Elke dag weer demonstreert de westerse 'vrije pers' hoe bevooroordeeld zij is. Ik geef een illustrerend voorbeeld. Op de voorpagina van de International New York Times van dit weekeinde, zaterdag-zondag 12-13 september 2015, staat onder de vier kolommen brede kop: 'The British left's great radical hope':
Corbyn poised to pull Labour Party a long way from the political center. He wants to scrap Britain's nuclear missiles, nationalize strategic industries and print money to bolster the economy. He is a critic of NATO and seems less than enthusiastic about the European Union.
Met andere woorden: het is volgens de mainstream-pers buitengewoon 'radicaal' om tegen alle 'nucleaire raketten' te zijn, die in een fractie van een seconde vele honderden miljoenen burgers kunnen doden. Daarentegen presenteren de commerciële massamedia de westerse machthebbers die dit risico onderdeel hebben gemaakt van de NAVO-doctrine als 'gematigd' en zeker niet als 'radicaal.' Hoe krankzinnig de voorstelling van zaken is in de neoliberale 'democratie,' blijkt bovendien uit artikel VI van het non-proliferatie verdrag van nucleaire wapens uit 1968, waarin expliciet wordt bepaald dat
Each of the Parties to the Treaty undertakes to pursue negotiations in good faith on effective measures relating to cessation of the nuclear arms race at an early date and to nuclear disarmament, and on a treaty on general and complete disarmament under strict and effective international control.
The West won the world not by the superiority of its ideas or values or religion, but rather by its superiority in applying organized violence. Westerners often forget this fact, non-Westerners never do.
De spreekbuizen van de gevestigde orde weten dat als de westerse suprematie afbrokkelt, de neoliberale ideologie dan niet langer meer met massaal geweld kan worden afgedwongen. Vandaar de perscampagne van de afgelopen maanden tegen de verkiezing van Jeremy Corbyn als leider van de Britse Labour Partij. Mijn mainstream-collega's wisten dat één van de consequenties de volgende zou zijn:
David Cameron has indicated he will abandon plans to extend military airstrikes against Islamic State (Isis) targets from Iraq to Syria if Jeremy Corbyn is elected leader of the Labour party.
In a sign of how the leftwinger could have an impact on Britain’s foreign policy, even as opposition leader, the prime minister said that he would only hold a parliamentary vote on the strikes if there is 'genuine consensus.'
Speaking in Madrid, the prime minister said: 'I would only proceed going further on this issue if there is genuine consensus in the United Kingdom about it before going back to parliament.' The frontrunner for the Labour leadership is opposed to the current airstrikes against Isis targets in Iraq and to extending them to Syria.
In een neoliberale 'democratie' is het volstrekt ondenkbaar dat een sociaal-democratische politicus, die geacht wordt onderdeel te zijn van de bestaande neoliberale 'orde,' een 'staunch antiwar campaigner' kan zijn. Men dient elke nieuwe oorlog enthousiast toe te juichen, ook als die -- net als in Afghanistan, Irak, Libië en Syrië -- bloedbaden veroorzaakt en het 'humanitair ingrijpen' van het Westen opnieuw in een totale chaos eindigt. Zo meldde De Telegraaf op vrijdag 11 september 2015 dat volgens PVDA-leider Samsom 'Het kabinet snel besluiten [kan] tot het bombarderen van terreurleger IS in Syrië,' zeker nu volgens de krant 'Bij Defensie ze het getalm bij de PvdA tandenknarsend toe[zien].'
Ten aanzien van oorlog en vrede wordt de politiek bepaald door Brussel, waar de NAVO en de EU van 'Geen Jorwert zonder Brussel' zijn gevestigd, en de carrièrist Diederik Samsom weet dat als geen ander. Brussel stippelt de economische en geopolitieke toekomst van Europa uit, in nauw overleg met Washington en Wall Street. Vandaar dat de TTIP-onderhandelingen tussen de top van het ambtelijk apparaat en de lobbyisten van de financiële en economische macht geheim blijven. In die werkelijkheid moet Labour-leider Jeremy Corbyn door de 'vrije pers' gecriminaliseerd worden als een onverantwoordelijke 'radicaal,' aangezien hij 'a critic' is 'of NATO and seems less than enthusiastic about the European Union.' Dit verzin ik niet, de westerse commerciële media melden dit zelf, letterlijk. Zodra de New York Times dit heeft verordonneerd volgt de rest van de westerse journalistiek als vanzelf. Zo meldde de NOS zaterdag 12 september 2015:
Ten aanzien van oorlog en vrede wordt de politiek bepaald door Brussel, waar de NAVO en de EU van 'Geen Jorwert zonder Brussel' zijn gevestigd, en de carrièrist Diederik Samsom weet dat als geen ander. Brussel stippelt de economische en geopolitieke toekomst van Europa uit, in nauw overleg met Washington en Wall Street. Vandaar dat de TTIP-onderhandelingen tussen de top van het ambtelijk apparaat en de lobbyisten van de financiële en economische macht geheim blijven. In die werkelijkheid moet Labour-leider Jeremy Corbyn door de 'vrije pers' gecriminaliseerd worden als een onverantwoordelijke 'radicaal,' aangezien hij 'a critic' is 'of NATO and seems less than enthusiastic about the European Union.' Dit verzin ik niet, de westerse commerciële media melden dit zelf, letterlijk. Zodra de New York Times dit heeft verordonneerd volgt de rest van de westerse journalistiek als vanzelf. Zo meldde de NOS zaterdag 12 september 2015:
Radicaal-linkse Jeremy Corbyn nieuwe Labour-leider
In zijn overwinningsspeech zei Corbyn dat hij een eerlijker Groot-Brittannië wil. 'We hoeven ons niet neer te leggen bij ongelijkheid en armoede.' Hij wil graag samenwerken met mensen binnen de partij die kritiek op hem hadden en hij sprak verzoenende woorden over zijn tegenkandidaten.
Radicaal links
Corbyn behoort tot de radicaal-linkse vleugel van de partij. Hij volgt de veel gematigder Ed Miliband op, die aftrad na de verkiezingsnederlaag van Labour, afgelopen mei.
Corbyn zit al sinds 1983 in het Lagerhuis voor Labour waar hij bekendstond als kritische backbencher. Hij ging geregeld tegen de partijlijn in.
Corbyn wil onder meer dat energiebedrijven en de spoorwegen weer in handen van de staat komen, hij wil dat de rijken meer belasting gaan betalen en hij is zeer kritisch over de NAVO.
In het korte bericht wordt drie keer de kwalificatie 'radicaal links' gebruikt, zodat de lezer er diep van doordrongen wordt dat het hier geen huis-tuin-keuken politicus betreft, maar een levensgevaarlijke linkse 'radicaal.' Wat maakt volgens de NOS-redactie Corbyn nu zo'n 'radicaal'? Wel, de NOS meldt allereerst dat volgens Corbyn 'We ons niet neer [hoeven] te leggen bij ongelijkheid en armoede.' En dat wordt dus door de gezagsgetrouwe 'vrije pers' als een belangrijk 'radicaal' standpunt gezien. Waarom? Omdat, in de woorden van de toenmalige sociaal-democratische voorman Wim Kok, '[e]r geen alternatief [is] voor de maatschappelijke constellatie die we nu hebben en dus heeft het geen enkele zin daarnaar te streven,’ en dus was het 'afschudden van ideologische veren… in bepaalde opzichten ook een bevrijdende ervaring,’ een gevoel, meer was het niet, dat met name door de immer opportunistische westerse parlementaire pers, zeker in Nederland, werd bekrachtigd. In dit verstikkende milieu is een 'eerlijker Groot-Brittannië' een absoluut 'radicaal links' standpunt. Nogmaals, dit stel ik niet, maar de NOS-redactie. Wat maakt de Britse partijleider nog meer zo 'radicaal,' volgens de met belastinggeld betaalde omroep?
Ik citeer de NOS opnieuw: 'Corbyn wil onder meer dat energiebedrijven en de spoorwegen weer in handen van de staat komen, hij wil dat de rijken meer belasting gaan betalen en hij is zeer kritisch over de NAVO.' Kortom, uitgesproken kritiek op het offensieve NAVO-bondgenootschap, dat nu overal ter wereld kan worden ingezet om de belangen van de neoliberale elite te verdedigen, is ontoelaatbaar 'radicaal.' Daarentegen getuigt het van een 'veel gematigder' opvatting om het desastreus uitgewerkte NAVO-geweld in het Midden-Oosten en Noord-Afrika door te laten gaan. Hier wordt de werkelijkheid 180 graden omgedraaid, 'oorlog is vrede, vrijheid is slavernij, onwetendheid is kracht,' en 'Big Brother Is Watching You.' Dat de 'rijken meer belasting' zouden moeten gaan betalen is binnen de ideologische versie van de NOS-waarheid een 'radicaal linkse' opvatting. Wereldwijd zijn de commerciële massamedia in handen gevallen van een kleine financiële elite en van de neoliberale staat, waardoor nu het neoliberalisme, waarbij 85 miljardairs evenveel bezitten als de helft van de hele mensheid, wordt gepropageerd als een 'gematigd' systeem, terwijl fundamentele kritiek op de heersende ideologie als 'radicaal links' wordt voorgesteld door ondermeer de NOS, een verkapte staatsomroep. Het mechanisme dat zich hier manifesteert, wordt al lange tijd in de Angelsaksische wereld wetenschappelijk bestudeerd. Zo schrijven de Amerikaanse geleerden Edward S. Herman en Noam Chomsky in Manufacturing Consent. The Political Economy of the Mass Media (1988):
In contrast to the standard conception of the media as cantankerous, obstinate, and ubiquitous in their search for truth and their independence of authority, we have spelled out and applied a propaganda model that indeed sees the media as serving a ‘societal purpose,’ but not that of enabling the public to assert meaningful control over the political process by providing them with the information needed for the intelligent discharge of political responsibilities. On the contrary, a propaganda model suggests that the ‘societal purpose’ of the media is to inculcate and defend the economic, social, and political agenda of privileged groups that dominate the domestic society and the state. The media serve this purpose in many ways: through selection of topics, distribution of concerns, framing of issues, filtering of information, emphasis and tone, and by keeping debate within the bounds of acceptable premises…
Given the imperatives of corporate organization and the workings of the various filters, conformity to the needs and interests of privileged sectors is essential to succes. In the media, as in other major institutions, those who do not display the requisite values and perspectives will be regarded as ‘irresponsible,’ ‘ideological,’ or otherwise aberrant, and will tend to fall by the wayside. While there may be a small number of exceptions, the pattern is pervasive, and expected. Those who adapt, perhaps quite honestly, will then be free to express themselves with little managerial control, and they will be able to assert, accurately, that they perceive no pressures to conform. The media are indeed free -- for those who adopt the principles required for ‘societal purpose.’
Maandag 8 november 2010 gaf ik het volgende markante voorbeeld:
In de Volkskrant van vandaag stelt Arie Elshout, correspondent in New York, dat
'feit en commentaar nergens zo tastbaar [zijn] gescheiden als bij The New York Times, zo ontdekten Pieter Broertjes en ik toen we in 2004 voor de Volkskrant een bezoek brachten aan wat wel 's werelds beste dagblad wordt genoemd... Contact tussen deze twee werelden was niet toegestaan. Als een commentator tijdens een achtergrondgesprek met een hooggeplaatste tegen nieuws aanliep, mocht hij dat niet doorgeven aan een verslaggever.'
In werkelijkheid worden de commerciële media in het Westen elke dag weer gebruikt door de -- in de terminologie van Arie -- 'hooggeplaatsten.' Zodra die nieuws laten lekken aan mijn collega's dan is juist de bedoeling dat dit zo snel mogelijk door het journalistieke voetvolk wordt doorgegeven. Een voorbeeld van de wijze waarop bijvoorbeeld de NYT wordt gebruikt, is de zaak Judith Miller waarvoor de krant naderhand haar excuses moest aanbieden:
'Judith Miller (born January 2, 1948) is a Pulitzer Prize winning American journalist, formerly of the New York Times in Washington D.C. Her coverage of Iraq's alleged Weapons of Mass Destruction (WMD) program both before and after the 2003 invasion garnered much controversy. A number of stories she wrote while working for the New York Times later turned out to be inaccurate or completely false. Miller was later involved in disclosing Valerie Plame's identity as a CIA agent. She spent three months in jail for claiming reporter's privilege and refusing to reveal her sources in the CIA leak. Miller retired from her job at the New York Times in November 2005. As of October, 2008 she is a contributor to the Fox News Channel and a fellow at the conservative Manhattan Institute think-tank.'
'On May 26, 2004, a week after the U.S. government apparently severed ties with Ahmed Chalabi, a Times editorial acknowledged that some of that newspaper's coverage in the run-up to the war had relied too heavily on Chalabi and other Iraqi exiles bent on regime change. It also regretted that "information that was controversial allowed to stand unchallenged." While the editorial rejected "blame on individual reporters," others noted that ten of the twelve flawed stories discussed had been written or co-written by Miller.'
'May 27, 2004 | When the full history of the Iraq war is written, one of its most scandalous chapters will be about how American journalists, in particular those at the New York Times, so easily allowed themselves to be manipulated by both dubious sources and untrustworthy White House officials into running stories that misled the nation about Saddam Hussein's weapons of mass destruction. The Times finally acknowledged its grave errors in an extraordinary and lengthy editors note published Wednesday. The editors wrote':
"We have found ... instances of coverage that was not as rigorous as it should have been ... In some cases, the information that was controversial then, and seems questionable now, was insufficiently qualified or allowed to stand unchallenged. Looking back, we wish we had been more aggressive in re-examining the claims as new evidence emerged -- or failed to emerge ... We consider the story of Iraq's weapons, and of the pattern of misinformation, to be unfinished business. And we fully intend to continue aggressive reporting aimed at setting the record straight."
Omdat feiten en meningen doorgaans niet gescheiden zijn, kon Miller moeiteloos overstappen van The New York Times naar Fox News. Het beeld dat Arie Elshout suggereert bestaat in de praktijk niet. Feit en mening zijn maar te vaak onlosmakelijk met elkaar verweven. Ik geef u een voorbeeld. De voormalige Volkskrant-correspondent in Israel heeft lange tijd de illegale Israelische afscheiding op Palestijns gebied een 'veiligheidsmuur' betiteld. Dat is een mening want in 2004 bepaalde het hoogste rechtscollege ter wereld dat die afscheiding illegaal was, in strijd met het internationaal recht. Het gebruik van het woord 'veiligheidsmuur' is een mening, een kwalificatie die in strijd is met de juridische feiten. Bovendien, de commerciële media vermengen permanent feit en mening door bepaalde feiten permanent te verzwijgen. Dus als de Volkskrant weer eens schrijft over het 'vredesproces' dan is dit een mening aangezien de bouw van Joodse nederzettingen in bezet gebied gewoon doorgaat en men dus niet naar eer en geweten kan spreken van 'vredesonderhandelingen'. En toch blijft de Volkskrant dit doen.
Nog een illustratie van het vermengen van feit en mening. Twee jaar geleden schreef ik dit stukje dat begon met een citaat van Arie Elshout:
'Schrijver David Grossman zei dit jaar in een gesprek met Volkskrant-correspondent Alex Burghoorn dat ''wij Joden een verhaal [zijn] dat groter is dan het leven zelf'.' Dat is hun tragiek, maar ook die van de Palestijnen, die ook hun verhaal hebben. Het maakt het moeilijk een uitweg te vinden uit de banaliteit van geweld en vernedering.'
Dit schreef adjunct-hoofdredacteur van de Volkskrant, Arie Elshout, nadat hij en zijn metgezel 'amper een dag in Israël [zijn] of een VN-man laat ons in zijn verduisterde kantoor iets zien waardoor we volledig uit het veld geslagen worden.'
Opmerkelijk aan de uitspraken van de adjunct-hoofdredacteur is dat na al die jaren berichtgeving van de Volkskrant-correspondenten in Israel, hij niet in staat is geweest zich een beeld van de werkelijkheid te vormen, een beeld van de werkelijkheid dat hij en zijn metgezel 'amper een dag in Israel' wel kregen van 'een VN-man' en een beeld 'waardoor we volledig uit het veld geslagen worden.' Een beter bewijs dat bijvoorbeeld correspondent Alex Burghoorn propaganda bedrijft, is nauwelijks denkbaar. Dat feit benadrukt Elshout nog eens aan de hand van het citaat van Grossman, door erop te wijzen dat onder andere de Palestijnen van deze gekte het slachtoffer zijn, een feit dat Burghoorn heeft verzuimd duidelijk te maken, anders zou Elshout er niet op hoeven te wijzen.
Maar om te voorkomen dat wij Nederlanders een consequentie gaan verbinden aan de Israelische terreur zet de adjunct-hoofdredacteur van de Volkskrant er dit bij: 'Het maakt het moeilijk een uitweg te vinden uit de banaliteit van geweld en vernedering.' Ik zou zeggen, Arie, de uitweg is simpel, dwing Israel te stoppen met het bezetten en stelen van Palestijns land. Inmiddels heeft de 'joodse natie' meer dan driekwart van het aan de Palestijnen toegewezen land geconfisqueerd. Daardoor kan er inderdaad geen levensvatbare Palestijnse staat worden gesticht. Na al die jaren ben ook jij daar nu van overtuigd. Wanneer je wilt dat de joods-Israeli's zich aan het internationaal recht houden, en als je werkelijk wilt dat er een Palestijnse staat mogelijk wordt, laat dan om te beginnen je correspondent berichten vanuit de context dat het Palestijnse volk al decennialang een groot onrecht wordt aangedaan. Op die manier worden de politici gedwongen de werkelijkheid onder ogen te zien. Met andere woorden, vervang Alex Burghoorn door een onafhankelijke journalist, zodat niet iemand die door de 'pro-zionistische lobbygroep' het CIDI wordt ingehuurd de berichtgeving vanuit Israel voor jouw krant verzorgt. Je hebt nu kunnen zien hoeveel hij verzwijgt. Althans, dat maak ik op uit jouw eigen tekst.
Naar goed Nederlands gebruik reageerde Elshout niet. Van discussie houden de Nederlandse journalisten niet, die houden liever mythen in stand.
Tot zover mijn analyse van vijf jaar geleden. De hersenspoeling van journalisten als Arie Elshout is zo succesvol geweest dat hij niet beseft dat in de westerse massamedia feiten en commentaar altijd onlosmakelijk met elkaar verweven zijn, zoals bijvoorbeeld op de voorpagina van de International New York Times door in de kop meteen te stellen dat Corbyn 'The British left's great radical hope.' Een ander recent voorbeeld dat 'conformity to the needs and interests of privileged sectors is essential to succes,' in de mainstream media is het feit dat de NOS, in navolging van de New York Times, haar publiek blijft waarschuwen dat Jeremy Corbyn een 'radicaal' is die een bedreiging vormt voor de bestaande neoliberale 'orde.' Een met geweld geglobaliseerde 'orde' die de kloof tussen arm en rijk wereldwijd almaar vergroot, die de mensheid heeft opgescheept met de ernstige gevolgen van de klimaatverandering en een massale milieuverontreiniging, een 'orde' die niet kan bestaan zonder steeds rampzaligere oorlogen, en die desondanks door de mainstream-media en gecorrumpeerde politici van links en rechts wordt voorgesteld als 'gematigd,' een 'orde' waar geen 'alternatief' voor bestaat, en die uiteindelijk gebaseerd is op racisme. Een alledaags racisme dat zo diep verankerd ligt in het witte, christelijke bewustzijn dat de meeste racisten zich hiervan niet bewust zijn, en dat zich openbaart in uitspraken van bijvoorbeeld Geert Mak dat de Verenigde Staten na 1945 'decennialang als ordebewaker en politieagent' functioneerde, terwijl in werkelijkheid de CIA 'Een Spoor van Vernieling' door de wereld trok, zoals de Nederlandse titel luidt van de 720 pagina's tellende 'geschiedenis van de CIA,' geschreven door de vooraanstaande Amerikaanse onderzoeksjournalist Tim Weiner. De terreur van deze Amerikaanse geheime dienst heeft volgens president Eisenhower er voor gezorgd dat toekomstige generaties worden opgezadeld met een 'Legacy of Ashes,' tevens de titel van de Engelstalige uitgave.
Geen woord hierover in Mak's bestseller Reizen zonder John. Op zoek naar Amerika (2012), volgens Volkskrant-opiniemaker Paul Brill 'een monumentaal boek' met 'een schat aan informatie.' Mak's verzwijgen en verdraaien van de werkelijkheid verraadt een onderhuids racisme, want als de Amerikaanse strijdkrachten 3,4 miljoen blanke Europeanen om het leven had gebracht, en geen 3,4 miljoen gekleurde Zuidoost-Aziaten tijdens de Vietnam-terreur, dan had hij natuurlijk nooit beweert dat hier de VS als 'ordewaker en politieagent' had opgetreden. Alleen omdat hij volkomen onverschillig staat tegenover de dood van zijn gekleurde medemens, kan Mak in al zijn hervonden christelijkheid suggereren dat de Amerikaanse oorlogsmisdaden een zegen voor de beschaving zijn geweest. In dit opzicht lijkt Geert Mak sprekend op zijn vader, dominee Catrinus Mak, wiens racisme en antisemitisme zo alledaags leek dat het voor de zoon én zijn publiek onzichtbaar bleef. Eveneens het aanprijzen van deze psychische stoornis, zoals Brill deed, getuigt van een onderhuids racisme. Een racisme gebaseerd op een combinatie van superioriteitsgevoel en onverschilligheid. De Nobelprijswinnaar voor de Vrede in 1986, Elie Wiesel, die Auschwitz overleefde, had gelijk toen hij opmerkte: 'The opposite of love is not hate, it's indifference.' Het is deze liefdeloze onverschilligheid die ertoe leidt dat Mak onweersproken in Nederland publiekelijk kan schrijven dat de 'Amerikaanse soft power' nog 'altijd sterk aanwezig is' in 'de buitenlandse politiek van de VS.' Om geen enkel misverstand te wekken voegt hij hieraan toe:
Soft power is, in de kern, de overtuigingskracht van een staat, de kracht om het debat naar zich toe te trekken, om de agenda van de wereldpolitiek te bepalen.
De 'soft power' van een imperium dat na 1945 een 'Legacy of Ashes,' oftewel 'Een Spoor van Vernieling' door de wereld trok, van Vietnam tot Chili, van Congo tot Indonesië, van Guatemala tot Iran, etc. En niemand van Mak's mainstream-publiek in de polder die protesteert tegen dit gecamoufleerde racisme. Integendeel zelfs, het is alledaags racisme waar geen witte christen in Nederland zich van bewust is. Zo succesvol is de racistische hersenspoeling geweest dat Geert Mak's boeken bestsellers zijn geworden.
Dank je Wim voor alles dat jij voor het neoliberalisme hebt betekend. Samsom en Kok. Wij gaan verder op het spoor dat jij hebt uitgestippeld.
VIDEO: Chris Hedges on the Big Lie of Neoliberalism and the Very Real Threat of a President Trump
Posted on Sep 13, 2015
 |
| YouTube |
Chris Hedges doesn’t spare Donald Trump, Hillary Clinton or even Bernie Sanders in this wide-ranging take on the big swindle of neoliberalism and his warning for the future in the hands of a “rapacious oligarchic elite.”
Hedges made his statements during a speech he gave in Toronto on Sept. 3, drawing from his newest book, “Wages of Rebellion: The Moral Imperative of Revolt,” as well as from his Aug. 30 Truthdig column, “The Great Unraveling.”
Some particularly good lines from Hedges’ speech include these well-taken points: “Every promise made by the proponents of neoliberalism is a lie,” “The left is still alive ... barely,” and “Democracy, especially in the U.S., is a farce, vomiting up right-wing demagogues such as Donald Trump, who has a serious chance to become the Republican presidential nominee—and perhaps even president.”
Find out how Hedges views our country’s current predicament, as well as Democratic candidate Bernie Sanders, in the video below (via YouTube):
http://www.truthdig.com/avbooth/item/video_chris_hedges_on_the_big_lie_of_neoliberalism_and_20150913
Hedges made his statements during a speech he gave in Toronto on Sept. 3, drawing from his newest book, “Wages of Rebellion: The Moral Imperative of Revolt,” as well as from his Aug. 30 Truthdig column, “The Great Unraveling.”
Some particularly good lines from Hedges’ speech include these well-taken points: “Every promise made by the proponents of neoliberalism is a lie,” “The left is still alive ... barely,” and “Democracy, especially in the U.S., is a farce, vomiting up right-wing demagogues such as Donald Trump, who has a serious chance to become the Republican presidential nominee—and perhaps even president.”
Find out how Hedges views our country’s current predicament, as well as Democratic candidate Bernie Sanders, in the video below (via YouTube):
—Posted by Kasia Anderson
3 opmerkingen:
Als er iets is dat mij bijzonder raakt is het die foto van Samson en Kok. Als het iets duidelijk maakt is het dat Samson geen vrienden heeft buiten het politieke wereldje. De atoomgeleerde en voormalig Greenpeace activist heeft zich na regeringsverantwoordelijkheid aanvaard te hebben opgesloten in 'n wereld waarin hij voor zijn gemoedsrust en emotionele gezondheid is aangewezen op collega debiele monomane beroepspolitici die met hem meevoelen en hun loyale steun. Het is 'n zwaar beroep. De eenzaamheid die ervan afstraalt mag dan gecompenseerd worden door de lovende woorden van hen die in 'n positie verkeren waardoor men ze wel breed uitgemeten serieus moet nemen maar in wezen is de verdrietige man alleen nog meer te betreuren omdat hij over minder gespletenheid beschikt dan de grote roerganger Kok die, zoals gebleken, beter zijn woorden weet en wist te kiezen om iedereen om de tuin te leiden. Samson is geen Kok, Asscher evenmin, het zijn allemaal archetypische ideologische clones in 'n verkeerde tijd geboren om er werkelijk toe te doen omdat de ideologie failliet is en het establishment niet. De kleren van keizer op prinsjesdag (waar zijn de prinsjes trouwens? Ach, inwisselbaar voor kroonprinses, eentje die aan obesitas lijdt, komt later uiteraard, rijkelijk gecompenseerd goed. Tenzij ze achteraf lesbisch blijkt te zijn, dan is 't wel 'n prins! Gisteren nog reed de familie door rood in Amsterdam, geholpen door de politie. Wie kan dat zeggen behalve 'n boss! What's new. Safety first. Wie betaalde de hekken rond het vakantieresort in Griekenland ook alweer? En, zijn ze hoog genoeg?) Je zult maar als koning geboren worden of koningin, zielig. Of als partijleider, oh wacht even, had hij zelf voor gekozen. Ook zielig natuurlijk maar dus ruim gecompenseerd, later, na bewezen diensten. Als hij eindelijk tijd heeft en erachter komt dat de enigen die hij nog heeft zijn vrienden zijn die heersend verdelen omdat hij niet voldoende on heersen... Mee te doen, op tweeërlei wijze.
Soms moet dat even?
Dit is minder deprimerend en gaat niet over het vermogen de verzorgingsstaat af te breken, waar men in 'gidsland' Nederland excelleert tegenwoordig.
Microcosmos 'n Franse film/docu uit '96. Voor wie deze niet gezien heeft 'n verademing, rustpunt en poëzie in beeld en geluid. Dingen die ik nodig heb bij gebrek aan vakantie.
Als Mark Rutte uit de kast komt straks, Amalia het aanlegt met 'n Marokkaans mokkel te zijner tijd, komt alles goed. Not.
Cosmos what cosmos? Zoom, swipe? Spiderman & Captain America? Well, in essence evolving in equipment, technical abilities, scientist may be right, it all depends on the uses, but according to surviving, the tiniest creatures on earth, the details, they talk less but speak louder. Kafka already saw this big picture a long time ago. Listen to George Monbiot, on repeat: The Iron Mask. Overlooked as well as like this late, heartbreaking interview with Julian Assange, jailed in 'some' Embassy - how ironic - with no social life and the biggest brother watching him more than anybody else on the planet, whatever he tries to do or does in his restricted life, It's a curse! Can you imagine getting a life sacrificing? Out of touch so much that it hurts your very existence, your reason to live? The heroism indeed... All these cowards in power, paying the sort of respect Jezus got from Judas, in mythology some say religion, tells us nothing about their morals? I love courageous people, but no cigar from the cowards! They know one thing for sure: Courage's never an asset and unsafe, by which I instantly feel better :( Thank you Julian for being so fucking brave all this time, thank you, thank you!
Een reactie posten