De NRC bericht:
BINNENLANDBUITENLAND
De vanmiddag overleden oud-premier van Israël Ariël Sharon was omstreden, maar heeft ook moedige stappen gezet richting vrede in de regio. Dat schrijft minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans in een reactie namens de Nederlandse regering.
De Nederlandse regering wenst Sharons nabestaanden en de Israëlische bevolking sterkte met het verwerken van het verlies. Timmermans schrijft:
http://www.nrc.nl/nieuws/2014/01/11/nederland-prijst-omstreden-sharon-als-staatsman/?utm_source=email&utm_campaign=nieuwsbrief-20140111&utm_content=Buitenland&utm_term=artikel1“Sharon was een man die zijn leven in dienst stelde van de veiligheid van Israël, als militair en politicus”, schrijft Timmermans. “Israël verliest in hem een staatsman.”
'De Nederlandse regering wenst Sharons nabestaanden en de Israëlische bevolking sterkte met het verwerken van het verlies' van deze 'moedige' man. Dit schreef ik eerder over deze Joods-Israelische 'militair' en 'staatsman' die geprezen wordt door minister Timmermans, maar die bij fatsoenlijke mensen de geschiedenis ingaat als de 'butcher.' Eerder schreef ik over deze moordenaar van Palestijnse vrouwen en kinderen:
vrijdag 19 november 2010
Ariel Sharon The Butcher
Slachtoffertjes van Sharon's 'moedige' politiek tegen Libanon en Gaza.
Dit is bekend en gedocumenteerd feitenmateriaal over 'the butcher' Ariel Sharon, een van de grotere oorlogsmisdadigers in de moderne tijd. Overigens, materiaal waarover het CIDI en Ronny Naftaniel angstvallig zwijgt.
Ariel Sharon initiated the Sabra-Shatila massacre in which between 1000 and 3000 people (mostly Palestinians) were murdered, and now leads a terrorist campaign against all Palestinians living in the occupied territories of the West Bank.
As commander of the notorious Unit 101, Sharon led attacks on Palestinian villages in which women and children were killed. The massacre in the West Bank village of Qibya, on October 14, 1953, was perhaps the most notorious. His troops blew up 45 houses and 69 Palestinian civilians — about half of them women and children — were killed. — The Electronic Intifada
No one has ever been tried for the massacre, but an official Israeli commission of inquiry found that Israel's defense minister at the time, Ariel Sharon, "bears personal responsibility" as well as "indirect responsibility." It was Sharon, after all, who had ordered the Israel Defense Forces to invade Beirut and surround the camps. ... Like Pinochet and other war criminals, Sharon and his Phalangist underlings should be brought to book; if they can successfully evade justice, then it will give heart to killers everywhere. — Marking a Massacre, The Nation
De Israelische terreur tegen de Palestijnse burgerbevolking is niet nieuw.
Al in oktober 1953 schreef de toenmalige Israëlische premier Moshe Sharett in zijn dagboek met afschuw over de bloedbaden die Ariel Sharons elitetroepen aanrichtten onder de weerloze Palestijnse bevolking. Bij een aanval van een eenheid paratroepers, onder commando van Sharon, werden volgens de historicus Bar-Zohar, biograaf van Ben-Goerion, ‘zeventig lijken onder het puin aangetroffen, onder wie tientallen vrouwen en kinderen.’ Op 31 maart 1955 schreef Sharett in zijn dagboek over zijn eigen Arbeiderspartij: ‘We rechtvaardigen het systeem van vergelding op grond van pragmatische overwegingen… We hebben de mentale en morele remmen op dit instinct vernietigd en hebben het mogelijk gemaakt om wraak als morele waarde aan te moedigen. Deze opvatting wordt gedeeld door grote delen van de bevolking in het algemeen en massa’s jongeren in het bijzonder, maar zij is geconcretiseerd en heeft de waarde van een heilig principe bereikt in Sharon’s bataljon, dat het vergeldingsinstrument van de staat is geworden.’ Nadat de Israëlische strijdkrachten tijdens de inval in Libanon in 1982 de bevolking maandenlang met fosfor- en fragmentatiebommen hadden bestookt, moest het jaar daarop Sharon aftreden als minister van Defensie vanwege zijn betrokkenheid bij de massamoorden in de Palestijnse vluchtelingenkampen Sabra en Shatila. Hij bleef echter aan als minister zonder portefeuille. Naar aanleiding van de Israëlische oorlogsmisdaden verklaarde de orthodox-joodse hoogleraar Yeshayahu Leibowitz: ‘Dit is de noodzakelijke en natuurlijke voortzetting van onze politieke lijn. Wanneer we over een ander volk moeten heersen dan is het onmogelijk te voorkomen dat nazimethoden worden gebruikt. De massamoord werd door óns begaan. Wat in Libanon is gebeurd, het aanrichten van een gruwelijk bloedbad in de vluchtelingenkampen, is een nieuwe fase in het zelfmoordproces van de staat Israël.’ En op zijn beurt waarschuwde Amos Oz: ‘Na Libanon kunnen we het monster niet langer meer negeren, zelfs als het sluimert… Na Libanon moeten we niet net doen alsof het monster alleen in generaal Sharons verblijf huist… of alleen in de Joodse nederzettingen op de West Bank. Het houdt zich half slapend praktisch overal op, zelfs in onze… gemeenschappelijke mythen… We hebben het niet in Libanon achtergelaten… Het is hier, onder ons, deel van ons, als een schaduw.’
Alternative transliteration(s) and/or alias(es):
Either because of alternative transliterations from Hebrew/Arabic/Cyrillic into English
or for some other reason, this person is also known by the following names:
Ariel Scheinerman
Arik SharonAriel Scheinerman (1928-), born in Kfar Malal, a co-operative farming settlement 15 miles north-east of Tel-Aviv on the coastal Plain of Sharon, joined the Haganah at the age of 14. Three years later, in the summer of 1945, he undertook a squad leader course in a Negev kibbutz, before enrolling in the British-controlled Jewish Settlement Police. In late 1947, he was again active in the Haganah, participating in a number of raids on Arab targets and quickly rising to become a platoon leader. In late May 1948, during the offensive against Latrun, his platoon, which belonged to the Alexandroni Brigade (the brigade which committed the massacre in Tantura), was attached to the 7th Brigade which led the assault. Sharon was wounded during the assault ... [more will be provided here on the career of a man who later became one the major war criminals on the 20th century]
Gilad and Omri Sharon are his sons.
Ariel Sharon's ranch is located between Kibbutz Ruhama and Sderot.
See this Wikipedia (English) article
Look for this entity's name in Google
Look for this entity's name in Google Images
Events involving Ariel Sharon:
Either because of alternative transliterations from Hebrew/Arabic/Cyrillic into English
or for some other reason, this person is also known by the following names:
Ariel Scheinerman
Arik SharonAriel Scheinerman (1928-), born in Kfar Malal, a co-operative farming settlement 15 miles north-east of Tel-Aviv on the coastal Plain of Sharon, joined the Haganah at the age of 14. Three years later, in the summer of 1945, he undertook a squad leader course in a Negev kibbutz, before enrolling in the British-controlled Jewish Settlement Police. In late 1947, he was again active in the Haganah, participating in a number of raids on Arab targets and quickly rising to become a platoon leader. In late May 1948, during the offensive against Latrun, his platoon, which belonged to the Alexandroni Brigade (the brigade which committed the massacre in Tantura), was attached to the 7th Brigade which led the assault. Sharon was wounded during the assault ... [more will be provided here on the career of a man who later became one the major war criminals on the 20th century]
Gilad and Omri Sharon are his sons.
Ariel Sharon's ranch is located between Kibbutz Ruhama and Sderot.
See this Wikipedia (English) articleLook for this entity's name in Google
Look for this entity's name in Google Images
Events involving Ariel Sharon:
- Sharon murders three women from the village of Qatana (2 Aug 1953)
- Israeli Unit 101 commit massacre at al-Bureij refugee camp (28 Aug 1953)
- Massacre in Qibya (14 Oct 1953)
- Israel attack on Egyptian base in Gaza (Mivtza Hetz Shahor = Operation Black Arrow) (28 Feb 1955)
- Israel atttacks Syria (11 Dec 1955)
- Israeli generals meet ministers in HaKirya military compound to discuss whether to go to war (2 Jun 1967)
- Menachem Begin shows Sinai withdrawal plan to ministerial security committee (13 Dec 1977)
- Installation of Israeli Civil Administration in West Bank (1 Nov 1981)
- Massacre at Sabra and Chatila (16 Sep 1982)
- Ariel Sharon loses libel suit against TIME magazine over Sabra and Shatila (24 Jan 1984)
- Sharon visits al-Haram as-Sharif with a massive armed bodyguard — over 1,000 strong(28 Sep 2000)
- 2001 Israeli general election (6 Feb 2001)
- Ariel Sharon breaks Israeli contact with Yasser Arafat (13 Dec 2001)
- Sharon addresses UN General Assembly (15 Sep 2005)
Sinds wanneer is een moordenaar van 'vrouwen en kinderen' een 'moedige… staatsman'? Hoe ziek moet het denken van een democratisch politicus zijn om publiekelijk deze kwalificaties te uiten?
Palestijnse slachtoffers van Sharon's politiek in de vluchtelingenkampen Sabra en Chatila.
Minister Timmermans: 'Ariël Sharon was omstreden.' Een 'omstreden' politieke moordenaars? Waarom ook niet, de taal is door onze politici allang verkracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten