Hoe Amerika Irak vergiftigde met nucleaire en chemische wapens: “Het land is één grote stortplaats voor gevaarlijk afval”
Maar weinig mensen weten dat de Verenigde Staten en hun bondgenoten in de afgelopen 25 jaar vaak nucleaire wapens hebben ingezet in de vorm van raketkoppen en explosieven die zijn gemaakt van verarmd of verrijkt uranium. Dat schrijft Barbara Koeppel voor The Washington Spectator.
Hoewel het Amerikaanse ministerie van Defensie deze wapens ‘conventioneel’ noemt, zijn het eigenlijk nucleaire en chemische wapens. In Irak, waar de VS twee oorlogen heeft gevoerd, zit de grond vol gevaarlijk afval en worden mensen vergiftigd. Oorlogsveteranen zijn ook ziek of stervende.
Scott Ritter, een oud-wapeninspecteur van de VN, zei: “We vielen in 2003 Irak binnen om niet-bestaande massavernietigingswapens te vernietigen. Om dat te doen vuurden we deze nieuwe wapens af, waardoor mensen stierven als gevolg van radioactiviteit.”
20 keer schadelijker
De wapens werden in 1991 voor het eerst gebruikt tijdens Desert Storm, toen het Amerikaanse leger bommen en raketten afvuurde die verarmd uranium, een afvalproduct van kernreactoren, bevatten. Binnen een jaar tijd begon het aantal geboorteafwijkingen uit de hand te lopen. Er werden baby’s geboren met twee hoofden of zonder ogen, handen en benen.
In een ziekenhuis in Basra verdubbelde het aantal gevallen van leukemie bij kinderen tussen 1992 en 1999, aldus hoogleraar Amy Hagopian van de Universiteit van Washington. De Britse wapenexpert Dai Williams legt uit: “Als deze wapens exploderen komen er stofdeeltjes vrij die alfastraling uitzenden. Die is 20 keer schadelijker dan de gammastraling van kernwapens. Het leger stelt dat het stof onschuldig is omdat het de huid niet kan binnendringen, maar het kan wel worden ingeademd.”
We schrijven 2003. De VS valt Irak opnieuw binnen en heeft een hele reeks bommen en raketten tot zijn beschikking. Veel van deze bommen en raketten bevatten verarmd of verrijkt uranium.
“Irak is één grote stortplaats voor gevaarlijk afval,” zei Ritter.
‘We gooiden alles erin’
Fallujah is de meest besmette stad in Irak. Het Amerikaanse leger viel de stad twee keer aan. In november 2004 vuurden troepen raketten af die SMAW-NE (NE betekent ‘nieuw explosief’) werden genoemd. Met één zo’n raket kon een heel gebouw met de grond gelijk worden gemaakt.
Het aantal kankergevallen in Fallujah schoot omhoog van 40 gevallen per 100.000 mensen in 1991 tot tenminste 1600 rond 2005. Het aantal gevallen van borstkanker vertienvoudigde en kindersterftecijfers waren acht keer hoger dan in buurland Koeweit.
De Britse natuurkundige Chris Busby trof verrijkt uranium aan in het haar van vrouwen die misvormde baby’s hadden gekregen. Hij vond het ook in de bodem. “De wapens waren de enige mogelijke bron,” zei hij.
Tussen 2003 en 2011 werd continu afval verbrand op Amerikaanse legerbases in Irak. De giftige rookwolken reikten mijlenver. Ross Caputi zat bij de mariniers en was op één van de bases gestationeerd. Hij zei: “We gooiden alles erin. Plastic flessen, banden, menselijke ontlasting en batterijen.”
Op Balad Air Base werden volgens de Army Times zo’n 90.000 plastic flessen per dag verbrand. Daarbij kwam dioxine vrij, dat werd gebruikt voor Agent Orange, een ontbladeringsmiddel dat in Vietnam leidde tot misvormingen en kanker. Er kwam ook waterstofcyanide vrij, dat tot 2010 in Amerikaanse gevangenissen werd gebruikt voor executies en dat door de nazi’s werd gebruikt in concentratiekampen Auschwitz en Majdanek.
Bewijs stapelt zich op
Toen inspecteurs de bases in 2010 bezochten kwamen ze tot de ontdekking dat Amerikaanse bedrijven zoals KBR en Halliburton niet bijhielden wat ze precies verbrandden. De inspecteurs schreven dat de rookwolken de ogen en longen konden irriteren, de lever, nieren en het zenuwstelsel konden beschadigen en kanker konden veroorzaken.
Op de inmiddels gesloten Balad Air Base werd 200 ton afval per dag verbrand. Veel Amerikaanse troepen die er gestationeerd waren hebben ziektes opgelopen. Sommigen zijn al gestorven aan de gevolgen van hersen- en longkanker of leukemie, aldus Rosie Torres, die de site burnpits360.org is begonnen.
Hoewel het bewijs zich opstapelt, ontkent het ministerie van Defensie de gezondheidseffecten van de wapens en de rookwolken. Wel geeft het leger toe tussen 2003 en 2011 verarmd uranium te hebben gebruikt.
De Amerikaanse coalitiepartners – waaronder Groot-Brittannië, een land dat eveneens wapens met uranium gebruikte – ontkennen de effecten ook. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en het Iraakse ministerie van Volksgezondheid concludeerden in 2012 zelfs dat er minder geboorteafwijkingen en kankergevallen waren in Irak dan in ontwikkelde landen. Een studie die in 2013 in vakblad The Lancet werd gepubliceerd kwam met hele andere conclusies.
Bom die blijft afgaan
Daarnaast werden onderzoekers vaak gedwarsboomd. In 1991 probeerde de VS bijvoorbeeld te voorkomen dat de WHO gebieden zou onderzoeken in het zuiden van Irak, waar verarmd uranium was gebruikt.
Experts van de WHO die zich uitspraken over de kankergevallen en geboorteafwijkingen werd de mond gesnoerd. De Duitse arts Horst Gunther reisde af naar Irak om onderzoek te doen naar de ziektes. Hij zag in Basra kinderen spelen met granaatscherven die extreem radioactief bleken te zijn. Hij bracht de Duitse autoriteiten op de hoogte en werd gearresteerd.
Onderzoekers kunnen de effecten van de wapens met uranium niet bestuderen omdat ‘de VS het werk niet financiert’. Toen het verhaal over Fallujah in 2010 naar buiten kwam zei alleen CNN iets, maar durfde geen enkele krant zijn vingers eraan te branden. Een journalist van de BBC vertelde aan Williams dat ‘het volk niets wil weten over wapens die uranium bevatten’.
Ondertussen blijft Amerika ze maken. Lockheed Martin en Raytheon hebben een patent op raketkoppen die uranium bevatten. Aangezien dezelfde wapens worden gebruikt in onder meer Jemen en Syrië, is het aannemelijk dat de mensen die daar wonen net zo zullen moeten lijden als de Irakezen en de veteranen.
“Uraniumoxidestof is een bom die blijft afgaan,” besloot Busby. “Genen worden er generaties lang door beschadigd. Wetenschappers troffen het na 22 generaties nog aan in muizen die rond Tsjernobyl leven.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten