H.J.A. Hofland 24

In de NRC van gisteren schreef Henk Hofland: 'Hoog op de lijst blijft Iran. Werkt het aan een kernwapen of niet? Israël blijft ervan overtuigd dat dat zo is. Daarom moet in toenemende mate rekening worden gehouden met een preventief ingrijpen, dat wil zeggen een bombardement zoals dat van 1981 op de kerninstallaties van Saddam Hoessein.'

Dit is de taal van de Koude Oorlog, toen goed en kwaad nog haarscherp verdeeld was, wij waren goed, zij daar in dat andere kamp waren slecht. Koude Oorlogstaal die niet meer in deze tijd past omdat sinds de val van de Sovjet Unie de wereld veel gecomliceerder is geworden, en daarmee ook de zogeheten oplossingen. Het woord 'preventief ingrijpen' is ook niets anders dan een propagandistisch woord voor een agressie-oorlog.

Wat Hofland niet duidelijk maakt met zijn begrip 'preventief ingrijpen' is dat de werkelijkheid wezenlijk is veranderd en dat het enige dat de mensheid bezit om niet onmiddellijk in de totale chaos te belanden het internationaal recht is, dat een agressie-oorlog expliciet verbiedt. Het punt is dus niet wat Hofland aanvoert dat een dergelijke 'preventief ingrijpen... op de langere termijn tegen de belangen van Israel' of de VS is, maar dat een agressie-oorlog domweg een schending is van het enige dat de mens kan beschermen tegen de barbarij, te weten het recht. Henk Hofland gaat toch niet met een pistool op straat om zich heen schieten zodra hij zich bedreigd voelt of denkt daarmee zijn positie te kunnen versterken? Na 11 september 2001 zou Hofland moeten weten dat het rijke Westen het monopolie op het geweld heeft verloren, en dat 'de vijand' kan terugslaan, iets wat kennelijk president Obama wel beseft nu hij toenadering zoekt tot Iran.

In tegenstelling tot deskundigen weet Hofland kennelijk ook niet wat er op de achtergrond allemaal meespeelt. Hij zou het werk van de goed ingevoerde Trista Parsi kunnen lezen, of als hij geen tijd daarvoor heeft kan hij altijd nog het korte interview dat ik met Parsi had, beluisteren. http://www.stanvanhoucke.net/audioblog/pivot/entry.php?id=43#body

Laat men zich toch eerst informeren als Nederlandse opiniemaker voordat men meningen de wereld in slingert en net doet alsof die meningen feiten zijn. Hofland zou ook de columns van de ter zake kundige Roger Cohen in The New York Times kunnen lezen, een goed geinformeerde bron wiens informatie iets heel anders duidelijk maakt. Vandaag schrijft hij het volgende in zijn krant:

Op-Ed Columnist
Israel Cries Wolf
By ROGER COHEN
Published: April 8, 2009

ISTANBUL — “Iran is the center of terrorism, fundamentalism and subversion and is in my view more dangerous than Nazism, because Hitler did not possess a nuclear bomb, whereas the Iranians are trying to perfect a nuclear option.” Benjamin Netanyahu 2009? Try again. These words were in fact uttered by another Israeli prime minister (and now Israeli president), Shimon Peres, in 1996. Four years earlier, in 1992, he’d predicted that Iran would have a nuclear bomb by 1999. You can’t accuse the Israelis of not crying wolf. Ehud Barak, now defense minister, said in 1996 that Iran would be producing nuclear weapons by 2004. Now here comes Netanyahu, in an interview with his faithful stenographer Jeffrey Goldberg of The Atlantic, spinning the latest iteration of Israel’s attempt to frame Iran as some Nazi-like incarnation of evil: “You don’t want a messianic apocalyptic cult controlling atomic bombs. When the wide-eyed believer gets hold of the reins of power and the weapons of mass death, then the entire world should start worrying, and that is what is happening in Iran.” I must say when I read those words about “the wide-eyed believer” my mind wandered to a recently departed “decider.” But I’m not going there. The issue today is Iran and, more precisely, what President Barack Obama will make of Netanyahu’s prescription that, the economy aside, Obama’s great mission is “preventing Iran from gaining nuclear weapons” — an eventuality newly inscribed on Israeli calendars as “months” away. I’ll return to the ever shifting nuclear doomsday in a moment, but first that Netanyahu interview. This “messianic apocalyptic cult” in Tehran is, of course, the very same one with which Israel did business during the 1980’s, when its interest was in weakening Saddam Hussein’s Iraq. That business — including sales of weapons and technology — was an extension of Israeli policy toward Iran under the shah. It’s also the same “messianic apocalyptic cult” that has survived 30 years, ushered the country from the penury of the 1980-88 Iran-Iraq war, shrewdly extended its power and influence, cooperated with America on Afghanistan before being consigned to “the axis of evil,” and kept its country at peace in the 21st century while bloody mayhem engulfed neighbors to east and west and Israel fought two wars. I don’t buy the view that, as Netanyahu told Goldberg, Iran is “a fanatic regime that might put its zealotry above its self-interest.” Every scrap of evidence suggests that, on the contrary, self-interest and survival drive the mullahs. Yet Netanyahu insists (too much) that Iran is “a country that glorifies blood and death, including its own self-immolation.” Huh? On that ocular theme again, Netanyahu says Iran’s “composite leadership” has “elements of wide-eyed fanaticism that do not exist in any other would-be nuclear power in the world.” No, they exist in an actual nuclear power, Pakistan. Israel’s nuclear warheads, whose function is presumably deterrence of precisely powers like Iran, go unmentioned, of course.'
Lees verder: http://www.nytimes.com/2009/04/09/opinion/09iht-edcohen.html