zaterdag 4 april 2009

De Nuance van de NRC 100


http://images.vimeo.com/21/35/09/213509530/213509530_506.jpg
De directeur/hoofdredacteur van de NRC, Birgit Donker, die niet weet dat welopgevoede mensen nooit het woord 'chique' gebruiken, maar dat alleen de nieuwe rijken dit doen, verklaart in het laatste nummer van het NRC-maandblad M: 'Ik zal niet zeggen dat de papieren krant het eeuwige leven heeft. De drager maakt niet zoveel uit. Of het nou inkt of papier is of pixels op het scherm. De kwaliteitsjournalistiek blijft wel van alle tijden.' Opmerkelijk is dat mevrouw Donker werkelijk van mening is dat de NRC kwaliteitsjournalistiek bedrijft, met andere woorden, journalistiek op wereldniveau. Ze meent serieus dat 'onze economiesectie echt ontzettend goed [is], zo niet beter' dan de International Herald Tribune. Slechts 1 voorbeeld: dit schreef ik op acht oktober vorig jaar:

Gisteren legde Egbert Kalse, economisch redacteur van nrc.next, de financiele crisis als volgt uit voor de leek: 'Jij vraagt je natuurlijk af waarom jouw bank in Nederland in hemelsnaam in Amerikaanse hypotheken gaat beleggen? Dat komt omdat ze dachten daar meer geld mee te kunnen verdienen dan met andere beleggingen. Iedereen (dan bedoel ik voor de verandering maar weer eens echt iedereen) dacht dat de huizenprijzen in Amerika altijd zouden blijven stijgen. Dom natuurlijk, maar zo was het wel. En omdat iedereen dat dacht, dacht ook iedereen dat het wel veilig was daarin te beleggen. Niet dus.'

Met andere woorden: een foutje van iedereen, de bankiers, de politici en de overgrote meerderheid van de journalisten die al jaren het gespeculeer met geld dat er niet is hebben toegejuicht zodra er op de beurs weer een record werd gebroken.
Maar Egbert is niet goed geinformeerd. De lezers die de afgelopen drie jaar de rubriek Het Neoliberale Geloof op deze weblog hebben gelezen, weten dat bepaalde Amerikaanse deskundigen hier allang voor hebben gewaarschuwd. Een voorbeeld van iemand die al lang geleden met klem waarschuwde:

'On Sept. 7, 2006, Nouriel Roubini, an economics professor at New York University, stood before an audience of economists at the International Monetary Fund and announced that a crisis was brewing. In the coming months and years, he warned, the United States was likely to face a once-in-a-lifetime housing bust, an oil shock, sharply declining consumer confidence and, ultimately, a deep recession. He laid out a bleak sequence of events: homeowners defaulting on mortgages, trillions of dollars of mortgage-backed securities unraveling worldwide and the global financial system shuddering to a halt. These developments, he went on, could cripple or destroy hedge funds, investment banks and other major financial institutions like Fannie Mae and Freddie Mac.The audience seemed skeptical, even dismissive. As Roubini stepped down from the lectern after his talk, the moderator of the event quipped, "I think perhaps we will need a stiff drink after that." People laughed — and not without reason. At the time, unemployment and inflation remained low, and the economy, while weak, was still growing, despite rising oil prices and a softening housing market. And then there was the espouser of doom himself: Roubini was known to be a perpetual pessimist, what economists call a "permabear." When the economist Anirvan Banerji delivered his response to Roubini’s talk, he noted that Roubini’s predictions did not make use of mathematical models and dismissed his hunches as those of a career naysayer.'

Maar naar deze deskundigen luisterden Egbert Kalse en de meeste andere journalisten niet. Sterker nog, deze deskundigen werden gemarginaliseerd omdat ze buiten de officieel erkende consensus stonden. Een 'permabear' werd je dan denigrerend genoemd.
Wat ronduit absurd is, is het feit dat economisch redacteuren als Egbert Kalse nu opgevoerd worden als deskundigen, die de oorzaak van de luchthandel gemakshalve als ''dom'' afdoen.

Welnu, dat was zes maanden geleden. En intussen is bij de commerciele media niets wezenlijks veranderd. Niet voor niets probeerde Andre Spoor, de eerste hoofdredacteur van NRC/Handelsblad, Donker uit te leggen dat hij 'de eigenwijze stemmen van controversiele spannende figuren, de stem van de rebel [miste]' in de door haar geleide krant. Een stem, die dus niet voldoet aan het profiel van de krant die zij voor zich ziet als 'een grande dame' die niet alleen 'avontuurlijk' is, maar tevens 'chique' met 'een open geest', en ook nog eens voldoet aan de allereerste en belangrijkste eis, te weten dat ze geld oplevert.

Het is de droom van een meisje uit een beschermd milieu, dat ineens in de grote mensenwereld is terechtgekomen. Dit alles heeft natuurlijk niets met serieuze kwaliteitsjournalistiek te maken. Kwaliteitsjournalistiek heeft alles te maken met wat de Amerikaanse president en opsteller van de Grondwet, James Madison, als volgt formuleerde: 'A popular Government without popular information or the means of acquiring it, is but a Prologue to a Farce or a Tragedy or perhaps both. Knowledge will forever govern ignorance, and a people who mean to be their own Government, must arm themselves with the power knowledge gives.' Als geen ander zag hij hoe de begeerte en het egoisme bezit nam van de opkomende politieke klasse, die de democratie misbruikten om zichzelf te verrijken en zo de democratie uitholden. Men kan veel zeggen over onze parlementaire democratie, maar niet dat dit systeem de meerderheid van de burgers werkelijk de mogelijkheid geeft om zijn lot te bepalen. Dat wordt bepaald in de directiekamers van banken en grote concerns.

Wat Birgit Donker niet weet is dat de eerste generaties journalisten na de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring alles behalve 'grandes dames' waren. Integendeel, ze waren straatvechters die de politieke en economische macht het vuur aan de schenen legden. Of zoals in het boek Tragedy and Farce. How the American Media Sell Wars, Spin Elections, and Destroy Democracy' beschreven staat: 'The New York Tribune, the great American Journal of the mid-nineteenth century, was never neutral. It prodded the still-new nation to adress the sin of slavery, to consider the dangers of imperialism and to recognize the need to provide for the common welfare.' En over de journalisten 'they were anything but impartial observers.' Deze werkelijkheid staat haaks op die van mevrouw Donker. Het is geen toeval dat Birgit tot hoofdredacteur en directeur benoemd. Ze zit daar om winst te maken. Dat is alles. En de rest is gebabbel van een mevrouw die zich graag als een 'grande dame' ziet. Het heeft zowel iets van een tragedie als van een farce. Such is life.

11 opmerkingen:

Thesingh zei

Stan, dit zijn toch wel altijd je beste stukken. Genadeloos de hypocrisie van publieke figuren bloot leggen. En daarmee eigenlijk helaas ook mijn eigen hypocrisie.

Anoniem zei

NRC nr 100 !

Je noemt NRC commercieel
maar hoe doof kan een bedrijf zijn
zonder een 'disgrace' voor ondernemerschap te worden?

Ton

Anoniem zei

Excuus dat ik bij zo'n helder betoog
toch even over iets anders zeur.

Dit is de tweede keer
dat ik je hoor eh.. emmeren
over het woord chique -
en twee keer is een patroon.

Het doet denken aan
een 'welopgevoede' NRC-columnist
die geen inspiratie heeft
en toch een stukkie moet.

Er zijn geen lelijke bloemen,
geen valse noten,
geen vloekende kleuren
en al helemaal geen verboden woorden ....

De mensgemaakte combinaties
zijn soms grillig, lelijk,
misplaatst, etc.

Maar vaak ook... heeeeel mooi
en onverwachts...
(als er tenminste geen verboden
uitgevaardigd zijn).

Ton

stan zei

ton

net zoals je niet in gezelschap over geld praat, gebruikt een welopgevoed mens niet het begrip sjiek. dat is uitermate onsjiek. zoek het begrip chique eens op in het woordenboek en je zult het begrijpen. of niet, maar dan kan ik je niet helpen. zeg ton, zou jij graag chique willen zijn? dig it?
groet
stan

Anoniem zei

Duidelijk vraagt 'welopgevoed'
om een nadere definitie.
Maar goed.

Ik kende een dame-uit-zuid
die bij navraag steevast antwoordde
dat ze in de Rue de Plaisir was geboren,
waarop men meestal zwijgend aannam
dat ze ergens uit Parijs kwam, -
niemand dacht aan de Vrolikstraat.

'Sjiek' zou ik niet naar m'n hoofd
geslingerd willen krijgen,-
althans niet in die spelling.
En 'onsjiek' al helemaal niet,-
als het al bestaat.

Nooit vermoed dat er in jou
zo'n opvoedkundige school
maar n.a.v. jouw advies te mijner glorie,
sla ik het woordenboek op en
lees bij chique termen als:
zwier, elegantie, verfijning, smaakvol.

En ja, ik zie je wel eens lopen
door het Quartier de Plaisir
en begrijp eigenlijk wel
dat je niet zoveel met dat woord hebt.

Ton


PS:
Dig it ?!
Hoe oud is u helemaal, meneer Stan?

Google kwam bij die term met een welopgevoede,zondagochtend boodschap:

"Life is a garden,
dig it."


Toch denk ik bij jou eerder
aan dat T-shirtje dat ik gisteren
zag hangen op het Waterlooplein
met de tekst:

Fuck Google!
Ask me!


Als opvoedkundige,
uiteraard.

stan zei

oke ton,

ter zake,

het gaat niet om het woord zelf, het gaat om de mensen die bepaalde woorden gebruiken. dig it? ik geef je een voorbeeld, stel dat iemand hoog begaafd is, en hij verklaart in gezelschap dat hij hoog begaafd is. de aanwezigen moeten iets met die informatie, want die informatie is niet vrijblijvend. de anderen die doorgaans niet hoog begaafd zijn zullen zich enigszins opgelaten voelen. kortom, dat is de reden waarom welopgevoede mensen in gezelschap niet vertellen dat ze hoog begaafd zijn of chique of welke aanmatigende kwalificatie dan ook. het is net als het niet met je armen wapperen wanneer je aan tafel in gezelschap met mes en vork eet. die regel bestaat niet omdat er een of andere geheime onzinnige code is van ingewijden, het is louter en alleen omdat het hinderlijk is voor degenen die naast je zitten. moet je je voorstellen ton dat ik tegen jou zou zeggen: ik lees een chique krant. snap je het nu? de meeste fatsoensnormen zijn er om het leven makkelijker te laten verlopen.
groet
stan

Unknown zei

Kortom, het is niet chic om het woord chic te gebruiken. Maar zo is het al helemaal niet chic om tegelijk directeur en hoofdredacteur te zijn. Bij De Telegraaf was dat al een hele tijd gebruik, en daar werd bij andere kranten schande van gesproken. En nu is het bij NRC-Handelsblad blijkbaar zonder problemen ook doorgevoerd.

Zeer praktisch gesproken: een meningsverschil of confict met de hoofdredacteur - eerste onder gelijken, in principe - is meteen een conflict met de baas. En aangezien de hoofdredacteur de grote lijnen van de inhoud bepaalt gebeurt dit nu dus door de directie, als vertegenwoordigster van de aandeelhouders.
Waarmee we weer bij Hofland - ik zeg het nog maar eens: de schrijver van Tegels lichten! - terugzijn. Waar heeft hij het toch over in De Groene?

Anoniem zei

En zo is het Andre, alle macht samengebald bij een cijfermatige huppelkut (1)-niet chique gezegd, maar wel duidelijk- van wie de inhoud van de krant moet bestaan uit iets met niets en niets met iets. De winst is veel werkplezier bij de werknemers!

(1)huppelkut

Dutch slang that very loosely means "trendy little bitch". Term is usually used to term girls who're ditzy, fashionable preps that're slaves to mainstream culture (compare with valley girl). Huppelkut is generally considered a derogatory term, spoken as a disparaging insult for any girl that lives an overly social and 'trendy' lifestyle and obsesses over fashion statements and other prep-related ideals.

Op z'n chiquest gezegd: la tiralire cabriole


anzi

Sonja zei

De SP gebruikt ook het woord chique regelmatig, o.a. in de 'spelregels' van hun censuurweblogs, Marijnissen schrijft: "Je kunt zelfs anoniem of onder een gefingeerde naam je mening geven. Al is het natuurlijk wel zo chique om je echte naam te gebruiken. Ik doe dat immers ook." [ja best logisch pfff]

Anoniem zei

Boekpresentatie: ‘Joden-haat en Zion’s-haat’
maandag, 6. april 2009, 16:00 - 18:00

CIDI en uitgeverij Aspekt presenteren het boek:

‘Joden-haat en Zion’s-haat’ door prof. dr. Herman van Praag

Op 6 april wordt het boek ‘Joden-haat en Zion’s-haat’ van prof. dr. Herman van Praag uitgereikt aan prof. dr. Maarten Brands in de bibliotheek van Amstelveen. Prof. dr. Maarten Brands is emeritus hoogleraar Nieuwste Geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Prof. dr. van Praag en prof. dr. Brands geven vervolgens commentaar op de inhoud van het boek, waarna gediscussieerd wordt onder leiding van Ronny Naftaniel, directeur van CIDI. Na afloop wordt de aanwezigen een borrel aangeboden.

Het nieuwste boek van prof. dr. Herman van Praag ‘Joden-haat en Zion’s-haat’ wordt uitgebracht door CIDI en uitgeverij Aspekt. In zijn boek beschrijft van Praag de verschillende vormen van haat tegen de Joden. Hij geeft aan dat de vorm waarin die haat zich manifesteert afhankelijk is van de tijdsperiode en zodoende varieert. Volgens van Praag was Joden-haat aanvankelijk theologisch gefundeerd, vervolgens “racistisch” en uit deze zich tegenwoordig als ongemotiveerde, eenzijdige kritiek richting de staat Israel met als ultieme boodschap de ontkenning van de legitimiteit van die staat. Van Praag noemt dit Zion’s-Haat.

Joden-haat is weer een actueel thema en kan, zoals is gebleken, een massavernietigings-wapen worden. De stelling van de auteur is dat Zion’s-haat dezelfde potentie bezit. In het postscriptum gaat de auteur in op de recente operatie van Israel in de Gazastrook.

Meldt u nu aan via CIDI!
Locatie: Bibliotheek Amstelveen (Stadsplein 102)
Contactpersoon: cidi@cidi.nlDit e-mail adres is beschermd door spambots, u heeft Javascript nodig om dit onderdeel te kunnen bekijken of 070-3646862
Boek: Joden-haat en Zion’s-Haat Een drama in vijf bedrijven door Prof. Dr. H.M. van Praag ISBN 978-90-5911-795-2



Bovenstaande van voedingsbodem Naftaniel op Cidi website.

Ook een artikel in Trouw hierover, hier al eerder vermeld. Eerste pagina van Letter& Geest- Grote paginabeslaande afbeelding met joodse man + baby 1951 nederzetting Alma. Grote zwarte balk met grote witte letters "De aanvankelijke lieveling"- Herman van Praag over de afkeer van Israel
2e pagina- Grote letters Haat behoeft een motief
3e pagina- 3kwart van de pagina foto bootimmigranten aankomst Israel
4e pagina- Dikke witte letters op een zwarte achtergrond- Israels voornaamste wandaad-het hardnekkig vasthouden aan zijn bestaan.


Veel leugens, groot gebracht!
Wat ik hierbij mis is dat het boek is uitgegeven door Cidi en Aspect. Bij Trouw staat alleen Aspect vermeld, of liegt het Cidi. Zou ik wel willen weten. Zal me niets verbazen dat de voedingsbodem meegeholpen heeft om het stuk in elkaar te zetten, typisch cidistijl.

Verderop een pagina over Jan Bastiaans en het KZ-syndroom.

Nieuwe boeken- veel joodse schrijvers + 1 Deen
Zelfs een column over vrouwelijke Deense soldaten
Onderaan pagina 13 links onderaan stukje Goldstone leidt onderzoek

Gaan we verder naar berichten over het andere kamp

Angst overheerst in discussie over Salafisten
Geseling van Pakistaanse om overspel
Ephimenco- Sinister- heeft weer een islamaanhanger te pakken
Christenunie zoekt verbond met moslims- 1 pagina, met de nodige suggestieve vragen.

Wat hierbij dus opvalt weer is de negatieve berichtgeving w.b. moslims. Ik heb geen 1 positief bericht(je) kunnen vinden, geen Arabische schrijver, muzikant (wel weer over Sefardische muziek) geen niks, nada , niente.

Kranten hoeven mij niet hun moslimfobie over te brengen. Ik weet zelf wel wat goed of fout is. En veel kranten zijn zo fout als de pest. Ik vind het gewoon zielig worden, de voorspelbaarheid van hun berichten.


anzi

Anoniem zei

hoe zit het trouwens met Xandra Schutte, de nieuwe hoofdredacteur van de Groene?

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...