Een metalen muur van 9 meter hoog
17-12-2010 | 13:51 | Door Piet de Blaauw
Twee uur in de nacht, 9 december. Cameraman Harry van de Westelaken, geluidsman Minou de Leeuw en ik rijden met een taxibusje van Betlehem naar het internationale vliegveld bij Tel Aviv.
De afgelopen drie dagen zijn we met vier Nederlandse schrijvers door Israel en de palestijnse gebieden gereisd. Zij gaan nog twee dagen door, maar wij gaan naar huis om de reportage te monteren.
Het El Al-vliegtuig vertrekt rond 6 uur ‘s ochtends, maar voor de zekerheid gaan we vroeg het hotel uit. Betlehem ligt namelijk in palestijns gebied en het vliegveld in Israel. Daar zit een meer dan 600 kilometer lange muur tussen die Israel bouwt om de palestijnen buiten de deur te houden.
Met het taxibusje rijden we naar een van de poorten die in de muur zit. De muur zit dicht. En niet zomaar dicht. Voor onze neus staat een stalen deur van 9 meter hoog. Onbeweeglijk. De palestijnse chauffeur claxonneert en geeft lichtsignalen. Er gebeurt niks. We wachten tien minuten. Er gebeurt nog steeds niks. Dit gebeurt wel vaker vertelt de chauffeur.
We rijden naar een andere poort, ongeveer 15 minuten verderop. Deze doorgang is wel open. Maar de Israelische muurwachten vertellen de chauffeur dat deze doorgang niet bedoeld is voor toeristen. We moeten terug naar de eerst poort. We rijden terug. Nog steeds staat de 9 meter hoge muur onbeweeglijk te glinsteren onder de sterrenhemel van Betlehem. Weer claxonneren,weer lichtsignalen. Tien minuten wachten. Als het nu weer niet lukt dan hebben we een probleem, want de tijd begint de dringen. We zijn ruim op tijd vertrokken, maar het vliegtuig wacht niet.
Net als ik me begin op te winden komt de metalen muur langzaam in beweging. Twee slaperige muurwachten komen achter het gevaarte tevoorschijn. Na het zien van onze Nederlandse paspoorten mogen we snel doorrijden.
Dat was een palestijn niet gelukt. Ik probeer me voor te stellen hoe het moet zijn om dagelijks dit soort getreiter te ondergaan. De willekeur. En dan redelijk blijven. Praten over vrede. Het lukt me niet.
De afgelopen drie dagen zijn we met vier Nederlandse schrijvers door Israel en de palestijnse gebieden gereisd. Zij gaan nog twee dagen door, maar wij gaan naar huis om de reportage te monteren.
Het El Al-vliegtuig vertrekt rond 6 uur ‘s ochtends, maar voor de zekerheid gaan we vroeg het hotel uit. Betlehem ligt namelijk in palestijns gebied en het vliegveld in Israel. Daar zit een meer dan 600 kilometer lange muur tussen die Israel bouwt om de palestijnen buiten de deur te houden.
Met het taxibusje rijden we naar een van de poorten die in de muur zit. De muur zit dicht. En niet zomaar dicht. Voor onze neus staat een stalen deur van 9 meter hoog. Onbeweeglijk. De palestijnse chauffeur claxonneert en geeft lichtsignalen. Er gebeurt niks. We wachten tien minuten. Er gebeurt nog steeds niks. Dit gebeurt wel vaker vertelt de chauffeur.
We rijden naar een andere poort, ongeveer 15 minuten verderop. Deze doorgang is wel open. Maar de Israelische muurwachten vertellen de chauffeur dat deze doorgang niet bedoeld is voor toeristen. We moeten terug naar de eerst poort. We rijden terug. Nog steeds staat de 9 meter hoge muur onbeweeglijk te glinsteren onder de sterrenhemel van Betlehem. Weer claxonneren,weer lichtsignalen. Tien minuten wachten. Als het nu weer niet lukt dan hebben we een probleem, want de tijd begint de dringen. We zijn ruim op tijd vertrokken, maar het vliegtuig wacht niet.
Net als ik me begin op te winden komt de metalen muur langzaam in beweging. Twee slaperige muurwachten komen achter het gevaarte tevoorschijn. Na het zien van onze Nederlandse paspoorten mogen we snel doorrijden.
Dat was een palestijn niet gelukt. Ik probeer me voor te stellen hoe het moet zijn om dagelijks dit soort getreiter te ondergaan. De willekeur. En dan redelijk blijven. Praten over vrede. Het lukt me niet.
2 opmerkingen:
Ter attentie: Nederlandse opperrabijn Binyomin Jacobs meent dat alle 'gentiles' (niet-joden) antisemieten zijn
Stan heb je ook de reacties gelezen op de uitzending,voorspelbaar allemaal en sommige ook voorspelbaar heftig
jose
Een reactie posten