Arnout Brouwers van de Volkskrant en de Atlantische Commissie.
Power tends to corrupt and absolute power corrupts absolutely. Great men are almost always bad men, even when they exercise influence and not authority; still more when you superadd the tendency of the certainty of corruption by authority,
zo schreef in 1887 de Britse historicus, politicus en auteur Lord Acton in een beroemd geworden brief. Naderhand wees hij tevens op het volgende:
The object of civil society is justice, not truth, virtue, wealth, knowledge, glory or power. Justice is followed by equality and liberty.
Het zijn twee axioma's die centraal dienen te staan in het werk van een onafhankelijke journalist, en die daarom geen rol van betekenis spelen in de westerse mainstream-journalistiek. Dit feit dient de lezer niet uit het oog te verliezen wanneer hij de volgende geëxalteerde kwalificatie leest van Arnout Brouwers, Chef Opinie van de Volkskrant, over het boek De wraak van Poetin. Rusland contra Europa (2015), geschreven door Hubert Smeets:
‘De wraak van Poetin' is een knappe intellectuele en historische speurtocht naar de wortels van de huidige spanningen tussen Rusland en Europa — een speurtocht die Smeets met open vizier aangaat. […] Daarbij ontleedt hij de essentiële organen van dit regime — van het gebruik van de geschiedenis tot de persoonlijkheidscultus rond Poetin — met vaste hand. Het resultaat is een rijke maar ook verontrustende analyse van het 'nieuwe' Rusland.
Laat ook ik hier met wijd 'open vizier' een kanttekening plaatsen. In de Volkskrant van donderdag 5 juli 2007 berichtte toen nog correspondent Arnout Brouwers vanuit Moskou, onder de angstaanjagende kop 'Rusland dreigt VS met plaatsing van raketten,' het volgende:
'Als de VS het Russische voorstel voor gezamenlijke raketdefensie niet accepteren, zal Moskou raketten plaatsen in Kaliningrad, de Russische enclave tussen Polen en Litouwen. Dat heeft vicepremier Sergej Ivanov gisteren gezegd. Polen en Litouwen zijn lid van zowel NAVO als EU.'
Waarom geeft Brouwers deze misleidende voorstelling van zaken: 'Rusland dreigt VS met plaatsing van raketten'? Juist het tegenovergestelde was het geval, namelijk: 'VS dreigt Rusland met plaatsing van raketten,' te weten in Tsjechië en Polen. De Russen beschouwen het terecht als een NAVO-bedreiging. Want waarom zou het westers militair bondgenootschap, na de val van de Sovjet Unie nabij de grenzen met de Russische Federatie 'raketten' willen plaatsen? Gezien het feit dat de Volkskrant nu beweert dat Rusland de VS bedreigt is mijn vraag: wie beweert dit? Wie zijn Brouwers' bronnen, behalve de NAVO zelf? Aangezien Volkskrant-correspondent Brouwers geen bronnen geeft, ga ik er vanuit dat de kwalificatie 'dreigt' een mening van hem is. Kennelijk moesten al acht jaar geleden de Russen weer als vijand worden afgebeeld. Maar waarom? Hebben wij nog geen vijanden genoeg? Een nieuwe Koude Oorlog? Tendentieus is ook de volgende Volkskrant-zin:
Als de Russische plannen wel worden aanvaard, zei Ivanov woensdag, 'zal iedereen de term Koude Oorlog vergeten.' Een Russische expert sprak van 'een inhoudsloos dreigement,' bedoeld om het Poolse volk aan te zetten tot protesten tegen het Amerikaanse raketschild.
Ik neem voetstoots aan dat er 'een Russische expert' te vinden is die dit zegt, maar wie was het? Waarom geen naam genoemd? Is deze 'expert,' een Rus, of bedoelt collega Brouwers dat zijn bron een Rusland 'expert' is? Mocht het toch 'een Russische expert' betreffen dan is mijn vraag: waarin is deze man/vrouw precies 'expert'? Brouwers' artikel roept meer vragen op dan het antwoorden geeft. Wat bedoelen hij en zijn anonieme bron met 'een inhoudsloos dreigement'? Heeft Rusland geen raketten meer om ergens te stationeren? Gaat de eindredactie er blind vanuit dat de Volkskrant-lezer dermate onnozel is dat bij hem deze vraag niet oprijst? De International Herald Tribune bracht destijds het nieuws veel minder vooringenomen door te melden:
Moscow warns U.S. of possible missile basings in western Russia.
A senior Russian official warned Wednesday that Moscow could base new missiles in western Russia if Washington rejected President Vladimir Putin's suggested alternatives and pursued plans to build a missile defense system in the Czech Republic and Poland.
Het Franse persbureau AFP beschreef op 5 juli 2007 het conflict als volgt:
A senior Russian official warned Wednesday that Moscow could base new missiles in western Russia if Washington rejected President Vladimir Putin’s suggested alternatives and pursued plans to build a missile defense system in the Czech Republic and Poland.
The comments came as Putin, two days after a summit meeting with President George W. Bush, said he was sure that Russia and the United States could continue to work together despite disagreements.
Sergei Ivanov, the first deputy prime minister and former defense minister, was quoted by the Itar-Tass news agency as saying that Russia would not need to rethink its missile deployments if Washington dropped its plans to build the system in Central Europe and accepted Putin’s proposal to expand the system and employ Russian installations.
Zowel qua toon als inhoud bestaat er een wezenlijk en frappant verschil tussen de hetzerige berichtgeving van Brouwers in de Volkskrant enerzijds en anderzijds de berichtgeving van vooraanstaande buitenlandse media. Hoe is dit te verklaren? Ik heb het sterke vermoeden dat de bevooroordeelde verslaggeving van Arnout Brouwers het onvermijdelijk gevolg is van het feit dat hij nauw gelieerd is aan de NAVO, anders gesteld: een gecorrumpeerde journalist is. Zo werkt deze journalist ook voor de Atlantische Commissie, een instituut dat propaganda voor de NAVO bedrijft. Een voorbeeld van Brouwers' activeiten:
Met vereende kracht. Europa en de strijd tegen Amerika terrorisme
Met vereende kracht: Europa en de oorlog tegen Amerika terrorisme is een provocerend pamflet dat Volkskrant-journalist Arnout Brouwers in 2002 in opdracht van de Atlantische Commissie heeft geschreven. Brouwers stelt dat sinds ‘9/11’ de Europese publieke opinie niet de opkomst van catastrofaal terrorisme, maar het destabiliserende antwoord van Amerika als centrale bedreiging van de internationale stabiliteit beschouwt. Zo hoeft Europa zich niet de lastige vraag te stellen wat 9/11 voor haar betekent.
Auteur: Arnout Brouwers
Omvang: 46 p.
Verschenen: 2002
ISBN 90-73329-13-2
Prijs: € 2,50 (begunstigers gratis)
Ook aan het pamflet 'Amerika en Europa: Mars en Venus?' leverde Arnout Brouwers een bijdrage:
Deze Atlantische Onderwijspaper bevat de bijdragen van de sprekers in het ochtendgedeelte van de Atlantische Onderwijsconferentie van 19 februari 2004. Rob de Wijk (o.a. verbonden aan de Koninklijke Militaire Academie en Instituut Clingendael) schrijft over het gebruik van hard en soft power in de internationale betrekkingen. Amerika-commentator Ruth Oldenziel gaat in op de (vermeende) hardheid van Amerika’s macht. Arnout Brouwers (Chef van de buitenlandredactie van de Volkskrant) analyseert de (vermeende) zachtheid van Europa’s macht. Frank van Beuningen (Coördinator OVSE-aangelegenheden bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken), ten slotte, behandelt soft power in de praktijk, zoals die vorm krijgt in de conflictpreventie door de OVSE. Ook behandelt hij de rol van de Verenigde Staten en Europa in deze organisatie.
De onderwijspaper bevat ook een interview met Robert Kagan (de bedenker van de Mars-Venus-analogie) dat eerder in Atlantisch Perspectief is verschenen. Tenslotte staan er aanwijzingen en spelregels in de paper voor een debatwedstrijd over transatlantische betrekkingen.
Auteurs: Frank van Beuningen, Arnout Brouwers, Ruth Oldenziel, Rob de Wijk Nummer: 21 Omvang: 52 p.Verschenen: 2004 Prijs: portokosten'
De Atlantische Commissie organiseert allerlei bijeenkomsten voor een zorgvuldig gekozen gezelschap dat kan dienen als opiniemakers, dus voor: 'begunstigers, Nederlandse en buitenlandse universitair docenten, journalisten, leden van het corps diplomatique, politici, vertegenwoordigers van de ministeries van Buitenlandse Zaken en van Defensie en overige belangstellenden.'
In welk gezelschap de NAVO-aanhangers als Brouwers en Smeets zich bevinden verraadt de aanwezigheid van 'Robert Kagan (de bedenker van de Mars-Venus-analogie),' de neoconservatieve ideoloog en 'co-founder of the Project for the New American Century,' echtgenoot van Victoria Nuland, de huidige staatssecretaris van Buitenlandse Zaken voor Europa en Eurazië, bekend van haar opmerking: 'Fuck the European Union.' Kagan was een van de grote propagandisten achter de desastreuze inval in Irak en daarmee medeverantwoordelijk voor de huidige chaos in het Midden-Oosten en de opkomst van ISIS. Ter herinnering:
The Project for the New American Century (PNAC) was an American think tank based in Washington, D.C.established in 1997 as a non-profit educational organization founded by William Kristol and Robert Kagan. The PNAC's stated goal is 'to promote American global leadership.' Fundamental to the PNAC were the view that 'American leadership is both good for America and good for the world' and support for 'a Reaganite policy of military strength and moral clarity.'
Kagan's opvattingen weerspiegelen de doctrine van de NAVO, onder leiding van Washington en Wall Street en die eind vorige eeuw als volgt door PNAC werden samengevat:
As the 20th century draws to a close, the United States stands as the world's pre-eminent power. Having led the West to victory in the Cold War, America faces an opportunity and a challenge: Does the United States have the vision to build upon the achievements of past decades? Does the United States have the resolve to shape a new century favorable to American principles and interests?'
Vandaar dat de neoconservatieven in de regeringen van president Bush junior en president Obama erop blijven hameren dat 'we need to increase defense spending significantly if we are to carry out our global responsibilities today and modernize our armed forces for the future.' September 2000 publiceerde de neoconservatieve denktank 'Project voor de Nieuwe Amerikaanse Eeuw' een toen nog geheim rapport getiteld: 'De Wederopbouw van Amerika's Verdediging: Strategieën, Strijdkrachten en Hulpbronnen voor een Nieuwe Eeuw.' In dit beleidsstuk staat onder meer:
De Verenigde Staten heeft decennialang getracht een meer permanente rol te spelen in de regionale veiligheid van de Golf. Hoewel het onopgeloste conflict met Irak een onmiddellijke rechtvaardiging verschaft, overstijgt de noodzaak van een aanzienlijke Amerikaanse militaire aanwezigheid in de Golf het vraagstuk van het regime van Saddam Hoessein.
Deze 'Amerikaanse toonaangevende strategie' moet 'tot zover mogelijk in de toekomst' worden voortgezet. Het roept de Verenigde Staten op om te 'vechten en om gelijktijdig in verschillende belangrijke oorlogsgebieden een absolute overwinning te behalen,' wat een 'essentiële missie' wordt genoemd. Het rapport was bedoeld als
blauwdruk voor het behoud van de Amerikaanse wereldwijde superioriteit, om de opkomst van een grote machtsrivaal uit te sluiten, en om de internationale veiligheidsorde te laten sporen met Amerikaanse principes en belangen.
De Amerikaanse strijdkrachten in het buitenland worden beschreven als 'de cavalerie van het nieuwe Amerikaanse grensgebied.' Het rapport ondersteund een eerder document waarin gesteld werd dat de Verenigde Staten 'moderne industriële naties moet ontmoedigen om onze leiderschap op de proef te stellen of om zelfs ook maar te streven naar een grotere regionale of wereldwijde rol.'
De begrippen 'cavalerie' en 'grensgebied' illustreren het denken van propagandisten als Kagan en de NAVO-pleitbezorgers als Hubert Smeets en Arnout Brouwers, Geert Mak en Henk Hofland, om slechts een handjevol opiniemakers uit de polder te noemen.Amerikaanse militairen in Vietnam en Irak spraken niet voor niets van 'Indian Land' In het bewustzijn van de Amerikaanse elite, die ervoor gezorgd heeft dat 'America Has Been At War 93% of the Time – 222 Out of 239 Years – Since 1776,' is de VS een 'exceptionalistische natie,' hetgeen het uitgesproken geloof inhoudt dat
the United States is unique, if not superior, when compared to other nations. Champions of American exceptionalism hold that because of its national credo, historical evolution, and unique origins, America is a special nation with a special role – possibly ordained by God – to play in human history.
Dit superioriteitsgevoel vormt de kern van de Amerikaanse politiek, vanaf George Washington tot en met Barack Obama. De met een Pulitzer Prijs onderscheiden New York Times recensente Michiko Kakutani schreef in haar krant van 13 februari 2012 over Kagan's boek The World American Made (2012) dat:
One thing Barack Obama and Mitt Romney seem to have in common these days is an appreciation for the neoconservative historian Robert Kagan.
Kakutani wees op 'Kagan’s sometimes shaky reasoning' die gepaard gaat 'with a failure to grapple convincingly with crucial problems facing America today, the very problems that observers who worry about American decline have cited as clear and present dangers, including political gridlock at home, falling education scores, lowered social mobility and most important, a ballooning deficit.
Mr. Kagan hops and skips around such issues, placing way more emphasis on the military aspects of power as a measure of a country’s health and global sway. For instance, of the burgeoning financial clout of China -— which already holds more than $1 trillion in United States debt -— Mr. Kagan asserts that it has implications for American power in the future 'only insofar as the Chinese translate enough of their growing economic strength into military strength.'
This volume is peppered with vague lines like 'many believe that wars among the great powers are no longer possible,' or 'it is a common perception today that the international free market system is simply a natural stage in the evolution of the global economy.'
Net als Robert Kagan's werk berusten de betogen van Smeets en Brouwers op een rotsvast geloof in het agressieve neoliberale mens- en wereldbeeld. Ook bij laatst genoemden is weer sprake van veel suggereren, impliceren, stereotyperen, criminaliseren en demoniseren van de Russen, die maar niet willen deugen, en de werkelijkheid 'omdraaien,' terwijl in de ogen van 'onze' betaalde NAVO-aanhangers het militaire bondgenootschap onder aanvoering van de VS toch zo'n nuttige organisatie is. In hun optiek is er geen enkele ruimte voor de gedachte dat
If US insists to build missile shield in Poland, then Russia is obliged to build a counterbalance US missile shield , that is meant to target Russia. Bush is responsible for new arms race to extend US empire to control all oil resources of the world. EU is also responsible as NATO approved Bush missile shield, in spite of the reality that there is no threat at all from N. Korea nor Iran against Europe .
De simplistische wereldvisie van opiniemakers als Smeets, Brouwers, Hofland, Mak is die van de goeden versus de kwaden, van altruïsme tegenover wraak, 'Rusland contra Europa.' Het simplisme is hun enig houvast in een chaotische overgangstijd. De Koude Oorlog gaf hen de zekerheid van het manicheïsme, de Amerikanen waren goed, de Russen fout. Kundera had gelijk toen hij schreef:
De mens wenst zich een wereld waarin het goed en het kwaad duidelijk van elkaar te onderscheiden zijn, want in hem huist het ingeschapen en ontembare verlangen te oordelen alvorens te begrijpen.
Maar zoals bij de mythe van cowboys tegen indianen is het politieke cliché-beeld van goed versus kwaad niet langer meer houdbaar. Sterker nog: de blanke koloniale veroveraars zijn niet meer de goeden, en de indianen vertegenwoordigen niet langer de bloeddorstige en wraaklustige kwaden. De historische werkelijkheid heeft het publiek gedwongen genuanceerd te oordelen, waardoor velen nu begrijpen hoe genocidaal de veroveringen van de witte, christelijke Europeanen zijn geweest.
De mens wenst zich een wereld waarin het goed en het kwaad duidelijk van elkaar te onderscheiden zijn, want in hem huist het ingeschapen en ontembare verlangen te oordelen alvorens te begrijpen.
Maar zoals bij de mythe van cowboys tegen indianen is het politieke cliché-beeld van goed versus kwaad niet langer meer houdbaar. Sterker nog: de blanke koloniale veroveraars zijn niet meer de goeden, en de indianen vertegenwoordigen niet langer de bloeddorstige en wraaklustige kwaden. De historische werkelijkheid heeft het publiek gedwongen genuanceerd te oordelen, waardoor velen nu begrijpen hoe genocidaal de veroveringen van de witte, christelijke Europeanen zijn geweest.
Hier stuit men evenwel op het wezenlijke probleem van de witte opiniemakers uit de christelijke cultuur. Hun postmoderne voor het merendeel virtuele werkelijkheid kent geen normen en waarden, en zeker geen waarheid. Wat vandaag als waarheid doorgaat is morgen alweer een leugen en vice versa. Het gevolg is een steeds grotere verwarring onder mijn mainstream-collega's waardoor ze zich steeds wanhopiger vastklampen aan hun zwart-wit 'waarheid,' waarbij vanzelfsprekend Het Kwaad nooit in hen huist, maar altijd in De Ander. Waar dit uiteindelijk op uitloopt heeft de wereld kunnen zien aan Auschwitz en Hiroshima. Bekend is dat mensen die geen zwaartepunt in zichzelf vinden, angstig op zoek zijn naar een macht die hen beschermt tegen de boze buitenwereld. Dit psychologisch fenomeen verklaart de houding van de NAVO-propagandisten in de mainstream-media. Zij kunnen niet zonder een waarheid, hoe fictief die ook mag zijn. Net als een geestelijk gestoorde zich Napoleon kan wanen, zo geloven mijn mainstream-collega's dat ze de waarheid en Het Goede vertegenwoordigen. Ze kunnen domweg niet anders, zonder die fictie zouden ze gek van eenzaamheid en onzekerheid worden. De NAVO en de Atlantische Commissie geven hen in deze verwarrende tijd de houvast om te kunnen overleven. In 2007, toen ik voor het eerst over laatstgenoemde organisatie schreef, zaten in het Dagelijks Bestuur van deAtlantische Commissie onder andere:
'mr. drs. J.C. van Baalen, Woordvoerder Europese zaken, en buitenlandse zaken voor de VVD, Tweede Kamer der Staten-Generaal.
mevrouw drs. S.I.S. Vetter-Samuels, voorzitter Atlantische Onderwijscommissie Directeur Bureau Sterk in Samenwerken, informatie- en communicatiemanagement.
dr. N.V. Both Speechwriter, Global Editorial Services, Shell International B.V.
drs. O. Beeksma, waarnemer namens het ministerie van DefensiePlaatsvervangend Directeur Voorlichting, ministerie van Defensie
drs. R.E. de Groot, waarnemer namens het ministerie van Buitenlandse Zaken Directeur Veiligheidsbeleid, ministerie van Buitenlandse Zaken '
Het 'Algemeen Bestuur' uit ondermeer 'jhr. mr. A.A. Loudon. Voormalig voorzitter Raad van Bestuur AKZO Nobel NV; voormalig lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal voor de VVD'
En jawel, de Hirsi Ali-volgeling en voormalige minnaar
'prof. drs. P. Scheffer, Publicist; bijzonder hoogleraar grootstedelijke problematiek, Universiteit van Amsterdam.
dr. A. Szász, Voormalig directeur De Nederlandsche Bank
gen. b.d. A.K. van der Vlis, Voormalig Chef Defensiestaf
prof. dr. R. de Wijk, Hoogleraar internationale betrekkingen, Koninklijke Militaire Academie, Breda; bijzonder hoogleraar Strategische Studies, Universiteit Leiden.'
Ziedaar, een representatieve afspiegeling op politiek, economisch, militair en universitair gebied van de polder-establisment, mensen die erop toezien dat de westerse commerciële massamedia keurig in de pas blijven lopen door de juiste neoliberale en dus pro-NAVO-ideologie te blijven verspreiden. Vandaar dat Hubert Smeets van de Atlantische Commissie een 'studiereis' kreeg aangeboden, terwijl Arnout Brouwers voor deze propaganda-organisatie NAVO propaganda bedrijft zowel in zijn Volkskrant als in de publicaties van de Atlantische Commissie zelf. Ik heb het sterke vermoeden dat hij eveneens door deze laatste organisatie betaald krijgt, maar zeker weten doe ik het niet aangezien mijn collega mij tot nu toe hierop geen antwoord heeft gegeven. Dit past geheel in de gecorrumpeerde houding van de polderpers, evenals het feit dat Brouwers als Chef Opinie van de Volkskrant, over het Hubert Smeets' boek De wraak van Poetin. Rusland contra Europa (2015), de volgende beoordeling gaf:
‘De wraak van Poetin' is een knappe intellectuele en historische speurtocht naar de wortels van de huidige spanningen tussen Rusland en Europa — een speurtocht die Smeets met open vizier aangaat. […] Daarbij ontleedt hij de essentiële organen van dit regime — van het gebruik van de geschiedenis tot de persoonlijkheidscultus rond Poetin — met vaste hand. Het resultaat is een rijke maar ook verontrustende analyse van het 'nieuwe' Rusland.
Zo is de cirkel weer rond, en niets die deze vicieuze corruptie in het kleine polderland kan doorbreken. Ons kent ons, en ons wil dit zo houden. Allen eten uit dezelfde ruif. Dissidente stemmen worden geweerd, net als destijds in de Sovjet Unie.
1 opmerking:
Corruptie.
2011,"25% van de kosten aan onze infrastructuur zijn we kwijt aan corruptie" Michel van Hulten,oud staatssecretaris en oud 1e en 2e kamerlid
https://www.youtube.com/watch?v=tO6fr8lOY-U
Een reactie posten