Het Antisemitisme van Afshin Ellian

Afshin Ellian is een columnist wiens stukjes een hyperventilerende ondertoon hebben, een wonderlijke man met een flinke dosis nauwelijks bedwongen agressie. Tegen wat precies is onduidelijk. Ik denk zelf een agressie tegen zijn Perzische achtergrond, maar zijn razernij kan in principe tegen alles en iedereen zijn gekeerd. Het hangt er maar van af wie voor zijn voeten loopt. Dit keer was het Harry de Winter van Een ander Joods Geluid. Dit keer richt Ellian's toorn zich op joodse Nederlanders die duidelijk laten weten dat "de joodse natie" die claimt alle joden ter wereld te vertegenwoordigen in elk geval niet namens hen de Palestijnen terroriseert.

Dit nu schrijft Ellian In Elsevier: "de schaamte zijn de mensen van Een Ander Joods Geluid allang voorbij. Door continu de politiek van de staat Israël nazistisch te noemen, en door nu de positie van de moslims in Europa gelijk te stellen aan de positie van de joden in de jaren dertig, bedrijven ze een vorm van holocaustontkenning, of op zijn minst een relativering van de holocaust.

http://www.elsevier.nl/opinie/weblog/asp/artnr/197626/weblogid/77/index.html

Allereerst, wat kritiek op de Israelische schendingen van de mensenrechten en het illegaal bezetten en confisqueren van Palestijns grondgebied te maken heeft met holocaust ontkenning maakt Ellian niet duidelijk en moet ik ervan uitgaan dat hij Arabieren zo erg haat dat de professor beweken is onder zijn eigen emoties. Bovendien blijkt dat Afshin Ellian niets van de achtergronden van de leden van Een Ander Joods Geluid weet. Zo is 1 van de meest uitgesproken leden Hajo Meyer, een bejaarde heer die van grootvaders- zowel als grootmoederskant een joodse achtergrond heeft en Auschwitz heeft overleeft. Volgens Ellian bedrijft Hajo Meyer "een vorm van holocaustontkenning," met andere woorden: Meyer ontkent door zijn kritiek op Israel dat de holocaust heeft bestaan en dat hij naar Auschwitz was gedeporteerd. Let wel: Ellian is hoogleraar aan de Universiteit Leiden. Dit is het niveau van een Leidse hoogleraar dus.

Wat doet Ellian precies? Stemming kweken tegen een groep joden, hij spreekt hier zijn zelf benoemde tegenstanders namelijk aan als joden, want het is een joodse organisatie, die een ander joods geluid voortbrengt en die hij beticht van "holocaustontkenning". Hij stigmatiseert een hele groep, in zijn optiek mogen de joden geen permanente fundamentele kritiek hebben op Israel, ze moeten hun mond houden. Waarom, maakt hij niet duidelijk. In tegenstelling tot Ellian's verleden zijn deze joodse Nederlanders in een cultuur opgegroeid waar iedereen vrij en open zijn mening kon geven, en feiten kon intepreteren, zonder onmiddellijk publiekelijk te worden gecriminaliseerd en geintimideerd door een opgewonden meneer, die bij gebrek aan argumenten zijn onderbuikgevoelens in de strijd gooit. Opvallend is het volgende: antisemieten spreken joden altijd aan als groep. Nooit als individuen die een eigen belevingswereld hebben, die op grond van eigen ervaringen tot bepaalde keuzes in hun leven zijn gekomen. En ook Ellian spreekt hier joden aan als groep, en juist dat is het kenmerk bij uitstek van antisemitisme. Ik constateer dan ook dat Afshin Ellian zich gedraagt als een antisemiet, en verzoek de professor daarmee op te houden, althans in het openbaar. Thuis bij zijn familie of onder zijn al dan niet academische vrienden kan hij zich natuurlijk antisemitisch gedragen, maar meneer Ellian doe het niet in het openbaar! Niet alleen is het strafbaar, maar het is ook niet de toon die gebruikelijk is in Nederland. Wij zijn meer van geven en nemen en niet van het extremisme dat uw optreden zo kenmerkt. U doet me denken aan een terrorist die met terroristische aanslagen terreur probeert te bestrijden. Hou daar mee op.

Meneer Ellian, dit schreef ik jaren geleden over poseurs zoals u:

'Opvallend is het aantal poseurs onder de columnisten. Pim Fortuyn, Leon de Winter, Sylvain Ephimenco, om er enkelen te noemen. Opvallend maar niet onverklaarbaar. De column is bij uitstek het wapen van de poseur in zijn strijd om erkenning. Hoewel ze in uiteenlopende gradaties en soorten voorkomen hebben de poseurs onder de columnisten één ding gemeen: na verloop van tijd gaan ze in hun eigen geconstrueerde waarheid geloven. Als vanzelf valt hij (of zij) automatisch terug op een pose. Z'n woorden zijn een schreeuw om aandacht. Hij wil behagen om bewonderd te worden. De opinie an sich interesseert hem niet, alleen het effect dat ze teweegbrengt. En omdat in een massamaatschappij gedachten niet de ultieme impact opleveren, zet hij sentimenten in: het simplistische vooroordeel tegen het complexe oordeel, de impuls tegen de bezinning, de verholen suggestie tegen de beargumenteerde gedachte. Hij is de man van de soundbite, zijn wereld is eendimensionaal, even overzichtelijk als een stripboek. De columnist is als een standup comedian, een hit en runfiguur, die met de snelheid van een tasjesdief te werk gaat. Daarbij moet hij als broodschrijver telkens weer een mening over van alles en nog wat ophoesten, hetgeen automatisch leidt tot een inflatie van meningen. Om dit te verdoezelen moet elke opinie de kracht van een donderslag krijgen. De minder bekwame columnist pompt zijn vruchteloze woorden op tot ze als reusachtige ballonnen boven hem zweven en met hem aan de haal gaan. Hij gebruikt de taal niet om inzicht te verschaffen maar om te heersen, om te straffen, om iemand in een hoek te dwingen en verbaal af te ranselen. Hij dicht de ander alle denkbare gruwelijkheden toe om zelf buiten schot te blijven. Hoe zwarter de ander wordt afgeschilderd des te onschuldiger lijkt hij. De column is voor hem een techniek, een foefje, een suikerspin van woorden; na vijf minuten is het op en weg, de consument met plakkerige handen achterlatend. Het lijkt allemaal echt, maar is het niet. De woorden zijn te hol, de begrippen potsierlijk, de zinnen drijven in een niet doorleefde werkelijkheid. In zijn hang een maximaal effect te bereiken, vervalt de poseur onder de columnisten onherroepelijk in pathetiek. Hij uit zich in steeds heftigere bewoordingen, zijn toon wordt geëxalteerd, zijn opinies grotesk. Meningen worden door hem uitgemolken en verder aangescherpt tot ze een karikatuur van de werkelijkheid zijn geworden. Een jaar voor zijn dood wees de auteur Frans Kellendonk me op een ander fenomeen: 'Het gruwelijke is: zodra je iets opschrijft, verhardt het. Het gevaar is dat je er dan ook in gaat geloven, dat de dingen zijn zoals je zegt dat ze zijn. Wat je moet behouden is een scepsis, een vrijheid, het gevoel van de ongrijpbaarheid van alles. Dat vereist een geweldige krachtsinspanning.' Maar juist aan die scepsis ontbreekt het de poseur onder de columnisten, zijn stukje zou het niet verdragen, het zou dan te duidelijk worden dat er wartaal staat, wat bij closereading al snel blijkt. De columnist en de schrijver leven in twee gescheiden werelden. Voor een auteur vormt de taal een moreel criterium, hij heeft niets anders. Hij weet dat, zoals de satiricus Karl Kraus schreef: 'Taal de moeder [is] van de gedachte, niet haar dienstmeid.' Die wetenschap ontgaat de hier genoemde columnisten. Voor hen zijn de woorden zelf inhoudsloos geworden, ze hebben slechts propagandistische waarde en kunnen derhalve als dodelijk gif werken.Tekenend voor het tweede garnituur columnisten is dat ze niet in staat is om in 500 of 1000 woorden een gefundeerde gedachte te formuleren.'

Lees verder: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/03/de-poseur-ephimenco.html

Meneer Ellian, 1 van de grootste verworvenheden van de Europese cultuur is de ruimte die intellectuelen scheppen voor het fenomeen twijfel. Dankzij die twijfel op elk niveau, religieus, filosofisch, wetenschappelijk heeft de Europese beschaving zich kunnen ontwikkelen. En telkens weer werd dat proces teniet gedaan door de angst en onzekerheid van mensen die de twijfel niet kunnen accepteren en daarvoor ultieme waarheden willen hebben. Het gevolg hebben we zowel in oorlogen als in ons koloniale tijdperk kunnen zien, een terugval in het barbarendom. Wij hebben daarom geleerd ook onze verworvenheden ter discussie te stellen. Nergens vindt u scherpere kritieken op de Verlichtingsidealen dan in het Verlichte Westen. Voor u lijkt het allemaal nog nieuw, en u probeert op een irrationele manier mee te doen aan een rationele discussie. 1 van de belangrijkste uitgangspunten die de westerse ontwikkeling mogelijk maakte was respect voor de ander, zodra die ontbrak vervielen we weer in barbarij. Kijk, het is in wezen vrij simpel. Of u houdt zich aan de normen en waarden die wij hier met veel vallen en opstaan hebben opgebouwd, en u toont bijvoorbeeld respect voor een hoog bejaarde man als Hajo Meyer, die in tegenstelling tot u in the belly of the beast heeft gezeten. Of u toont geen respect voor de ander en u gedraagt zich als een barbaar. Maar dan verschilt u in niets van een gillende ayatollah die maar 1 waarheid kent en dat is zijn eigen waarheid. Succes en probeer uw zenuwgestel enigszins rust te geven. U ziet eruit alsof u elk moment kan ontploffen.