Ko Colijn. Professor 15

                                                       Ziehier: de verbeelding aan de macht!


Nog een mening van professor Ko Colijn:

'Als het referendum... de maatstaf is voor het vertrouwen van de politici in hun volk, dan kan ik dat niet anders zien dan als een motie van wantrouwen tegen de parlementaire democratie. Ik vind dit een slechte en demagogische openingszet...'
http://www.vn.nl/Opiniemakers/Ko-Colijn/Artikel-Ko-Colijn/Een-Europese-samenzwering.htm 

Met andere woorden: professor dr. Ko Colijn kwalificeert als journalist 'wantrouwen' tegen de macht in een 'parlementaire democratie' als 'demagogisch.' In een parlementaire democratie dient de journalist en het volk de macht te respecteren, en niet te wantrouwen. Waarom niet? Dat moet u aan professor dr. Ko Colijn vragen. Ik zelf ga uit van het standpunt zoals dat in 1887 door de Britse historicus Lord Acton als volgt werd verwoord:

'Power tends to corrupt, and absolute power corrupts absolutely. Great men are almost always bad men.'

Een treffende illustratie van de juistheid van Acton's opvatting gaf iemand met nota bene dezelfde familienaam als Ko Colijn, namelijk Hendrikus Colijn, voormalig minster president van de parlementaire democratie Nederland, die

'in 1894 deel[nam] aan de Expeditie naar Lombok waarbij veel burgerslachtoffers vielen. Zelf was hij als officier ook bij de over en weer gepleegde wreedheden betrokken, zoals blijkt uit een lang na zijn dood gepubliceerde brief:

"Ik heb er een vrouw gezien die, met een kind van ongeveer 1/2 jaar op den linkerarm, en een lange lans in de rechterhand op ons aanstormde. Een kogel van ons doodde moeder en kind. We mochten toen geen genade meer geven. Ik heb 9 vrouwen en 3 kinderen, die genade vroegen, op een hoop moeten zetten, en zo dood laten schieten. Het was onaangenaam werk, maar 't kon niet anders. De soldaten regen ze met genot aan hun bajonetten. 't Was een verschrikkelijk werk. Ik zal er maar over eindigen."

Voor zijn optreden ontving hij in augustus 1895 de Militaire Willemsorde.'

http://nl.wikipedia.org/wiki/Hendrikus_Colijn

Kortom, ondanks het feit dat Hendrikus Colijn een oorlogsmisdadiger was, werd de schatrijke Hendrikus Colijn in de Nederlandse parlementaire democratie tot het hoogste ambt verheven om er in de jaren dertig een bezuinigingspolitiek te kunnen voeren. En desondanks mag u vandaag de dag van journalist en professor dr. Ko Colijn geen wantrouwen koesteren tegen de parlementaire democratie. Tenminste niet als u de macht claimt om als burger via een referendum op die parlementaire democratie invloed uit te oefenen. Ko Colijn behoort tot mijn gecorrumpeerde generatie van de jaren zestig, de baby-boom generatie die destijds luidkeels openheid, inspraak, medezeggenschap eiste en een volwassen democratie. De verbeelding aan de macht. Begrijpt u.