Beteugel de wildgroei aan laagwaardige toeristenvoorzieningen in Amsterdam, zoals ijssalons
Amsterdam heeft te kampen met een toenemende drukte door toerisme. De balans tussen wonen, werken en recreëren komt hiermee steeds meer onder druk te staan. Door beleid van de Gemeente Amsterdam worden ijssalons en wafelwinkels niet gezien als horeca, maar als winkels met wildgroei als gevolg. Handhaven lijkt een makkelijke zaak, maar de Gemeente onbreekt het aan middelen en capaciteit.
Voor de duidelijkheid: We hebben het hier niet over de traditionele ijssalsons of horecazaken die al sinds jaar en dag Amsterdam verrijken!
PETITIE
Wij
de inwoners van Amsterdam willen handhaving en toezicht op de monocultuur van ijs- en wafelsalons.
constateren
Dat door het feit dat deze vorm van laagwaardige winkels niet als horeca wordt beschouwd er sprake is van een wildgroei van ijs- en wafelsalons. De hoeveelheden hoogopgestapelde potten Nutella zijn niet meer te tellen. De huren van deze panden op A-lokaties zijn enorm, toch kunnen de uitbaters zich deze panden veroorloven. De gebieden waar deze panden zich bevinden hebben enkel nog een toeristisch doel, ten koste van de leefbaarheid voor bewoners
en verzoeken
De Gemeente Amsterdam tot het instellen van beleid om deze monocultuur te onderzoeken en aan te pakken. Dit is momenteel ook al mogelijk bij het vestigen van nieuwe coffeeshops, massagesalons en minisupermarkten. Deze bevoegdheden moeten worden uitgebreid naar ijs- en wafelzaken en andere laagwaardige horeca zoals pizzarestaurants en grillrestaurants. Ook dienen de ondernemer financieel onderzocht te worden om witwaspraktijken uit te bannen.
1 opmerking:
Niet om het een of ander, maar een onmiskenbaar signaal van de huidige gentrificatie loopt paralel met het feit dat horeca-tycoons hun geld niet meer op de bank zetten omdat de rente die de banken uitkeren op spaartegoeden zo laag is. Beter een noodlijdende BUURTKROEG overnemen schijnt een goede, afdoende, perfecte formule. Blij mee... Yuppies untite...
Poging tot puntdicht...
Over doodgaan (als het gedaan is) en leven (dat wat men te doen staat):
En dus gebeurde het dat (...). En dat was het.
Hier had hij niet mee gerekend.
Nu is hij absoluut niet voor éen gat te vangen en nooit geweest, doch het gapende gat dat plotsklaps voor hem opdoemde en waarin hij terstond verdween, had hij stom genoeg geheel en al over het hoofd gezien.Waarom wist hij niet maar even daarvoor nog, in die laatste minuut of zo voor het onafwenbare zich voltrok, was er iets geweest binnen in hem dat hem zei dat hij er deze keer niet zo makkelijk mee zou wegkomen. Zijn schaterlach bleef nog een tijdje gelijk 'n echo in de holle ruimte hangen als een herinnering die niet weg wilde gaan om uiteindelijk, langzaam weg te ebben zo leek het, tot de bloedstollende finale, de afronding met het doppler effect, die de volstrekte stilte, de geruisloosheid die er op volgde dubbel zo hard deed aankomen dat het prikkelend zweet dat ons uitbrak ons de adem benam, wij het hart in onze kelen voelden kloppen, waarbij onze haren fier recht overeind kwamen te staan.
Dat was het laatste wat wij van hem vernamen.
Een reactie posten