https://www.youtube.com/watch?v=cQhcRfd8KB8
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ... -
NUCLEAR ARMS AND PROLIFERATION ANTI-NUCLEAR ACTIVISM MILITARY-INDUSTRIAL COMPLEX A Women state legislators and advocacy group...
-
https://russiatruth.co/lviv-on-fire-british-canadian-military-instructors-took-off-in-the-air-along-with-training-center/ LVIV on FIRE: Br...
1 opmerking:
Stanley Kubrick's Paths of Glory, voor het eerst gezien eind jaren 50 van de vorige eeuw in een filmzaaltje in wat wij thuis het Waarheidsgebouw noemden, het hoofdkwartier van de CPN met DE WAARHEID in rode koeienletters op een gewitte gevel in Den Haag op de Prinsegracht vijf minuten lopen van ons huis, heeft mij door mijn militaire dienst weigeringstijd, die jaren aansleepte van mijn negentiende tot drieëntwintigste jaar, geloodst. Op het laatst ben ik ervoor nog in hongerstaking moeten gaan met het gevolg dat ik na 10 dagen niks eten van de stormbaan ben gehaald om met een ambulance van Apeldoorn naar het militaire hospitaal in Den Haag te worden gebracht waar ik na een nachtje slapen onder een dikke deken psychologisch werd getest door vragenformulieren in te moeten vullen, waarna na een tijdje in de wachtkamer zitten de psycholoog kwam vragen of ik uit dienst wilde, waarop ik antwoorde: nee meneer ik wil niet in dienst, waarop ik een uurtje later in burgerkleding met de trein weer naar Apeldoorn mocht reizen waar ik te horen kreeg dat ik met groot verlof mocht als ik eerst mijn schuld aan de commandant voor mijn kapbeurt bij de kapper die mijn 'werkschuwe langharige provotuig kop' kaal had geschoren had betaald, mijn soldij was daarvoor net toereikend. Thuis in Nunspeet waar de hele familie in ons vakantiehuisje vakantie was aan het vieren werd ik verwend om weer aan te sterken. Ik dacht er eergisterochtend nog aan toen de Jehova's Getuigen bij mij aan de deur kwamen om me te bekeren. Als ik toen in de Here was geweest had ik al dat gezwerf zonder vast werk en al dat gedoe met hongerstaken en zo niet hoeven doen, dan had ik gewoon wegens gewetensbezwaren niet in dienst gehoeven maar dus wel vervangende dienst had moeten opknappen in strafkamp Nieuwersluis. Het was allemaal leerzame tijd waarin ik veel ontdekte over de laffe achterbakse BVD, nee niet de Bond Van Dienstplichtige maar die andere BVD de Binnenlandse Veiligheids Dienst infiltratie in de vredesbeweging, en ik zou al spoedig ontdekken ook in mijn privéleven, ik zou bijvoorbeeld nooit een overheidsbaan kunnen vervullen, zelfs niet na vijf jaar avondschool opleiding voor MTS weg en waterbouwkunde wat mij toch zeer te pas was gekomen in mijn nieuwe woonplaats Lelystad waar ik heen ben gegaan direct na de bruiloft met mijn vrouw die het huis nadat ik daar al een half jaar op kamers woonde om eerst economisch aan die stad te zijn verbonden voor ik er een huurhuis mocht bewonen. Later zou ik ontdekken dat ik ook daar voor werk in een limbo werd gehouden na ik een keer aan mijn baas Olde Rikkert uit Oldenzaal die een villabouw aannemers bedrijf in Lelystad had had gevraagd of hij alleen boeren (jongens die ik dan het vak moest leren) in dienst had nadat ik op de eerste dag na de bouwvakvakantie in een spijker had getrapt en weken met een ontstoken voet had gelopen, hij had in de vakantie een ploeg boeren op de bouwplaats aan het 'werk' gezet om mijn werk teniet te doen en die een spijkerplanken bende op de bouwplaats hadden achtergelaten. Ik heb in Lelystad nooit meer werk gehad en voortaan zouden bouwvakkers niet meer zonder stalen zolen in hun schoenen en met een helm op op de bouwplaats mogen zijn want niemand is meer ergens aansprakelijk voor. https://www.facebook.com/sjuul.vandissel
Een reactie posten