One thought alone preoccupies the submerged mind of Empire: how not to end, how not to die, how to prolong its era. By day it pursues its enemies. It is cunning and ruthless, it sends its bloodhounds everywhere. By night it feeds on images of disaster: the sack of cities, the rape of populations, pyramids of bones, acres of desolation.
― J.M. Coetzee, Waiting for the Barbarians. 1980
Representative government has broken down. Our politicians represent not the people who vote for them but the commercial interests who finance their election campaigns. We have the best politicians that money can buy.
Representative government has broken down. Our politicians represent not the people who vote for them but the commercial interests who finance their election campaigns. We have the best politicians that money can buy.
Edward Abbey. A Voice Crying In The Wilderness. 1989
In haar eindrapport kwam de Select Committee on Assassinations van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden in 1979 tot de conclusie dat
Scientifically, the existence of the second gunman was established only by the acoustical study, but its basic validity was corroborated or independently substantiated by the various other scientific projects.’ De ‘House Select Committee concluded that the final shot was a fourth shot and that there were two shooters, one of whom missed.
The Committee investigated until 1978, and in 1979 issued its final report, concluding that President John F. Kennedy was probably assassinated as a result of a conspiracy. The Committee concluded that previous investigations properly investigated Oswald's responsibility but did not adequately investigate the possibility of a conspiracy, and that the Warren Commission presented its conclusions too definitively. The Committee also found that the FBI and CIA were deficient in sharing information. Furthermore the Secret Service did not properly analyze information it possessed prior to the assassination and was inadequately prepared to protect the President.
Although the HSCA concluded that President Kennedy was "probably" assassinated as the result of a conspiracy it did not offer the name of any person or group it thought had conspired with Oswald. Instead the HSCA listed several organizations that it did not think were involved, including the governments of the Soviet Union and Cuba, organized crime groups and anti-Castro groups, but noted that it could not rule out the involvement of any individuals of these groups.
Een kwart eeuw later bleek uit een omvangrijke opiniepeiling van het onderzoeksbureau Gallup dat 81 procent van de Amerikanen meent dat de moord op John F. Kennedy een complot was en slechts 13 procent gelooft dat Oswald het alleen heeft gedaan. Met andere woorden, de overgrote meerderheid neemt aan dat er een macht in de VS werkzaam is die de democratie buiten spel zet zodra het die macht uitkomt, en dit bovendien ongestraft kan doen. Tegelijkertijd blijven de mainstream-opiniemakers ervan overtuigd dat het Amerikaanse systeem het beste is, zo superieur zelfs dat de macht in Washington het morele recht bezit om waar het wil en wanneer het wil met verpletterend geweld in te grijpen. Voor een niet ideologisch gemotiveerde waarnemer blijft echter de vraag: welke macht achter de schermen had belang bij het vermoorden van president John Kennedy? De Amerikaanse New York Times Bestselling Author Mark Lane komt na jarenlang onderzoek tot de slotsom dat
in an act that the CIA likely considered selfdefense, the agency, which had assassinated tens of thousands of its perceived enemies from village leaders to heads of state, assassinated President Kennedy before he could take action against it.
Lane schreef dit in zijn boek Last Word. My Indictment Of The CIA In The Murder Of JFK, een uitgebreid gedocumenteerde studie die door de New York Times Book Review werd geprezen als ‘Well documented, persuasive, and restrained,’ terwijl Publishers Weekly het betitelde als ‘A highly stimulating, disturbing book.’ Vooral ook ‘disturbing’ voor de elite die achter de schermen de koers bepaald van ’s werelds zwaarst bewapende grootmacht, die door Mak en de rest van de polder-mainstream wordt gekwalifeerd als de ‘ordebewaker en politieagent’ op aarde. In 1978 schreef H.R. Haldeman, Chef-staf van het Witte Huis onder Nixon, in zijn boek The Ends of Power: ‘After Kennedy was killed the CIA launched a fantastic cover-up,’ en ‘In a chilling parallel to their cover-up at Watergate, the CIA literally erased any connection between Kennedy’s assassination and the CIA.’
In het 2012 verschenen boek The Untold History Of The United States schrijven de Amerikaanse filmmaker Oliver Stone en zijn landgenoot Peter Kuznick, hoogleraar Geschiedenis, met betrekking tot de redenen van de CIA's betrokkenheid bij de moord op Kennedy:
Kennedy’s most empathic response to Khrushchev’s peace overtures came in his June 1963 American University address. He and his closest advisors had drafted the speech without imput from the Joint Chiefs, the CIA, or the State Department. It may be the most enlightened speech made by any president in the twentieth century.
Vervolgens citeren beide auteurs fragmenten uit Kennedy’s toespraak:
I have . . . chosen this time and this place to discuss a topic on which ignorance too often abounds and the truth is too rarely perceived-yet it is the most important topic on earth: world peace.
What kind of peace do I mean? What kind of peace do we seek? Not a Pax Americana enforced on the world by American weapons of war… I am talking about genuine peace, the kind of peace that makes life on earth worth living, the kind that enables men and nations to grow and to hope and to build a better life for their children - not merely peace for Americans but peace for all men and women, not merely peace in our time but peace for all time.
I speak of peace because of the new face of war. Total war makes no sense in an age when great powers can maintain large and relatively invulnerable nuclear forces and refuse to surrender without resort to those forces. It makes no sense in an age when a single nuclear weapon contains almost ten times the explosive force delivered by all the allied air forces in the Second World War. It makes no sense in an age when the deadly poisons produced by a nuclear exchange would be carried by wind and water and soil and seed to the far corners of the globe and to generations yet unborn…
Second: Let us reexamine our attitude toward the Soviet Union… it is sad to… realize the extent of the gulf between us. But it is also… a warning to the American people not to… see only a distorted and desperate view of the other side, not to see conflict as inevitable, accommodation as impossible, and communication as nothing more than an exchange of threats...
Today, should total war ever break out again—no matter how—our two countries would become the primary targets. It is an ironic but accurate fact that the two strongest powers are the two in the most danger of devastation. All we have built, all we have worked for, would be destroyed in the first 24 hours…
And if we cannot end now our differences, at least we can help make the world safe for diversity. For, in the final analysis, our most basic common link is that we all inhabit this small planet. We all breathe the same air. We all cherish our children's future. And we are all mortal.
Third: Let us reexamine our attitude toward the cold war… we shall also do our part to build a world of peace where the weak are safe and the strong are just. We are not helpless before that task or hopeless of its success. Confident and unafraid, we labor on—not toward a strategy of annihilation but toward a strategy of peace.
Die ‘vredesstrategie,’ tevens de titel van president Kennedy’s toespraak, zou een fundamentele politieke omslag betekenen met ingrijpende consequenties voor allereerst de almaar toenemende macht van het Amerikaanse militair industrieel complex waarvoor twee jaar eerder Dwight Eisenhower in zijn afscheidsspeech als president had gewaarschuwd, toen hij verklaarde:
We must never let the weight of this combination endanger our liberties or democratic processes. We should take nothing for granted. Only an alert and knowledgeable citizenry can compel the proper meshing of the huge industrial and military machinery of defense with our peaceful methods and goals, so that security and liberty may prosper together.
De oud-opperbevelhebber van de geallieerde strijdmacht wist van nabij waarover hij het had en was verstandig genoeg om zijn waarschuwing pas te geven toen hij na acht jaar als president afscheid nam. De positie van zijn opvolger was volstrekt anders; niet alleen was hij jong en was hij slechts twee jaar president, maar zijn twee broers waren ook nog eens even dynamisch, intelligent en ambitieus. Daardoor bestond voor het eerst in de Amerikaanse geschiedenis de kans dat een katholieke dynastie jarenlang aan de macht zou komen, die een bedreiging vormde voor de de belangen van de oude elite uit kringen van de White Anglo-Saxon Protestants die tot dan toe de presidenten hadden geleverd. De gevestigde orde haat elk verlies aan macht en invloed en wantrouwt per defintie elke vernieuwing. Dat is altijd zo geweest en niets wijst erop dat dit in de toekomst zal veranderen, Integendeel zelfs. Als we het ideologische traktaat The Grand Chessboard uit 1997 lezen van de voormalige National Security Adviser Zbigniew Brzezinski dan blijkt al snel hoe de hegemonistische elite de wereld naar haar hand wil zetten. Let u daarbij ook op de onthullende wijze waarop de realiteit wordt voorgesteld. Brzezinski:
In the foreseeable future, the impoverished two-thirds of humanity may not be motivated by the restraint of the privileged.
It is also noteworthy that international conflicts and acts of terrorism have so far been remarkably devoid of any use of the weapons of mass destruction. How long that self-restraint may hold is inherently unpredictable, but the increasing availability, not only to states but also to organized groups, of the means to inflict massive casualties – by the use of nuclear of bacteriological weapons – also inevitably increases the probability of their employment…
Meeting these challenges is America’s burden as well as its unique responsibility. Given the reality of American democracy, an effective response will require generating a public understanding of the continuing importance of American power in shaping a widening framework of stable geopolitical cooperation, one that simultaneously averts global anarchy and succesfully defers the emergence of a new power challenge.
Achter al dit ideologische taalgebruik schuilt een meedogenloos realpolitiek, waarbij met geweld voorkomen wordt dat de ‘impoverished two-thirds of humanity’ een greep krijgt op rijkdommen van ‘the privileged.’ Hoe die tweederde van de mensheid verarmd is geraakt en verarmd blijft en waarom het Westen geprivilegieerd raakte zijn vragen die daarbij geen enkele rol van betekenis spelen. Belangrijk is slechts dat de status quo gehandhaafd blijft, dat wil zeggen: dat de rijken nog rijker worden en de armen almaar armer. En om die kloof te kunnen handhaven is een militair-industrieel nodig. Dat spreekt voor zich, de ‘impoverished’ zullen natuurlijk niet eeuwig de belangen van ‘privileged’ willen dienen en zullen ooit met geweld massaal voor hun eigen belangen opkomen. Op dat moment kunnen de miljarden armen alleen nog met militaire vuurkracht worden bedwongen, zoals men in officiele documenten van Amerikaanse militaire planners kan lezen.
Vandaar dat de toespraak van John Kennedy als een klap in het gezicht van de gevestigde orde aankwam. De belangrijkste beweegreden waarom de Amerikaanse president, die normaal de positie van de macht verdedigt, ineens een fundamentele aanval deed op de belangen van de elite, is niet moeilijk te raden. Voor het eerst in de geschiedenis had één individu op aarde de macht in handen gekregen om de hele mensheid uit te roeien. Sterker nog: armageddon dreigde ook daadwerkelijk plaats te vinden. Dat gevaar bestond dertien dagen lang tijdens de zogeheten Cuban missile crisis, toen in oktober 1962 de VS en de Sovjet Unie op het punt stonden in een nucleaire oorlog te worden gezogen, omdat – in de woorden van de minister van Justitie, Robert Kennedy – ‘an irreversible chain of events could occur against our will. The President does not know how long he can hold out against our generals.’ Geen enkel zinnig mens wil in de situatie terecht komen dat hij moet beslissen of het moment is aangebroken om de hele mensheid uit te roeien. Maar nadat tijdens de Cuba Crisis beide partijen water in de wijn hadden gedaan was het Amerikaans militair industrieel complex woedend.
‘We’ve been had!’ yelled then Navy Chief George Anderson upon hearing on October 28, 1962, how JFK ‘solved’ the missile crisis. Admiral Anderson was the man in charge of the very ‘blockade’ against Cuba.
‘The biggest defeat in our nation’s history!’ bellowed Air Force Chief Curtis Lemay, while whacking his fist on his desk.
‘We missed the big boat,’ said Gen. Maxwell Taylor after learning the details of the deal with Khrushchev.
http://frontpagemag.com/2011/humberto-fontova/the-cuban-missile-crisis-myth-49-years-later/
http://frontpagemag.com/2011/humberto-fontova/the-cuban-missile-crisis-myth-49-years-later/
Onder andere Curtis Lemay, hoofd van de Amerikaanse Luchtmacht, was fervent voorstander van de onmiddellijke inzet van nucleaire wapens.
During the Cuban Missile Crisis in September 1962, LeMay wanted to bomb nuclear sites in Cuba. When John F. Kennedy asked LeMay how the Soviet Union would respond if the United States bombed their missiles in Cuba. He replied that they would ‘do nothing’. Kennedy argued for a blockade of Cuba. LeMay responded by accusing the president of acting like Neville Chamberlain during the Munich Crisis and that the blockade scheme as ‘almost as bad as the appeasement at Munich’.
http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/USAlemay.htm
http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/USAlemay.htm
Washington, D.C., October 12, 2012 -- On the 50th anniversary of the Cuban Missile Crisis, new documents from the Robert Kennedy papers declassified yesterday and posted today by the National Security Archive reveal previously unknown details of the Kennedy administration's secret effort to find an accord with Cuba that would remove the Soviet missiles in return for a modus vivendi between Washington and Havana.
http://www.gwu.edu/~nsarchiv/NSAEBB/NSAEBB395/
http://www.gwu.edu/~nsarchiv/NSAEBB/NSAEBB395/
Dobbs (Amerikaanse journalist/auteur svh) quotes Dino Brugioni, ‘a key member of the CIA team monitoring the Soviet missile buildup,’ who saw no way out except ‘war and complete destruction’ as the clock moved to ‘one minute to midnight,’ the title of his book. Kennedy’s close associate, historian Arthur Schlesinger, described the events as ‘the most dangerous moment in human history.’ Defense Secretary Robert McNamara wondered aloud whether he ‘would live to see another Saturday night,’ and later recognized that ‘we lucked out’ -- barely.
http://www.tomdispatch.com/post/175605/tomgram%3A_noam_chomsky%2C_%22the_most_dangerous_moment%2C%22_50_years_later/?utm_source=TomDispatch&utm_campaign=5ce2472b0e-TD_Chomsky10_15_2012&utm_medium=email#more
http://www.tomdispatch.com/post/175605/tomgram%3A_noam_chomsky%2C_%22the_most_dangerous_moment%2C%22_50_years_later/?utm_source=TomDispatch&utm_campaign=5ce2472b0e-TD_Chomsky10_15_2012&utm_medium=email#more
Naderhand verklaarde de toenmalige minister van Defensie Robert McNamara dat tijdens de Koude Oorlog de wereld tot driemaal toe ‘op het nippertje’ aan de ‘wederzijdse verzekerde vernietiging’ was ontsnapt waarvan de Cuba Crisis er één van was geweest. 26 October 1962 werd door de B-52 piloot, majoor Don Clawson, als ‘the most dangerous moment’ genoemd. De B-52 was een NAVO bommenwerper uitgerust met kernwapens. ‘B-52s on airborne alert’ met nucleaire wapens ‘on board and ready to use.’ 26 Oktober was de dag toen ‘the nation was closest to nuclear war,’ schrijft Clawson in zijn ‘irreverent anecdotes of an Air Force pilot.’ Als direct betrokkene was hij die op die dag ‘in a good position to set off a likely terminal cataclysm.’ Hij concludeerde dat
‘We were damned lucky we didn't blow up the world – and no thanks to the political or military leadership of this country.’
Na deze confrontatie schreef Anatoly Dobrynin, de toenmalige Sovjet-ambassadeur in Washington, in een rapport aan Chroesjtsjov dat hij op het hoogtepunt van de crisis in het geheim Robert Kennedy had ontmoet en van hem had vernomen dat de Amerikaanse president oprecht streefde naar deëscalatie en vrede. Dobrynin:
Robert Kennedy looked exhausted. One could see from his eyes that he had not slept for days. He himself said that he had not been home for six days and nights. 'The President is in a grave situation,' Robert Kennedy said, 'and does not know how to get out of it. We are under very severe stress. In fact we are under pressure from our military to use force against Cuba. Probably at this very moment the President is sitting down to write a message to Chairman Khrushchev. We want to ask you, Mr. Dobrynin, to pass President Kennedy's message to Chairman Khrushchev through unofficial channels. President Kennedy implores Chairman Khrushchev to accept his offer and to take into consideration the peculiarities of the American system. Even though the President himself is very much against starting a war over Cuba, an irreversible chain of events could occur against his will. That is why the President is appealing directly to Chairman Khrushchev for his help in liquidating this conflict. If the situation continues much longer, the President is not sure that the military will not overthrow him and seize power. The American army could get out of control.’
http://www.gwu.edu/~nsarchiv/nsa/cuba_mis_cri/moment.htm
http://www.gwu.edu/~nsarchiv/nsa/cuba_mis_cri/moment.htm
Hetzelfde jaar nog, op 22 november 1963, werd president Kennedy in Dallas, Texas, vermoord. Volgens het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden door het toedoen van ‘two shooters, one of whom missed,’ hetgeen de volksvertegenwoordigers deed concluuderen dat er sprake was van ‘a conspiracy.’ Bij gebrek aan politieke wil is die samenzwering nog steeds niet tot de bodem onderzocht. Maar wel is aangetoond dat de gevestigde orde en het militair industrieel complex de meeste baat hadden bij het liquideren van de door hen gehate John Kennedy en vijf jaar later, toen hij dreigde de presidentsverkiezingen te winnen, zijn broer Robert Kennedy.
Meer daarover morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten