Naar aanleiding van de boete die de Britse premier Boris Johnson kreeg vanwege de schending van zijn eigen Covid-verboden, concludeerde Het Parool dat hier sprake was van ‘een hinderlijke onderbreking van Johnsons rol als oorlogspremier.' De locale krant doelde daarbij op een recente fotoshoot waarop Boris en de president van Oekraïne, beiden in de rol van ‘held,’ samen gebroederlijk door het verder uitgestorven Kiev wandelen. Deze ‘pseudo-gebeurtenis’ was bedoeld om de snel dalende populariteit van de poseur Johnson te keren. Volgens Het Parool was hem dit ‘voorlopig’ gelukt. Zijn public-relations stunt demonstreerde andermaal hoe propaganda van doorslaggevend belang is geworden in het ‘beschaafde’ Westen. Maar het geposeer van Johnson en Zelensky toonde een nog veel belangrijker feit aan, namelijk dat in een consumptiemaatschappij de massamedia onvermijdelijk de democratie uithollen. Boris’ uitstapje met Volodymyr was namelijk een maskerade om de werkelijkheid te verhullen. In zijn scherpzinnige aantekeningen, verschenen in het boek Tegenlicht. een Italiaanse reis (2003), verwijst de Duitse historicus Joachim Fest naar de commedia dell’arte:
Hun maskers zijn geen vermomming, maar onthulling. In tegenstelling tot het carnavalsmasker blijkt daaruit niet wat iemand in het geheim zou willen zijn, maar wat hij, achter alle kostumering van het permanente carnaval van het leven, in werkelijkheid is,
om vervolgens te stellen:
Voor de eerste maal zijn wij getuige van een decadentie-proces dat niet begeleid wordt door verfijningen, dat grootsheid noch stijl afleidt uit het bewustzijn van de eigen vergankelijkheid, en waarbij de instellingen samen met de goede smaak in verval raken. Geen feestelijk vuurwerk in elk geval, geen apotheose, maar een dood zonder verheerlijking. Dat blijkt op allerlei punten, uit het brutalisme van de architectuur en van de kunsten in het algemeen, uit het steeds primitiever worden van de taal en de expressie, en ook uit de ordinaire vreugde in alles wat massaal is.
Fest wijst daarbij op het volgende:
In het koor van als oerkreet uitgestoten opvattingen, waarvan de straten weergalmen, verdrinkt elke mogelijkheid tot intelligente omgang met de tegenstellingen, het geluk van de radeloosheid, zonder dat het gehoord wordt. En een alternatieve cultuur, die alles loochent wat bij het begrip cultuur hoort, namelijk het streven naar vorm in alle opzichten, vindt ontelbare aanhangers. Men kan jammeren over dergelijke verschijnselen. Opvallend is hierin dat de geschiedenis dergelijke regressieprocessen steeds verbindt met de beelden van geestelijke ondermijning of van geweld dat van buiten komt, terwijl de verwoesters in dit geval uit de coulissen van de verouderde cultuur zelf te voorschijn komen: een avant-garde van de verveling, vol verachting voor het traditionele en open voor elke afbrekende neiging; zonder ware kracht echter, ondanks alle voorkeur voor het vulgaire en haveloze.
Dit alles heeft ‘een eigenaardige cultuur van onmacht opgeleverd,’ waarvan de ‘kenmerken’ volgens Fest ‘ontrouw, opportunisme, geweld, onverschilligheid en geslepenheid’ zijn. Hoewel al deze ‘kenmerken’ voor beide poseurs opgaan, komt er in het geval van Zelensky nog een aspect bij, het feit dat hij een jood, een acteur en miljardair is in een land met een uitgesproken antisemitische traditie. Hij speelt de rol van wat Hannah Arendt ooit de ‘shtadlones’ betitelde. Al in 1945 waarschuwde zij voor de gevaren die onlosmakelijk verbonden zijn aan het gebruik maken van 'Joden' voor het verdedigen van de belangen van de christelijke wereld. Zij verwees naar de ‘shtadlones,' de vroegere rijke ‘hofjoden’ die eeuwenlang de Europese machthebbers financieel ten dienste stonden, in de vergeefse hoop en verwachting te zullen worden beschermd zodra zij als joden wederom de dupe dreigden te worden van het diep verankerde christelijke antisemitisme. Arendt herinnerde eraan dat ‘de zionisten’ de hofjoden ‘ooit eens zo bitter hadden gehaat en zo fel hadden gehekeld,' maar dat zijzelf precies hetzelfde deden. Zij schreef dat:
Nu ook de zionisten politiek gesproken geen betere plaats meer [kenden] dan de foyers van de machtigen en ze geen betere basis voor hun overeenkomsten [kenden] dan de goede diensten aan te bieden als agenten van buitenlandse belangen. Als de joden in Palestina kunnen worden belast met de taak om voor een deel zorg te dragen voor de Amerikaanse belangen in dat gedeelte van de wereld dan zou inderdaad de fameuze uitspraak van opperrechter Brandeis nog bewaarheid worden: men moet een zionist zijn om een perfecte Amerikaanse patriot te zijn.
Zij benadrukte dat ‘slechts dwaasheid een beleid [kan] dicteren dat vertrouwt op bescherming van een verre imperiale macht terwijl het de welwillendheid van de buren verspeelt.'
Het zelfde gaat op voor de joods-Oekrainse elite, onder wie zowel de president als de voormalige premier van Oekraïne, Volodymyr Groysman. Beiden zijn van joodse afkomst in een land waar tijdens de Tweede Wereldoorlog eenkwart van de zes miljoen vermoorde joden leefde, en beiden de Oekraïense neo-nazi’s als stoottroepen hebben ingezet in de strijd tegen de afvallige Donbass, een regio die net als de Krim aansluiting zocht bij de Russische Federatie. Bovendien is eveneens Andriy Yermak, Zelensky’s ‘chief of staff,’ joods. In een interview met Yermak berichtte The Times of Israel dat Zelensky’s topadviseur ‘conducted the hour-long briefing in Ukrainian, using an interpreter. Until, that is, he was asked about his Jewish heritage. Yermak switched to English only for this response, speaking directly to the Israelis.’
Interessant is tevens de rol van de joodse financier van Zelensky, de miljardair Ihor Kolomoisky, van wie bekend is dat hij ‘a Ukrainian–Israeli–Cypriot businessman and politician,’ is.
Kolomoyskyi is rated as the second or third richest person in Ukraine (na de sunni-moslim Rinat Akhmetov en de joodse Viktor Pinchuk. svh) since 2006, and 1941st richest person in the world according to the Forbes magazine list of billionaires (as of 2019). In March 2015 The Economist listed his net worth as $1.36 billion. Kolomoyskyi is the leading partner of the Privat Group and a de facto chairman of the FC Dnipro Dnipropetrovsk.
In 2019, Kolomoyskyi was included in the list of the 100 most influential Ukrainians by the Ukrainian magazine Focus, taking the 3rd place.
In 2021 the US banned him and his family from entering the country due to ‘significant corruption,’ with US Secretary of State Antony Blinken claiming that he was ‘involved in corrupt acts that undermined rule of law and the Ukrainian public's faith in their government's democratic institutions and public processes, including using his political influence and official power for his personal benefit’ and that he ‘poses a serious threat to the future of Ukraine.’
https://en.wikipedia.org/wiki/Ihor_Kolomoyskyi
De vraag is nu: waarom financierde deze ‘significant corrupte’ joodse miljardair de joodse komiek Zelensky, die eveneens miljardair is? Ik stel die vraag omdat op 13 november 2019 The New York Times bekend maakte dat de oorlog tussen de neo-nazi’s van het Azov Bataljon en de Russische bevolking in de afvallige Donbass erop gericht zou zijn ‘to shake off the shackles of a colonial master and to move closer to the West,’ en dat ‘A crucial figure in the effort was a billionaire named Ihor Kolomoisky, who spent millions of dollars to field and equip fighters,’ maar dat:
Kolomoisky, widely seen as Ukraine’s most powerful figure outside government, given his role as the patron of the recently elected President Volodymyr Zelensky, has experienced a remarkable change of heart: It is time, he said, for Ukraine to give up on the West and turn back toward Russia.
‘They’re stronger anyway. We have to improve our relations,’ he said, comparing Russia’s power to that of Ukraine. ‘People want peace, a good life, they don’t want to be at war. And you’ — America — ‘are forcing us to be at war, and not even giving us the money for it.’
His comments appeared to reflect, at least in part, his self-interested frustration that Western diplomats and the International Monetary Fund have been leaning on the president to prevent Mr. Kolomoisky from regaining control of the bank seized from him and a co-owner in 2016 amid allegations of a multibillion-dollar embezzlement.
But whatever his motivations, Mr. Kolomoisky’s geopolitical views matter, because analysts and Western diplomats believe he has extensive sway with the administration of Mr. Zelensky, a comedian whose television shows were carried on Mr. Kolomoisky’s channel.
While Mr. Zelensky continues to pursue closer ties with the West, he also appears to be prepared to engage with Russia more directly than his predecessor. Mr. Zelensky recently offered to meet with Mr. Putin without Western leaders present, the former president of Kazakhstan said Tuesday.
In the impeachment hearings in recent weeks, American officials have described Mr. Kolomoisky’s influence as one of the biggest problems facing Mr. Zelensky’s new administration.
https://www.nytimes.com/2019/11/13/world/europe/ukraine-ihor-kolomoisky-russia.html
Eerder werd bericht:
From market-friendly reforms to a cooling of tensions with Russia, Ukrainian voters are getting the rapid change they demanded when they upended the political establishment this year.
But, rather than President Volodymyr Zelenskiy, it’s a once-rogue billionaire who’s the talk of the town as the new era unfolds.
Omdat in Oekraïne allerlei interne- zowel als internationale belangen door elkaar heenlopen, en er achter de schermen een geopolitieke strijd wordt uitgevochten die niets maar dan ook niets te maken heeft met democratie en/of mensenrechten, ga ik de volgende keer verder met de rol van neoconservatieve joodse Amerikanen en joodse Oekraïeners in dit chaotisch geweld dat kan uitlopen op een Derde Wereldoorlog, zoals talloze vooraanstaansde geopolitieke experts vrezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten