Professor Hans Jansen 2

Sonja stelde de volgende vraag:

'Sonja heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Professor Hans Jansen" achtergelaten: Wat is er toch aan de hand met onze universiteiten? Wie neemt dat soort types aan? Wie toetst ze? Welke 'waarheden' verkondigen ze in de collegezalen?'

Herman reageerde als volgt: 'herman_m heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Professor Hans Jansen" achtergelaten: Nu verkeer ik in de toevallige omstandigheid, als iemand die zich bezighoudt met Hebreeuws, Aramees, Arabisch, jodendom, etc. nog verschillende colleges van Hans Jansen te hebben bijgewoond.Ook heb ik Jansen nog aanschouwd toen hij op een symposium-achtige bijeenkomst (met o.a. Van Aartsen en een militair) een aantal jaar geleden bezig was reclame te maken voor de Anglo-Amerikaanse inval in Irak.Toen meldde hij vrolijk dat de Irakezen massaal bloemen aan de voeten van de Amerikaanse soldaten zouden werpen, als hun tanks door de mesopotamische straten zouden rollen. Ook meldde hij dat er banden zijn tussen Al-Qaida en Irak, want terreurdaden op een dergelijke schaal kun je niet begaan zonder de logistieke steun van een staat.Dat het de logistieke steun van de VS en Pakistan was, ipv. die van Irak, klein detail. Dit alles laat wel zien dat deze wetenschapper-met-een-agenda totaal niet integer is. Met zijn minzame, charmante voorkomen weet hij velen te amuseren, maar serieus nemen, ehh, nee. Veel van mijn medestudenten hebben Jansen na 2001 zien 'aftakelen' en grimmiger zien worden, tot hij, God zij geprezen, Leiden verliet (waar hij iets te veel kritische collega's had, zoals de heren (wel echte wetenschappers) Stoetzer en Kon).'

Decennia geleden legde de nestor van de Nederlandse journalistiek, de eerbiedwaardige Henk Hofland, mij uit hoe mensen als bijvoorbeeld professor Jansen functioneren of beter gezegd: niet functioneren. HJA zette uiteen hoe in elke samenleving een bepaald percentage academici die de top niet haalt, eindigt in rancune. Hij gaf enkele voorbeelden van eerst nazi-Duitsland en toen van vooraanstaande Nederlandse NSB-ers. Inderdaad waren dat in bijna alle gevallen mensen geweest die onderaan de gevestigde orde bungelden en die hun hele leven lang het idee hadden met minder genoegen te moeten nemen dan ze recht op hadden. Waarom ik niet en hij wel, die mentaliteit. In die mensen ontwikkelt zich een geweldige woede, een razernij tegen de wereld die hen tekort doet. Zodra ze eenmaal door omstandigheden buiten hun eigen talenten om de kans krijgen macht uit te oefenen dan richt hun gram zich op de hele wereld. Welnu, professor Jansen in zo iemand. Bij hem merk je een permanente tenauwernood bedwongen razernij tegen en minachting voor de ander, ieder ander die in zijn weg staat en met wie hij vroeger rekening moest houden en nu lekker niet meer. Al die tijd is Jansen aan de universiteit van Leiden geen hoogleraar kunnen worden, terwijl die anderen wel. Dat moet hem al die jaren hebben dwars gezeten. En nu nog steeds, want een hoogleraarschap aan de Universiteit Utrecht is natuurlijk niet hetzelfde als een hoogleraarschap aan de Universiteit Leiden. En o eeuwig onrecht, nu is de man die hij zo haattte, de jonge, genuanceerde arabist en wetenschapper, Maurits Berger, ook nog professor geworden van de Islam in het Westen, notabene aan de enige universiteit die telt voor arabisten en dat is de Universiteit van Leiden, de universiteit die hem niet wilde. Maurits Berger, die nog student was toen hij er al jarenlang doceerde, en die hij zo bot mogelijk had bejegend tijdens diens promotie. Of all people was juist die man hoogleraar geworden. Hoe genuanceerder Berger lijkt, des te ongenuanceerder gaat Jansen tekeer. Tenminste daar waar nog naar hem geluisterd wordt, niet op de universiteit, want daar gelden wetenschappelijke normen, maar in het publiek, op straat, in praatprogramma's op radio en tv, waar Jan en alleman zijn zegje kan doen, en in de kroeg en op familiefeestjes.

Op een dag is Jansen zelfs zijn vak gaan haten, dat vak waarin hij in Leiden nooit kon glorieren. En opeens veranderden de tijden en ontstond er ineens een geweldige rancune tegen de islam, en tegen de Arabieren. 11 september 2001 was een godsgeschenk voor hem geweest, een ontsnapping uit zijn intellectuele cul de sac, waar hij al jarenlang in gevangen zat. Vanaf nu zou de wereld naar hem luisteren. En in dat gat, in die leegte is Jansen gesprongen, in de hoop dat het hem aanzien zal geven, het aanzien dat hij jarenlang heeft moeten ontberen. En als dat nog niet lukt, dan kan hij in elk geval zijn intense haat kwijt tegen de ander, tegen de wereld die hem, de arabist, zo gekrenkt heeft. Aan alles laat hij de buitenwereld weten in onmin te leven met zijn onderwerp, de Arabieren, en de islam. De titel van zijn laatste boekje is: 'Islam voor varkens, apen, ezels en andere beesten,' waarmee hij de suggestie wekt dat alle islamieten zo over niet islamieten denken. Geglunderd heeft hij toen de uitgever deze titel accepteerde. Daar, alweer een revanche. Leve het revanchisme!

Nu is zijn moment gekomen, en de islam en de Arabieren en trouwens ook de rest van de wereld zullen dat ook weten. De Hans Janssens van de wereld zijn ontroostbaar en levensgevaarlijk. Ze zijn meesters in het treiteren en vernederen. Ze mobiliseren de rancune die altijd in elke massamaatschappij op straat en in de kroeg aanwezig is. Als u ze ooit tegen komt, doe een stap opzij, laat ze gaan. Hun energie is dodelijk, als een zwart gat trekken ze alles in het grote niets. Uiteindelijk willen ze alleen maar bloed zien, en daarom stoken ze de hele tijd. Pas als er bloed vloeit zijn ze even tevreden. Even maar. Elias Canetti beschrijft deze mens zo helder in Massa en Macht: 'Men kan zich niet onttrekken aan het vermoeden dat achter elke paranoia, zoals achter elke macht, dezelfde diepere tendens schuil gaat; de wens de anderen uit de weg te ruimen, om de enige te zijn of, in de mildere en vaak toegegeven vorm, de wens zich van de anderen te bedienen, zodat men met hun hulp de enige wordt.'

Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/03/professor-hans-jansen.html