachspieren, en in het slechtste geval wekt het nog meer woede op over zoveel meedogenloze hypocrisie. Van de mainstream-opiniemakers in de polder hoeft aan het Israelische expansionisme geen grenzen te worden gesteld, getuige het feit dat ze er muisstil over zijn, en de gedachte dat het Amerikaans expansionisme moet worden gestopt, is voor hen al helemáál taboe. Daarom is het van essentieel belang hun leugenachtige visie telkens weer aan de kaak te stellen. Wat beweerde de in de polder zo bejubelde nestor van van de mainstream-pers nog meer in De Groene? Dit:

Intussen wordt de oorlog in Oekraïne onverminderd voortgezet. Daaruit blijkt, althans voorlopig, dat de sancties tegen Moskou geen doel hebben getroffen, terwijl in het Westen diepe onenigheid is ontstaan over het vervolg van de maatregelen tegen Poetin. Geen wonder dat hij in zijn overtuiging wordt gesterkt dat hij zijn gang kan gaan.

Op het ogenblik is het niet de vraag hoe de strijd in Oekraïne verder zal verlopen – die wordt voortgezet – maar hoe het met de fundamentele tegenstelling in het Westen verder zal gaan. Zal Obama besluiten wapens te leveren en daarmee een splitsing in de westelijke buitenlandse politiek riskeren? In Amerika ontwikkelt zich de verkiezingsstrijd. De Republikeinen zijn altijd voorstander van een buitenlandse politiek met spierballen. Dat maakt de wapenleveranties waarschijnlijker. Europa heeft meer last van ‘de moslims.’ Indirect treft Poetin de Atlantische eenheid.

Het problematische bij propagandisten is dat wat zij suggereren belangrijker is dan wat zij feitelijk schrijven. Hofland stelt allereerst dat door de 'diepe onenigheid' in 'het Westen' de volgens hem compromisloze 'Poetin' in 'zijn overtuiging wordt gesterkt dat hij zijn gang kan gaan.' Met andere woorden: alleen wanneer alle westerlingen zich net zo oorlogszuchtig opstellen als de 87-jarige columnist, en een mogelijke nucleaire holocaust op de koop toe nemen, kan 'Poetin' niet langer meer 'zijn gang gaan.' Deze krankzinnigheid verpakt Hofland in redelijk lijkende bewoordingen. De man is bezeten, zijn agressie is pathologisch. Het is dit soort mensen die de geschiedenis zo bloedig maken. Met al één been in het graf blijft hij de 'hufterigheid' van straattuig bepleiten. Te oud om zelf nog erop los te kunnen meppen, offert hij graag de burgerbevolking op, onder wie, zoals bekend, in moderne oorlogen de meeste slachtoffers vallen. Ook hier weer toont Hofland zijn intense minachting voor de democratische meerderheid met haar, ik citeer hem opnieuw, ‘populistisch alarmisme,’ waardoor 'Zowel in West-Europa als in Amerika bij een zeer groot deel van het publiek de vaderlandslievende eerzucht en de strijdlust verloren [zijn] gegaan,' aldus deze heldhaftige opiniemaker die 'in 1949 huzaar eerste klas [was],' en als zodanig werd 'gedetacheerd bij de Leger Film- en Fotodienst, die hem had uitgeleend aan het Bureau Vaste Staven Troepenschepen. Hij draaide speelfilms af op de troepenschepen die de militairen van en naar Batavia verscheepten.' Veilig aan boord zag hij destijds, volgens eigen zeggen, 'gruwelfoto's' van Nederlandse oorlogsmisdaden in voormalig 'Ons-Indië,' en zweeg meer dan zes decennia angstvallig daarover als 'beste journalist van de twintigste eeuw.' Maar vandaag de dag voert hij het hoogste woord over van alles en nog wat, en laat hij als columnist weten dat de visieloze Groene-lezer evenals de rest van 'Europa meer last [heeft] van ''de moslims,''' waardoor 'Poetin' (alweer Poetin) 'Indirect de Atlantische eenheid [treft].' Die 'Atlantische eenheid,' oftewel de NAVO, is noodzakelijk voor de ongestoorde groei van het machtige westerse militair-industrieel complex, waar president Eisenhower al een halve eeuw geleden in zijn afscheidsrede voor waarschuwde. En om de macht van dat complex draait het allemaal. Daarover de volgende keer.

Saudis Said to Aid Israeli Plan to Bomb Iran

FEBRUARY 25, 2015

Exclusive: As the Obama administration is rushing to complete a nuclear agreement with Iran and reduce regional tensions, the Israeli media is reporting on a deal with Saudi Arabia to let Israeli warplanes transit Saudi airspace en route to bombing Iran, reports Robert Parry.

According to an Israeli media report, Saudi Arabia has agreed to let Israeli warplanes fly over Saudi territory to save fuel while attacking Iranian nuclear sites, the latest indication of how the two former enemies have developed a behind-the-scenes alliance that is reshaping geopolitics in the Middle East.

“The Saudi authorities are completely coordinated with Israel on all matters related to Iran,” a European official in Brussels told Israel’s Channel 2 in a report broadcast on Tuesday and described in other Israeli media outlets.

Saudi Prince Bandar bin Sultan (left) and Saudi King Salman bin Abdulaziz Al Saud (right). (Photo credit: Press TV)

Riyadh’s only condition was that Israel make some progress in peace talks with the Palestinians, a stipulation that may be mostly cosmetic so the Saudis can save face with other Arab states without really interfering with an Israeli flyover to strike Iran.

Disclosure of this Israeli-Saudi military cooperation comes as the United States and five other world powers rush to finish an agreement with Iran to curtail but not eliminate its nuclear program, which Iran says is only for civilian purposes. Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu is set to appear before the U.S. Congress on March 3 to undercut President Barack Obama’s negotiations.

The reported Saudi permission for Israeli warplanes to take a shorter route to bomb Iran also suggests that Netanyahu may be laying the groundwork for his own plans to attack the Iranian nuclear sites if the international negotiations are successful. Netanyahu has denounced a possible deal as an “existential threat” to Israel.

In recent years, Israel and Saudi Arabia have quietly begun cooperating on a range of mutual interests with the goal of blunting Iran’s regional influence. For instance, they have sided with rebels fighting to overthrow Syrian President Bashar al-Assad, an Iranian ally, even if the victors might be Islamist radicals affiliated with al-Qaeda or the Islamic State.

Elements of the Saudi royal family have long been known to support Islamist militants, including forces associated with al-Qaeda leader Osama bin Laden. Earlier this month, the New York Times reported that convicted al-Qaeda operative Zacarias Moussaoui identified leading members of the Saudi government as financiers of the terrorist network.

According to the story, Moussaoui said in a prison deposition that he was directed in 1998 or 1999 by Qaeda leaders in Afghanistan to create a digital database of the group’s donors and that the list included Prince Turki al-Faisal, then Saudi intelligence chief; Prince Bandar bin Sultan, longtime Saudi ambassador to the United States; Prince al-Waleed bin Talal, a prominent billionaire investor; and many leading clerics.

“Sheikh Osama wanted to keep a record who give money,” Moussaoui said in imperfect English — “who is to be listened to or who contributed to the jihad.” Moussaoui also said he discussed a plan to shoot down President George W. Bush’s Air Force One with a Stinger missile with a staff member at the Saudi Embassy in Washington, at a time when Bandar was the ambassador to the United States and considered so close to the Bush family that his nickname was “Bandar Bush.”

Moussaoui claimed, too, that he passed letters between Osama bin Laden and then Crown Prince Salman, who recently became king upon the death of his brother King Abdullah.

While the Saudi government denied Moussaoui’s accusations, Saudi and other Persian Gulf oil sheikdoms have been identified in recent years as financial backers of Sunni militants fighting in Syria to overthrow Assad’s largely secular regime, with al-Qaeda’s Nusra Front the major rebel force benefiting from this support.

Shared Israeli Interests

The Israelis also have found themselves on the side of these Sunni militants in Syria because the Israelis share the Saudi view that Iran and the so-called “Shiite crescent” – reaching from Tehran to Beirut – is the greatest threat to their interests.

In September 2013, Israel’s Ambassador to the United States Michael Oren, then a close Netanyahu adviser, told the Jerusalem Post that Israel favored the Sunni extremists over Assad. “The greatest danger to Israel is by the strategic arc that extends from Tehran, to Damascus to Beirut. And we saw the Assad regime as the keystone in that arc,” Oren told the Jerusalem Post in an interview.

“We always wanted Bashar Assad to go, we always preferred the bad guys who weren’t backed by Iran to the bad guys who were backed by Iran.” He said this was the case even if the “bad guys” were affiliated with al-Qaeda.

In June 2014, speaking as a former ambassador at an Aspen Institute conference, Oren expanded on his position, saying Israel would even prefer a victory by the brutal Islamic State over continuation of the Iranian-backed Assad in Syria. “From Israel’s perspective, if there’s got to be an evil that’s got to prevail, let the Sunni evil prevail,” Oren said.

That hostility toward Assad’s regime has taken a tactical form with Israeli forces launching attacks inside Syria that benefit Nusra Front. For instance, on Jan. 18, 2015, Israel attacked Lebanese-Iranian advisers assisting Assad’s government in Syria, killing several members of Hezbollah and an Iranian general. These military advisers were engaged in operations against Nusra Front.

Meanwhile, Israel has refrained from attacking Nusra militants who have seized Syrian territory near the Israeli-occupied Golan Heights. One source familiar with U.S. intelligence information on Syria told me that Israel has a “non-aggression pact” with Nusra forces, who have even received medical treatment at Israeli hospitals.

Israel and Saudi Arabia have found themselves on the same side in other regional struggles, including support for the military’s ouster of the elected Muslim Brotherhood government in Egypt, but most importantly they have joined forces in their hostility toward Shiite-ruled Iran.

I first reported on the growing relationship between Israel and Saudi Arabia in August 2013 in an article entitled “The Saudi-Israeli Superpower,” noting that the complementary strengths of the two countries made their alliance a potentially powerful influence in the world. Israel could wield political and media clout while the Saudis could use their oil, money and investments.

At the time, the story was met with much skepticism, but, increasingly, the secret alliance has gone public. On Oct. 1, 2013, Israeli Prime Minister Netanyahu hinted at it in his United Nations General Assembly speech, which was largely devoted to excoriating Iran over its nuclear program and threatening a unilateral Israeli military strike.

Amid the bellicosity, Netanyahu dropped in a largely missed clue about the evolving power relationships in the Middle East, saying: “The dangers of a nuclear-armed Iran and the emergence of other threats in our region have led many of our Arab neighbors to recognize, finally recognize, that Israel is not their enemy. And this affords us the opportunity to overcome the historic animosities and build new relationships, new friendships, new hopes.”

The next day, Israel’s Channel 2 TV news reported that senior Israeli security officials had met with a high-level Gulf state counterpart in Jerusalem, believed to be Prince Bandar, the former Saudi ambassador to the United States who was then head of Saudi intelligence.

Even the MSM

The reality of this unlikely alliance has now even reached the mainstream U.S. media. For instance, Time magazine correspondent Joe Klein described the new coziness in an article in the Jan. 19, 2015 issue.

He wrote: “On May 26, 2014, an unprecedented public conversation took place in Brussels. Two former high-ranking spymasters of Israel and Saudi Arabia – Amos Yadlin and Prince Turki al-Faisal – sat together for more than an hour, talking regional politics in a conversation moderated by the Washington Post’s David Ignatius.

“They disagreed on some things, like the exact nature of an Israel-Palestine peace settlement, and agreed on others: the severity of the Iranian nuclear threat, the need to support the new military government in Egypt, the demand for concerted international action in Syria. The most striking statement came from Prince Turki. He said the Arabs had ‘crossed the Rubicon’ and ‘don’t want to fight Israel anymore.’”

Israel and Saudi Arabia also have collaborated in efforts to put the squeeze on Russia’s President Vladimir Putin, who is deemed a key supporter of both Iran and Syria. The Saudis have used their power over oil production to drive down prices and hurt Russia’s economy, while U.S. neoconservatives – who share Israel’s geopolitical world view – were at the forefront of the coup that ousted Ukraine’s pro-Russian President Viktor Yanukovych a year ago.

Saudi hostility toward Russia also surfaced in 2013 when Bandar met Putin and delivered what Putin viewed as a crude threat to unleash Chechen terrorists against the Sochi Winter Olympics if Putin did not reduce his support for the Syrian government.

According to a leaked diplomatic account of a July 31, 2013 meeting in Moscow, Bandar informed Putin that Saudi Arabia had strong influence over Chechen extremists who had carried out numerous terrorist attacks against Russian targets and who had since deployed to join the fight against the Assad regime in Syria.

As Bandar called for a Russian shift toward the Saudi position on Syria, he reportedly offered guarantees of protection from Chechen terror attacks on the Olympics. “I can give you a guarantee to protect the Winter Olympics in the city of Sochi on the Black Sea next year,” Bandar reportedly said. “The Chechen groups that threaten the security of the games are controlled by us.”

Putin responded, “We know that you have supported the Chechen terrorist groups for a decade. And that support, which you have frankly talked about just now, is completely incompatible with the common objectives of fighting global terrorism.”

Bandar’s Mafia-like threat toward the Sochi games – a version of “nice Olympics you got here, it’d be a shame if something terrible happened to it” – failed to intimidate Putin, who continued to support Assad. But Putin became obsessed with security at Sochi, distracting him from the worsening crisis in Ukraine where Yanukovych was ousted in a neocon-orchestrated coup on Feb. 22, 2014, a day before the Olympic torch was extinguished.

Now, with Obama nearing a possible agreement to rein in but not end Iran’s nuclear program – against the wishes of the Israeli-Saudi tag team – the leak in the Israeli media suggests that Netanyahu with the support of Saudi Arabia’s royal family may be contemplating his own bombing campaign against Iran.

Investigative reporter Robert Parry broke many of the Iran-Contra stories for The Associated Press and Newsweek in the 1980s. You can buy his latest book, America’s Stolen Narrative, either in print here or as an e-book (from Amazon and barnesandnoble.com). You also can order Robert Parry’s trilogy on the Bush Family and its connections to various right-wing operatives for only $34. The trilogy includes America’s Stolen Narrative. For details on this offer, click here.

https://consortiumnews.com/2015/02/25/saudis-said-to-aid-israeli-plan-to-bomb-iran/