'01/03/07 "M.R. Jabri"Het Nederlanderschap lijkt waardeloos
Met een klaarwakker linkeroog kijkend naar de ontwikkelingen in het Midden-Oosten volgde ik de laatste tijd met een halfslaperig rechteroog de vermoeiende discussie omtrent het hebben van 2 paspoorten in Nederland. De peroxidesnuivende PVV-leider Geert Wilders maakt al sinds dat Ahmed Aboutaleb genoemd werd als mogelijke minister van Sociale Zaken bezwaar tegen diens aanstelling in het parlement. Dat Albayrak daar bij is gekomen was voor hem de bevestiging van een ‘moslimvergiftiging in iedere laag van deze samenleving’. Om onduidelijke redenen werd het nu pas een hot item in de media en steggelen verschillende juristen ineens over de juridische draagkracht van de bezwaren van Wilders. Conclusie: Geert heeft juridisch gezien helemaal gelijk. Dat hij dit zelf nog niet eens wist toen hij voor het eerst zijn bezwaren kenbaar maakte doet er eigenlijk niet eens meer toe. Het gaat hem om de loyaliteit die allochtone Nederlanders dienen te hebben aan de Nederlandse Staat en de schijn van belangenverstrengeling die gewekt wordt met de ongeschreven en onuitgesproken trouw aan land van herkomst die een dubbele nationaliteit met zich meebrengt. De Nederlandse nationaliteit, die ineens weer met trots wordt verdedigd na decennialang dat ‘ding’ voor van zelfsprekend te hebben aangenomen, wordt nu gesymboliseerd door dat rode boekje. En dan ook enkel door dat rode boekje. Laat ik nu nog maar even niks zeggen over het bijkomend argument met betrekking tot de joodse, humanistische en christelijke waarden die door het kamp van de Fortuynisten groupies ook wordt opgegooid.
Ik heb geleerd dat trots op je land gebaseerd is op de geschiedenis van cultuur, economische ontwikkelingen en misschien hier en daar religieuze en ook kunstzinnige invloeden die verweven zijn met het bewustzijn van de nationaliteit die je met je meedraagt. Ik weet wat voor geschiedenis Nederland heeft. Het is een geschiedenis met twee kanten: positief en negatief, zoals elk ander land ter wereld. ‘A nation in the middle; nothing more, nothing less’, zoals Chris Rock al eens mooi verwoordde toen hij het in een soortgelijke context over de Verenigde Staten had. En dat is Nederland ook, een natie in het midden en geen haar beter dan welke natie dan ook. Maar Nederland heeft wel degelijk een mooie kant aan de geschiedenis dat dit land meedraagt. De koopmanskracht die zich ten tijde van de Gouden Eeuw ontwikkelde tot een daadkrachtig commercieel denken van een niveau waar de rest van de wereld een voorbeeld aan nam. De kunde om met bemiddeling en lavering tussen extremen diplomatieke betrekkingen erop na te houden met landen die tegelijkertijd op voet van oorlog leefden met elkaar. De flexibiliteit om de Nederlandse cultuur onderhevig te laten zijn aan de invloeden die de Engelsen, Duitsers en Fransen hadden op het Oranje-volk, zonder dat de Oranje-cultuur verloren ging. De nuchterheid die Nederland sinds 1900 heeft doen meegaan in de snel industrialiserende wereld en de pijlsnelle ontwikkelingen die dat met zich meebracht op ieder vlak dat je maar kunt bedenken. Om nog maar te zwijgen van het tempo waarmee dit land na de 2e Wereldoorlog weer werd opgebouwd en ontwikkeld tot een economische supermacht in de internationale arena. Ja, de Nederlander is een veelzijdige persoonlijkheid en de hele voorgeschiedenis van de Nederlander laat zien dat alle ontwikkelingen wereldwijd nogal wat hebben gevergd van de Nederlander. Maar de Nederlander pakte dit vrijwel moeiteloos aan.
Dat dit gepaard ging met uitbuiting, piraterij, kolonisatie, onderdrukking en verkrachting – zowel mentaal als fysiek – van andere volkeren laten we in dit geheel maar allemaal achterwege want het gaat hier om redenen waarom je trots dient te zijn op je nationaliteit en in dat kader is de Nederlander geen haar beter dan de rest van de wereld. Het is alleen nogal een verschil of Geert Wilders dit roept of dat Wim Kok of Joop den Uyl dit zegt of zou hebben gezegd. Bij Wim Kok ben ik eerde geneigd te denken aan alle reeds eerder genoemde positieve attributen c.q. eigenschappen van Nederland. Bij Geert Wilders smaakt de boel toch al gauw naar peroxide – niet dat ik de smaak ervan ken – en kan ik het niet helpen te denken aan een geschiedenis van racisme, uitbuiting, onderdrukking, veelplegerij van incest, overspel, overmatig drankgebruik, grootheidswaanzin, collaboratie met de meest dodelijke ideologie in de geschiedenis van de mensheid en wat allemaal nog meer dat de meest zieke persoonlijkheden in de loop der tijden heeft voortgebracht, wetende wat voor ideologie Geert Wilders aanhangt. Ik als Marokkaanzijnde zou namelijk alleen maar jaloers kunnen zijn op alle eerder genoemde positieve eigenschappen van de Nederlander, wetende dat mijn eigen land van herkomst is achtergebleven in de ontwikkelingen van kunst, economie, zelfs de consensus van religie en cultuur en ga zo maar door. Maar desondanks ben ik blij een Marokkaan te zijn en trots op de positieve eigenschappen van mijn land, zoals de cultuur (verwar dit niet met de cultuur die de Nederlandse Marokkanen in sommige gevallen in Nederland illustreren), religie, wetenschap etc. Daarnaast ben ik extra trots een Nederlandse Marokkaan te zijn wetende dat ik (ik als in de Nederlandse Marokkaan) net zoveel beschik over al die positieve attributen die ik eerder al de Nederlander toebedeelde, omdat gebleken is dat ik hierover ook beschik, getuige mijn volledige integratie in deze samenleving met behoud van mijn identiteit en religie. Ondanks alle tegenwerkingen van de professionele xenofoben die huisvesting hebben in dit land. En dat mijn etnische achtergrond tegenwoordig direct wordt geassocieerd met mijn religie – de Islam – maakt dat mijn etnische achtergrond extra waardevol voor mij. Als Marokkaan ben ik geboren, als Nederlandse Marokkaan zal ik sterven maar een moslim ben ik van begin tot eind.'
Lees verder: http://www.elqalem.nl/elqalem/aspx/template.aspx?item_id=1264&category_id=46&group_id=24
Geen opmerkingen:
Een reactie posten