The term Ferragosto is derived from the Latin expression Feriae Augusti (Augustus' rest), which is a celebration introduced by the emperorAugustus in 18 BC. This was an addition to already extant ancient Roman festivals which fell in the same month, such as the Vinaliarustica or the Consualia, which celebrated the harvest and the end of a long period of intense agricultural labor. The ancient Ferragosto, in addition to obvious self-celebratory political purposes, had the purpose of linking the main August festivities to provide a longer period of rest, called Augustali, which was felt necessary after the hard labour of the previous weeks.
During Fascism
The popular tradition of taking a trip during Ferragosto arose during Fascism. In the second half of the 1920s, during the mid-August period, the regime organised hundreds of popular trips through the Fascist leisure and recreational organisations of various corporations, and via the setting up of the "People's Trains of Ferragosto", which were available at discounted prices.[4]
The initiative gave the opportunity to less well-off social classes to visit Italian cities or to reach seaside and mountain resorts. The offer was limited to the 13th, 14th and 15th August, and comprised two options: the "One-Day Trip", within a radius of 50-100 km, and the "Three-Day Trip" within a radius of about 100–200 km.[5]
For many families, it was only during these trips that they saw the sea, mountains, and Italy's many artistic marvels for the first time. Moreover, since the trips did not include food, the connected tradition of the packed lunch arose.
Ferragosto in religion
The Catholic Church celebrates this date as a Holy Day of Obligation to commemorate the Assumption of the Blessed Virgin Mary—the actual physical elevation of her sinless soul and incorruptible body into Heaven. Before the Roman Catholic Church came into existence, however, this holiday also included honoring of gods—in particular Diana—and the cycle of fertility and ripening, during the time of the Roman Empire.
Welnu, daar staan ze, de economische vluchtelingen uit een of ander Afrikaans Derde Wereldland dat door de christelijke Europeanen werd gecreeerd, nadat het eerst was gekoloniseerd. Overigens, met veel geweld, want alleen de zon gaat voor niets op. Nu staan ze als illegalen illegaal geproduceerde nep merktassen te verkopen aan blanke Europese toeristen die voor een origineel geen geld willen uitgeven. De zwarte adolescenten worden door misdaadsyndicaten gebruikt, de mafia verdient eraan, overal ter wereld, ook in Amsterdam. Iedereen weet dat, of kan dit weten. Op geen enkele manier worden deze Derde Wereldbewoners geholpen om te integreren in de samenleving waar ze nu deel van uit maken. Dat is ook niet de bedoeling. De Italiaanse overheid laat dit toe omdat het neoliberalisme goedkope arbeidskrachten nodig heeft. Hoe goedkoper hoe beter. Slavernij was lange tijd het goedkoopst en pas nadat in de negentiende eeuw in de VS bleek dat de slavernij de technologische en economische vooruitgang blokkeerde, brak er de burgeroorlog uit. Want als arbeiders goedkoper worden dan machines dan stopt de technologische ontwikkeling en komt het kapitalisme in moeilijkheden. Maar dat weigeren de neoliberalen te beseffen, zo groot is hun begeerte geworden. Vandaar dat deze zwarte knapen in de marge van een cultuurstad als Perugia op de Corso Vannucci, de belangrijkste winkelstraat en entree naar de historische stad, mogen rondhangen. Om de schijn van orde en gezag in stand te houden verschijnt eens per uur een politieautootje en sloffen de zwarte handelaren met hun spullen weg. Zo lijkt iedereen tevreden te blijven. De zwarte jongens, die in hun eigen land ook niet veel meer doen dan rondhangen, de politie die actief lijkt, de toeristen op zoek naar goedkope prullen, en niet op de laatste plaats: de politici die op geld en aanzien uit zijn. Maar vergist u niet: het is allemaal schijn dat net zo lang duurt tot het niet meer geaccepteerd wordt. En dan begint het bloed vergieten en roepen de meeste mensen verbaasd dat ze van niets hebben geweten.
Zo lijkt het probleem via een steegje te zijn verdwenen. LIJKT. Het is weer even onzichtbaar geworden. En het opmerkelijk is dat de toerist dit niet ziet, terwijl het onder zijn ogen gebeurt. Tegelijkertijd zien de zwarte economische vluchtelingen ook de toeristen niet. Beiden zijn voor elkaar onzichtbaar geworden. Zo voltrekt zich de virtuele werkelijkheid, tot de geschiedenis de voordeur binnen marcheert.
Everyday Intolerance
Racist and Xenophobic Violence in Italy
Racist and Xenophobic Violence in Italy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten