Meer dan een decennium geleden schreef de Amerikaanse geleerde Noam Chomsky over de invloedrijke Schotse filosoof en historicus David Hume dat deze geleerde 'in considering his First Principles of Government, expressed his puzzlement over ''the easiness with which the many are governed by the few" and "the implicit submission with which the men resign their own sentiments and passions to those of their rulers". "When we enquire by what means this wonder is brought about", Hume concluded, "we shall find, that as Force is always on the side of the governed, the governors have nothing to support them but opinion. It is therefore, on opinion only that government is founded; and this maxim extends to the most despotic and most military governments, as well as to the most free and most popular.''' Dit is een onmisbaar inzicht wanneer men het werk van moderne opiniemakers bestudeert. De angelsaksische sociale wetenschapper Alex Carey geeft in zijn boek Taking the Risk out of Democracy het volgende voorbeeld van de macht van opiniemakers: 'While the image-makers... re-created and projected Nixon so that he won more popular votes than any previous presidential candidate in American history... the presidential tapes reveal, the President and his highest aides and ministers were plotting, in the diction and the moral temper of a clique of Mafia thugs, how they might use the power of the presidency even further to corrupt and deceive. Nor is there any longer, unfortunately, substantial reason to believe that, if Kennedy or Johnson had been reckless enough to put the reality behind their public images on as many spools of tape as Nixon, their credibility gaps would have been notably less.'Zo is het maar net, de belangengroepen die de commerciele massamedia in handen hebben zijn in staat om nagenoeg elke schurk tot president te laten kiezen van het machtigste land ter wereld, zolang die president er maar voor zorgt dat de belangen van de elite worden behartigd. Zodra hun belangen daarentegen in gevaar komen dan zullen ze hem zo snel mogelijk laten vallen. En in dat proces spelen opinies en opiniemakers de doorslaggevende rol, want zowel in dictaturen als in een zogeheten democratie geldt 1 grondregel voor de macht, te weten: 'the governors have nothing to support them but opinion.' Vandaar dat de opiniemakers in elk systeem absoluut onmisbaar zijn. Zij bepalen voor de massa wat waar is en wat niet, wie belangrijk is en wie niet, welke politiek beleid gevoerd moet worden en welke niet, wie de vijand is en wie niet, welke oorlogen wenselijk zijn en welke niet.
Et voila, opnieuw stuiten we op de opiniemaker van de Volkskrant, Paul Brill, die vorige week in een interview met de extremistische joods-Israelische historicus Benny Morris waarschuwde voor mogelijk 'suicidaal gedrag' van Iran. Morris: 'Ik ben er helemaal niet op tegen dat Washington het gesprek aangaat met Ahmadinejad en de andere Iraanse leiders. Maar mijn inschatting is dat het tot niets zal leiden.' Dat is interessant, hier hebben we te maken met een extremistische zionist die het liefst de Westbank en Gaza Palestijnenvrij zag, die als historicus de toekomst gaat voorspellen, en die er tot ongetwijfeld ongekende vreugde in alle machtscentra ter wereld 'er niet op tegen is' dat de machtigste politicus op aarde 'een gesprek aangaat met Ahmadinejad.' Who the hell is Morris? Ik bedoel, een geschiedkundige kan van alles weten over het verleden, maar over de toekomst weet hij natuurlijk evenveel als elke andere praatjesmaker. Maar dat maakt Paul Brill niets uit. Hij is opiniemaker die een joods-Israelische historicus gebruikt om een hetze te voeren tegen Iran, een hetze die kan uitmonden in Amerikaans of Israelisch geweld waarvan de burgerbevolking het meest te lijden zal hebben.
Met andere woorden: Paul Brill probeert terreur uit te lokken, want een moderne oorlog is niets anders dan terreur tegen een burgerbevolking, zoals we sinds de Tweede Wereldoorlog maar al te goed weten. En waarom wil Paul Brill terreur? Ik denk omdat Israel hem een identiteit verschaft, een identiteit die zijn 'joodse vader' hem niet kon geven om de simpele reden dat die 'joodse vader geheel heeft gecapituleerd voor de bekeringsijver van' zijn 'katholieke moeder'. Er zijn vele oneigenlijke motieven bij Nederlanders die onvoorwaardelijk Israel steunen. Van schuldgevoel tot antisemitisme. Van een gebrek aan een eigen identiteit tot een onverwerkt verleden. Jan Blokker en zijn zoons constateren in hun boek Nederland in twaalf moorden. Niets zo veranderlijk als onze identiteit: 'Na de Tweede Wereldoorlog is het jodendom in de christelijke wereld vrijwel heilig verklaard en geen volk dat in die processie zo hard vooroploopt als de Nederlanders... Zo lijkt het ineens wel alsof Nederlanders door de eeuwen heen dol zijn geweest op joden. Dat het wrange West-Europese record van 1940-'45 (negentig procent van alle joden in Nederland opgepakt en vermoord, met bereidwillige hulp van vele Nederlanders) een anomalie in onze geschiedenis is.' Maar terecht stellen de schrijvers dat de werkelijkheid fundamenteel anders is: 'In de Nederlandse geschiedenis is onverschilligheid doorgaans de vriendelijkste houding ten opzichte van joden geweest. Nederlanders hebben altijd precies geweten wie van hun buren een jood was en op elk gewenst moment kon die wetenschap consequenties krijgen: het verraden van joden voor "kopgeld" tijdens de Duitse bezetting is daar maar 1 vorm van. De paniekerige pogroms in het pestjaar 1349 was een andere.'
In dit troebel water van een onverwerkt verleden, waarin schuld en boete tot nieuwe misdaden leiden, vist de opiniemaker Paul Brill, om zo allereerst zijn eigen identiteit te versterken. Dat dit ten koste kan gaan van honderdduizenden slachtoffers, zoals we in Irak hebben gezien, is de prijs die de mogelijk toekomstige slachtoffers moeten betalen voor onder andere het feit dat Pauls 'joodse vader geheel heeft gecapituleerd voor de bekeringsijver van' zijn 'katholieke moeder,' waardoor de opiniemaker van de Volkskrant met een problematische identiteit werd opgezadeld. Ook opiniemakers zijn maar gewone mensen, die zoals bekend, soms gedreven worden door gevaarlijke instincten en ranzige ressentimenten, mensen die maar al te graag 'the governors' steunen die 'have nothing to support them but opinion.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten