Afshin Ellian. Professor. 2

'Niet gehinderd door de honderden belemmeringen die eerlijkheid, betamelijkheid en zelfs een goede opvoeding voor de meeste anderen vormen, bewoog hij zich door de jungle van het leven met de zekerheid van een olifant die in rechte lijn voortwalst, bomen ontwortelend en hutten vertrappend, zonder ook maar iets te merken van de schremmende doornen en de jammerende slachtoffers,' zo omschrijft Lampedusa in de De Tijgerkat de nieuwe mens, wiens nazaten het enkele generaties kost voordat zij van handelende boerenkinkels veranderd zijn in denkende burgers die de consequenties van hun daden overzien. Ondertussen 'zou er van alles gebeuren, maar het zou allemaal komedie zijn, een luidruchtige komedie met hier en daar een bloedspat op een clownspak... Opdat alles blijft zoals het is. Zoals het eigenlijk is: slechts een geleidelijke vervanging van de ene stand door de andere... Mocht deze klasse ooit verdwijnen, zoals dat al zo vaak is gebeurd, dan zou er dadelijk een andere opstaan die net zo is, met dezelfde feilen en dezelfde kwaliteiten. Die zou zich dan wellicht niet meer beroepen op het bloed, maar op, wat zal het zijn... op het feit dat iemand langer op een bepaalde plek woont dan iemand anders, of op zogenaamd diepgaandere kennis van de een of andere voor heilig gehouden tekst.'

En hoewel het hier gaat om de ondergang van de adel en de opkomst van de bourgeoisie blijft deze analyse actueel. In een brief aan George Sand schreef Flaubert: 'De hele droom van de democratie bestaat uit het verheffen van de proletarier tot het domheidspeil van de burgerman. Die droom is al gedeeltelijk verwezenlijkt. Hij leest dezelfde kranten en heeft dezelfde hartstochten.' Ook op dit moment zien we de opkomst van een bende boerenkinkels die zich niet bewust is van de gevolgen van haar daden.

Ik geef u enkele recente voorbeelden.

De arabist en emeritus hoogleraar Hans Jansen: 'De opinies van volkerenrechtsgeleerden zijn niet veel meer waard dan het kringlooppapier waarop ze worden uitgeprint. Er is behalve intellectuele pedanterie en goedmenselijkheid geen legitimatie voor deze opinies.' Het recht is dus slechts een opinie die terzijde geschoven kan worden.

De oud-diplomaat Peter van Walsum: 'Volgens hem (Van Walsum) dient een verantwoordelijke regering zich niet alleen door de regels van het volkenrecht maar ook door de eisen van de internationale politiek te laten leiden. Als de twee met elkaar in botsing komen ontstaat een dilemma, maar geen regering zal accepteren dat haar vitale politieke doelstellingen onder alle omstandigheden voor het volkenrecht zullen moeten wijken.' Kortom, in elk geval westerse politici mogen het internationaal recht schenden.

Alfred Pijpers, medewerker Clingendael: 'Een militaire uitschakeling van de atoominstallaties in Iran, zonder een daartoe strekkend mandaat van de Veiligheidsraad, valt... niet uit te sluiten.'

Professor Afshin Ellian: 'Volkenrechtelijke grondslag? Wat is dat in dit geval? Volgens de commissie-Davids is dat een besluit van de Veiligheidsraad... Volgens Davids is dat het volkenrecht. Het "recht" is in zijn ogen slechts een beslissing van een bevoegd orgaan.' Met andere woorden: het "recht" is geen recht, vandaar zijn aanhalingstekens, het recht is het recht van de sterkste, niet dat 'van een bevoegd orgaan.'

Daartegenover staat de visie van talloze deskundigen onder wie de jurist Willibrord Davids, 22 jaar lang lid van de Hoge Raad en geeindigd als president, de hoogste juridische aanstelling in Nederland. Hij verklaarde in dezelfde krant waar Ellian zijn minachting voor het "recht" uitte dat: 'Politiek vóór recht is de bijl aan de wortel van de VN', daarmee onderstrepend dat ook politici niet boven het recht staan. Opmerkelijk is dat de voormalige president van de Hoge Raad de lezers van de 'kwaliteitskrant' hier nog eens op moet wijzen. Men zou mogen verwachten dat goed geschoolde burgers allang weten dat het schenden van het recht niet mag. Het probleem is alleen dat we sinds de opkomst van Janmaat bestookt worden door een nieuwe klasse van rancuneuze middenklasse mannen die zich niet erkent voelt en die door het ventileren van allerlei botte opvattingen de aandacht probeert te trekken. En er is een aanhang voor, niet alleen onder de lui die vroeger van alles in het cafe schreeuwden, maar ook onder de mensen die een wat vroeger heette alfavak hebben waarbij de meningen belangrijker kunnen zijn dan de feiten. Dat is op zich niet zo erg, zolang ze maar bij hun eigen vakgebied blijven en zich niet bemoeien met iets waarvan ze te weinig afweten, zoals bijvoorbeeld het internationaal recht. Welnu, omdat er een publiek is voor deze vaak ongenuanceerde meningen krijgen deze mensen buitensporig veel aandacht in de commerciele media, want goed voor de oplage, de kijk- en luistercijfers, de reclame-inkomsten. Het gevaar alleen is dat als deze extremisten, want iemand die in een democratische rechtstaat de legitimiteit van het recht ontkent is een extremist, zoveel aandacht opeisen dat hun nonsens een politiek gewicht krijgt. Neem bijvoorbeeld Afshin Ellian. Wanneer zijn opvattigen ook daadwerkelijk zouden worden verwezenlijkt dan is het snel afgelopen met de zogeheten liberale krant de NRC, en het vrijzinnige Nederland, dan zouden we hetzelfde onverdraagzame systeem zien als in zijn geboorteland Iran heerst. Meer daarover later.