De Groene Amsterdammer:
'Pessimistische media lijken niet door te hebben dat in deze tijd van onbenullig populisme democratie het probleem is, niet de oplossing', schreef de invloedrijke econoom Melvyn Krauss op 17 november in NRC Handelsblad. 'De democratie belet tenslotte de pijnlijke, maar noodzakelijke hervorming in het zuiden.' Ook West-Europa krijgt een veeg uit de pan. 'De democratie heeft geleid tot de ernstige onderfinanciering van het Europese steunfonds.'
Maar om wat voor hervormingen gaat het dan? Heel toevallig liggen die altijd in de lijn van de neoliberale utopie: een wereld zonder vaste cao's, met geprivatiseerde staatsinstellingen, hoge arbeidsmobiliteit en schaalvergroting. Dat is het recept waarmee de centraalbankiers en de eurocommissarissen Europa nu gaan hervormen.
Maar dat ligt ook al besloten in de keus voor Europese economische integratie die zestig jaar geleden door de elite werd gemaakt. Eigenlijk is de Unie altijd een economische gemeenschap gebleven, schrijft Enzensberger: 'In de ogen van haar pleitbezorgers wordt het lot niet, zoals Napoleon nog dacht, door de politiek, maar door de economie bepaald. Die presenteert zichzelf als een hogere macht die door niets wordt tegengehouden, en zeker niet door de eeuwenoude tradities, mentaliteiten en constituties van de Europese landen.'
Natuurlijk, het doel was nobel: nooit meer oorlog. Maar 'economische expansie' werd gekozen als noodzakelijk middel om dat te bereiken, zoals expliciet is genoemd in de preambule van het Verdrag van Rome van 1957. Enzensberger heeft dus gelijk. De groei is de baas. En in zo'n Unie moet gedaan worden wat de financiële markten wensen. Met groei als geheiligd middel zijn andere 'middelen', zoals democratie, ondergeschikt. Net zoals legitiem bestuur, draagvlak, werkgelegenheid, culturele eigenheid, duurzaamheid of rechtvaardigheid.
Dat deze poging om Europa te homogeniseren duurzaam is, gelooft Enzensberger niet. 'Alle imperia van de geschiedenis hadden slechts een beperkte halveringstijd voordat ze ten onder gingen aan hun expansiedrang en hun interne tegenstellingen.'
http://www.groene.nl/2011/48/democratie-was-nooit-de-bedoeling
De vraag is nu: wat te denken van televisiejournalisten als Chris Kijne die pontificaal schreef:
had u tot voor kort gedacht dat een minister van Financien er mee weg zou komen wanneer hij tegen de Kamer zei: “Nee, natuurlijk heb ik u vorige week, toen ik op het punt stond de grootste ingreep in de economie te doen die een minister van financien ooit heeft gedaan, niet de waarheid verteld. En als ik volgende week een nog grotere ingreep ga doen, vertel ik het u weer niet.” Is toch gebeurd. Gaat over democratie. En het vreemdste is: we vinden allemaal nog dat Bos gelijk heeft ook. Voor ons journalisten was het natuurlijk niet nieuw dat Wouter Bos ons niet altijd de waarheid vertelde. Wel is het nieuw dat ik op dit moment even niet meer weet of ik wel even hard als vroeger mijn best moet doen om hem die waarheid te laten vertellen. Of er inderdaad niet even een hoger belang is dan “de waarheid, niets dan de waarheid.”
Hoe nu verder met dit slag 'journalisten'? Journalisten die van mening waren 'dat Bos gelijk heeft ook,' terwijl nu bekend is dat 'oud-minister Wouter Bos in 2008 en 2009 grote fouten [heeft] gemaakt bij de nationalisatie van ABN Amro/Fortis en bij de steunoperaties voor ING. Daarbij heeft de toenmalige minister van Financiën ''de controlemogelijkheden van de Tweede Kamer belemmerd''. Dat is de harde conclusie van de parlementaire enquêtecommissie De Wit.' Het gaat hier ook nog eens om een minister die de burger miljarden extra liet betalen voor de luchthandel van de banken.
'Hoe Leterme de Nederlanders 16,8 miljard euro lichter maakte'
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/10524/Kredietcrisis/article/detail/3238952/2012/04/11/Commissie-De-Wit-oud-minister-Bos-faalde-op-alle-fronten.dhtml?utm_source=breakingnewsletter&utm_medium=email&utm_campaign=20120411
En:
http://www.demorgen.be/dm/nl/5036/Wetstraat/article/detail/1423251/2012/04/14/Hoe-Leterme-de-Nederlanders-16-8-miljard-euro-lichter-maakte.dhtml |
Chris Kijne: 'Voor ons journalisten was het natuurlijk niet nieuw dat Wouter Bos ons niet altijd de waarheid vertelde.'
Wanneer is Kijne te vertrouwen en wanneer niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten