Nederlandse militairen en hun huurlingen staande op en achter de lijken van 'opstandelingen,' in de tijd dat de latere Nederlandse minister-president H. Colijn oorlogsmisdaden pleegde.
De brief die ik van het Stadsdeel Nieuw-West heb ontvangen in antwoord op mijn verzoek om de Dr. H. Colijnstraat een andere naam te geven, vermeldt het volgende: 'De naamgeving dateert uit 1955.' Dat is opmerkelijk. Niet alleen werd op die manier een protestantschristelijke oorlogsmisdadiger door de linkse stad Amsterdam geëerd met een straatnaam, maar dit besluit werd genomen nog geen 5 jaar nadat joodse Amsterdammers slachtoffer waren geworden van nazi-oorlogsmisdaden. Meer dan 100.000 joodse Nederlanders werden tijdens de Tweede Wereldoorlog vermoord, de meesten van hen, ongeveer 80.000, woonden in Amsterdam. De ambtelijke diensten en gewone burgers die hun joodse buren verraadden werkten hier aan mee. Nog voordat de nazi's hierom hadden gevraagd hadden ambtenaren van de 'tolerante' stad Amsterdam de nazi-deportaties makkelijker gemaakt door een kaart te tekenen waarop was aangegeven waar de grootste concentraties joden in de stad woonden. Desondanks werd in 1946 het devies 'Heldhaftig, Vasberaden, Barmhartig' aan het wapen van Amsterdam toegevoegd.
Nog merkwaardige wordt het eerbewijs aan Colijn als men het volgende weet:
'In 1940 vluchtte de Nederlandse regering naar het Verenigd Koninkrijk nadat Nederland werd bezet door de Duitsers. Colijn veroordeelde deze vlucht in scherpe bewoordingen. Hij verwoordde zijn standpunten in een brochure getiteld Op de grens van twee werelden, waarin hij opriep de realiteit van het Duitse leiderschap in Europa te erkennen. Hij wijzigde zijn standpunten later weer, toen de Duitsers zijn ARP met de andere partijen verboden.'
Met andere woorden, Colijn had opgeroepen om met de nazi's te collaboreren tot zijn eigen partij verboden werd. De reden waarom hij dan toch door Amsterdam werd gehuldigd laat zich niet moeilijk raden. Net als het devies dat aan het Amsterdamse wapen was toegevoegd werd op die manier de herinnering aan de oorlog bewust vertekend. De collaboratie werd aldoende doeltreffend verhuld en leek het net alsof de Amsterdammers inderdaad 'Heldhaftig, Vastberaden' en 'Barmhartig' (met hoofdletter) waren geweest en nog steeds zijn!
'In 1941 werd Colijn als gevolg van zijn steun aan het verzet door de Duitsers gevangengezet, in eerste instantie in het Limburgse Valkenburg, later in Duitsland, eerst in Berlijn en vervolgens in Hotel Gabelbach te Ilmenau (Thüringen), waar hij samen met zijn vrouw verbleef en een grote mate van vrijheid genoot. Zelfs had hij hier contact met hoge nazi's.'
En zo onderhield in 'grote... vrijheid' een Nederlandse oorlogsmisdadiger contacten met Duitse oorlogsmisdadigers om tenslotte beloond te worden door Amsterdam, de stad waarvan het bestuur van Nieuw-West mij nu het volgende laat weten:
'In navolging van uw voorstel zal ik een onderbord bij de straatnaam aan laten brengen met de volgende tekst:
'Hendrikus Colijn (1869-1944) politicus en staatsman. Diende in Nederlands Oost-Indie als officier. Opvolger van Abraham Kuyper als leider van de Anti Revolutionaire Partij (ARP). Was een aantal malen Minister-president. Bekend als "bezuinigingsminister". Wordt bekritiseerd vanwege zijn gewelddadig optreden als officier tijdens de Atjehoorlog en de Lombokexpeditie waarbij veel burgerslachoffers vielen.'
'Minister-president,' let op met Hoofdletter, het gezag wordt weer met een hoofdletter aangeduid. Morgen kom ik op de brief terug.
3 opmerkingen:
de Atjehoorlog en de Lombokexpeditie waarbij veel burgerslachoffers vielen.'
Altijd "knap" hoe de handelende moordende subjecten weggeformuleerd worden...
exact, ik wou daar morgen op terugkomen. er vielen klappen, zei de pers vroeger als de me er flink op losgeknuppeld had. er vielen buergerslachtoffers.
Nog steeds aan de orde van de dag. Er "vielen doden", lezen we dan, als waren zij door de bliksem getroffen.
Een reactie posten