De Mainstream Pers 93

Wat is er mis in Nederland? De nieuwe rijken etaleren als nooit tevoren hun bezittingen, obesitas is de nieuwe volksziekte en agressie en geweld zijn normale aspecten van het dagelijks leven.
 'De nieuwe mens is overal. Hij is dikker. Hij praat harder en vlugger maar niet duidelijker. Hij steekt zijn middelvinger op, hij is eerder bereid een medemens uit te schelden, op zijn gezicht te slaan. Hij zal iedereen laten weten dat hij hier op aarde is. Respect!'

 In een lang essay fileert H.J.A. Hofland deze nieuwe nationale cultuur. Fotograaf Roel Visser struinde met zijn camera langs voetbalvelden, snackbars, Miljonairs Fairs en strandtenten en maakte verontrustende foto’s.

In een dubbelessay nemen journalist Henk Hofland en fotograaf Roel Visser de excessen van de welvaart onder de loep. Een confronterend boek over heb- en vraatzucht, over hufterigheid, agressie, consumentisme en exhibitionisme.

Henk Hofland en Roel Visser. Platter & Dikker. Een tijdsbeeld. 2011

Drie aspecten van Hoflands typering van de onderklasse springen eruit:

1. ‘Respect!’ (met uitroepteken om nadruk te geven!)
2. de excessen van de welvaart.
3. Een confronterend boek over heb- en vraatzucht, over hufterigheid, agressie, consumentisme en exhibitionisme.

Dus, impliciet zowel als expliciet begrijpt de ‘politiek-literaire elite,’ behorend tot de middenklasse, dat de onderklasse net als zij streeft naar ‘respect!’ en naar ‘gezien’ te worden, zoals Vrij Nederland het noemde. Maar in tegenstelling tot het conformisme van de middenklasse met betrekking tot het heersende neoliberale systeem, weet de onderklasse uit zowel de geschiedenis als uit eigen ervaring dat ze in een kapitalistische klassenmaatschappij er nooit echt bij zal horen, en dus op een andere wijze de aandacht moet opeisen om 'gezien' te kunnen worden en om ‘respect!’ af te dwingen. Het tragische is alleen dat hoe grover en banaler de onderklasse zich manifesteert, des te meer de middenklasse zich aan haar ergert. Er zijn tijden geweest waarin de intelligentsia de psychologie van 'de ander' begreep. Zo laat de grote Romeinse historicus Tacitus de Caledonische vrijheidsstrijder Calgacus het volgende verklaren over de imperialistische Romeinen:

Aan hun arrogantie is niet te ontkomen, zelfs niet met gehoorzaam en bescheiden gedrag. Rovers van de wereld zijn het: nu ze alles hebben verwoest en er geen land meer over is, doorzoeken ze de zee. Is de vijand welvarend? Dan zijn ze inhalig. En is hij arm, dan willen ze de macht. Het Oosten, het Westen – nooit hebben ze genoeg! Zij zijn absoluut de enigen die even fel azen op rijkdom en armoe. Roven, moorden en plunderen noemen zij met een leugen heerschappij en als ze een woestenij hebben aangericht spreken ze van vrede.

Dit actueel aandoend verslag van Tacitus is van een geheel andere orde dan de absurde kwalificatie van de journalist Geert Mak dat de imperialistische VS ‘decennialang als ordebewaker en politieagent’ van de wereld ‘fungeerde – om maar te zwijgen van alle hulp die het uitdeelde.’  Dezelfde blindheid voor de werkelijkheid is ook de reden waarom de polder-intelligentsia niet in staat is zich te verplaatsen in de belevingswereld van de onderklasse die de macht van ‘upper classes,’ en hun opiniemakers uit de middenklasse, net zo verafschuwen als de Caledoniers 1800 jaar geleden de Romeinen haatten. De huidige onderklasse voelt zich net zo veracht, vernederd en geminacht als de Caledoniers die beseften dat ‘ons geld en goed aan belasting’ naar de Romeinse overheersers ging ‘en dan nog krijgen we zweepslagen en scheldwoorden over ons heen!’ En hoewel in de kapitalistische 'democratie' geen arbeider meer zweepslagen krijgt, is de geest van de overheersing geenszins verandert. Nog steeds doet de onderklasse het zware en vuile werk, voor zover dat nog niet geoutsourced is, nog steeds wordt op haar neergekeken, en zeker nu die klasse ‘gezien’ wil worden en ‘respect!’ eist op de enige manier die ze geleerd is, namelijk steeds ‘platter.’ Na door het moderne kapitalisme te zijn afgericht als een werkpaard voor monotone arbeid, die in de ogen van het management zo ‘stupid’ is dat de arbeider ‘more nearly resembles in his mental make-up the ox than any other type,’ reageert 'de nieuwe mens' vandaag de dag dan ook als een lastdier met oogkleppen op, zich niets aantrekkend van zijn omgeving. Welke andere vorm van ‘respect!’ kent de mens die al die tijd onzichtbaar was en nog steeds onzichtbaar dient te zijn? Hij werd groot gebracht om zijn meerderen te gehoorzamen, hij bezat geen stem. En de stem die hij nu opzet, is een schreeuw om aandacht. Dit is geenszins verwonderlijk omdat ‘als gevolg van de grootscheepse culturele deprivatie,’ aldus John Berger ‘er grote delen van de… arbeiders en middenklasse bestaan die zich niet helder kunnen uitdrukken. De middelen om datgene wat ze weten te vertalen in gedachten is hen ontnomen,’ een feit dat ook een opiniemaker als Hofland zou kunnen weten wanneer hij zich in de onderklasse had verdiept. Als hij met ‘de vertegenwoordigers van de nieuwe platheid’ had gesproken zou hij al snel hebben ontdekt, wat John Berger al decennia geleden blootlegde, namelijk dat de mensen uit de bewust gecreëerde onderklasse ‘geen voorbeelden [bezitten] die ze kunnen volgen, waarbij woorden ervaringen duidelijk maken.’

In dit verband is de vraag van belang waarom -- in tegenstelling tot de kritische intellectuelen elders -- de ‘politiek-literaire elite,’ in Nederland zich niet al lang intensief bezig houdt met de ‘hebzucht’ en  ‘hufterigheid,’ en ‘de agressie’ van de politieke en economische ‘elite,’ de neoliberale broodheren van de polder intelligentsia of dat wat er voor doorgaat. Gezien hun enorme macht is dit een belangrijker vraagstuk dan de ergernis over de 'hufterigheid' van de onderklasse. De culturele marginalisering van die klasse is de belangrijkste oorzaak van de opkomst van ‘de nieuwe mens’ die zich banaal gedraagt. Dat kan hinderlijk zijn zodra men daarmee wordt geconfronteerd, maar veel erger nog is de ‘hufterige’ en ‘hebzuchtige’ en zelfs ‘agressieve’ houding van de economische en politieke elite die de toenemende tweedeling in de samenleving bevordert. Ik bedoel ondermeer de wijze waarop multinationals en de oude rijken al lange tijd bepaalde constructies gebruiken om jaarlijks talloze miljarden aan belastinggeld te ontduiken, waardoor de samenleving ernstig wordt benadeeld, en tijdens een langdurige economische crisis zelfs kan ontwrichten. Dit allemaal dankzij democratische maatregelen die deze ontduiking hebben mogelijk gemaakt of gecreëerd. In het land dat de ‘democratie’ als ‘exportmiddel’ beschouwde, als we afgaan op de opinie van hoogleraar journalistiek Marc Chavannes, heeft het neoliberale bestel ertoe geleid dat nu 1 procent van de bevolking rond de 40 procent van alle rijkdommen bezit, en meer dan 20 procent van al het inkomen. Hoe ‘hufterig, hebzuchtig en agressief’ moet de economische en politieke elite zijn voordat de opiniemakers in de polder er structureel aandacht aan gaan besteden, zowel in tekst als in beeld? Waarom Hofland daar niet over schrijft is voor de hand liggend, zijn status en inkomen zou er onder lijden. Maar waarom accepteert de rest van de Nederlandse ‘politiek literaire elite’ dit, en erger nog: waarom heeft deze ‘elite’ Hofland uitgeroepen tot de grootste journalist van de twintigste eeuw, weliswaar van Nederland, maar toch? Volgens de nestor van de polder journalistiek bestaat  ‘het Westen’ uit ‘vredestichtende’ democratieën. Die mythe wordt door de gehele mainstream journalistiek gedragen. Maar hoe is dan mogelijk dat de op zowel binnenlands als buitenlands gebied meest agressieve ‘democratie’ het verschil tussen arm en rijk almaar toeneemt, en daarmee ook het verschil tussen de ‘upper class’ en de onderklasse? Woensdag 4 december 2013 publiceerde de Amerikaanse kritische website Nation of Change een artikel van ‘Chris Kanthan, the author of the e-book “Deconstructing Monsanto.” He lives in the San Francisco Bay Area, has traveled to more than 30 countries, and deeply cares about (and writes about) politics, finance and food.’ Hij zette de volgende feiten op een rijtje:

If you have not watched the viral video on wealth/income inequality in the U.S., please do so.

This inequality has only grown more rapidly since the crash of 2008, as Paul Krugman explains in the New York Times. To understand what is happening, imagine $1000 being distributed to 1000 people. In a socialist world, everyone will get $1. In the current version of the capitalist system, this is what is happening:

1 guy gets $600, 9 other people get $39 each, and the remaining 990 peasants get 5 cents each.

If the Forbes 400 move to an island and establish their own country, it will have the 9th largest GDP in the world, ahead of Russia, Canada, Australia and 185 other countries.

If all the 2200 billionaires of the world decide to move to that island, it will be the wealthiest country in the world with a GDP twice that of the U.S.

So how are the American workers doing? About 25% of workers make $10 or less an hour. Another 25% make under $15/hr. Thus, half of all American workers make under $28,000 per year.

Good jobs are hard to come by. About 60% of the jobs created since the Wall Street crash of 2008 are low-wage jobs. Consider that more than 300,000 college graduates are working for minimum wage.  In 2013 alone, 75% of the jobs created were part-time jobs. The real unemployment rate, including those who have stopped looking for jobs, is closer to 14%, twice the official rate. Another factor that is helping the government rate is the fact that about 10,000 baby boomers are retiring every day and dropping out of the labor force.

With all these facts, it is not surprising that about 75% of all Americans are living from paycheck to paycheck. Half of the households carry an average of $15,000 in credit card debt. Americans are also saving at an abysmal rate of less than 3% of their disposable income.

Young Americans are in deep trouble as well. The total student debt is now more than $1 trillion, even more than the total national credit card debt.

In a nutshell, you can safely say that 0.1% of Americans are swimming in money, 1% are wealthy, 9% are comfortable and another 15% are truly middle class. The next 25% think they are middle class, but they are not. The rest - 50% - are just financially screwed.

http://www.nationofchange.org/zombie-economy-living-bubble-1386164714

Abu Ghraib. Hoe zullen we het noemen? 'Hufterigheid? Agressie?' Waarom zou Henk Hofland deze 'cultuur' niet 'fileren?' Het stoort hem kennelijk niet. Opmerkelijk aangezien hij het heeft over 'het vredestichtende Westen.' Welke vrede wordt hier gesticht?

Hoewel de Amerikaanse cijfers schrijnender zijn dan die in Europa, is er geen wezenlijk verschil tussen beide continenten zodra het aankomt op de toenemende kloof tussen rijk en arm, want ook hier begint de middenklasse de negatieve gevolgen van het EU-neoliberalisme te merken. De VS is het neoliberale voorland, door de verregaande globalisering voltrekt zich wat daar gebeurt enkele jaren later ook in Europa.

Ander voorbeeld, waarom zou de onderklasse ‘respect!’ moeten opbrengen voor Hoflands ‘politiek-literaire elite’ die via een redactioneel commentaar van de NRC op 20 maart 2003, de dag dat de illegale inval in Irak begon, adviseerde:

Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun - en als het moet ook militaire.

Vanwaar die ‘agressieve hufterigheid’ op megaschaal, die honderdduizenden slachtoffers heeft geëist? Vanwaar Hoflands woede over ‘populistisch alarmisme’ zodra de bevolking, inclusief de onderklasse, zich tegen nog meer ‘hufterige agressie’ keert? Waarom reageert Hofland en zijn 'elite' in dit soort gevallen doorgaans als ordinaire gangsters die ervan uitgaan dat degene die het meeste geweld kan genereren het conflict oplost? Denken zij, net als de onderklasse, dat ze daarmee ‘respect!’ afdwingen? ‘Gezien’ worden ze immers al. Te vaak zelfs, onophoudelijk en tot op hoge leeftijd zijn ze op zoek naar bevestiging. En juist daardoor begrijpen ze niet hoe machteloos de onderklasse zich voelt. Deze mensen beseffen het onverdraaglijke feit er niet bij te horen, niet gezien te worden, geen respect genieten, overtollig te zijn, het wanhopig makende gevoel te hebben gefaald, geen waardigheid te bezitten, niet erkend te worden als medemens, het besef te worden geminacht, verstoten te zijn, gevangen te zitten in het alles vernietigende gevoel van eenzaamheid, net zolang tot ze in al hun weerloosheid denken: ‘Fuck You!’ Jullie hebben geen respect voor ons, dan heb wij ook geen respect voor jullie. Zo moeilijk is dat toch niet om te begrijpen of in te voelen. Veel moeilijker is het om te begrijpen waarom de zelfbenoemde ‘politiek-literaire elite’ zich zo heeft laten corrumperen dat ze hun eigen hoogste normen en waarden voor een handvol zilverlingen hebben ingeleverd.

Welke Amerikaanse 'hufterigheid' zat achter het My Lai Bloedbad en de genocidale politiek van de VS in Vietnam?

Zou Henk Hofland zich niet beter kunnen bezig houden met de 'hufterigheid' van de economische en politiek elite die op dit moment de toekomst van onze nakomelingen op het spel zetten? Waarom besteedt hij als mainstream woordvoerder daar geen structurele aandacht aan, in plaats van zich te ergeren aan de onderklasse?

Warsaw Climate Talks Go Up in Smoke

Thursday, 21 November 2013 10:29By Chris Williams, Truthout | News Analysis

Climate Justice train detained for two hours and searched at the German-Polish border by Polish police and dogs. (Photos: Chris Williams)

"The smell of inaction" is how Dipti Bhatnagar, Friends of the Earth Mozambique's international program director for climate justice and energy, summed up the atmosphere inside the giant Narodowy Stadium after the first week of the latest round of international climate negotiations, Conference of the Parties, otherwise known as COP 19, taking place Nov 11-22, 2013, in Warsaw.

Given that this is the 19th consecutive year of annual negotiations and with a meaningful global treaty more distant now than it was almost two decades ago, Bhatnagar's olfactory deduction seems likely to be highly accurate.

As the pervasive smell of inaction seeped like a suffocating gas throughout the inside of the conference, outside, the choking effects of coal smoke waft from all corners of a country that obtains 90 percent of its electricity from coal and whose government has pledged to keep it that way until 2060.

As if to emphasize the point, just on the other side of the banks of the Vistula River, a stone's throw from the international climate negotiations, another conference is being held at the Polish Ministry of the Economy. Intent on sending a none-too-subtle message to government negotiators at COP 19, coal industry executives have gathered at the International Coal and Climate Conference, November 18-19, to discuss the future of coal in light of climate change.

Lees verder: http://www.truth-out.org/news/item/20152

COP19 Promotes Carbon Colonialism With New REDD+ Deal

Thursday, 05 December 2013 00:00By Melanie Jae Martin , Truthout | News

At COP19, REDD+, a global carbon trading scheme, was passed. This jeopardizes the rights and resources of local communities throughout the global south, because of the prevalence of carbon-market-driven land grabs.

In protest of inaction on climate agreements, more than 800 attendees in environmental and development groups walked out of the recent COP19 UN climate summit in Warsaw. Their action followed a walkout of the G-77 group of developing nations. However, inaction did not pose the only threat to the countries most vulnerable to climate change. Rather, the REDD+ agreement reached at COP19 puts developing countries under threat of being colonized for their carbon.

There's a reason why REDD+ was the only agreement reached at COP19 - it serves the big polluters' interests. If it actually benefited local communities rather than corporate interests, it certainly would have stalled like the other plans on the table.

ALSO SEE: Colonialism and the Green Economy: The Hidden Side of Carbon Offsets; Colonialism and the Green Economy: Villagers Defy Pressure to Forfeit Farms for Carbon-Offset; Colonialism and the Green Economy: Environmental Justice, Refineries and California's Cap-and-Trade Program; Saving or Selling the Planet? REDD, Climate Change and Indigenous Lands.

REDD+ (Reducing Emissions from Deforestation and Degradation) has been in the works for years, with pilot programs in various countries in the Global South. It ostensibly protects forests by offering payments to countries that might otherwise cut them down. In an ideal scenario, the payments would end up in the hands of the small landholders who must give up cultivation, or better still, allow small-scale farmers and forest dwellers to continue using the land to support their needs in sustainable ways. But the corruption of REDD's predecessors such as the UN's Clean Development Mechanism (CDM) foreshadow the anguish that REDD+ may bring - and is already bringing to some.

Lees verder: http://www.truth-out.org/news/item/20422-cop19-promotes-carbon-colonialism-with-new-redd-deal