Jan Marijnissen van de SP 17

Beste Anja Meulenbelt,

Naar aanleiding van mijn gedocumenteerde kritiek op jouw partijleider Jan Marijnissen stuurde je mij de volgende -email:

'Gadverdamme, Stan, wat ga jij af. Oorlog in Gaza en jij moet je tijd besteden aan een achterlijke hetze tegen Jan Marijnissen, en begint een onsmakelijke kongsie met dat neutrotische liegbeest Sonja, dat door niemand serieus wordt genomen dan door zes andere frustraten en losertjes - jij die anders altijd zo kritisch bent - hoe ver kun je zinken.
Je valt me ontzettend tegen.
Anja'

Anja, jij valt dus niet mijn kritiek aan op de SP om de commerciele banken en de commerciele massamedia met belastinggeld overeind te houden, maar je valt mijn drijfveer aan door te spreken van 'een achterlijke hetze'. Aangezien ik waardeer dat jij als volksvertegenwoordiger opkomt voor de belangen van de arme en bedreigde Palestijnse bevolking en je daarnaar in je reactie indirect verwijst, zie ik mezelf tegenover jou genoodzaakt mijn standpunt nogmaals te verduidelijken.

In zijn voorstel om de commerciele massamedia met belastinggeld overeind te houden schrijft Jan Marijnissen in de NRC, die zoals je weet een journalistiek smerige rol speelde tijdens de recente grootschalige Israelische terreur in de Gazastrook, het volgende: 'De centrale vraag is ''wat is de toekomst van de kritische journalistiek?'' Oftewel, hoe houden we de infrastructuur van de kritische journalistiek in stand? Gratis nieuws bestaat niet. De gratis kranten zijn een speelbal van de adverteerders, of kunnen bestaan bij de gratie van een maecenas. En het nieuws op het gratis internet dan? De nieuwssites en de bloggers parasiteren op wat de schrijvende journalistiek produceert... Vormen de bloggers dan de substantiële bedreiging voor de kwaliteitsjournalistiek? Nee, ook zij drijven helemaal op wat de kranten en andere mediabrengen. Waar dat niet het geval is, gaat het vooral om meningen, heel veel meningen.'

Jawel, Anja, het staat er echt! Jouw partijleider is kennelijk niet op de hoogte van de werkelijkheid, van de geweldige propaganda die de westerse commerciele massamedia bedrijven zodra het over het Midden-Oosten gaat. Daarnaast weet hij ook niet dat het vooral de bloggers zijn die vanuit bezet en belegerd gebied de werkelijkheid beschreven, terwijl de Israelische strijdkrachten de westerse commerciele pers verbood Gaza te betreden. Die onnozelheid van Marijnissen is gevaarlijk in een parlementaire democratie en dient zoveel mogelijk door democratische burgers aan de kaak te worden gesteld. Vooral wanneer deze volksvertegenwoordiger ook nog eens de commerciele massamedia financieel overeind wil houden met geld van burgers wiens belangen hij claimt te behartigen.

Opmerkelijk is ook dit. Jan Marijnissen schreef: 'In oktober van het vorig jaar kwamen in Oudewater een aantal gezaghebbende mensen uit de wereld van de journalistiek bij elkaar. Zij waren daar op uitnodiging van Tony van der Meulen, voormalig hoofdredacteur van het Brabants Dagblad en mij. Het onderwerp was ''de toekomst van de krant''.'

Het zal ook jou zijn opgevallen dat Marijnissen niet allereerst kritische journalisten had uitgenodigd, maar 'gezaghebbende'. En hier zijn we nu precies bij het punt waar het om draait. Het gaat hem niet om de kritische 'waarheid' maar om de gezaghebbende 'waarheid'. En wie zijn in zijn ogen 'gezaghebbend'? Welnu, het antwoord daarop geeft hij zelf. 'Gezaghebbende mensen uit de journalistiek' zijn de boodschappers van de politici. Immers, Marijnissen: 'Politici zijn om twee redenen ten zeerste verbonden met de journalistiek. Ze hebben de journalistiek nodig om via de verslaggever de burger kond te doen van hun opvattingen. En ze zijn afhankelijk van goede journalistiek als intermediair tussen de samenleving en henzelf.' Kortom, 'gezaghebbend' betekent de officiele versie van de werkelijkheid zoals die ons bijgebracht wordt door wat Marijnissen in zijn artikel noemt 'de explicateur', zonder wie de 'democratie' volgens hem niet kan bestaan. De 'explicateurs' dus, die door Norman Mailer zo treffend de 'punditti' werden genoemd, van wie Frits van Exter, hoofdredeacteur van Vrij Nederland, zo'n illustrerend voorbeeld is. Al was het maar omdat hij het zo fraai heeft verwoord toen hij verklaarde: ‘Lezers horen wantrouwend te zijn tegenover de media … De aandacht van de media [wordt] natuurlijk voor een belangrijk deel gestuurd … door de politieke machten … Dat geldt voor de nationale politiek, maar natuurlijk ook voor de internationale politiek … Het heeft voor een deel te maken met de vluchtigheid van het medium. Deels ook volgen de media elkaar, sommige zijn dominanter, en andere lijden aan kuddegedrag … Als je volgend bent, dan betekent dat als een autoriteit, of iemand die gekozen is om een bepaald gezag uit te oefenen, zegt “ik vind dit een belangrijk onderwerp, daar gaan we nou es wat aan doen,” dat je dat ook bekijkt. De dingen waar hij (sic) het niet over heeft, die volg je dus minder… het werkt voor een deel reflexmatig. Reflexen zijn het, je bent daar geconditioneerd in.’ Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/search?q=lippmann

Vandaar dat een 'gezaghebbende' multimiljonair als de media-ondernemer Derk Sauer wel uitgenodigd zal worden om deel te nemen aan zo'n select gezelschap en een kritische journalist als ik niet. Daar ben ik niet rouwig om. Integendeel zelfs, als ik uitgenodigd was geweest, dan zou ik dat als een belediging van mijn onafhankelijkheid hebben opgevat. De reden waarom ik niet wordt uitgenodigd is simpel: ik ben geen 'gezaghebbende' journalist, ik ben een gemarginaliseerde journalist, of om in jouw jargon te blijven, ik ben net zo'n grote loser als 'de zes andere frustraten en losertjes' waarover jij schrijft. En wat betreft 'dat neutrotische liegbeest Sonja, dat door niemand serieus wordt genomen', ik krijg regelmatig relevante informatie van haar, zoals bijvoorbeeld deze, een uitspraak van Jan Marijnissen in een interview met Penthouse in 2006: 'Ik zou jongeren die [Che Guevara] nog steeds als symbool zien willen aanraden de film Motorcycle Diaries te zien. Die gaat over het leven van de jonge Ché, en je kunt zien dat hij toen al een verdwaasde idealist was, een romanticus. En romantiek in de politiek - dan bedoel ik een romantisch beeld van de wereld hebben - kan heel gevaarlijk zijn. Zo is hij ook aan zijn einde gekomen. Hij dacht: ik ga in Bolivia even orde op zaken stellen, wat een heel romantisch beeld is, maar niets met de werkelijkheid te maken heeft. Dat iemand idealen heeft, prima, maar laat ze altijd door een zeef van realpolitik gaan.'

Ook Ché Guevara was dus een romantisch 'losertje', een 'verdwaasde idealist', die zeker niet de 'machiavelliprijs' zou hebben gekregen zoals jouw partijleider, omdat Guevara nu eenmaal geen 'realpolitik' bedreef, maar een 'verdwaasde idealist' was, die de grootste fout maakte die een mens, volgens een 'realpolitiker' kan maken, namelijk te sterven voor zijn idealen. Het gaat Marijnissen niet om de drijfveer, maar om de macht. Drijfveren spelen daarbij een volstrekt ondergeschikte rol. Wat Ché Guevara zag tijdens zijn rondreis door Zuid-Amerika was de verbijsterende armoede, de minachting van de rijken voor de waardigheid van de mens, allemaal 'romantische' begrippen in de ogen van machtspolitici en 'gezaghebbende mensen uit de wereld van de journalistiek.'

Ik kreeg net een e-mail van de dame die bij mijn uitgeverij de publiciteit doet. Ze schreef over de Nederlandse commerciele pers: 'Nu hopen op recensies!' Ik heb haar dit teruggeschreven: 'Dat gaan ze niet doen Marjolein, om de simpele reden dat het boek bijna 400 pagina’s bevat met informatie die de Nederlandse commerciele massamedia al een halve eeuw angstvallig verzwijgt.
stan'

Kijk Anja, ik ben in de ogen van de macht 'een losertje' en daar ben ik trots op. Als ik geen 'losertje' wil zijn, dan had ik bijvoorbeeld het boek De oneindige oorlog niet moeten schrijven. Had ik als journalist 'gezaghebbend' willen zijn dan had ik niet de pro-Israel berichtgeving van de Nederlandse commerciele massamedia moeten aanvallen. En wie weet, dan was ik misschien wel uitgenodigd om samen met Jan Marijnissen te praten over zijn voorstel om de commerciele massamedia financieel te steunen, zodat hij zijn boodschap kan blijven overbrengen aan het volk en mijn kameraad Derk Sauer de kans krijgt een graantje mee te pikken. Oscar Wilde zei het als volgt: 'Een cynicus is iemand die overal de prijs van weet, maar van niets de waarde.' Het politiek cynisme is één van de grote problemen van onze tijd. Anja, geef de wereld terug aan de 'losertjes'. De 'winners' hebben er een puinhoop van gemaakt.

William Blake:

The Voice of the Ancient Bard

Youth of delight, come hither,
And see the opening morn,
Image of truth new born.
Doubt is fled, & clouds of reason,
Dark Disputes & artful teazing.
Folly is an endless maze,
Tangled roots perplex her ways.
How many have fallen there!
They stumble all night over bones of the dead,
And feel they know what but care,
And wish to lead others, when they should be led.