Na het uitbreken van de kredietcrisis en de daardoor veroorzaakte economische crisis en de daarop volgende gigantische financiele steun aan de bankwereld schreef in 2008 de televisiejournalist Chris Kijne in het personeelsblad voor Hilversumse omroepmedewerkers:
Voor ons journalisten was het natuurlijk niet nieuw dat Wouter Bos ons niet altijd de waarheid vertelde. Wel is het nieuw dat ik op dit moment even niet meer weet of ik wel even hard als vroeger mijn best moet doen om hem die waarheid te laten vertellen. Of er inderdaad niet even een hoger belang is dan 'de waarheid, niets dan de waarheid.'
Het 'hoger belang' waar Kijne op doelde was het redden van de elite die leiding geeft aan het kapitalisme en die de afgelopen 30 jaar vooral met de handel in lucht zichzelf heeft verrijkt. De redding dus van Wall Street of zo u wilt de Amsterdamse Zuidas als 'hoger belang.' Voor Kijne en alle andere mainstreamjournalisten staat aan het einde van de evolutie het kapitalisme als enig denkbare model voor de mensheid. Het tekent de mate waarin deze vakbroeders van mij geindoctrineerd zijn in de leer, en hoe ernstig ze in de war zijn. Hun ideologische bril verblindt hen; de realiteit kunnen ze niet zien; feiten spelen geen enkele rol. Het feit bijvoorbeeld dat Andre Haldane, directeur Financial Stability van de Bank of England al in maart 2010 schatte dat de financiele crisis uiteindelijk de wereldeeconomie tussen de 60 en 200 biljoen (een biljoen is een miljoen maal een miljoen) pond aan productieverlies zal kosten. Ondanks hun rotsvaste meningen weten opiniemakers als Kijne dit niet, of als ze het wel weten verzwijgen ze dit 'onwelgevallige nieuws.' Hetzelfde geldt voor de werkelijkheid zoals die in al haar eenvoud beschreven wordt door bijvoorbeeld Rob Urie, een kunstenaar en politiek econoom uit New York. Urie constateert het dat wat iedereen kan zien:
'the existing economic (and political) order isn’t working.'
De feiten wijzen erop dat we te maken hebben met
De feiten wijzen erop dat we te maken hebben met
'an economic system designed to self-destruct. Add increasing environmental degradation in the face of global warming to structural financial fragility and what capitalism appears to have created is a full-blown suicide machine. And to invert Mr. Haldane’s premise—the $60 trillion in lost production (minimum) was never going to go to us anyway. The trajectory since the 1970s had it going to corporate executives, bankers and machines (automation).'
De winsten worden geprivatiseerd, dat onbespreekbare dogma spreekt voor zich, daarentegen moeten de belastingbetalers wel de kosten betalen zodra de handel in lucht implodeert, omdat dit volgens de Kijne's in onze wereld een 'hoger belang' dient, dat door hem -- uitgekookt als hij is -- niet nader wordt omschreven. Natuurlijk verdwijnen de feiten daarmee niet. Feiten als de volgende:
'The challenge for reformers and re-regulators is that the system is the problem. Companies pollute because they individually prosper while we collectively pay the costs. Banks take risks that are internally rational while they are systemically catastrophic. Environmental and financial crises cannot be solved with capitalism intact. In fact, when global warming and bank crises are considered, there is little evidence that capitalism ever produced any profits net of externalized costs. And the consolidation of wealth that capitalism produces undermines all attempts at remediation. Capitalism itself is a suicide machine.'
En deze zelfmoordmachine wordt beschermd door journalisten als Kijne, die door de gemeenschap wordt betaald om de werkelijkheid weer te geven, in zijn terminologie 'de waarheid,' maar die in de praktijk van alledag bereid is het publiek dat hem betaalt te bedriegen om zo een door hem eigenhandig bepaald 'hoger belang' te dienen. En om dit zo goed mogelijk te kunnen doen heeft Chris Kijne zichzelf de rol aangemeten van poseur, de man die doet alsof. Daarover later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten