Dat de VS alle moeite doet om het Europese continent te destabiliseren is overduidelijk. En wie dat niet ziet is of onkundig of gewoon ter kwader trouw. De vraag die men zich echter vooral moet stellen is in hoeverre de VS die spanning zo sterk wil opdrijven dat het tot een heuse oorlog komt. Een recente grove provocatie van de VS aan de Russische grens doet vrezen dat dit wel eens de bedoeling van Washington zou kunnen zijn.
Narva
Zo hield een stevige colonne van Amerikaans pantservoertuigen en andere militaire voertuigen gisteren een met grote Amerikaanse vlaggen versierde parade op minder dan 300 meter van de Russische grens in de pal tegen Rusland gelegen Estse stad Narva.
Deze telt een 65.000 inwoners met een overweldigende meerderheid van Russisch sprekenden. Die verloren bij de ‘onafhankelijkheid’ in 1991 wegens taalredenen hun rechten als staatsburgers. 
Het zijn het soort van discriminaties zoals men dat deels onder Amerikaanse en Europese invloed ook in Oekraïne invoerde na de Oranjerevolutie van 2004 en ook nu weer poogde na de fascistische staatsgreep van vorig jaar.
Amerikaanse pantserwagens aan Russische grens
De Amerikaanse cowboys paraderen aan de Russische grens. Hoe zou men in Washington reageren moesten Russische troepen aan de Amerikaanse grens bij San Diego toertjes doen?
De Amerikaanse eenheid betrof het tweede cavalerieregiment die deelnam aan een parade ter herdenking van de onafhankelijkheid van Estland in 1991. Ten tijde van de val van het IJzeren Gordijn was er afgesproken dat de landen van het voormalige Warschaupact niet zouden toetreden tot de NAVO. Nu paraderen Amerikaanse pantservoertuigen zelfs al op minder dan 300 meter van Rusland.
Radek Sikorski
Hoezeer Oost-Europa leeft onder de knoet van de VS bleek trouwens perfect uit de lotgevallen van de Poolse politicus Radek Sikorski. Deze trok in 1981 naar Oxford om er te studeren en werd er lid van de studentenafdeling van de Britse Conservatieve partij. Hij kreeg er ook de Britse nationaliteit.
Nadien ging hij naar de VS en speelde er een tijdje voor journalist met o.m. een interview met de gewezen Amerikaanse vicepresident Dick Cheney, mede-architect van de oorlog tegen Irak. Een goede politieke vriend trouwens want Radek Sikorski werd lid van het American Enterprise Institute, de instelling die intellectuele ruggensteun gaf aan de oorlogspolitiek van Cheney & Co.
In 2005  trok hij naar Polen om er eerst minister van Defensie te worden in de regering van de aartsconservatieve katholieke regering van de gebroeders Lech en Jaroslaw Kaczynski. Een post die hij twee jaar later liet vallen om met de regering van Donald Tusk scheep te gaan als minister van Buitenlandse Zaken. Het toont hoe hij toen de sleutelfiguur was in de Poolse politiek.
Radek Sikorski
De Poolse politicus Radek Sikorski had privé de wens geuit dat Polen goede relaties met Rusland zou ontwikkelen. Het was voldoende om zijn tot dan mooi verlopen topcarrière te kraken. Kritiek op de keizer in de VS uit men niet straffeloos.
In het najaar van 2014 leek hij dan de man te worden om Catherine Ashton op te volgen als verantwoordelijke voor de Europese buitenlandse politiek. Toen echter lekte de inhoud van een privaat gesprek uit van hem met een collega minister waarin hij klaagde over de VS. Hierbij stelde hij dat Polen vooral behoefte heeft aan goede stabiele relaties met haar buren Duitsland en… Rusland. Iets wat, naar hij stelde, de VS belette.
Hij gaf de inhoud van dit lek toe en binnen een maand was de man minister af, waren zijn Europese plannen opgeborgen en moest hij het dan maar stellen met het voorzitterschap van de Sejm, de eerste kamer van het parlement. Een troostprijs.
Het helpt verklaren waarom bepaalde politici uit Oost-Europa zoals de Estse president Toomas Hendrik Ilves in hun toespraken zo wild tekeer gaan tegen Rusland. Wie wil nu eenmaal in ongenade vallen bij de keizer in Washington? Toch geen politicus die een topcarrière wil maken. 
Willy Van Damme