"Moeten we uit de NAVO stappen?"
De denktank Agora Erasmus lanceert een petitie naar aanleiding van de NAVO-top van 8-9 juli in Warschau. Daarin klaagt de organisatie de gevaarlijke escalatie aan van de NAVO tegenover Rusland.
maandag 13 juni 2016
Vindt u dit artikel de moeite? Geef ons dan uw fair share.
Amerikaanse marine in de Baltische Zee tijdens de oefeningen van juni 2016 (nato.int)
Op 8 en 9 juli 2016 vindt de nieuwe NAVO-top plaats in de Poolse hoofdstad Warschau. Precies één maand voor die topontmoeting, beschreef Ludo de Brabander (Vrede vzw) in een opiniestuk op de website van DeWereldMorgen.be Wat is het probleem met de NAVO?, de NAVO als “bij uitstek het orgaan dat de militarisering in de hand werkt”.
Nu tekent hij, samen met Bert Anciaux, senator (SP.A), schrijver Mieke de Loof en vele anderen een petitie gelanceerd door Karel Vereycken van de Belgische denktank Agora Erasmus.
Een identieke tekst krijgt ook bijval in andere Europese landen. In Frankrijk bij ‘progressieve’ en ‘linkse gaullisten’ zoals viceadmiraal Michel Debray, voormalig voorzitter van het Charles De Gaulle Instituut, en presidentskandidaat Jacques Cheminade[1]. In Italië werd de petitie getekend werd door de 93 jaar oude figuur van het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog, de voormalige communistische senator Lidia Menapace.
Op 18 juni 2016 zullen handtekeningen worden ingezameld bij straatacties in verschillende Europese steden, waaronder Kopenhagen, Berlijn, Bologna, Parijs, Dresden, Bordeaux en Brussel.
Omsingelingspolitiek
Voor de ondertekenaars is het vijf voor twaalf: “Er ontwikkelt zich een nieuwe kernwapencrisis met Rusland, vergelijkbaar met de crisis die in 1962 de Sovjet-Unie ertoe bracht raketten te installeren in Cuba [dat toen geen lid was van het Warschaupact], in de achtertuin van de Verenigde Staten.”
De NAVO top van 8-9 juni 2016 komt als een nieuwe provocatie in precies de stad waar vroeger het Warschaupact zetelde:
- de steeds verdere uitbreiding van de NAVO in de richting van de Russische grens, in tegenspraak met de westerse beloftes aan Mikhail Gorbatchev[2];
- de unilaterale ontplooiing van het anti-raketschild in Tsjechië, Roemenië et Polen;
- de militaire oefeningen van duizenden NAVO-troepen in de Baltische staten en
- de peperdure modernisatie van de Amerikaanse tactische nucleaire wapens in België, Nederland, Duitsland, Italië en Turkije.
Dit alles kan Rusland alleen maar overtuigen dat het hier gaat over een dreigende omsingelingspolitiek.
Lege stoel
Om een einde te maken aan deze dreiging eisen de ondertekenaars:
- dat onze regering een politiek “van de lege stoel” voert gedurende de NAVO-top in Warschau;
- dat onze regering aankondigt dat ons land haar lidmaatschap opzegt bij de NAVO, een organisatie die alle bestaansredenen heeft verloren.
Ons land moet alles in het werk stellen voor een nieuwe globale veiligheidsarchitectuur die gebaseerd is op een “win-win-samenwerking” zoals voorgesteld door de BRICS-landen[3], een uitnodiging die in het belang is van zowel Europa als de Verenigde Staten.
De gigantische middelen die in de twintigste eeuw werden aangewend voor oorlogsdoeleinden moeten vandaag geïnvesteerd worden in vrede en wederzijdse ontwikkeling!
De gigantische middelen die in de twintigste eeuw werden aangewend voor oorlogsdoeleinden moeten vandaag geïnvesteerd worden in vrede en wederzijdse ontwikkeling!
[1] In 1966 besliste president Charles De Gaulle dat Frankrijk de militaire structuur van de NAVO verliet. De NAVO verhuisde toen van Frankrijk naar België.
[2] Mikhail Gorbatchev was Secreataris-generaal van de Communistische partij van de Sovjet-Unie, de hoogste machtspositie van 1985 tot 1991 toen de Sovjet-unie uit elkaar viel.
[3] BRICS is Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten