Over de volle breedte van de voorpagina opent de Volkskrant met een 'analyse' van Arie Elshout, VK-correspondent in de
VS. Arie laat zijn lezers weten dat ‘VS worden supermogendheid met
afstandsbediening,’ en dat Obama ‘als aan ingrijpen niet valt te ontkomen, hij dat bij voorkeur [doet] vanuit de
relatief veilige lucht of met grondoperaties door Special Forces, snel erin en
snel eruit. Zijn favoriete wapen is de drone, het onbemande vliegtuig waarmee
vijanden vanachter de computer kunnen worden uitgeschakeld.’
Tekend voor
het Nederlandse mainstream denken is de vanzelfsprekendheid waarmee geschreven wordt over
het Amerikaanse geweld tegen autonome landen. Geweld dat door juristen in het internationaal recht gezien wordt als in strijd met de rechtsregels. Maar in plaats van dat ‘de vrije pers’ dit
meldt, schrijft Elshout: ‘als aan ingrijpen niet valt te ontkomen.’ En zo vloeien feiten en meningen op de voorpagina organisch in elkaar over. Maar wie bepaalt nu wanneer het moment van geweld is aangebroken en op grond waarvan? Welnu, zodra degene ‘who carries the biggest stick’ van mening is dat zijn belangen geschaad worden. De
mainstream trekt zich niets aan van het recht, zodra het om onze
NAVO-bondgenoot gaat. En ook de veel geroemde ‘democratische normen en waarden’
spelen voor de commerciele massamedia geen doorslaggevende rol. Van de mainstream mag een kleine
politieke elite in het Witte Huis en het Pentagon zonder tussenkomst van het
democratisch gekozen Congres, laat staan het publiek, besluiten welke bevolkingsgroepen
moeten worden aangevallen met ‘Special Forces’ en wie vermoord
moeten worden door Obama’s ‘favoriete wapen… de drone.’ Ook de mensenrechten mogen van de opiniemakers terzijde worden geschoven. 'Collateral Damage' is, welnu het woord
zegt het al ‘bijkomende schade,’ en waar gehakt wordt vallen spaanders, dat weet
zelfs de grootste sukkel. Bovendien is die terreur juist bedoeld voor onze
veiligheid. En welk zinnig mens kan daar nou tegen zijn? Dus interesseren onze
opiniemakers zich niet voor de protesten van zowel de slachtoffers als
mensenrechtenorganisaties, en ook niet voor de onvermijdelijke ‘blowback.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten