Paul Brill van de Volkskrant 20

Woensdag 12 november van dit jaar publiceerde de Volkskrant een interview met de Israelische historicus Benny Morris, onder meer bekend door zijn gedocumenteerde beschrijving van de etnische zuivering van Palestina in 1948, waarbij tenminste 750.000 Palestijnse burgers voorgoed werden verdreven. En ook bekend vanwege deze uitspraak: 'Ik denk dat [Ben-Goerion] in 1948 een ernstige historische fout maakte. Hoewel hij het demografische vraagstuk begreep en de noodzaak van het vestigen van een joodse straat zonder een grote Arabische minderheid, werd hij tijdens de oorlog bang. Op het laatst aarzelde hij… Ik weet dat dit de Arabieren en de ruimdenkenden en de politiek correcte types verbijsterd. Maar mijn gevoel is dat deze plaats rustiger zou zijn en minder lijden zou kennen als de zaak eens en voor altijd opgelost was geweest… Als aan het eind van het liedje mistroostig blijkt te zijn voor de joden dan zal dit zijn omdat Ben Goerion de verplaatsing in 1948 niet voltooide. Omdat hij een groot en veranderlijke demografische reserve op de Westbank en Gaza en binnen Israël zelf achterliet.' Kortom, ook de laatste 150.000 Palestijnen hadden in 1948 verdreven moeten worden om een etnisch zuivere 'Joodse staat' mogelijk te maken.

Welnu, deze Morris wordt door de interviewer, de Volkskrant-opiniemaker Paul Brill, gepresenteerd als een gematigde intellectueel, die waarschuwt voor het - in de ogen van Morris en Brill - grote gevaar van Iran. Wat maakt Morris nu volgens Brill gematigd? Het antwoord is simpel: 'Ik ben ervoor dat Israel 98 procent van de Westoever teruggeeft.' Met andere woorden, Morris is gematigd omdat hij zich voor 98 procent neerlegt bij het internationaal recht en de resoluties van de Verenigde Naties. Iedereen dus die de wet wil gehoorzamen, zou gematigd zijn, volgens Brill dan. Het is een opmerkelijk criterium dat hij niet verder toelicht, klinkklare nonsens dus. Aan de uitspraak van Morris hierboven over totale etnische zuivering blijkt dat we te maken hebben met een extremist. En deze extremist vervolgt met de volgende opmerking: 'Ik ben voor een vredesverdrag met de Palestijnen, waarbij zij hun eigen staat krijgen. Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat zij ermee instemmen. Want die staat hadden ze al in 2000 kunnen hebben.'

Nu de werkelijkheid die Brill en Morris verzwijgen. Dit is wat de belangrijkste Israelische onderhandelaar in 2000 in Camp David, Shlomo Ben-Ami, naderhand zei: 'if I were a Palestinian I would have rejected Camp David, as well.'

Lees verder: http://www.democracynow.org/2006/2/14/

fmr_israeli_foreign_minister_shlomo_ben

Ben-Ami, oud-minister van Buitenlandse Zaken van Israel, geeft een heel ander beeld dan het propagandabeeld van Brill, die zichzelf definieerde als 'minder dan een halfjood.' In het boek Treacherous Alliance, the secret dealings of Israel, Iran, and the US van professor Trista Parsi noteert de schrijver de uitspraak van Ben-Ami 'that the Bush administration - like Israel - has been more interested in fighting ''evil'' than in pursuing conflict resolution. A US-Iran dialogue is absolutely necessary, Ben-Ami argued, even though it would lead to serious compromises for Washington and Tel Aviv, such as recognizing Iran's regional importance.' Ook daarover zwijgen Morris en Brill, het past niet in het propagandabeeld dat moet leiden tot een oorlog tegen Iran.

Shlomo Ben-Ami verklaarde tevens dat de Oslo Akkoorden: ‘were founded on a neo-colonialist basis, on a life of dependence of one on the other, forever.’ Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/search?q=shlomo+ben+ami

Kortom, Brill is een pro-Israel propagandist, die een Israelische hisrtoricus met extremistische opvattingen gebruikt om de geesten in Nederland rijp te maken voor nog meer geweld in het Midden-Oosten. De uiteindelijke drijfveer is simpel: Brill kampt met een identiteitsprobleem, zoals u in eerdere stukken over hem op deze weblog heeft kunnen lezen. En daarvoor misbruikt hij de journalistiek.