Het Joods Nationaal Fonds 2

Stop het JNF (Joods Nationaal Fonds) – Stop de Groenwas Apartheid

Van 7 – 9 mei 2010 is er in Edinburgh een bijeenkomst geweest om een campagne anti- JNF voor te bereiden.[1] Het doel was daarvoor een internationaal samenwerkingsverband te organiseren.

In verschillende landen worden al acties gevoerd om het “liefdadigheidskarakter” van het JNF aan te vechten en te wijzen op zijn rol in de voortdurende kolonisatie etnische zuivering van Palestina. We hebben een “Plan de Campagne” opgesteld, waarbij gesproken is over: de juridische aspecten van de relatie tussen het FLN en de Israëlische staat, materiaal voor voorlichting en scholing, verder onderzoek en het toegankelijk maken van documentatie, het opzetten van actie.

Maar we moesten toch ook bij het begin beginnen: Informatie uitwisselen over de Groenwas-praktijken van het JNF, vandaar de titel. Er is een tekst geschreven voor een pamflet om de campagne te starten.

Wil deze slagen, dan is het nodig het publiek inzicht te geven in de praktijken van het JNF. De website van het JNF vertelt uitsluitend over de ecologische en recreatieve projecten in Israël, zoals het planten van bomen als bescherming tegen de woestijn. [2]. Wat niet wordt verteld is, dat het JNF bossen plant op ruïnes van de in 1948 en 1967 verwoeste steden en dorpen, waar de Palestijnen verjaagd zijn richting Jordanië, Libanon, Syrië en Westbank . Om de bezoekers een verklaring te geven voor de resten puin, staat op de inlichtingenborden bij de ingang van de parken een symbool, dat aangeeft, dat er archeologische vondsten! zijn gedaan. [3]

Dit verslag bestaat, zoals de bijeenkomst, uit twee delen:

· Informatie over de Zionistische en koloniale politiek van Israël en het JNF met verwijzing naar bronnen en links voor wie meer wil weten.

· Een samenvatting van het actieplan

Het Apartheidsbeleid van het JNF /KKL (Keren Kayemeth L’Yisrael) en het “Groenwassen” van verwoeste Palestijnse dorpen en steden door het aanleggen van parken en bossen.

Hoe het JNF Palestijns grondgebied veroverde en zich nog steeds toeëigent .

De geschiedenis van het JNF is verweven met die van Zionisme, de kolonisatie van de bezette gebieden (de Westbank en de Golan) en de landspolitiek van Israël in het algemeen, het onteigenen van grond van niet-Joodse burgers, zoals van de Bedoeënen in de Naqab (Negev) .

Het Joods Nationaal Fonds is in 1901 opgericht tijdens het vijfde Zionistische Congres in Bazel op voorstel van Herzl. Het JNF is een zijtak van het WZO (World Zionist Organization), dat in 1897 is opgericht. Het doel is: het aankopen , huren of op een andere manier verkrijgen van grond en bossen en onroerend goed in Palestina en de aangrenzende gebieden, het verkrijgen van de eigendoms- en gebruiksrechten om daar uitsluitend Joden, ook zij uit de Diaspora te vestigen. De eerste aankopen, toen Palestina nog onder Ottomaans bestuur viel, waren vaak bezittingen van grootgrondbezitters die in Libanon en Syrië woonden. De Palestijnen, die het land bewerkten, werden verdreven en uitgesloten van gebruik van “Joodse grond”. Rond 1920 werden zij zich bewust van dit Zionistische onheil en weigerden zij verder grond aan het JNF te verkopen. [4] De Balfour Declaratie, die het Engels Mandaat (1917– 1948) inluidde, beloofde de Joden “ in Palestina een nationaal thuisland voor het Joodse Volk” en de Palestijnen te verdrijven. Daarvoor wordt het eufemisme “transfer” gebruikt, ontleend aan een uitspraak van Joseph Weitz in 1940. “ The only solution of the conflict will be the transfer of the Palestinians out of Palestine.[5]” Het WZO en het JNF werden officieel erkend door het Mandaatregiem. Aan het einde van het Engelse Mandaat was 7% van Palestina in Joodse handen.[6] Alle artikelen over het JNF vermelden “ het Blauwe Busje”, dat in de Joodse gezinnen over de hele wereld te vinden was, een spaarpot voor het JNF. Zo werden ook de kinderen vertrouwd gemaakt met het Zionisme.

In 1948 bij het stichten van de Joodse staat, lieten de uitspraken van David Ben-Goerion niets te raden over: “ The war will give us land. The concepts of ‘ours’ and ‘not ours’ are peace concepts only, and in war they lose their hole meaning.”[7]

“With compulsory transfer we (would) have a vast area (for settlement) ... I support compulsory transfer. I don’t see anything immoral in it.”[8]

In November 1947 stelde de VN voor het land op te delen. De Joden (30% van de bevolking) kregen 54% van het land, voor de Palestijnen (70%) bleef 46% over. Op het de Joodse Staat toegewezen grondgebied lagen 475 Palestijnse steden en dorpen. Tijdens de oorlog, die er in 1948 op volgde werden 675 dorpen ontruimd en vernietigd om te voorkomen dat de bevolking zou terugkomen. Israel veroverde nog eens 24% van het de Palestijnen toegekende grondgebied. 750.000 Palestijnen werden door het oorlogsgeweld gedwongen te vluchten en ondergebracht in 602 UNRWA vluchtelingenkampen in Palestina en in de naburige landen, waar ze 62 jaar na dato nog steeds wonen met een vluchtelingenstatus. [9]

In de oorlog van 1967 zijn nog meer Palestijnse dorpen en steden verwoest. Ismail Zayid vertelde wat hij meegemaakt heeft toen Beit Nuba, waar hij woonde, en Yalu en Imwas in opdracht van Rabin met de grond zijn gelijk gemaakt. De bevolking kreeg nauwelijks tijd om te vluchten. Hij kwam uiteindelijk in Canada terecht. Tot zijn grote verontwaardiging plantte het JNF-Canada in de zeventiger jaren het Canada Park op de grond van de verwoeste dorpen. Op zijn website is een link met de door de Canadian Broadcasting Corporatian in 1991 gemaakte documentaire over deze tragedie en de JNF-Groenwas praktijken: Park with no Peace. [10]

Tijdens de besprekingen ging de atlas The Return Journey, A Guide to the Depopulated and Present Palestinian Towns and Villages and Holy Sites rond, die Salman Abu-Sitta maakte met kaarten en informatie over de 15000 km² grondgebied en de meer 1300 steden en dorpen, waar de Palestijnen zijn verdreven.[11]. Gebieden, die onteigend zijn door het JFN zijn er in terug te vinden.

Eitan Bronstein, oprichter van Zochrot (Herinner) vertelde over zijn projecten en excursies die tot doel hebben Israëli over el Nakba te informeren. Hij ontdekte tijdens een rondleiding in het Canadian Park, georganiseerd door de“Society for the Protection of Nature in Israel” dat er niets over de voorgeschiedenis van het park wordt verteld. Hij heeft het JFN – KKL hierop aangesproken, waarop het antwoordde, dat het niet in politieke zaken gemengd wil worden. Zochrot heeft een grote collectie beeldmateriaal, waarvan gebruik gemaakt kan worden.

Het JNF “ Blueprint” project heeft tot doel de Bedoeïenen uit de Naqab (Negev) te verdrijven, vertelde Faisal Sawalha. [12] In 1965 is de Planning and Construction Law aangenomen, waarin hun dorpen als “niet erkend” aangewezen zijn. Sindsdien wordt hun land onteigend en zijn er geen voorzieningen als water, elektriciteit. Huizen worden met de grond gelijk gemaakt en de bewoners worden gedwongen te verhuizen (transfer!) naar betonnen settlements; urban townships is de politiek term. Het JNF eigent zich het “empty land” toe, dat aan Joodse boeren (pioniers genoemd!) wordt gegeven. Het JNF is van plan $ 600 millioen over 10 jaar te investeren. [13] Een navrant voorbeeld van de Apartheidspolitiek.

Inmiddels zijn er in meer dan 50 landen vestigingen van het JNF, die ingeschreven staan als charitatieve instellingen met ecologische en recreatieve projecten als bebossen, aanleg van picknickplaatsen, fietspaden, waterreservoirs; water dat aan de Palestijnen wordt onttrokken. Giften zijn dan belastingvrij. In veel landen steunen vooraanstaande politici het JNF, zoals Gordon Brown en David Cameron in Engeland.

Ideologische en Juridische aspecten rond het FLN

Joseph Schechla (Habitat) legde uit hoe het onderscheid tussen Joodse Nationaliteit en Staatsburgerschap door het Zionisme voor Israël is gedefinieerd. Het begrip “Joodse ras” staat in alle handvesten van Zionistische instituties. Het is gekoppeld aan het Zionistische politieke programma: het koloniseren van Palestina tot een “ Jewish National Home” . De Wet op Terugkeer van 1950 bepaalde, dat dit recht alleen voor mensen van het Joodse ras geldt, Joods van moeder’s kant of bekeerd. Alleen mensen met de Joodse nationaliteit (le’om yahudi) hebben recht om grond en onroerend goed te kopen, in tegenstelling met degenen die het Israëlisch Burgerschap (ezrahut) hebben. Alle niet-joodse burgers en speciaal de Palestijnen worden daarmee op racistische gronden gediscrimineerd.

De wetgeving wat betreft het bezit, verkrijgen en beheer van land binnen het Israëlisch grondgebied en de rol van het FLN werd toegelicht door Usama Halabi.

Wie bezit het land in Israël? 76,5 % is staatseigendom, 13% is van het FLN, 8% is privé eigendom en 2,5% van het Islamitisch Wacq. In 1950 regelde de “Absentees Property Law het confisqueren van (on)roerend goed van vluchtelingen, die hun bezittingen verlaten hadden. In 1953 krijgt het JNF een wettelijke status. Het JNF krijgt speciale privileges voor het beheer van land in Israëlisch eigendom. In 1960 komen de Israël Lands Law en Israël Lands Administration Law (ILA) tot stand, waarbij het JNF een speciale status krijgt om het land te beheren, omdat zij niet-Joden in hun staturen uitsluiten van bezit van (on)roerend goed. De Israel Lands Law definieert Israel lands als publiek, d.w.z. Joods nationaal land, waar alleen Joodse burgers gebruik van kunnen maken. In 2009 heeft er een wetswijziging plaatsgevonden. De Israel Lands Authority (ILA) , beheert nu 93% van het land binnen de groene zone, inclusief het land van het FLN. Het JNF benoemt 6 van de 13 leden van de Bestuursraad van het ILA. De nieuwe wetgeving maakt het mogelijk om het land van de Bedoeïenen in de Naqab en van Palestijnen in Galilea te onteigenen.

Een samenvatting van het Actieplan:

Het tweede gedeelte van conferentie was gewijd van het opstellen van een actieplan.

De doelstellingen op korte termijn:

· het aanvechten van de positie van het JNF (HIC/BADIL),

· vooraanstaande mensen bij de campagne zien te betrekken, bijv. Jimmy Carter en Desmond Tutu.

· maatschappelijke organisaties en sectoren bewust maken van de rol van het JNF in etnische zuivering en apartheidspolitiek

· het ontwikkelen van voorlichtingsmateriaal en het organiseren van een sprekerspool.

· steun van de Schotse vakbond (TUC) voor een anti-JNF-campagne, die als voorbeeld kan dienen.

· Het steunen van de campagne in de Negev/Naqab.

Resultaten en Afspraken:[14]

1. Tekst voor een eerste oproep tot actie: Stop the JNF- Stop greenwashing apartheid

Of de anti-JNF campagne wel of niet gekoppeld moet worden aan de BDS-campagne riep veel discussie op. Er is natuurlijk een verband en een overeenkomst in doelstellingen: het aanvechten van de instituties van de Zionistische Staat Israël. Aan de andere kant heeft de anti-JNF campagne eigen specifieke doelstellingen en moet er vooral eerst meer bekend worden gegeven aan de werkwijze van het JNF. Er is inmiddels een Engelse tekst voor een eerste Pamflet, die door de “lijst stopthejnf” , bestaande uit de werkgroep in Edinburgh is goedgekeurd.

2. Werkgroepen

Een werkgroep van juristen buigt zich over de juridische kanten: wetgeving in Israël, positie JNF in de verschillende landen, relatie van het JNF tot internationale organisatie als UN, Russell Tribunal.... Een werkgroep campagnemateriaal voor actiegroepen begint met het samenstellen van een document van 12-15 pagina’s met o.a. informatie over gebieden waar Palestijnen niet terug kunnen keren, overzicht van de Israeli Land Laws, een handleiding om campagnes te starten...... en verder is er nog een werkgroep onderzoek om materiaal te verzamelen dat online beschikbaar is en komt en een website team.

Conclusie

Het doel van de bijeenkomst in Edinburgh en de vorming van de “stopthejnf-list” had tot doel het starten van een internationale Campagne anti-JNF. Informatie over de praktijken van het JNF is belangrijk, omdat buiten de kring van direct betrokkenen daar weinig over bekend is. Daarom heb ik daar in de verslag veel aandacht aan gegeven. De verhalen van de direct betrokkenen raakten me het meest. Het is aan de landelijke en lokale actiegroepen voor de rechten van de Palestijnen om de vertaalslag te maken van het materiaal dat uit de werkgroepen beschikbaar komt.

Irène Steinert

Parijs, 22-05-2010

---

[1] De bijeenkomst was georganiseerd door:

1. Palestine BNC : http://bdsmovement.net

2. Scottish Palestine Solidarity Campaign: http://www.scottishpsc.org.uk

3. International Jewish Anti-Zionist Network: http://www.ijsn.net

4. Habitat International Coalition: http://www.hic-net.org

[2] Website van het JNF-Nederland: http://www.jnf.nl

[3] Zie ook Stan van Houcke:

http://stanvanhoucke.blogspot.com/2010/01/het-joods-nationaal-fonds.html

[4] al-Majdal (Issue No.43) is geheel gewijd aan het JNF. The Jewish National Fund, a Para-State Institution in the Service of Colonisation & Apartheid.

[5] Ilan Pappe in Electronic Book JNF:Colonizing Palestine Since 1901, verkrijgbaar op:

http://jnfcampaign.bdsmovement.net/node/4

[6] al-Majdal 5Issue No.43), The Jewish National Fund, pg. 40

[7] idem, pg.41

[8] Pamphlet: Israeli ‘Nationality’ and Citizenship, Scottish Palestine Solidarity Campaign.

[9] Stan van Houcke, interview met Salman Abu Sitta, zie het Weblog.

[10] Ismail Zayid, President Canada Palestine Association: http://izayid.tripod.com

[11] Salman Abu-Sitta, The Return Journey (2007)is te bestellen bij:

http://www.al-awdacal.org/books.html

[12] Faisal Sawalha vertegenwoordigde: Regional Council for the Arab Unrecognizd Villages in the Negev.

[13] E- book: JNF:Colonizing Palestine Since 1901, pg.18 en

Yeela Raaman: The Role of the JNF in Impeding Land Rights for the Indigenous Bedouin Population in the Naqab in al-Majdal, nr 43

[14] Samenvatting van een 10 pg. in schema en puntsgewijs aangegeven actieplan: Campaign to Challenge the Perpetual Fund for Israel (the JNF/KKL) by “ the list stopthejnf”.

drs. Irène Steinert

sociaal-psycholoog/pedagoog