Bedenkingen bij een herdenking
Het was de voorbije dagen in Parijs een en al emotie waarbij de massamedia weer eens hun best deden met uren nieuwsuitzendingen en documentaires. Hetzelfde voor de kranten die massa’s teksten publiceren ter herdenking van die aanslagen door ISIS in Parijs. En inderdaad, het was die 13de november in Parijs een dag vol gruwel met massa’s doden. En dus is een herdenking op zijn plaats.
Niet alleen ISIS
Wat men echter ook nu weer bij die officiële herdenking en de massale media aandacht vergeet is een kritische analyse te maken van de feiten. Een goede analyse ontbreekt van wie ISIS juist is of wat haar relatie met het fenomeen van het wereldwijde jihadisme exact is. En wat is haar relatie met de VS en bepaalde regionale machten zoals Saoedi Arabië en Frankrijk. Het kwam nooit aan bod.
Terwijl de EU en de VS ISIS hielpen groeien tot het monster dat het nu is sloeg de groep nadien toe bij haar peetvader, het Frankrijk van François Hollande en Nicolas Sarkozy. Op 24 mei 2013 hief de EU het embargo voor olieproducten uit Syrië op. Die oliebronnen waren de maand voordien in handen van ISIS geraakt. En dus vonden onze bestuurder dat we hen een duwtje in de rug moesten geven. Zodat ze nadien op bezoek konden gaan naar Le Bataclan en het Stade de France. Dank U mijnheer de president.
Dat ISIS in Syrië en Irak richting de uitgang aan het gaan zijn is al een tijd duidelijk. Na hun overmoed door hun aanval in juli 2014 op Iraaks Koerdistan, de lieveling van Israël en de VS, was dat ook te verwachten. En zeker na de Russische directe interventie in het Syrische conflict. Pas dan begon de VS echt op te treden tegen dat stel psychopaten.
Vaststaat echter dat er met het eventueel verdwijnen van ISIS geen einde zal komen aan die salafistische terreur. ISIS bestaat immers pas een goede drie jaar als een aparte organisatie. Maar de salafistische terreur bestaat al sinds 1979 met dank aan de Amerikaanse president Jimmy Carter.
Daarvoor was er al Qaeda, de Tsjetsjeense terreurgroepen, het Algerijnse FIS/GIA en de moedjahedien. Allemaal schatplichtig aan het met steun van het westen verspreidde gedachtengoed van Saoedi-Arabië en haar staatsideologie, het wahabisme, ook salafisme genoemd.
Geen enkele westerse regering legt die verspreiding tot heden een duimbreed in de weg. Integendeel, in het Verenigd Koninkrijk is kroonprins Charles zelfs beschermheer van The Oxford Centre for Islamic Studies, een salafistische organisatie die in de wereld zieltjes moet winnen. Zieltjes voor de gewelddadige jihad.
Als men niets doet tegen het verspreiden van die ideologie van de haat en de terreur dan moet men niet alleen niet verrast zijn door die aanslag in de Bataclan. Men is er door zijn lakse houding zelfs medeplichtig aan.
Medeplichtig
Deze middag zat Peter Vandermeersch, nu hoofredacteur van de Nederlandse krant de NRC, op Radio 1 van de VRT te mijmeren over die zaak. In hoeverre had de pers hier voordien fouten gemaakt, opperde hij. En dus leek een kritische reflectie voor hem op zijn plaats. Allemaal woorden in de wind, loze praat van iemand die gewoon onbekwaam is om een degelijke krant te leiden.
De Britse kroonprins Charles prins van Wales is de beschermheer van het Oxford Centre for Islamic Studies, een salafistische organisatie die de wereld wil bekeren tot de religie van de haat, het salafisme.
Immers nog steeds weigert de NRC, en zo ook de andere massamedia, zichzelf in deze zaak aan een degelijke kritiek de naam waardig te onderwerpen. Wat betreft Syrië blijft men in die krant en elders nog steeds maar lullen over ‘gematigde rebellen’ die vechten tegen een brutale ‘dictator’. Onzin, en dat weten ze of horen ze te weten.
Maar de westerse regeringen blijven in al hun dwaasheid vasthouden aan de vernieling van Syrië door al Qaeda en zijn vrienden. En dus volgen de kranten trouw dit wachtwoord. Hier komt men op televisie schreien over de 130 gedode burgers in Parijs. Dankzij o.m. de Franse regering en hun steun aan al Qaeda & Co. sterven er in Syrië dagelijks soms een veelvoud ervan. Hetzelfde voor Irak, Jemen, Libië en Afghanistan.
Het geweten sussen
Recent had de Britse krant The Financial Times het over de schande van de door de Syrische ‘dictator’ en de ‘vuile’ Russen aangerichte slachtpartijen in Aleppo. Dat die krant de voorbije decennia steevast pal achter de vernieling door de VS en de EU van Afghanistan, Irak, Joegoslavië, Jemen, Libië, Oekraïne, Soedan en Syrië stond vergeet men er dan maar gemakshalve.
Het toont de bijna onvoorstelbare grofheid van onze media die door mee te huilen met de oorlogszucht van onze regeringen medeplichtig zijn aan de ene massamoord na de andere. En dan maar komen klagen over slachtpartijen zodra men in Aleppo al Qaeda in de hoek aan het duwen is.
Waarna onze bestuurders en hun lakeien in de media aan Le Bataclan krokodillentranen komen plegen. Goed wetend dat de media en regeringen mee verantwoordelijk zijn voor die 130 Parijse doden. Dank U Peter Vandermeersch en de vele honderden andere pennenlikkers, dienaars van een moorddadig westen.
De herdenkingen vandaag in Parijs zijn mooi maar niet op deze wijze. Dit is het vergoelijken van de Europese steun aan de massaslachtingen door een stel koppensnellende sadisten. Maar emotioneel staat dit mooi. Qua kritische analyse is dit echter een zeer dikke zero. En dan heeft gans dit gedoe weinig of geen zin. Het is nep. Lekker eens het geweten sussen, daar blijft het bij.
Willy Van Damme
Geen opmerkingen:
Een reactie posten