Gisteravond schreef ik dit:
Nawal el Saadawi
In het acht uur Journaal van de NOS vanavond had verslaggeefster Nicole Le Fever op straat een oude eerbiedwaardige Egyptische dame voor de camera die zich bij de anti-Mubarak aanhangers aansloot. Die oude dame ken ik al heel lang, ze is de 79-jarige wereldberoemde schrijfster, gynaecologe, moslimfeministe en politiek activiste Nawal el Saadawi, maar de NOS-journaliste wist dit kennelijk niet, want deze wereldberoemde vrouw bleef naamloos en werd ook niet geinterviewd als een van de grote activisten in Egypte. Het tekent de onwetendheid van onze Nederlandse journalisten.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Nawal_el_Saadawi
http://stanvanhoucke.blogspot.com/2011/02/nicole-le-fever-van-het-nos-journaal.html
Ik heb een fout gemaakt, want Le Fever noemt haar naam wel! Ze zegt 'maar de 80-jarige Nawal el Sadaawi gaat, niets kan haar stoppen.' Ik zat dus fout. Le Fever vertelt evenwel er niet bij wie el Saadawi is, waardoor de indruk wordt gevestigd dat zij een willekeurige demonstrant was. Opmerkelijk is hoe de Nederlandse journalisten onder andere de Arabieren als een cliche zien, als typetjes. Kennelijk vond het NOS-Journaal het volstrekt irrelevant dat Nawal el Saadawi een van de beroemdste Arabische vrouwen in de Arabische wereld is die in 2005 als presidentskandidate in Egypte meedeed, anders had men dit wel vertelt. Waarom mochten de kijkers van het NOS-Journaal niet weten wie die dame is? Waarom moest ze een nobody blijven in de ogen van de kijkers. Waarom worden individuen door de westerse massamedia teruggebracht tot massamensen zonder geschiedenis en zonder identiteit? Dat is misschien wel de grootste misdaad van de commerciele massamedia, het individu telt niet, de massa telt en bovenal degenen die de massa leiden, want de leiders hebben voor de pers wel altijd een naam en een functie. Let u maar eens op hoe Obama altijd 'de Amerikaanse president' wordt genoemd. Alsof we dit niet allang weten. Voor de moderne pers is de mens niet meer dan een nummer, een van de velen. Even wat achtergrond informatie van dit nummer:
In 1988, when her life was threatened by Islamists and political persecution, Saadawi was forced to flee Egypt. She accepted an offer to teach at Duke University's Asian and African Languages Department in North Carolina as well as the University of Washington in Seattle. She has since held positions at a number of prestigious colleges and universities including Cairo University, Harvard, Yale, Columbia, the Sorbonne, Georgetown, Florida State University, and the University of California, Berkeley. In 1996, she moved back to Egypt.[6]
She has continued her activism and considered running in the 2005 Egyptian presidential election, before stepping out due to stringent requirements for first-time candidates.
She was awarded the 2004 North-South Prize by the Council of Europe.[7]
http://en.wikipedia.org/wiki/Nawal_El_Saadawi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten