Trouw Misschien Wel 45

Reactie van een lezer in Trouw zelf:

Laat ik alle reageerders maar uit de droom helpen: dit (artikel) heeft Uri Avnery nooit geschreven. Wat de redactie bezielt? Ik weet het wel, maar dat oordeel laat ik aan u over. Waar het wel op lijkt, met de nadruk op 'lijkt', is een zeer eenzijdige her-schrijving, van een artikel uit augustus 2009 genaamd Tutu?s Prayer. Avnery schreef dat *niet* n.a.v. het Kairos document, want dat bestond nog niet. Over "een slag in de lucht" heeft Avnery helemaal niet geschreven. En in dit berichtje heeft de anonieme auteur alle kritiek van Averny op Israël verwijderd. Trouw kennende - niet erg verassend.

Jos van Helden, Tilburg op 22-01-2010, 22:43

Lees verder: http://www.trouw.nl/opinie/podium/article2969039.ece;jsessionid=DD10F362E1E1CB4A6A5B7D29F0C762D0?comments#comments

Als Trouw inderdaad zijn lezers bedriegt door met een sterk bewerkte versie van een oorspronkelijk artikel net te doen alsof dit een reactie is op het zogeheten Kairos document dan is de enige plausibele verklaring dat het dagblad op deze manier de onrust probeert te bezweren die binnen de christelijke kerken is ontstaan na het verschijnen van dit Kairos document waarin Palestijnse christenen hun westerse geloofsgenoten oproepen Israel te boycotten vanwege de voortgaande zionistische terreur tegen de Palestijnse burgerbevolking. Vandaar de koppeling in Trouw: 'Het ’Kairos-manifest’ van Palestijnse christenen wil een boycot. Maar Israël is heel anders dan Zuid-Afrika.' Trouw is al langere tijd de spreekbuis van vooral conservatieve krachten. Niet voor niets verklaarde enkele jaren geleden de voormalige hoofdredacteur van Trouw, en huidige hoofdredacteur van Vrij Nederland, Frits van Exter, onder de kop: 'De conditionering van de kudde' het volgende:

'Lezers horen wantrouwend te zijn tegenover de media ... De aandacht van de media [wordt] natuurlijk voor een belangrijk deel gestuurd … door de politieke machten … Dat geldt voor de nationale politiek, maar natuurlijk ook voor de internationale politiek … Het heeft voor een deel te maken met de vluchtigheid van het medium. Deels ook volgen de media elkaar, sommige zijn dominanter, en andere lijden aan kuddegedrag … Als je volgend bent, dan betekent dat als een autoriteit, of iemand die gekozen is om een bepaald gezag uit te oefenen, zegt “ik vind dit een belangrijk onderwerp, daar gaan we nou es wat aan doen,” dat je dat ook bekijkt. De dingen waar hij (sic) het niet over heeft, die volg je dus minder… het werkt voor een deel reflexmatig. Reflexen zijn het, je bent daar geconditioneerd in.'

Reflexen, kuddegedrag, conditionering, joden, Israel, 'het heilige land', de Messias. Het is allemaal waar vanuit hun perspectief. En als het moet dan moet het maar, zelfs als daarvoor de lezer bedrogen moet worden. Enfin, ik zoek het verder uit.