Now Asia's crowded
And Europe's too old.
Africa's far too hot,
And Canada's too cold.
And South America stole our name.
Let's drop the big one; there'll be no one left to blame us.
Randy Newman. Political Science.
Het gaat mij om Newman's zin:
En Zuid Amerika stal onze naam.
Newman maakt daarmee de megalomie van de VS duidelijk, een grootheidswaan waarmee ook de mainstream opiniemakers besmet zijn wanneer zij de VS 'Amerika' noemen, alsof het land het hele continent omvat. Ook Ian Buruma maakt hierin geen onderscheid op de World's Opinion Page van de commerciële website Project Syndicate van 3 juni 2020, waarin mijn oude vriend 'Another Long Hot Summer in America' voorspelt. Het getuigt opnieuw de grootheidswaan van de inwoners van de Verenigde Staten en hun bewonderaars. Buruma begint zijn mening als volgt:
Many Americans are clearly horrified by President Donald Trump's crass and incendiary words in response to the protests sweeping the country's major cities. But will age-old racial prejudices, often unspoken, or even acknowledged, still make them vote for the false security of a coarse white bully?
Could the United States be facing a reprise of the summer of 1968? Then, too, the world saw images of popular rage boiling over in America, as mostly African-American inner cities went up in flames, and young people were tear-gassed, charged at, and often brutally beaten by riot police and National Guardsmen.
Op 4 mei 1970 bereikte dit staatsgeweld een voorlopig dieptepunt toen:
op de campus van de staatsuniversiteit te Kent, Ohio, vier studenten doodgeschoten [werden] door leden van de Nationale Garde. Het betrof Allison Krause (19), Jeffrey Miller (20), Sandra Scheuer (20) en William Schroeder (19). Negen andere studenten raakten gewond, een van hen raakte verlamd.
De campus was al sinds 1 mei het toneel van studentendemonstraties tegen de voortdurende Vietnamoorlog. De bevolking van de Verenigde Staten was sterk gepolariseerd. Een directe aanleiding voor het studentenprotest was de aankondiging door president Richard Nixon op 30 april 1970 dat Amerikaanse troepen naar Cambodja gestuurd zouden worden om daar de Zuid-Vietnamese invasie te steunen. Dit werd door velen opgevat als een escalatie van de Vietnamoorlog. Om de onrust op de campus te bedwingen werd de Nationale Garde erbij geroepen. Na diverse confrontaties tussen studenten en gardisten trok de Nationale Garde zich terug en leek de confrontatie voorbij. Rond 12.25 uur draaiden 28 leden van de Nationale Garde zich plotseling om en vuurden gezamenlijk 61 kogels af richting een groep van ongeveer vijftien ongewapende studenten.
Enkele uren na de schietpartij werd de universiteit van Kent State gesloten. Er volgde een algemene staking van studenten die vele universiteiten en colleges sloot. De campus van Kent State bleef zes weken dicht.
Op 13 juni 1970 formeerde Nixon de President's Commission on Campus Unrest. Deze commissie moest de uitgebroken staking, de onlusten en het geweld op universiteiten in de hele Verenigde Staten onderzoeken. Ook de gebeurtenissen in Kent werden onder de loep genomen. In het rapport van de commissie, dat in september 1970 werd gepresenteerd, werd de schietpartij op Kent State als niet te rechtvaardigen beoordeeld.
De Canadese zanger Neil Young schreef een protestlied over de gebeurtenissen, getiteld Ohio. Ook Student demonstration time van The Beach Boys gaat over het bloedbad op Kent State. Ook The Knife van Genesis, op hun album Trespass, heeft aan het slot passages die aan deze gebeurtenis refereren.
Ik vermeld dit aangezien dezelfde Ian Buruma doorgaans vol lof spreekt over de Verenigde Staten, en waarover hij in 2017 beweerde dat ‘even if the end of Pax Americana does not result in military invasions, or world wars, we should ready ourselves for a time when we might recall the American Empire with fond nostalgia,’ oftewel in de vertaling van de NRC: ‘we [zullen] ons moeten voorbereiden op een tijd waarin we met weemoed terugkijken op het betrekkelijk goedaardige imperialisme uit Washington.’ Weemoedig terugkijken dus op een corrupt neoliberaal ‘imperialisme,’ waarin zelfs de eigen Amerikaanse bevolking niet meer gelooft, zoals onder andere blijkt uit het feit dat bijna de helft van Amerikaanse kiezers sinds een halve eeuw niet meer stemt. Het 'betrekkelijk goedaardige imperialisme' dat miljoenen mensen het leven heeft gekost als gevolg van 'the institutional racism that once again is setting America’s streets on fire did not begin with Trump,' zoals vandaag de dag de liberal Ian Buruma zijn publiek laat weten. Met andere woorden 'het geïnstitutionaliseerde racisme dat opnieuw Amerika's straten in brand steekt' is het product van het 'betrekkelijk goedaardige imperialisme uit Washington.' Het opportunisme onder mainstream-opiniemakers is grenzeloos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten