Willy van Damme 35

Het Midden-Oosten: Frontale Duitse aanval op Frankrijk by willyvandamme Dat Duitsland in het Midden-Oosten al lang een ander beleid volgt dan Frankrijk en ook het Verenigd Koninkrijk is voor wie nader toeziet overduidelijk. Zo wou Duitsland niet deelnemen aan de bombardementen op Libië van 2011 tegen Kaddafi.  Het Handelsblatt valt uit Ook wat betreft Syrië is Duitsland steeds meer terughoudend geweest dan Parijs waar men betreffende agressiviteit zowat een hoogtepunt heeft bereikt. President Nicolas Sarkozy en nadien François Hollande lijken wel kopieën van Napoleon Bonaparte die ook overal zijn wil wou opdringen en daarvoor dan maar ten oorlog trok. Men kent de gevolgen: Sint-Helena en het einde van de Franse hegemonie over Europa. Handelsblatt, het invloedrijke Duitse weekblad, trok gisteren in haar Engelstalige editie zeer scherp van leer tegen het Franse beleid van de beide presidenten. En men kan zich perfect inbeelden dat men in Berlijn op de kanselarij van Angela Merkel een gelijkaardige opinie heeft over de Franse capriolen en oorlogspolitiek. Het is ook gebaseerd op dossierkennis en een ijzersterke logica die men ook hier regelmatig kan lezen. Walter Steinmeier, minister van Buitenlandse Zaken van Duitsland, moet nu in het dossier van Syrië op zijn stappen terugkomen. De steun aan de Franse-Britse oorlogvoering breekt hem zuur op. In Duitsland is onderhuids de kritiek op dit Franse en ook Britse optreden enorm.  Zo schreef het Handelsblatt:   Commentaries on the refugee crisis point fingers at two parties: the heartless east Europeans and the German chancellor who listens too closely to her heart. No one dares out the biggest offender: France, which bears a large share of responsibility for the ever-worsening crisis. Commentaren over de vluchtelingencrisis wijzen steeds met hun vingers richting twee partijen: De hartelozen in Oost-Europa en de Duitse kanselier die teveel naar haar hart luistert. Maar niemand durft het blijkbaar aan om de grootste schuldige aan de duiden: Frankrijk, die een grote verantwoordelijkheid draagt voor de steeds maar erger wordende crisis. From the former rightist President Nicolas Sarkozy to his leftist successor François Hollande, there has been an astonishing continuity of policies that favor flight-promoting actions while fending off refugees. Van de gewezen rechtse president Nicolas Sarkozy tot zijn linkse opvolger François Hollande, is er een verbazingwekkende continuïteit met een politiek die het vluchtelingenprobleem creëert en gelijktijdig zorgt dat men zo weinig mogelijk van die vluchtelingen opneemt. Mr. Sarkozy bombed the empire of Libyan dictator Muammar Gaddafi to smithereens without having the faintest idea about what should replace it. The hyperactive conservative provoked a mini-Iraq, allowing al-Qaeda and the Islamic State to funnel refugees to Europe as a commercial undertaking. Mr Sarkozy bombardeerde het rijk van de Libische dictator Moeammar Kaddafi in stukken zonder zelfs meer het minste idee te hebben wat er nadien moest komen. De hyperactieve conservatief provoceerde een mini-Irak waarbij bewegingen zoals Qaeda en de Islamitische Staat massaal vluchtelingen naar Europa sluizen alsof het een soort van commerciële onderneming is. So far, his successor, Mr. Hollande, hasn’t tried to change much. At least he sent soldiers to Mali to limit the spread of terror from Libya in a southerly direction. Mr. Hollande would have been happy to bomb another dictator out of office, Syria’s Bashar al-Assad, but now he wants to conduct air strikes in Syria against the Islamic State and is cozying up to Mr. Assad. Tot nu veranderde zijn opvolger, Mr. Hollande, hier weinig aan. Uiteindelijk stuurde hij dan soldaten naar Mali om de terreurgolf komende vanuit Libië richting zuidwaarts in te dammen. Mr. Hollande zou er zelfs plezier in hebben geschapen om ook die andere dictator, de Syrische Bashar al Assad, met bommen uit zijn ambt te verjagen. Maar nu wil hij plots in Syrië bombardementen uitvoeren tegen de Islamitische Staat en wil hij vriendjes worden met Mr. Assad.  Duitse medeverantwoordelijkheid Voor wie nog over Europa spreekt en de Duits-Franse as rond wie alles draait moet dit wel een stevige ontnuchtering zijn. Het is bijvoorbeeld opgevallen dat Duitsland, samen met Zweden, een wapenembargo afkondigde tegen Saoedi-Arabië terwijl Frankrijk er desnoods zijn laatste gevechtsvliegtuig aan zou verkopen. En België zijn laatste wapen van FN. President François Hollande (PS) moest zo nodig het beleid van Nicolas Sarkozy, zijn voorganger, met betrekking tot het Midden-Oosten voortzetten. De man is dan ook een der hoofdverantwoordelijken voor de massale afslachting van de Syriërs, de miljoenen vluchtelingen en het vernielen van het onvoorstelbaar mooie Syrische culturele erfgoed. Een erfgoed dat ook het Europese en dus Frans is. Frankrijk opent in Iran kortelings een handelskantoor. Volgend jaar in Damascus?  Eergisteren verklaarden de Britse minister van Buitenlandse Zaken Philip Hammond en zijn Franse collega Laurent Fabius, de twee oorlogvoerende landen van de EU, dat ze toch wel enkele opmerkingen hadden over het Russische optreden in Syrië.  Een verklaring die ze aflegden voor ze in vergadering gingen met hun Duitse collega Walter Steinmeier en Federica Mogherini, verantwoordelijk voor de Europese buitenlandse politiek. Het zal er ongetwijfeld erg stormachtig aan toe zijn gegaan.  Nadien zwegen Hammond en Fabius. Begrijpelijk. Vandaag stelde Hammond trouwens al dat men met Assad moet praten. Je weet wel, die ‘zeer brutale dictator’. Waarmee hij Walter Steinmeier en Angela Merkel al naar de mond praatte. Je ziet wie dat ‘gesprek’ won.  Uiteraard is Duitsland hier zeker niet vrij van zonde. Zo steunde het in feite op Europees vlak tot voor kort de oorlogspolitiek van Londen en Parijs. Nooit maakte men in Berlijn voor zover geweten enig bezwaar. Zo stemde het in 2011 in met de zware economische strafmaatregelen tegen Syrië die de bevolking en de regering veel pijn deden en al Qaeda plezierden.  En bovendien is er de schandelijk stemming van de Europese ministers van Buitenlandse Zaken van 23 mei 2013 om het embargo op handel met Syrië voor olieproducten op te heffen. De maand voordien had al Qaeda (toen nog met ISIS) de Syrische oliebronnen grotendeels veroverd.   Met andere woorden: Walter Steinmeier hielp mee bij het financieren van ISIS. Hij is dus medeplichtig geweest aan een gruwelijke oorlogspolitiek tegen wat toch de wieg van onze beschaving is. Een onvoorstelbare misdaad.  Maar Duitsland heeft zijn fouten dan toch zo te zien ingezien, Frankrijk nog niet en blijft warm en koud blazen. Het rekende er ooit op om terug controle te krijgen over Syrië, haar vroeger mandaatgebied uit de periode na de eerste wereldoorlog.  Nu wil men terug maatjes worden met de ‘brutale dictator’ van Damascus. Walgelijk. En dan durft men in Parijs en Londen er Assad van beschuldigen de mensenrechten te schenden. Durf hebben ze in Parijs overduidelijk.  Willy Van Damme https://willyvandamme.wordpress.com/2015/09/26/het-midden-oosten-frontale-duitse-aanval-op-frankrijk/