Maansteen toch geen maansteen
31 augustus 2009, 10:07
AMSTERDAM - De oud-minister van Staat Willem Drees (1886-1988) heeft hem jaren gekoesterd op zijn bureau, thuis in Den Haag - de maansteen, hem aangeboden door de Amerikaanse ambassadeur in 1969, kort na de eerste maanlanding. Nu is gebleken dat de maansteen, intussen in de collectie van het Rijksmuseum, helemaal geen maansteen is, maar een versteend stukje hout.
Het Rijksmuseum heeft de steen onlangs laten analyseren, met deze uitkomst. Xandra van Gelder, hoofdredacteur van het Rijksmuseummagazine Oog, die het initiatief nam tot het onderzoek, kan er om lachen. Maar ach, ja, dat de oude Drees zo is bedot, is toch wel wat.
Misschien past de geschiedenis van de vermeende maansteen in de euforie rond de dit jaar nog uitgebreid herdachte historische maanlanding van de Apollo 11 en de al even historische en wereldwijd live uitgezonden eerste stappen van astronaut Neil Armstrong op de maan.
Niet lang daarna waren in allerlei landen grote tentoonstellingen over dit staaltje ruimtetechniek, waarmee de Amerikanen in de race met de Russen een voorsprong namen. Ook in Nederland. Bij de opening in de Amsterdamse RAI kreeg de oude Drees van de Amerikaanse ambassadeur J. William Middendorf II, met de complimenten van de Amerikaanse regering, ter herinnering aan de maanlanding de steen aangeboden.
Dus niet koningin Juliana, die die dag met premier Piet de Jong de astronauten Neil Armstrong, Edwin Aldrin en Michael Collins ontving in het Paleis op de Dam. En niemand die dacht: vreemd.
Xandra van Gelder van het Rijks - ze kent de geschiedenis van de steen inmiddels op haar duimpje - denkt dat nu wel, maar alleen maar met de kennis van nu. Met diezelfde kennis en close reading van bijgeleverde teksten bij het cadeau aan Drees blijkt ook dat nergens stond 'dit is een maansteen'. ''Het was vooral 'ter herinnering aan'.''
Na Drees' overlijden kreeg het Rijksmuseum van de erven Drees persoonlijke eigendommen, zoals zijn bureau. Zo werd de maansteen een onderdeel van de rijkscollectie en werd hij ook een enkele keer ge-exposeerd. Van Gelder: ''Zoals in 2006, toen waren er ruimtedeskundigen die zeiden: 'Een maansteen, dat kan helemaal niet. Armstrong was maar een half uur op de maan en nam een handvol stenen mee, die liggen allemaal bij de Nasa'.''
Achteraf, ja, achteraf weet iedereen die oud genoeg is om zich de live uitzending te herinneren, dat we niet hebben gezien dat Armstrong kruiwagens vol stenen naar boven hees. Dus toen Van Gelder voor het museummagazine Oog als themanummer 'vals' bedacht, was de maansteen het eerste object van aandacht. ''Omdat we dus bijna zeker weten dat hij niet echt was, hebben we er een minuscuul schilfertje af gehaald en bij de VU laten analyseren. Toen bleek het dus versteend hout. Zo aards als wat.''
De inmiddels hoogbejaarde ambassadeur heeft laten weten dat hij zich van het cadeau niets meer herinnert dan dat het hem was aangereikt door het State Department. Hij wist nog wel dat Drees erg blij was met de steen.
Of staatslieden en regeringsleiders in andere landen op dezelfde manier door de Amerikanen zijn gefopt, is onduidelijk. Bij het Rijksmuseum heeft zich nog niemand gemeld. De kwestie van de nepmaansteen is in veel landen nieuws.
De steen blijft in de collectie van het Rijks, zegt Van Gelder. ''Alleen de verzekering, de steen was verzekerd op basis van zijn exclusiviteit voor vijftigduizend euro, wordt wel aangepast. De waarde nu is niet meer dan een paar tientjes.'' (LOES DE FAUWE)
De steen ter herinnering aan de maanlanding van de Apollo 11 in 1969.
https://www.parool.nl/nieuws/maansteen-toch-geen-maansteen~bad83bc5c/
1 opmerking:
Hahaha,
Die is destijds waarschijnlijk gewoon gekocht bij Stenelux op de Jacob van Campenstraat nummer 2.
Misschien de moeite waard om de baas ervan eens aan een ondervraging te onderwerpen.
Hij heeft trouwens nog heel wat fossiele boomstammetjes op voorraad.
Maar die maanlanding was wel echt hoor, we zijn hier geen wappies .
Op zich is dit bericht wel een leuke lakmoesproef of er binnenkort een minder begaafde handhaver van de Digital Service Act bij de uitbater van dit weblog op de deur komt kloppen.
Een reactie posten