Theodor Holman 4

Gisteren ontving ik deze e-mail:

“Stan,
Ik reageer nu op een column van Theodor Holman in het Parool van 13 juni 2008 "Blanke Slavenhandelaar" Stoor me er heel erg aan. vind Holman een geschift figuur. zijn cynisme neemt steeds groteskere vormen aan. volgens holman moeten de nakomelingen van de slaven uit afrika blij zijn dat ze destijds uitgekozen zijn als slaaf zodat hun nakomelingen het nu beter hebben! zijn citaat “Wij de nederlanders hebben maar voor 5% meegedaan aan de slavenhandel" is stuitend. hoe geschift kun je zijn! Moet Holman zelf dan ook niet blij dat hij dankzij zijn voorouders uit het Indisch milieu hier het licht mocht zien? Wil Holman zijn vriend Theo achterna? daar solliciteert hij wel naar.”

Bij toeval had ook ik het ranzige stukje van Holman gelezen. Zonder uitgebreid op zijn ongein in te gaan, is het opmerkelijk hoe hij een steeds grotere epigoon van Gerard Reve is geworden. Wat hij schrijft lijkt ironisch bedoelt, alleen valt hij in dezelfde kuil als zijn leermeester. Laten we daarom ook het origineel als voorbeeld nemen. In Het ironische van de ironie, over het geval G.K. van het Reve schreef Harry Mulisch aan het eind van de jaren zeventig over het racisme en antisemitisme van de “grote volksschrijver”: “De ironie leidt to parodie, de parodie leidt tot identificatie – dat is de onwrikbare wet, waaraan Van het Reve nog het meest onderhorig is… Zo wordt het spel ernst. De corpsstudent speelt net zo lang de man met de grote bek, tot hij het is. Dat is het ironische van de ironie: dat zij het plotseling niet meer is. Hij is als het ware door de dubbele bodem van de ironie gezakt. Wie ironisch spreekt, zegt het tegendeel van wat hij meent, maar zodanig, dat de ander dat doorziet. Van het Reve zegt wat hij meent, maar zodanig, dat de ander dat niet doorziet en denkt nog steeds met ironie te doen te hebben… Als hij… schrijft: ‘Ik vind, dat de arbeiders in bepaalde aparte wijken zouden moeten wonen, die ze alleen op weg van of naar hun werk zouden mogen verlaten, & verder alleen met speciale verlofpasjes’- dan is dat eenvoudig zijn mening, geen grap, geen fantasie.”

En als Holman zich publiekelijk afvraagt of islamieten ooit wel kunnen integreren in een blanke samenleving dan is hij niet ironisch, geenszins, dan meent hij het, net zoals hij meent dat dat de nakomelingen van de zwarte slaven het beter hebben dan de zwarten die nu in Afrika wonen. Hij is door de dubbele bodem van de ironie gezakt, alleen heeft niemand hem dat nog verteld. En wat betreft Theo van Gogh, die ooit eens in een interview zei geen echte vrienden te hebben, ook bij hem was er geen sprake van ironie. Hij riep zo vaak en zo hard dat islamieten geitenneukers waren, dat een gestoord iemand hem als een geit afslachtte. Dat heeft niets met de islam te maken maar alles met gekte. Net zomin als de moord op Pim Fortuyn iets te maken had met dierenactivisme zo had de moord op Van Gogh iets te maken met godsdienst. Alleen in het kleinburgerlijke, angstige milieu in Holland werden die twee aan elkaar gekoppeld.