There are many reasons why even the oldest democracies, such as the US and the UK, are increasingly riven by tribal hatreds. But when political leaders deliberately exploit these rifts and whip up hostile emotions even further, they do immense harm to the institutions that guarantee people’s freedom and safety.
Ziehier een schoolvoorbeeld van de hypocrisie van westerse opiniemakers, want dezelfde Buruma riep in 2002 de Europese ‘politieke leiders' op dat ‘wij’ de Amerikanen niet al ‘het smerige werk’ moeten laten doen. De noodzaak om de neoliberale wanorde in stand te houden, is inmiddels zo groot dat ‘wij’ kennelijk gedwongen zijn om een deel van ‘the dirty work,’ te verrichten ‘and take the risk of being held accountable’ voor het plegen van oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en zelfs genocide.
Typerend voor de liberal ‘urban elites,’ waartoe Buruma zich graag rekent, is hun schizofrene houding zodra het de eigen grootschalige hooliganism betreft tegenover staten als Libië en Syrië, die onder de aanbeden Democratische president Barack Obama door Amerikaanse interventies werden verwoest, waardoor ISIS-terroristen ruim baan kregen.
On April 30, 2014, Flynn announced his retirement effective later that year, about a year earlier than he had been scheduled to leave his position...
According to what Flynn had stated in one final interview as DIA (Defense Intelligence Agency. svh) director, he felt like a lone voice in thinking that the United States was less safe from the threat of Islamic terrorism in 2014 than it was prior to the 9/11 attacks; he went on to believe that he was pressed into retirement for questioning the Obama administration's public narrative that Al Qaeda was close to defeat. Journalist Seymour Hersh wrote that ‘Flynn confirmed [to Hersh] that his agency had sent a constant stream of classified warnings... about the dire consequences of toppling [Syrian President] Assad.’ Flynn recounted that his agency was producing intelligence reports indicating that radical Islamists were the main force in the Syrian insurgency and ‘that Turkey was looking the other way when it came to the growth of the Islamic State inside Syria.’ According to Flynn, these reports ‘got enormous pushback from the Obama administration,’ who he felt ‘did not want to hear the truth.’ According to former DIA official W. Patrick Lang: ‘Flynn incurred the wrath of the White House by insisting on telling the truth about Syria... they shoved him out. He wouldn't shut up.’ In an interview with Al Jazeera, Flynn criticized the Obama administration for its delay in supporting the opposition in Syria, thereby allowing for the growth of Al-Nusra and other extremist forces: ‘when you don't get in and help somebody, they're gonna find other means to achieve their goals’ and that ‘we should have done more earlier on in this effort, you know, than we did.’
Flynn retired from the U.S. Army with 33 years of service on August 7, 2014.
Achteraf gezien heeft luitenant-generaal Flynn gelijk gekregen, want ISIS bleek zo’n formidabele tegenstander te zijn dat de Amerikanen er niet in slaagden zelfstandig de terroristische groeperingen te verslaan, maar lukte dit pas na tussenkomst van de Russische strijdkrachten. Nu, half oktober 2019 zijn soennitische ISIS-terroristen nog steeds actief in Noord-Oost Syrië, waar ze samen met de Turken de Koerden aanvallen, die momenteel samenwerking zoeken met de troepen van de regering Assad, bijgestaan door de Russen. Desondanks kan de vermeende ‘eerste zwarte president’ van de VS nog steeds geen kwaad doen bij de witte elite. Daarbij werd voorbij gegaan aan het feit dat Obama niet zwart was, maar half zwart en half wit. Hij kwam ook niet uit de getto, maar uit een tamelijk bevoorrecht milieu. Desalniettemin ging voor de uiterst klasse- en rasse-bewuste witte elite Obama de geschiedenis in als ‘eerste zwarte president.’ Schrijnend in dit verband is dat de grote zwarte schrijver James Baldwin bijna een halve eeuw eerder had voorspeld dat het verzet van de nakomelingen van zwarte slaven ‘The Beginning or the End of America’ was, waarbij de VS werkelijk zou evolueren in een ware democratie, waarin iedere burger gelijk was voor de wet, een land zonder de de etterende ‘wond’ van het racisme. Zo niet dan zou de VS onvermijdelijk eindigen als een onvervalste racistische en totalitaire politiestaat. In 2012, ten tijde van juist het presidentschap van de ‘eerste zwarte president,’ die zijn kiezers bedroog met de leuze ‘Change We Can Believe In,’ zag de gekleurde bevolking in de VS zich genoodzaakt Black Lives Matter op te richten, een beweging die de zwarte gemeenschap wil beschermen tegen het politiegeweld en het straffeloos vermoorden van zwarte jongeren. Niks ‘Change,’ maar een herhaling van zetten, te weten: dezelfde repressie als altijd. Het infantiel enthousiasme van de ‘liberals’ was op niets concreets gebaseerd, behalve dan op de huidskleur van Obama, half wit/half zwart. Maar wie sceptisch bleef werd onmiddellijk gemarginaliseerd dan wel volkomen genegeerd. Vandaar ook dat geen van de witte propagandisten de scherpzinnige beschouwing lazen van de Amerikaanse intellectueel Shelby Steele, die, net als Obama kind is van een zwarte vader en een witte moeder. In zijn boek A Bound Man. Why We Are Excited About Obama and Why He Can't Win, verschenen in januari 2008, dus tien maanden voordat Obama tot president werd gekozen, wierp Steele in het laatste hoofdstuk, getiteld 'The Visible Man,’ de volgende fundamentele vragen op:
Can a black ask for power at the level of the American presidency without wearing a mask, without reassuring whites that they will be given the benefit of the doubt without lessening the anxiety inherent in being white today? Is real power possible for blacks without some negotiation with white innocence?
Steele merkte op dat:
In order to be part of history, to participate in its relentless evolution, the black American has always had to don (opzetten. svh) the mask that would enable him to join the larger white world, where, presumably, history is being made. Thus, to a degree, inauthenticity has been the price blacks have paid to join history,
waardoor:
the price for acting in the interest of his own authenticity — for being mask-less — was to fall outside of history.
Barack Obama entered history by wearing the bargainers mask. He was born to a fate that literally schooled him in bargaining. It was not a hard-earned and carefully evolved individuality that won him entrée into the national imagination...
His supporters do not look to him to DO something; they look to him primarily to BE something, to REPRESENT something. He is a bound man because he cannot be two opposing worldviews at the same time — he cannot grant whites their racial innocence and simultaneously withhold it from them.
Barack Obama emerged into a political culture that needed him more as an icon than as a man. He has gone 'far because the need is great. But this easy appeal has also been his downfall. It is a seduction away from character and conviction. In the Brotherhood, Tod Clifton (Afro-Amerikaanse hoofdrolspeler in de roman 'De Onzichtbare Man,' even onzichtbaar als de mens Obama. svh) thought he never had to discover what he truly believed. He never considered his true self to be relevant. When he finally lurches away from this falseness, there is no self to guide him toward a meaningful life. Probably the greatest debilitation in black American life is that our history of masking — once so necessary to our survival — has caused us to overvalue the manipulation of white people and to undervalue the evolution of our individual selves.
The challenge for Barack Obama is the same as it is for all free people: to achieve visibility as an individual, to in fact become an individual rather than a racial cipher. Today, he is in the same peril of falling 'out of history' as the fictional Tod Clifton was sixty years ago. Unless we get to know who he is — what beliefs he would risk his life for — he could become a cautionary tale in his own right, an iconic figure who neglected to become himself!
Waar het hier om draait is datgene wat Baldwin betitelde als ‘to achieve visibility as an individual’ in een al eeuwenlang racistische klassenmaatschappij. Een orde die nog steeds wordt beheerst door een schatrijke, racistische en antisemitische ‘white Anglo-Saxon Protestant’ elite. Na de Tweede Wereldoorlog zag de Amerikaanse upper-class zich geconfronteerd met de snelle opkomst van de nieuwe rijken, vooral uit kringen van de al even tribaal georganiseerde joodse-Amerikanen. Aangezien ‘power corrupts,’ corrumpeerde ook de laatst genoemde groep, met als gevolg dat de joods-Amerikaanse Amy Goodman — samen met mede-oprichter van Democracy Now! Denis Moynihan — op 21 februari 2019 de joodse Pro-Israel Lobby als volgt bekritiseerde:
‘Injustice anywhere is a threat to justice everywhere,’ Martin Luther King Jr. wrote in his Letter From Birmingham Jail on April 16, 1963. King was arrested there for his role in organizing nonviolent protests against segregation, which were being led by the Rev. Fred Shuttlesworth. ‘Birmingham is probably the most thoroughly segregated city in the United States,’ King also wrote in that famous letter. Civil-rights campaigners were so frequently targeted with bombs by the Ku Klux Klan that the city was often called ‘Bombingham.’ Five months after King’s letter, one of those bombs went off at Birmingham’s 16th Street Baptist Church, killing four little girls. Today, across the street from that church sits the Birmingham Civil Rights Institute (BCRI), which for more than a quarter century has educated and inspired millions of visitors.
Last October, the BCRI announced it would bestow its 2018 Rev. Fred L. Shuttlesworth Human Rights Award on Angela Y. Davis, the legendary civil-rights activist, prison abolition advocate and scholar. Angela Davis is a Birmingham native, and grew up amidst segregation. Her neighborhood suffered so many Klan bombings that it was nicknamed ‘Dynamite Hill.' The daughter of civil-rights activists, she went on to become a prominent member of the Communist Party USA and a leader in the Black Panther Party. As a result, like so many activists in that era (MLK included), she was targeted by the FBI. She was charged as a conspirator in the shooting death of a judge. She faced three death sentences in a trial that became an international cause célèbre. She was ultimately acquitted of all the charges.
The BCRI’s decision to honor Angela Davis made perfect sense. She has gained renown for her tireless work on behalf of prisoners and to abolish the U.S. prison-industrial complex. Integral to her life’s work, she has long expressed unflinching support for the rights of Palestinian people. In a recently published collection of essays and speeches titled ‘Freedom Is a Constant Struggle: Ferguson, Palestine, and the Foundations of a Movement,’ she writes, reflecting on the life of Nelson Mandela and the successful campaign to eliminate South African apartheid, ‘We are now confronted with the task of assisting our sisters and brothers in Palestine as they battle against Israeli apartheid.’
Two months after the BCRI board members announced that she had been granted the Shuttlesworth award, they received a letter from the Birmingham Holocaust Education Center asking them to reconsider the award in part because of Davis’ ‘outspoken support of the Boycott, Divestment and Sanctions (BDS) campaign against Israel.’ The BCRI board, in a 9-2 vote, rescinded the award. It canceled the award gala that had been scheduled for Feb. 16.
Duidelijk is dat drie jaar na het einde van 8 jaar Obama er in de VS niets wezenlijks was veranderd met betrekking tot de noodzaak te strijden tegen het onrecht. De joodse pro-Israel lobby in de VS is inmiddels niets anders dan een reactionaire, racistische organisatie, en verschilt in dit opzicht in niets wezenlijks van de Ku Klux Klan. Aangezien de joodse lobby ook zijn vertakkingen heeft in de ‘corporate media’ vormt zij een bedreiging van de serieuze journalistiek, en daarmee van de al ernstig uitgeholde democratie, wat ondermeer te merken is aan de dagelijkse verbale burgeroorlog in de Amerikaanse massamedia en op straat. Het gevolg is dat de liberals op The World’s Opinion Page simplistische beweringen krijgen te lezen als deze van Ian Buruma:
It is hard to know whether violence will abate once the likes of Trump, Johnson, Modi, and Bolsonaro are gone. It will obviously depend on who comes next. But once people feel licensed to violate all norms of civilized behavior, because the highest political leaders have already done so, it will be difficult to reverse. The ghastly irony of our times has been that the very people who promised to make their countries great again have done the most to destroy what made them great in the first place.
Laat één ding meteen duidelijk zijn: na het vertrek van deze politieke ‘hooligans’ zal het ‘geweld’ geenszins ‘verminderen, afnemen, verzwakken,’ al was het maar omdat er altijd wel ergens een intrigant als Ian Buruma, namens de elite, zal schrijven dat ‘wij’ Europeanen een deel van ‘het smerige werk’ van de VS moeten overnemen. Wat er ook mogen gebeuren ‘het smerige werk’ zal wel moeten doorgaan, wil het neoliberalisme kunnen overleven. Buruma’s ‘ijzingwekkende ironie’ is dat hij ‘in onze tijd’ met al zijn massavernietingswapens blijft pleiten voor grootschalig terrorisme, en daarvoor ook nog eens gelauwerd wordt door zijn ‘urban elites,’ benevens de gevestigde orde. Buruma’s ‘wij’ en zijn elite hebben niets geleerd van de geschiedenis. Vandaar dat hij gedachteloos zowel China als Rusland kan criminaliseren als ‘mafia maatschappijen.’ Dit natuurlijk in tegenstelling tot de VS. Sterker nog: met het oog op het naderende einde van wat hij zonder enige ironie de ‘Pax Americana’ noemt, zullen ‘wij ons moeten voorbereiden op een tijd waarin we met weemoed terugkijken op het betrekkelijk goedaardige imperialisme uit Washington.’ Hoe 'goedaardig' was dit imperialisme in de praktijk? Afgaande op de meest reële schattingen is de VS sinds 1945 betrokken geweest bij 19 oorlogen. Wanneer we ons beperken tot de ‘death toll from three of the bloodiest conflicts: The Korean War, The Vietnam War and wars in Iraq, Afghanistan and Pakistan,’ dan is de:
total death toll of people killed by American troops in all these wars put together over 12 million.
Each of these three conflicts have something in common: they were wars fought in the name of making the world ‘safe for democracy.’
A particular horror was the largest use of chemical weapons against civilians since World War II, the massive use of Agent Orange against Indochina where it continues to poison people today. It may take Vietnam and Laos thousands of years to recover. In the case of Iraq, American spy satellites helped Saddam Hussein use poison gas against the troops of Iran.
Twaalf miljoen doden en toch een 'betrekkelijk goedaardig imperialisme.' Als vanzelf keer ik dan ook terug naar Ian Buruma’s stelling dat:
wanneer mensen zich eenmaal geoorloofd voelen om alle normen van geciviliseerd gedrag te schenden, aangezien de hoogste politieke leiders het al gedaan hebben, dan zal het moeilijk zijn dit terug te draaien.
Dit cliché getuigt van een banale mentaliteit. Desondanks blijft het kennelijk noodzakelijk deze dooddoener nog eens te herhalen. Het banale is het feit dat mijn oude vriend zijn platitude beperkt tot vier zogeheten ‘populisten,’ te weten ‘Trump, Johnson, Modi, and Bolsonaro.’ De vraag is waarom bijvoorbeeld Obama, George Bush junior, Bill Clinton en Tony Blair niet door hem vermeld worden, terwijl toch Trump op zijn minst de Amerikaanse troepen uit Noord-Syrië heeft teruggetrokken, zeer tot de woede van vooral de joodse Congresleden van de Democratische partij, zoals de pro-Israel Charles Schumer, leider van de Democratische minderheid in de Senaat. Onmiddellijk liet Schumer weten dat ‘he will demand a vote this week to oppose President Trump’s troop withdrawal from Syria.’ Wat betreft buitenlandse militaire interventies zijn de Democraten zo mogelijk nog oorlogszuchtiger dan de Republikeinen. Inmiddels is bekend dat ook het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden onder aanvoering van de Democraten ‘passes resolution to condemn Trump’s Syria troop pullout.’ Charles Schumer was tevens de grote tegenstander van ‘the Iran-deal’ vanwege wat hij betitelde als de ‘threat to Israel,’ een land dat in strijd met de Amerikaanse non-proliferatie wetgeving door Washington geen sancties opgelegd heeft gekregen vanwege het bezit van nucleaire wapens, maar met die massavernietigingswapens zelfs deel mag nemen aan NAVO-oefeningen.
Dit cliché getuigt van een banale mentaliteit. Desondanks blijft het kennelijk noodzakelijk deze dooddoener nog eens te herhalen. Het banale is het feit dat mijn oude vriend zijn platitude beperkt tot vier zogeheten ‘populisten,’ te weten ‘Trump, Johnson, Modi, and Bolsonaro.’ De vraag is waarom bijvoorbeeld Obama, George Bush junior, Bill Clinton en Tony Blair niet door hem vermeld worden, terwijl toch Trump op zijn minst de Amerikaanse troepen uit Noord-Syrië heeft teruggetrokken, zeer tot de woede van vooral de joodse Congresleden van de Democratische partij, zoals de pro-Israel Charles Schumer, leider van de Democratische minderheid in de Senaat. Onmiddellijk liet Schumer weten dat ‘he will demand a vote this week to oppose President Trump’s troop withdrawal from Syria.’ Wat betreft buitenlandse militaire interventies zijn de Democraten zo mogelijk nog oorlogszuchtiger dan de Republikeinen. Inmiddels is bekend dat ook het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden onder aanvoering van de Democraten ‘passes resolution to condemn Trump’s Syria troop pullout.’ Charles Schumer was tevens de grote tegenstander van ‘the Iran-deal’ vanwege wat hij betitelde als de ‘threat to Israel,’ een land dat in strijd met de Amerikaanse non-proliferatie wetgeving door Washington geen sancties opgelegd heeft gekregen vanwege het bezit van nucleaire wapens, maar met die massavernietigingswapens zelfs deel mag nemen aan NAVO-oefeningen.
Ondanks al deze feiten is Buruma van mening dat de bellicose Democratische Partij het goede voorbeeld geeft wat betreft de handhaving van werkelijk ‘alle normen van geciviliseerd gedrag.’ Dit is de bekende propaganda van de liberale politieke elite en haar mainstream-media die dag in dag uit de publieke opinie bewerken. ‘Wij’ hebben hier in feite te maken met gangsters, die bereid zijn het bestaan en leven van miljoenen burgers op spel te zetten. Wanneer Buruma als vooraanstaande westerse opiniemaker Europa oproept om een deel van ‘het smerige werk’ uit handen van de Amerikanen te nemen, dan gedraagt hij en zijn broodheren zich even misdadig als de eerste de beste voetbal-hooligan. Het enige fundamentele verschil tussen dit tuig en de Buruma’s in de ‘corporate media’ is dat laatst genoemden door het establishment worden geprezen en voetbal-hooligans door de politie opgepakt worden. Daardoor is een situatie ontstaan waarbij Ian Buruma ongestraft kan oproepen tot oorlogsmisdaden die miljoenen slachtoffers kunnen veroorzaken, terwijl de eerste de beste voetbal-hooligan voor het in elkaar slaan van slechts één tegenstander een gevangenisstraf kan krijgen. Zo zijn de kaarten geschud in een neoliberale maatschappij die er prat op gaat een democratische rechtstaat te zijn.
Wat tevens opvalt in Buruma’s beschrijving van het populisme, is dat de historische context volledig ontbreekt. In zijn bewustzijn bestaat er geen oorzaak en gevolg, geen verleden en toekomst, er bestaat alleen een eeuwigdurend nu, waardoor wat vandaag tot waarheid is uitgeroepen, morgen een leugen lijkt te zijn. Voor de media-opiniemaker gaat hetzelfde op als voor de populistische massamens. De liberals en de neoconservatieven met hun neoliberale ideologie hebben volgens de wereldbeschouwing van de Buruma’s geen wezenlijke fouten gemaakt. Groot was dan ook hun verbijstering toen vanuit het schijnbare niets onverwachts de populisten opdoken om alles te vernietigen wat, volgens de woordvoerders van de elite, de voorafgaande geciviliseerde machthebbers zo keurig zouden hebben opgebouwd. Maar dit gaat volledig voorbij aan datgene wat de grote Europese intellectuelen in het interbellum hadden opgemerkt. Zo schreef in 1929 de Spaanse filosoof Ortega Y Gasset in De Opstand der Horden hoe de moderne tijd werd gedomineerd door de middelmatigheid van de massamens, die in zijn angsten en geconditioneerde verlangens volstrekt gelijk geschakeld doorgaande impulsief reageert. Hij stelde:
De zoon der kleine luiden heeft sinds de tweede helft van de negentiende eeuw geen maatschappelijke versperringen meer op zijn weg. Dat wil dus zeggen, dat hij… vrij van banden en beperkingen is… De wereld waarin deze nieuwe mens van zijn geboorte af geplaatst is, noodzaakt hem op geen enkele manier tot beperking, zij legt hem geen enkel verbod op en dwingt hem tot geen enkele onthouding. Integendeel, zij zweept zijn begeerten op, die in beginsel tot in het oneindige kunnen toenemen. Want een feit is, en dit is van groot belang, dat deze wereld… niet alleen de volmaaktheden en wijdten heeft die ze inderdaad bezit, maar bovendien nog haar bewoners de waan geeft dat zij morgen nog rijker, nog volmaakter en nog wijder zal zijn, alsof zij plotseling was gaan groeien en er aan haar expansiemogelijkheden geen grenzen waren gesteld… Dat wat men vroeger als een weldaad van het lot zou hebben beschouwd en waardoor men dankbaar gestemd zou zijn geweest ten opzichte van de verborgen bestiering van het leven, veranderde in een recht dat men niet dankbaar aanvaardt maar driest opeist.
Dit voerde hem tot de volgende conclusie over het karakter van de massamens:
één trek van zijn wezen is de vrije ontplooiing van zijn begeerten en driften, met andere woorden van zichzelf, en een tweede kenmerkende eigenschap is zijn ingeboren ondankbaarheid ten opzichte van al hetgeen dat zijn bestaan zo heeft vergemakkelijkt. De beide trekken zijn de bekende eigenschappen van het verwende kind. Inderdaad, de ziel van de horden heeft zeer veel gemeen met die van een verwend kind… Verwennen is geen paal en perk stellen aan iemands wensen, iemand de indruk geven dat alles hem geoorloofd is en hij tot niets is verplicht.
In deze gelijk geschakelde werkelijkheid die het individu verheerlijkt maar tegelijkertijd het conformisme afdwingt, bestaat er geen waarheid meer, elke mening telt en is even waar of onwaar als alle andere meningen; de nonsens van een dwaas is even dierbaar als de gedachtenwereld van een dichter. De simplistische aannames van een mainstream-opiniemaker tellen even zwaar als de inzichten van de grootste filosoof. W.H. Auden voorspelde dit facet van het modernisme al in 1939:
Reason will be replaced by Revelation. Instead of Rational Law, objective truths perceptible to any who will undergo the necessary discipline, and the same for all, Knowledge will degenerate into a riot of subjective visions… Whole cosmogonies will be created out of some forgotten personal resentment, complete epics written in private languages, the daubs of school children ranked above the great masterpieces.
De redelijkheid en logica zijn verloren gegaan. De ‘waarheid’ bestaat niet meer. Zonder enig bewijs te leveren kan elke zot vandaag de dag aanhangers voor zijn of haar mallotige meningen vinden. En zoals alles voortdurend verandert, veranderen ook de meningen, alles wordt meegezogen in een alles vernietigende wervelstorm. Normen en waarden tellen niet meer. Ortega Y Gasset:
Een decennium eerder had de Ierse dichter W.B. Yeats, een jaar na het einde van de collectieve zelfmoord van de Eerste Wereldoorlog onder aanvoering van het Europese establishment, de tijdgeest beter aangevoeld dan wie ook toen hij schreef:
Things fall apart; the centre cannot hold;
Mere anarchy is loosed upon the world,
The blood-dimmed tide is loosed, and everywhere
The ceremony of innocence is drowned;
The best lack all conviction, while the worst
Are full of passionate intensity.
Hetzelfde gebeurt nu opnieuw. De simplistische opiniemakers in de mainstream-media proberen vandaag de dag de schuld van deze historische ontwikkeling af te wentelen op de schouders van enkele politieke voormannen. Door het beschuldigen van ‘Trump, Johnson, Modi, and Bolsonaro’ voor het feit dat ‘Things fall apart; the centre cannot hold,’ denken zij hun eigen verantwoordelijkheid niet ter discussie te hoeven stellen. Het bedrog van deze gedachtegang maakt hem buitengewoon aantrekkelijk voor de angstige elite, die zich ineens bedreigt voelt door het volk. Vandaar ook dat het establishment de broodschrijvers van de ‘vrije pers’ blijft overladen met lofprijzingen, eretitels, financiële beloningen, televisieoptredens, certificaten,etc.
Ondertussen wordt de aandacht van de vertegenwoordigers van het establishment teveel in beslag genomen door allerlei freelance klussen om tijd vrij te maken voor het bestuderen van complexere uiteenzettingen. Ik ben keer op keer weer verbaasd over hoe weinig mijn collega’s in de mainstream-journalistiek hebben gelezen. Zij lezen vooral elkaar’s beweringen, of bladeren boeken door die op een bepaald moment voor de incrowd trendy zijn. Over hun eigen vak lezen ze geen buitenlandse analyses. Daardoor menen ze werkelijk onderdeel uit te maken van de macht, en denken zij handelend op te treden. In werkelijkheid zijn ook zij niet meer dan wat Jean Cocteau ooit ‘spectateurs sans le savoir’ noemde, dus net zo onmondig als de eerste de beste slaaf in de geschiedenis. Als toeschouwers komen zij ook niet in beweging. Waarom zouden ze?
De Amerikaanse historica Barbara Tuchman evenwel benadrukte in haar werk dat ‘Government remains the paramount area of folly because it is there that men seek power over others — only to lose it over themselves.’ De belangrijkste kracht die de politieke waanzin bepaalt werd al door de Romeinse historicus Tacitus in de eerste eeuw van onze jaartelling omschreven als de ‘lust naar macht,’ de ‘meest schaamteloze van alle driften.’ Tuchman voegde hieraan toe dat:
A greater inducement to folly is excess of power. After he had conceived his wonderful vision of philosopher-kings in the Republic, Plato began to have doubts and reached the conclusion that laws were the only safeguard. Too much power given to anything, like too large a sail on a vessel, he believed, is dangerous; moderation is overthrown. Excess leads on the one hand to disorder and on the other to injustice. No soul of man is able to resist the temptation of arbitrary power, and there is 'No one who will not under such circumstances become filled with folly, the worst of diseases.' His kingdom will be undermined and 'all his power will vanish from him.' Such indeed was the fate that overtook the Renaissance Papacy to the point of half, if not all, of its power; and Louis XIV, although not until after his death; and — if we consider the American Presidency to confer excess of power — Lyndon Johnson, who was given to speaking of 'my air force' and thought his position entitled him to lie and deceive; and, most obviously, Richard Nixon.
In its first stage, mental standstill fixes the principles and boundaries governing a political problem. In the second stage, when dissonances and failing function begin to appear, the initial principles rigidify (verstarren. svh). This is the period when, if wisdom were operative, re-examination and rethinking and a change of course are possible, but they are rare as rubies in a backyard. Rigidifying leads to increase of investment and the need to protect egos; policy founded upon error multiplies, never retreats. The greater the investment and the more involved in it the sponsor’s ego, the more unacceptable is disengagement. In the third stage, pursuit of failure enlarges the damages until it causes the fall of Troy, the defection from the Papacy, the loss of a trans-Atlantic empire, the classic humiliation in Vietnam.
Maar geen woord hierover in de beschouwingen van Ian Buruma. Bij hem blijven de hoofdschuldigen van het feit dat ‘[m]ere anarchy is loosed upon the world,’ de populisten ‘Trump, Johnson, Modi, and Bolsonaro’ en blijven de ‘Clinton’s, de Bushes, en Obama,’ buiten schot, terwijl ook zij behoren tot de eredivisie van het hooliganism.
2 opmerkingen:
Als Ian Buruma een 'smerig werk' kan bedenken waar hijzelf het slachtoffer van zal zijn, dan kan ik dat ook.
Buruma is de aloude imperialist die zich zeker, veilig, en oppermachtig waant.
De moeder van Obama werkte voor front organizations van de CIA, elite dus https://larouchepub.com/other/2015/4218_obama's_mommy.html en https://www.globalresearch.ca/barack-obama-his-mother-and-the-cia/31756 en https://www.voltairenet.org/article166759.html
Een reactie posten