Het geloof verzet bergen, maar schept tegelijkertijd de grootst mogelijke onheil, zoals iedereen weet die enigszins op de hoogte is van de geschiedenis van de afgelopen twee millennia.
Stel nu dat de judeo-christelijke god niet bestaat, wat tamelijk aannemelijk is. Dan dient men rekening te houden met het volgende: de bijbel is geen geschiedenisboek maar een boek vol mythen. Er ontstaat zodoende het volgende verhaal: 12 nomadenstammen die door de woestijn trekken komen tot de conclusie dat ze niet langer meer met hun vee kunnen rondtrekken. Net als de Toeareg nu worden ze als gevolg van klimaatschommelingen getroffen door droogte en moeten dus ergens grazige weidegronden zien te vinden om te kunnen overleven. Maar inmiddels is al het grond al bezet door andere groepen mensen. De enige rechtvaardiging om die grond te stelen is als er een onaantastbare almachtige autoriteit hen daartoe opdracht geeft. En wie vertegenwoordigt de allerhoogste autoriteit? God. Wie anders? En dus schrijven de mensen een geschrift waarin staat dat een of andere god hen de opdracht heeft gegeven het land van andere stelen met als voorwaarde dat 'van de steden dezer volken, die u de HEERE, uw God, ten erve geeft, gij niets [zult] laten leven, dat adem heeft,' zoals in Deuteronomium in het Oude Testament staat. Tegelijkertijd laten de meest uitgekookte nomaden weten dat wanneer de mensen God's woord niet volgen, ze door deze luchtgod zullen worden gestraft en klaar is kees, dat wil zeggen: duizenden jaren later zal ene Wim Kortenoeven als parlementslid van het Nederlandse volk namens deze verzonnen god de Turkse president beledigen. Wonderlijk, nietwaar? Het was William Faulkner die schreef: 'Het verleden is niet dood. Het is zelfs niet eens voorbij.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten