De Israelische Terreur 164

Op 29 januari 2007 heeft de speciale VN rapporteur John Dugard een rapport uitgebracht over de mensenrechtensituatie in de bezette Palestijnse gebieden

Hieronder leest u een Nederlandse samenvatting (vertaald) van het rapport.

Samenvatting

Gaza is wederom de focus geweest van mensenrechtenschendingen en schendingen van het internationaal humanitair recht in de bezette Palestijnse gebieden. In reactie op de ontvoering van Korporaal Gilad Shalit door Palestijnse militanten op 25 juni 2006 en de aanhoudende Qassam raketaanvallen op Israël, heeft Israël twee grote militaire operaties uitgevoerd in Gaza: "Operation Summer Rains" en "Operation Autumn Clouds". In de loop van deze twee operaties heeft de Israëlische Defence Forces (IDF) herhaaldelijk militaire incursies uitgevoerd in Gaza, begeleid met zwaar artillerie geshut en 'air-to-surface' raketaanvallen. Projectielen, granaten en bulldozers hebben huizen, scholen, ziekenhuizen, moskeeën, openbare gebouwen, bruggen, waterleidingen en electriteitsnetwerken vernietigd of beschadigd. Agrarisch landbouwgrond is door bulldozers gelijk gemaakt. Beit Hanoun was onderhevig aan zware aanvallen en op 8 november 2006 zijn 19 burgers gedood en 55 burgers gewond geraakt bij een artillerie aanval.

Economische sancties heeft een groot impact gehad op Gaza. Ongeveer 70% van de beroepsbevolking heeft geen werk of geen inkomsten en meer dan 80% van de bevolking leeft onder de officiële armoedegrens. De belegering van Gaza is een vorm van collectieve straf welke in strijd is met de Vierde Geneefse Conventie van 12 augustus 1949. Het onzorgvuldig gebruik van militair geweld jegens burgers en burgerdoelen hebben geleid tot serieuze oorlogsmisdaden.

De Westelijke Jordaanoever heeft ook met serieuze mensenrechtenschendingen te maken gehad die het resultaat zijn van frequente militaire incursies; de bouw van de Muur; huis vernielingen en checkpoints. Meer dan 500 checkpoints en wegblokkades beperken de vrijheid van beweging in de Westelijke Jordaanoever. De muur die in Oost-Jeruzalem wordt gebouwd is een sociale constructie bedoeld voor de Judaization van Jeruzalem door het aantal Palestijnen in de stad te verlagen.

De bouw van nederzettingen zet zich voort. Op dit moment zijn er in totaal meer dan 460.000 kolonisten in de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem. Een studie van een Israëlische non-gouvernementele organisatie toont aan dat bijna 40% van het land waarop nederzettingen gebouwd zijn, privé bezit is van Palestijnen. Het is overduidelijk geworden dat de bouw van de muur en de checkpoints in principe gericht zijn op het verbeteren van de veiligheid, gemak en comfort van de kolonisten.

Er zitten ongeveer 900.000 Palestijnen in Israëlische gevangenissen. Er zijn serieuze klachten over de behandeling, het proces en de opsluiting van de gevangenen.

Sinds 2000 zijn meer dan 500 personen vermoord door buitengerechtelijke executies, waaronder een substantieel aantal onschuldige burgers. In december 2006 heeft het Israëlische Hooggerechtshof dergelijke executies niet onwettig verklaard, maar aangemerkt als een laatste maatregel die binnen de grenzen van proportionaliteit uitgevoerd mag worden.

Israëlische wetten en praktijk maken het onmogelijk voor duizenden Palestijnse families om bij elkaar te leven. De weigering van de visa aanvragen van buitenlandse inwoners in de Westelijke Jordaanoever heeft deze situatie verergerd.

Discriminatie jegens Palestijnen vindt op meerdere vlakken plaats. De 1973 International Convention on Suppression and Punishment of the Crime of Apartheid lijkt geschonden te worden door de praktijken die plaatsvinden, zoals de beperking van de vrijheid van beweging voor Palestijnen.

Er is een humanitaire crisis ontstaan in de bezette Palestijnse gebieden die het gevolg zijn van de inhouding van gelden aan de Palestijnse Autoriteit door de Israëlische regering (schatting van circa 50-60 miljoen US dollar per maand) en door de economische isolatie van het gebied door de Verenigde Staten, de Europese Unie en andere staten in reactie op de verkiezing van de Hamas regering. Het tijdelijke internationale mechanisme dat door de EU is opgezet om verlichting te bieden in bepaalde sectoren heeft in sommige gevallen de crisis verminderd, maar meer dan 70% van de Palestijnen leeft onder de officiële armoedegrens. Gezondheidszorg en onderwijs hebben te lijden gehad onder de staking van werknemers in deze sectoren tegen de Palestijnse Autoriteit en de internationale gemeenschap voor de niet-uitbetaling van salarissen. Israël en delen van de internationale gemeenschap hebben hiermee een collectieve straf opgelegd aan de gehele Palestijnse bevolking.

Personen verantwoordelijk voor het plegen van oorlogsmisdaden door het afvuren van munitie en raketten in burgergebieden zonder een duidelijk militair voordeel moeten aangehouden worden of aangeklaagd. Dit geldt voor de Palestijnen die Qassam rakketten hebben afgevuurd op Israël: maar ook de leden van het IDF die dergelijke misdaden op een veel grotere schaal hebben gepleegd. Terwijl individuele criminele verantwoordelijkheid belangrijk is, mag de verantwoordelijkheid van de staat Israël ten aanzien van de schendingen van internationaal recht in haar acties jegens de Palestijnse bevolking niet over het hoofd worden gezien.'

Lees verder: http://www.unitedcivilians.nl/nl/doc.phtml?p=news&article=213