Salomon Bouman 23

Maandag 2 juni schreef Salomon Bouman in een e-mail aan mij onder andere dit: “Ik heb totaal geen begrip voor een boycot van Israel. Omar zet zijn studies zonder schaamte aan de Tel-Avivse universiteit voort. Schijnheilig niet!” Omar is Omar Barghouti, de Palestijnse intellectueel, die voor een boycot van Israel is om het land te dwingen het internationaal recht te respecteren.

Ik heb Salomon dit terug geë-maild:

'Beste Salomon,

Je schrijft: “Omar zet zijn studies zonder schaamte aan de Tel-Avivse universiteit voort. Schijnheilig niet!” Ik begrijp je mening niet. Omar Barghouti heeft een Israëlisch paspoort. Eenvijfde van de Israëli’s is Palestijn, Palestijnen die weliswaar in “de joodse natie” niet dezelfde rechten hebben als jij en andere joden in “het beloofde land,” maar die wel degelijk net zoveel belasting betalen als hun joodse landgenoten. Van dat geld worden niet alleen de strijdkrachten bekostigd, die de Palestijnen in bezet gebied onderdrukken en zelfs vermoorden, maar ook het onderwijs. Waarom zou Omar Barghouti zich moeten schamen voor het voortzetten van zijn “studies... aan de Tel Avivse universiteit”? Waarom is hij volgens jou “schijnheilig”? Ik weet dat het zionisme streeft naar een etnisch zo zuiver mogelijke staat, ik weet dat jij zionist bent, maar desondanks: ook je Palestijnse landgenoten Salomon hebben enkele rechten. Waarom ben je daarop tegen? Want die indruk vestig je.

Salomon, je schreef op zondag 8 juni onder andere dit aan me: “Ik stuur je deze mail om je duidelijk te maken dat ook een mogelijke zwarte Amerikaanse president Palestijnse aspiraties Israel op elegante wijze te laten ondergaan aan zijn laars lapt. Zo lang er geen verandering in de Amerikaanse houding tav Israel komt kunnen de Omar´s het wel vergeten… Shalomgroeten van Salomon.”

Je verwees daarmee naar Obama die de dag nadat hij zichzelf tot presidentskandidaat had uitgeroepen onmiddellijk zijn geloofsbrieven indiende bij de joodse lobby in de Verenigde Staten, omdat hij weet dat hij anders geen kans maakt. Die lobby is zo machtig dat Obama dit zei:

“Obama vows backing for Israel
Barack Obama vows that Jerusalem must ‘remain the capital of Israel, and it must remain undivided’ in his first major speech since clinching the U.S. presidential nomination.” Welnu Salomon, hetgeen deze Democraat stelt, is volledig in strijd met internationaal recht dat verordonneert dat je andermans land niet mag stelen. Oost-Jeruzalem is van de Palestijnen, en zal dat voor de Arabische wereld, inclusief de machtige islamitische olielanden, altijd blijven. Met andere woorden: de uitspraak van Obama getuigt niet alleen van minachting voor het recht, maar tevens dat hij niet volledig de consequenties van zijn woorden begrijpt. En hier zijn we nu precies beland bij een zaak die ook jij niet begrijpt, om de simpele reden dat jij je nooit echt verdiept hebt in de Arabische wereld, en daar nooit uitgebreid doorheen bent gereisd, zoals ik.

Een paar jaar geleden leidde een Arabische student archeologie mij door een aantal van de dode steden ten Noorden van Aleppo, Syrië. Terwijl we naar de schitterende ruines keken, spraken we over de geschiedenis. En hij zei iets wat ik talloze malen eerder van Arabische burgers had gehoord, iets dat wij Europeanen niet echt tot ons door laten dringen, te weten het simpele feit dat de geschiedenis uiterst wisselvallig is. “Ze zijn hier allemaal geweest en doorheen getrokken, onder andere de Hittieten, Perzen, Byzantijnen, kruisvaarders, Mongolen, Timoer Lenk, Fransen, Engelsen, enzoovoorts, en kijk eens om je heen, waar zijn ze nu? Al die machtige rijken zijn weer verdwenen en wij zijn er nog. Wat ze hebben achtergelaten zijn ruines. En kennis die wij al dan niet hebben verwerkt in hun eigen leven.” Die historische wijsheid lijken de joden in Israel niet te bezitten. Ik stel met klem lijken, omdat ze er niet naar handelen. Maar als je even doorpraat met hen dan ontdek je al snel, Salomon, dat ze ergens in hun achterhoofd, diep verborgen onder een dikke laag ideologie, buitengewoon bang zijn, omdat ze maar al te goed weten dat de Verenigde Staten nu machtig is, maar over een eeuw niet meer. En dan Salomon? Wat kan Israel dan doen? Zichzelf en het Midden-Oosten opblazen, dat klopt. Maar is dat een alternatief? Dan zijn jouw kleinkinderen en hun kroost hun land kwijt. In de tussentijd leven ze permanent in vrees, omdat jouw zionistische leiders weigeren een rechtvaardige vrede te sluiten, door de Palestijnse vluchtelingen te laten terugkeren en hen te compenseren voor het onvoorstelbare leed dat jouw ideologie hen heeft aangedaan.

Op diezelfde zondag stuurde je me nog een e-mail waarin je dit schreef: “Ik raad je aan de moeite te nemen mijn boek ,Israel achter de schermen, zionisme op een dwaalspoor´ te lezen.” Dat boek is geschreven vanuit de stelling dat tot 1977 alles in grote lijnen oké was met Israel, maar dat toen rechts aan de macht kwam en de situatie steeds meer ontspoorde.

Die stelling is onjuist, zoals ik je al eerder heb proberen uit te leggen. Ik probeer het nog eens. De toen nog zioniste Hannah Arendt, een van de grootste joodse politieke denkers van de twintigste eeuw schreef in het essay Het Zionisme Bij Nader Inzien in oktober 1945, dus twee jaar voor Het VN-Verdelingsplan: “Het eindresultaat van vijftig jaar zionistische politiek is belichaamd in de recente resolutie van de grootste en invloedrijkste afdeling van de Zionistische Wereldorganisatie. Tijdens de laatste jaarlijkse conventie in Atlantic City in oktober 1944 namen Amerikaanse zionisten van links tot rechts unaniem de eis aan voor een ‘vrije en democratische joodse staat… [die] geheel Palestina zal omvatten, onverdeeld en onverminderd.’ Dit is een keerpunt in de zionistische geschiedenis, want het betekent dat het revisionistische programma, zo lang en bitter verworpen, uiteindelijk gewonnen heeft. De resolutie van Atlantic City gaat zelfs een stap verder dan het Biltmore Programma (1942), waarin de joodse minderheid minderheidsrechten had toegekend aan de Arabische meerderheid. Ditmaal werden de Arabieren in de resolutie simpelweg niet genoemd, wat hun – dat moge duidelijk zijn - de keuze laat tussen vrijwillige emigratie of tweederangs burgerschap… Deze doelen blijken nu volledig identiek te zijn aan die van de extremisten wat betreft de toekomstige politieke inrichting van Palestina. Het is de doodsklap voor die joodse groeperingen in Palestina zelf die onvermoeibaar hebben gepleit voor een vergelijk tussen de Arabische en de joodse bevolking. Anderzijds zal het de meerderheid onder het leiderschap van Ben-Goerion aanzienlijk versterken… Door de resolutie zo bot te verwoorden op een moment dat hun geschikt leek, hebben de zionisten voor een lange tijd iedere kans op onderhandelingen met de Arabieren verspeeld, want wat de zionisten ook mogen aanbieden, ze zullen niet vertrouwd worden. Dit zet op zijn beurt de deur wijd open voor een macht van buiten om het heft in handen te nemen zonder de twee meest betrokken partijen te raadplegen. De zionisten hebben nu daadwerkelijk alles gedaan om een onoplosbaar ‘tragisch conflict’ te creëren, dat alleen kan worden beëindigd door het doorhakken van de Gordiaanse knoop. Het zou erg naïef zijn om te geloven dat het doorhakken van de knoop altijd in het voordeel van de joden zou uitpakken en ook is er geen enkele reden om aan te nemen dat het zou resulteren in een duurzame oplossing.”

In 1944 ging het dus al fout, en in feite nog veel eerder, toen de Russische zionisten in Palestina weigerden te integreren, maar een eigen staat gingen opbouwen, waar geen plaats was voor de Palestijnen, zoals in Atlantic City opnieuw bleek. Maar dit verzwijg je omdat het niet past in de zionistische propaganda. Je verzwijgt daarmee ook dit: voordat de Israelische staat was gesticht en voordat er ook maar één Arabische soldaat te hulp was geschoten en zelfs voordat de Britten waren vertrokken, liet Ben-Goerion rond de 200 Palestijnse dorpen in de kustvlakte etnisch zuiveren. Ongeveer de helft van de Palestijnse vluchtelingen werd dus al onder de ogen van de Britse militairen verdreven. Dit is een gedocumenteerd feit. Voorts verzwijg je dit: Ben-Goerion, vader des vaderlands van "de joodse natie", zei in 1938: ''after the formation of a large army in the wake of the establishment of the state, we will abolish partition and expand to the whole of Palestine.'' Al in 1937 schreef hij aan zijn zoon Amos: ‘‘Geen zionist kan afstand doen van ook maar het kleinste gedeelte van het land van Israël. Een joodse staat in een deel van Palestina is geen einde, maar een begin.’’ Het bezit van een eigen stuk grondgebied was, volgens hem, doorslaggevend want juist "daar door vergroten we onze macht en elke machtstoename maakt het mogelijk het land in zijn geheel in handen te krijgen. Het vestigen van een [kleine] staat… zal dienen als een zeer krachtig instrument in onze historische inspanning om het hele land te bevrijden." Aldus de grondlegger van Israel, een staat die nu 60 jaar later nog steeds weigert aan te geven waar de grenzen van de zionistische staat liggen. Bovendien verzwijg je dat de etnische zuivering van Palestina gepland werd door de zionistische leiders onder leiding van de door jou bewonderde Ben-Goerion, zoals de joods-Israelische historicus Ilan Pappe gedocumenteerd aantoont in zijn boek De etnische zuivering van Palestina. En toen de goed bewapende en getrainde zionistische troepen het door de VN aan hen toegewezen land etnisch hadden gezuiverd, veroverden ze meer dan de helft van het aan de Palestijnen toegewezen land. En ze gingen net zo lang door totdat de Arabische legers de prijs qua mensenlevens zo hoog maakten dat de verdere etnische zuivering van Palestina onmogelijk werd. Dat Ben-Goerion en de andere zionistische leiders expansionistisch waren, blijkt uit het feit dat de meeste joodse soldaten sneuvelden bij het veroveren van het gebied dat door de VN aan de Palestijnen was gegeven. Er is geen wezenlijk verschil tussen rechtse en linkse zionistische leiders. Rechts doet nu wat links al decennialang heeft gedaan. Sterker nog: dat ze samen een regering kunnen vormen, illustreert het feit dat de weigering om uit bezet gebied terug te trekken nu juist het politieke agendapunt bij uitstek is dat hen samenbindt. Daardoor is een levensvatbare Palestijnse staat onmogelijk en eveneens een rechtvaardige vrede.

Kortom Salomon, je verzwijgt de werkelijkheid, en je kunt ook niet anders. Het is voor jou, als overtuigd zionist met talloze belangen in “de joodse staat”, onmogelijk om te accepteren dat voor jou, jouw familie en alle andere joden op aarde 83 procent van de Palestijnen in 1948 is verdreven. Een dergelijk feit kun je ook alleen maar accepteren door boete te doen, door de misdaad te erkennen en te zoeken naar vrede. Maar in tegenstelling tot nogal wat joden die ik in Israel heb geïnterviewd, weiger je te accepteren dat een dergelijke verdrijving een oorlogsmisdaad is. En het absurde is dat je jezelf daarmee tekort doet, want hierdoor blijf je in angst leven. Zonder een rechtvaardige vrede zal jij en de jouwen altijd gemobiliseerd moeten blijven en in angst moeten leven. Waarom jij jezelf en je nageslacht dit aandoet, komt -denk ik- door de vernietigende angst die het Europese antisemitisme heeft geschapen. Hoe doorbreek je die vicieuze cirkel? En wie kan die anders doorbreken dan jijzelf, Salomon? Intussen gaan de Palestijnen gebukt onder jouw angst. Ook zij zijn het slachtoffer van de holocaust die in het christelijke Europa plaatsvond.