Nu de handel in lucht is ineen gestort en de echte economie met zich meegetrokken heeft een moeras in, is de vraag legitiem: welk alternatief heeft de SP te bieden? Een socialistische partij die net als de sociaaldemocraten proberen het failliete kapitalisme overeind te houden door miljarden aan belastinggeld en sterker nog, een partij die voor het subsidieren van commerciele kranten is omdat daarmee 'de democratie' zou zijn gewaarborgd, wijkt niet wezenlijk af van alle andere politieke partijen.
Ondertussen wil de SP, net als de Amerikaanse Democraten onder Clinton en new Labour onder Tony Blair weten welk verlanglijstje de calculerende consument heeft. De SP is volgens eigen zeggen 'op zoek naar een nieuwe koers voor Nederland' en wil van zijn achterban weten welke richting men uit moet. Uit opiniepeilingen weten we inmiddels dat een niet te verwaarlozen deel van die achterban datgene wil wat Wilders voorstaat, dus dat stemt niet hoopvol. Hoe dan ook de SP zadelt zichzelf met een heel ander, veel structureler probleem op. In Century of Self verklaart Adam Curtis: 'The problem for new Labour was that it blieved the propaganda. They took it face value the idea prompted by business that the system invented to read consumers minds could form the basis for a new type of democracy. Once in power new Labour tried to govern through a system which Philip Gould called ''continuous democracy". But what worked for business in designing products led the labour government to a bewildering maze of contradictory whims and desires. For much of Labour's first term the focusgroup said the railways were not a high priority and Labour's policies faithfully reflected this. But now those same groups are blaming the government for not having invested more mony sooner in the railways.'
De Amerikaanse historicus Stuart Ewen, die de vercommercialisering van de politiek bestudeert, stelt dan ook het volgende: 'It is not the people who are in charge, but that the people's desires are in charge. The people are not in charge, the people exercise no descion making power within this environment. So democracy is reduced from something which assumes an active citizenry to something which now increasingly is predicated on the idea of the public as passive consumers, What you essentially are delivering them is doggy treat.'
Met andere woorden: wat lijkt op een democratisering is in feite de verdere debilisering van de kiezers en de onmiddellijke bevrediging van hun kortzichtige begeerte. Wat opvalt is hoe gewiekst en modern de marketing van de SP is. Alle moderne wetten van massacommunicatie zet de partij in. De één verkoopt cola, de ander ideologie. Meer daarover later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten