Yes we can. ‘Change has come,’ houdt hij het land voor dat hij zal regering – de verandering is
gekomen… Hoe Barack Obama het hoogste ambt ter wereld veroverde, zegt veel over
hoe hij zal regeren. Intelligent, strategisch, koel, niet bang om vijanden te
maken… hij staat symbool voor Amerika’s streven naar gelijkheid voor alle
burgers en hij is de verpersoonlijking van de Amerikaanse droom: iedereen kan
bereiken wat hij wil als hij maar hard genoeg werkt en zijn talenten op de
juiste manier inzet.
Aldus de mainstream visie in de polder, ditmaal bij monde van Erik
Mouthaan, ‘Amerika-correspondent van RTL Nieuws’ na twee jaar in de VS te
hebben gewoond. En ook bij hem is het vooral clichétaal, die niet is gebaseerd op de
realiteit. Het is opmerkelijk hoe weinig inzicht veel Nederlandse ‘Amerika-deskundigen’
hebben op het onderwerp dat hen zo bezig lijkt te houden. De vraag hoe het mainstream fenomeen is te verklaren werd eens door de Amerikaanse hoogleraar Noam Chomsky
ter sprake gebracht in een interview van de BBC-journalist Andrew Marr. Chomsky zei:
'There's a filtering system that starts in kindergarten
and goes all the way through and -- it doensn't work a hundred per cent, but
it's pretty effective -- it selects for obedience and subordination.'
Marr: 'So, stroppy people (dwarsliggers) won't make
it to positions of influence.'
Chomsky: 'There'll be "behaviour problems"
or... if you read applications to a graduate school, you see that people will
tell you "he doesn't get along too well with his colleagues" -- you
know how to interpret those things.'
Marr: 'How can you know that I'm self-censoring?
How can you know that journalists are...'
Chomsky: 'I don't
say you're self-censoring - I'm sure you believe everything you're saying; but
what I'm saying is, if you believed something different, you wouldn't be
sitting where you're sitting.'
Hetzelfde gaat op voor de Nederlandse mainstream. Erik
Mouthaan, Arie Elshout van de Volkskrant, Tom-Jan Meeus van NRC, om slechts enkele ‘Amerika-deskundigen’ in de commerciele massamedia te noemen van wie ik het werk heb
bekritiseerd op deze weblog, geloven inderdaad voor een groot deel in wat ze
beweren, anders waren ze niet eens in aanmerking gekomen om correspondent in de
VS te worden. Het is dus mogelijk om als geschoold mens in nonsens te geloven.
Chomsky:
If you’ve read George
Orwell’s Animal Farm which he wrote in the mid-1940s, it was a
satire on the Soviet Union, a totalitarian state. It was a big hit. Everybody
loved it. Turns out he wrote an introduction to Animal Farm which was suppressed. It only appeared 30 years
later. Someone had found it in his papers. The introduction to Animal Farm was about ‘Literary Censorship in England’ and what it says is that obviously this book is ridiculing the Soviet
Union and its totalitarian structure. But he said England is not all that
different. We don’t have the KGB on our neck, but the end result comes out
pretty much the same. People who have independent ideas or who think the wrong
kind of thoughts are cut out.
He talks a little, only two sentences, about
the institutional structure. He asks, why does this happen? Well, one, because
the press is owned by wealthy people who only want certain things to reach the
public. The other thing he says is that when you go through the elite education
system, when you go through the proper schools in Oxford, you learn that there
are certain things it’s not proper to say and there are certain thoughts that
are not proper to have. That is the socialization role of elite institutions
and if you don’t adapt to that, you’re usually out. Those two sentences more or
less tell the story.
In zijn roman 1984 legt
George Orwell het fundamentele begrip ‘doublethink,’ de kwaal waaraan mainstream opiniemakers lijden, als volgt uit:
To know and not to know, to be
conscious of complete truthfulness while telling carefully constructed lies, to
hold simultaneously two opinions which cancelled out, knowing them to be
contradictory and believing in both of them, to use logic against logic, to
repudiate morality while laying claim to it, to believe that democracy was
impossible and that the Party was the guardian of democracy, to forget,
whatever it was necessary to forget, then to draw it back into memory again at
the moment when it was needed, and then promptly to forget it again, and above
all, to apply the same process to the process itself – that was the ultimate
subtlety; consciously to induce unconsciousness, and then, once again, to
become unconscious of the act of hypnosis you had just performed. Even to
understand the word 'doublethink' involved the use of doublethink.
Verantwoordelijk voor de massale
verspreiding van ‘doublethink’ zijn de westerse mainstream media. Chomsky:
There are basically three
currents to look at. One is the public relations industry, you know, the main
business propaganda industry. So what are the leaders of the PR industry
saying? Second place to look is at what are called public intellectuals, big thinkers,
people who write the ‘op eds’ and that sort of thing. What do they say? The
people who write impressive books about the nature of democracy and that sort
of business. The third thing you look at is the academic stream, particularly
that part of political science which is concerned with communications and
information and that stuff which has been a branch of political science for the
last 70 or 80 years.
So, look at those three
things and see what they say, and look at the leading figures who have written
about this. They all say (I’m partly quoting), the general population is ‘ignorant and meddlesome outsiders.’ We have to keep them out of the public arena because they are too
stupid and if they get involved they will just make trouble. Their job is to be
‘spectators,’ not ‘participants.’
They are allowed to vote
every once in a while, pick out one of us smart guys. But then they are
supposed to go home and do something else like watch football or whatever it
may be. But the ‘ignorant and meddlesome
outsiders’ have to be observers not
participants. The participants are what are called the ‘responsible men’ and, of course, the writer is always one
of them. You never ask the question, why am I a ‘responsible man’ and somebody else is in jail? The answer
is pretty obvious. It’s because you are obedient and subordinate to power and
that other person may be independent, and so on. But you don’t ask, of course.
So there are the smart guys who are supposed to run the show and the rest of
them are supposed to be out, and we should not succumb to (I’m quoting from an
academic article) ‘democratic dogmatisms about men being the best judges of
their own interest.’ They are not. They
are terrible judges of their own interests so we have do it for them for their
own benefit.
Actually, it is very similar to Leninism. We
do things for you and we are doing it in the interest of everyone, and so on. I
suspect that’s part of the reason why it’s been so easy historically for people
to shift up and back from being, sort of enthusiastic Stalinists to being big
supporters of U.S. power. People switch very quickly from one position to the other,
and my suspicion is that it’s because basically it is the same position. You’re
not making much of a switch. You’re just making a different estimate of where
power lies. One point you think it’s here, another point you think it’s there.
You take the same position.
De mainstream is niet in staat de werkelijkheid bloot te leggen door een
combinatie van onnozelheid en ijdelheid, en in sommige gevallen zelfs ordinaire
geldzucht, meestal is het een combinatie ervan. Het gevolg is dat we
overal in de commerciele media een herhaling van zetten zien, dezelfde pratende hoofden in wisselend
gezelschap die telkens weer dezelfde beweringen doen, in dezelfde woorden en
met dezelfde toon. En naarmate de crisis toeneemt des te meer dissidenten worden
geweerd, precies zoals in de Sovjet Unie vóór de ineenstorting. Er doet zich nu
een opmerkelijke ontwikkeling voor, waar de in Parijs werkzame filosoof Tzvetan
Todorov in maart 2009 op wees in Torture
and the War on Terror. In een nawoord schrijft hij dit:
This essay was written in 2008 before Barak Obama was elected President
of the United States of America. His presidency may mark a break in US foreign
policy, thereby redering some of my comments obsolete. I have opted to leave
them as is for several reasons. For one thing, the expected changes may not
occur; if they do, they may concern certain countries and not others. A second
more fundamental reason has to do with the fact that the infringements of
democratic principles discussed in this essay occurred in an indisputable
democratic state. For this reason they illustrate danger threatening
democracies in general. What happened once can happen again.
Todorov wijst op het feit dat de Amerikaanse democratie het
martelen weer heeft ingevoerd, het land dat volgens de mainstream visie
van bijvoorbeeld Geert Mak de ‘Verlichting’ heeft ‘uitgevoerd als real life experiment,’ een
land, waarvan de Onafhankelijkheidsverklaring werd opgetekend door 'een
man van de Verlichting' verantwoordelijk voor 'een van de mooiste staatsdocumenten die ooit zijn
geschreven.' In de
zogeheten ‘War on Terror’ waren de westerse beulen gelegitimeerd om
verdachten te onderwerpen aan onder andere de aloude ‘water cure,’ waarmee ook
Filippijnse vrijheidsstrijders door Amerikaanse militairen werden gemarteld in
het begin van de twintigste eeuw. Todorov wijst daarbij op het volgende:
A war against terrorism or against evil presents the
dual disadvantage of being unlimited in time and space: such a war may never
end and the enemy remains an undentified abstraction that can manifest itself
anywhere.
Het feit dat de VS ook de leidende macht van de NAVO is
betekent dat de Europese bondgenoten direct of indirect betrokken zijn bij het
martelen en dus bij ernstige schendingen van de mensenrechten, want het folteren gaat in andere vormen gewoon door. De mainstream
protesteert daar niet tegen, aangezien opiniemakers als Mak de VS betitelen als ‘ordebewaker
en politieagent’ en het toejuichen dat ‘de Verenigde Staten het anker
van het hele Atlantische deel van de wereld [zijn] in de ruimste
zin van het woord.’ En
wie in de mainstream zou bij zijn volle verstand een ‘ordebewaker’ durven te
bekritiseren vanwege een te verwaarlozen detail als martelen, nietwaar? Elke
kritiek tijdens de ‘oorlog tegen het terrorisme’ kan immers niet anders gezien
worden ‘as undermining troop morale,’ of op zijn minst als ongepast op
dit moment. Todorov:
One of the most detrimental consequences of this
situation is the damage done to the status of truth in a country’s public life.
On numerous occasions, the US government has deemed truth a negligible factor
that can be easily sacrificed to the will for power. We now know that the
preparation for and outbreak of the war against Iraq was based on a double lie
or double illusion – namely, that Al Qaeda was connected to the Iraqi
government and that Iraq possessed weapons of massa destruction, nuclear,
biological or chemical.
Het feit dat de mainstream geneigd is om dit feit over
de ‘ordebewaker’
te verdoezelen maakt de toekomst nog problematischer.
This casual attitude toward the truth did not disappear
even after the fall of Baghdad. Just as the entire world was discovering the
pictures of torture and the stories of executions at the Abu-Ghraib prison, the
American government was asserting that democracy had gained ground in Iraq. And
while hundreds of prisoners rotted away in Guantánamo, detained for years,
subjected to degrading treatment, without lawful judgment or the possibility of
defending themselves, the US government nonetheless proclaimed that its forces
were engaged in the pursuit of human rights.
Zowel Abu Ghraib als Guantánamo komen niet in het register van Mak’s Reizen
zonder John voorkomt. Naar dat 'Amerika' is de mainstream niet op zoek. Todorov:
Despite party pluralism and freedom of the press, apparently
it is possible to convince the population of a liberal democracy that the truth
is false and that falsehoods are true. Those responsible for this situation
are, in the first place, the institutions where public opinion is forged: the
government, the major television networks and the newspapers. With political
action increasingely reduced to political communication, the majority of the
population has let itself be carried away by fear.
Niet voor niets benadrukt Stéphane Hessel, de Franse
auteur die als joodse verzetsstrijder de Gestapo-martelingen en vervolgens
Bergen Belsen overleefde, in zijn ‘best-selling call to arms’ Time for Outrage! dat
Genuine democracy needs a free press. The Resistance
knew this, and it demanded ‘the freedom and honour of the press and its
independence from the state and the forces of money and foreign influence’.
Again, these goals were carried forward thanks to the press laws enacted
subsequent to 1944. But they are at risk today,
aldus deze 93-jarige man die in 1948 als Franse
diplomaat betrokken was bij het opstellen van de UN Universal Declaration of
Human Rights, ‘whose ideals he defends to this day,’ en die waarschuwt voor ‘The
Western obsession with productivity’ dat
has brought the world to a crisis that we van escape
only with a radical break from the headlong rush for ‘more, always more’ in the
financial realm as well as in science and technology. It is high time that
concerns for ethics, justice and sustainability prevail. For we are threatened
by the most serious dangers, which have the power to bring the human experiment
to an end by making the planet uninhabitable.
Hessel citeert artikel 22 van de Universele Verklaring van de Rechten van de
Mens:
Everyone, as a member of society, has the right to
social security and is entitled to the realisation, through national effort
and international co-operation and in accordance with the organization and
resources of each state, of the economic, social and cultural rights
indispensible for his dignity and the free development of his personality.
Een recht dat onderuit wordt gehaald door de politiek
van de ‘ordebewaker’ die jaarlijks vele honderden miljarden spendeert aan dat
wat officieel ‘national security’ heet, maar dat in de praktijk neerkomt op het
veilig stellen van de belangen van het militair industrieel complex. Hessel:
Mankind’s responsibility cannot be left to some outside
power or to a god. On the contrary, people must commit themselves in terms of
their personal, individual human responsibility.
Die persoonlijke verantwoordelijkheid is ver te zoeken bij de westerse mainstream
opiniemakers, zo weet ook de hoogbejaarde Hessel. En dat was zijn reden om in
verzet te komen, ook nu weer, want
To create is to resist. To resist is to create.
een oproep die hij motiveert met het volgende argument:
The worst possible outlook is indifference that that
says, ‘I can’t do anything about it. I’ll get by.’ Behaving like that deprives
you of one of the essentials of being human: the capacity and freedom to feel
outraged.
Wat stellen mensenrechten voor wanneer
The immense gap between the very poor and the very rich
never ceases to expand. This is an innovation of the twentieth and twentyfirst
centuries. The very poor in the world today earn barely two dollars a day. We
cannot let this gap grow wider. This alone should arouse our commitment.
Bij gebrek aan betrokkenheid kunnen we nu
concluderen dat het morele niveau van een democratie het morele niveau van een dictatuur niet
overstijgt. Belangrijker misschien nog is dat een democratie kan terugvallen in
barbarij. Die regressie blijkt uit het feit dat martelen geaccepteerd wordt en
dat de mensenrechten dus niet als universeel worden beschouwd. Normen en
waarden blijken als het erop aankomt afhankelijk te zijn van politieke doeleinden. Dat
wisten we natuurlijk altijd al, maar we konden de pretentie van een universeel recht ophouden.
Dat kan nu niet meer. Niet alleen is het martelen van de buitenlandse vijand gelegitimeerd,
maar ook het schenden van de mensenrechten van de eigen bevolking, zoals blijkt uit het feit dat president Obama
de macht heeft om zonder tussenkomst van een rechter Amerikaanse burgers te laten
liquideren, zodra ze op het lijstje staan dat hij wekelijks krijgt en waaruit
hij een keuze moet doen wie als eerste uit de weg moeten worden geruimd. De Evangelische Omroep berichtte desondanks
op 6 november 2012 dat de ‘Amerika-deskundige’
GEERT MAK HOOPT DAT OBAMA WINT
'Het is beter
voor Nederland en de internationale gemeenschap dat Obama de verkiezingen
wint.' Dat stelt Geert Mak, hij schreef het boek 'Reizen zonder John' over zijn
reis door de VS.
Tzvetan Todorov in Torture
and the War on Terror:
Verifying and
assessing information, reasoning and arguing are now seen as indicators of a
lack of courage and sense of responsibility.
It is not in terms
of military efficiency that such a strategy remains questionable; reducing international
relations to the ‘friend-enemy’ alternative is hardly a means of guaranteeing
victory for the ideal that one is out to defend. Supposing it were possible to
eliminate the carriers of evil – what benefit would there be in it if we
ourselves have become evil to do this? This is the age-old dilemma inherent in
the idea of war for the sake of a higher good. To bring the Christian religion
to the Indians, which teached equality and love of one’s neighbour, the
conquistadores subjugated them through war and showed them nothing but hate and
contempt. Christian morality’s reputation was not enhanced through this
adventure.
To bring the virtues
of Western civilization and the values of liberty, equality and fraternity to
the Africans, the European colonizers waged war on them; they imposed an external
order upon the vanquished, granted themselves the right to command them and showed disdain for their personal dignity. Civilization did not shine through
this adventure either. During the Second World War, massive air bombings of
civilian populations by the Germans aroused indignation because it illustrated
once again the Manichaean logic that sees everyone on the other side as guilty.
Then came the day when the Allies had recourse to the same tactics under the
guise of breaking German resistance, and barbarism crept a little further into
the world… The bombs dropped on Hiroshima and Nagasaki punished the Japanese
for their militaristic policy and the countless cruelties they had perpetrated
in the war in Asia, but they nonetheless constituted a war crime of a magnitude
never before seen.
Is Obama ‘beter voor Nederland en de
internationale gemeenschap dat Obama de verkiezingen wint'? Gezien
vanuit de context die Todorov schetst is de stelligheid van Mak’s bewering
nonsens, om de simpele reden dat wanneer het erop aankomt er geen wezenlijk
verschil bestaat tussen een Republikeinse dan wel Democratische president. Geweld
blijft bij beide partijen het centrale element. Meer daarover maandag.
1 opmerking:
HULDE, HULDE, HULDE!! Een verademing in onze zolangzamerhand volstrekt ridicule maatschappij waarin zelfs de intellectuelen uit de Efteling lijken te komen.
Groeten, Ben
Een reactie posten