Tegenover NRC verklaarde PVDA-minister Lodewijk Asscher naar aanleiding van het feit dat hij onder druk van de zionistische lobby de wet liet overtreden door AOW'ers in bezet gebied financieel volledig te steunen:
De SVB herkende niet dat mensen in door Israël bezet gebied woonden en heeft ze daarom jarenlang te veel betaald. En de regeling om dat te rechtvaardigen is niet tijdig gecommuniceerd. Daar mogen individuen niet de dupe van worden en zeker geen overlevenden van de Holocaust.
Dit zijn dezelfde overlevenden die het slachtoffer waren van ondermeer de overgrootvader van de sociaal-democratische vice-premier Lodewijk Asscher. Diens collaboratie met de nazi's werd hem na 1945 door de 'de Joodse Ereraad' bijzonder 'zwaar aangerekend' omdat hij door zijn 'lidmaatschap van de Joodse Raad' had 'meegewerkt aan de massamoord op Nederlandse Joden. Het werd' hem 'verboden ooit nog een functie in een Joodse organisatie uit te oefenen. Asscher was hier zo verbolgen over dat hij zijn lidmaatschap van de Joodse Gemeenschap beëindigde. Een van de gevolgen daarvan was dat hij niet op de joodse begraafplaats in Muiderberg begraven mocht worden.'
Het is buitengewoon wrang dat nu juist de achterkleinzoon van de man die, om zijn eigen hachje en dat van zijn familie te redden, vele tienduizenden joodse Nederlanders de dood instuurde, nu claimt de wet te hebben overtreden om 'overlevenden van de Holocaust' niet de 'dupe' te laten worden, door de rechten van de Palestijnse bevolking te schenden.
De banaliteit waarmee Lodewijk Asscher vandaag de dag 6 miljoen vermoorde joden misbruikt om zijn pro-zionistische politiek te legitimeren is weerzinwekkend.
Al in 1981 zei Nahum Goldman, 12 jaar lang president van de World Zionist Organisation, met betrekking tot het joods slachtofferisme:
We zullen moeten begrijpen dat het joodse lijden tijdens de Holocaust niet langer meer als verdediging zal dienen, en we zullen zeker moeten nalaten de Holocaust als argument te gebruiken om gelijk wat we ook mogen doen te rechtvaardigen. De Holocaust gebruiken als een excuus voor het bombarderen… is een soort 'ontheiliging,' een banalisering van de onschendbare tragedie van de Holocaust, die niet misbruikt moet worden om een politiek twijfelachtig en moreel onverdedigbaar beleid te rechtvaardigen.
Vanwege zijn gematigde houding en zijn streven naar coexistentie met Israel's Arabische buren en inwoners werd Nahum Goldman tenslotte diep gehaat door de extremistische zionisten. Vrede heeft voor hen geen zin, aangezien ze als sinds de jaren van Ben Goerion met geweld uit zijn op de hegemonie in het Midden-Oosten.
In his later life Goldmann had extensive conversations with David Ben-Gurion. In his book The Jewish Paradox, Goldmann recalls a late night conversation he had with Ben-Gurion in 1956 about ‘the Arab problem’. Ben-Gurion told Nahum Goldmann:
'Why should the Arabs make peace? If I was an Arab leader I would never make terms with Israel. That is natural: we have taken their country. Sure God promised it to us, but what does that matter to them? Our God is not theirs. We come from Israel, it’s true, but two thousand years ago, and what is that to them? There has been anti-Semitism, the Nazis, Hitler, Auschwitz, but was that their [the Arab’s] fault? They only see one thing: we have come here and stolen their country. Why should they accept that? They may perhaps forget in one or two generations’ time, but for the moment there is no chance.'
(Nahum Goldmann, The Jewish Paradox: A Personal Memoir of Historic Encounters that Shaped the drama of Modern Jewry, Grosset & Dunlap, 1978, p. 99)
De vooraanstaande Joods-Israelische historicus en auteur Tom Segev schreef over hem:
Goldman believed in the limits of power and in the power of self-restraint. Thus he was in favor of postponing the Declaration of Independence, in the hope of preventing the war, and he thought that the Sinai Campaign and the Six-Day War broke out basically as a result of mistakes made by the government of Israel. After the Six-Day War and until his death, he believed that it was to Israel's benefit to withdraw from the territories. As opposed to the thesis that Israel's deterrent power would ensure its existence, he believed that only the Arabs' agreement to accept it in their midst would ensure this.
The president of the World Jewish Congress and the president of World Zionist Organization walked a tightrope between the Jewish interest and the Zionist interest, and between both of these and the interest of the State of Israel. In contrast to the founding fathers of the state, and first and foremost Ben-Gurion, Goldman tended to see Israel as one among many possible alternatives for organizing Jewish life, including Jewish life in the Diaspora.
It turns out that he was right and perhaps this was his major sin: Jews can live outside of Israel, they can live well and many of them can live better there than in Israel... He not only aroused the envy of the Israelis, but also subverted some of the basic truths of their existence.
In de ogen van de zionistische maximalisten was Nahum Goldman's 'grootste zonde' zijn overtuiging dat 'Jews can live outside of Israel, they can live well and many of them can live better there than in Israel.' Dat was vloeken in de synagoge. Het was een aantasting van de belangrijkste leerstelling van het zionisme, namelijk dat het antisemitisme alle joden op aarde dwingt naar het 'beloofde land' te emigreren. De werkelijkheid is evenwel fundamenteel anders. Dat is ook de reden waarom nog steeds de meerderheid van de mensen die zich joods beschouwt het verkiest om niet in Israel te leven. Zelfs overtuigde zionisten als Ronny Naftaniel, Leon de Winter en Lodewijk Asscher piekeren er niet over om in de 'Joodse staat' te gaan leven.
Het gevolg is dat zodra geen fatsoenlijk mens meer de Israelsiche terreur tegen de Palestijnse burgerbevolking kan negeren, er ineens vanuit het ogenschijnlijke niets het antisemitische vraagstuk actueel wordt, en in het verlengde daarvan de holocaust. Ondanks de waarschuwing van Nahum Goldman wordt telkens weer de nazi-holocaust ingezet als politiek wapen om de aandacht af te leiden, en om het onaanvaardbare schijnbaar aanvaardbaar te maken. Ook al wordt wetenschappelijk bewezen dat het antisemitisme afneemt en de haat tegen islamieten toeneemt, dan nog zal de joodse en christelijke lobby het zo presenteren alsof er aan de horizon weer gemarcheerd wordt. En op die manier wordt het lot van 6 miljoen mensen gebanaliseerd en in de strijd geworpen om de Israelische terreur een schijn van legitimiteit te geven.
In dit geheel speelt Lodewijk Asscher, net als destijds zijn overgrootvader, de rol van verrader. In zijn geval draait het om het verraad van datgene wat doorgaans normen en waarden wordt genoemd, en het recht. Lodewijk Asscher kent, net als zijn overgrootvader, geen zelfrespect, bezit geen waardigheid en is daardoor buitengewoon geschikt voor de politiek.
3 opmerkingen:
Stuur het bericht naar een groot frans persbureau.
Jarenlang werd gepiekerd en overlegd hoe ze de boel konden flessen om kolonisten te kunnen blijven financieren. Met publiek geld.
Het schijnt de overgrootvader van Lodewijk te zijn Stan.
Corrie
Een reactie posten