Paul Brill van de Volkskrant 13

De befaamde Amerikaanse historicus Daniel Boorstin schreef rond 1960 in zijn studie 'The Image; or What Happened to the American Dream dat Amerikanen 'have come to think... that our main problem is abroad. How to "project" our images to the world? Yet the problem abroad is only a symptom of our deeper problem at home. We have come to believe in our own images, till we have projected ourselves out of this world [so that] now, in the height of our power... we are threatened by a new and peculiarly American menace... It is the menace of unreality... We risk being the first people in history to have been able to make their illusions so vivid, so persuasive, so "realistic" that they can live in them. We are the most illusioned people on earth. Yet we dare not become disillusioned, because our illusions are the very house in which we live; they are our news, our heroes... our very experience.' Deze scherpe analyse van de Amerikaanse cultuur is belangrijk te onthouden nu een halve eeuw later de illusies van hun American Dream de werkelijkheid niet langer meer kunnen verhullen en de Amerikanen moreel en financieel failliet achterlaten. Daardoor is er een uiterst gevaarlijke situatie in de wereld ontstaan, die onvermijdelijk nu nog onvoorziene consequenties zal hebben voor de rest van de mensheid.

Maar dit laatste feit is voor opiniemakers als Paul Brill van de pro-Israel lobbygroep binnen de Volkskrant een te verwaarlozen detail. Voor hem is de vraag: is Obama goed voor Israel of niet? Die vraag legt hij voor aan de joods-Israelische historicus Benny Morris die het liefst de Westbank en Gaza Palestijnenvrij zou willen zien. En deze extremistische Israeli antwoordt 'als hem wordt gevraagd of hij toch liever had gezien dat John McCain de Amerikaanse presidentsverkiezingen had gewonnen... ''McCain werd door velen in Israël gezien als een known quantity: we weten waar hij voor staat, we weten dat hij niet wenst te wijken voor het moslim-extremisme.''' Met andere woorden, Morris en Brill impliceren hiermee dat we van Obama niet weten of hij 'wenst te wijken voor het moslim-extremisme'. Een merkwaardige suggestie aangezien de belangen van de joodse lobby goed verdedigd zullen worden binnen het Witte Huis door Chef Staf Rahm Emanuel, wiens vader een zionistische terrorist was en een racist die onmiddellijk na zijn zoon's benoeming verklaarde: '"Obviously, he will influence the President to be pro-Israel," said the elder Emanuel, who immigrated to the U.S. from Israel in the 1950s."Why shouldn't he do it? What is he, an Arab? He's not going to clean the floor of the White House.'''

Desalniettemin staat boven het interview met Morris: 'Dreigingen voor Israel worden niet minder met komst Obama.' De spanning moet worden opgevoerd. Israel moet weer de oude rol krijgen van de kleine David die bedreigd wordt door de grote Goliath. En aangezien de hele wereld nu wel beseft dat de Palestijnen door de joods-Israeli's worden geterroriseerd en niet andersom, moet er een nieuwe existentiele bedreiging van de 'joodse natie' worden verzonnen. Die rol is dit keer Iran toebedeeld, dat natuurlijk door het failliete Amerika of door het even failliete Israel moet worden plat gebombardeerd. En dus wordt de geest daarvoor rijp gemaakt door een extremistische historicus, die net zoveel over de toekomst weet als elke andere kletsmajoor, te laten zeggen: 'ik ben bang dat die andere optie alleen maar een militaire kan zijn: hetzij zelf een klap uitdelen, hetzij het groene licht geven aan Israel.' Het spreekt voor zich dat als een Iranier of een Arabier Israel zouden bedreigen het Westen hieraan onmiddellijk de zwaarste consequenties zou verbinden. Natuurlijk ook onder zware druk van onze opiniemakers. De opiniemaker Paul Brill met zijn problematische achtergrond, verzwijgt het feit dat het hier om een dreiging met terreur gaat. Wat de joden in Israel wel mogen, mogen de Arabieren en Iraniers elders van de pro-Israel lobby niet. Punt uit.

Het is een opmerkelijke houding van een Nederlandse staatsburger, die naar ik aanneem in andere gevallen wel het internationaal recht respecteert. Misschien ten overvloede: Iran heeft tot nu toe met betrekking tot zijn nucleaire activiteiten geen verdragsregel geschonden. Het mag volgens het non-proliferatie verdrag uranium verrijken. Elke Israelische geweldsdaad is net zo illegaal als de nazi-inval in Nederland dat in 1940 was. Het is een gotspe dat het tot zijn tanden toe bewapende Israel met zijn eigen naar schatting 200 kernbommen een andere staat bedreigt omdat het uranium verrijkt. Maar Paul Brill, als opiniemaker die gebukt gaat onder het feit dat zijn 'joodse vader geheel heeft gecapituleerd voor de bekeringsijver van' zijn 'katholieke moeder' is kennelijk niet in staat om Israel als gewone staat te beoordelen op zijn daden. Het blijft voor hem 'de joodse natie' of 'het beloofde land.' Hoewel hij er zelf natuurlijk nooit zal gaan wonen of zijn kinderen er zal laten meevechten tegen de 'Arabische vijand' verwacht hij wel dat zowel de joden als de Palestijnen in de regio de consequenties van een oorlog zullen dragen. De opiniemaker zelf, die veilig in Amsterdam zit, hoeft dat niet, die kan ongestoord de oorlogstrom slaan. De wereld heeft de jongen die zichzelf omschreef als 'minder dan een halfjood, zoals me eens smalend werd toegevoegd door iemand die zich op latere leeftijd had laten besnijden' gekrenkt en de wereld zal dat weten ook. Meer over Brill, die zich gedraagt als een handelaar in angst, later.